Messiasbelijdende Joden geloven in Joodse Messias van Israël
Wat is een Messiasbelijdende Jood? Een Messiasbelijdende Jood is een Jood die belijdt dat Jesjoea (Hebreeuwse naam van Jezus) de Messias van Israël en de Verlosser van de wereld is. Sommige mensen denken ten onrechte dat een Jood die in Jesjoea gelooft niet langer een Jood is. Maar wat is er meer Joods dan te geloven in de Joodse Messias Jesjoea, waar de schriften van getuigen (Tenach of Oude Testament). Het Oude Testament is één grote heenwijziging naar de komst van de Messias; meer dan 300 profetieën handelen over Zijn komst.
Messiasbelijdende Joden geloven in Joodse Messias van Israël
Wat geloven Messiasbelijdende Joden?
Messiasbelijdende Joden zijn Joden die Jesjoea - de oorspronkelijke Hebreeuwse naam van Jezus - als hun verlosser, zaligmaker en Messias aangenomen hebben. Jesjoea is de Messias waar de schriften van getuigen (Tenach of Oude Testament). In Johannes 5:39 zegt Jesjoea tegen de Joden het volgende: "U bestudeert de Schriften en u denkt daardoor eeuwig leven te hebben. Welnu, de Schriften getuigen over mij." Met 'de Schriften' bedoelt Jesjoea de Tenach, het oude Testament - het Woord van God. De Tenach is één grote heenwijziging naar de komst van de Messias;
meer dan 300 profetieën handelen over Zijn komst.
Messiasbelijdende Joden beschouwen zichzelf als voluit Joods. Ze vieren de Joodse Heilige Dagen die God aan Israël heeft gegeven, met hun vervulling in en door de Messias Jesjoea. Ze volgen de Joodse kalender, omhelzen Joodse tradities en ze eerbiedigen de
Tora. Joden die hun geloof stellen in de Messias van Israël blijven volgens de Bijbel Joden (Romeinen 2:28 -29) en gelovigen uit de heidenen (niet-Joden) zijn geënt op de Joodse olijfboom van het geloof (Romeinen 11:17-25). Zij worden daardoor geestelijke zonen en dochters van Abraham (Galaten 3:28-29).
Authentiek 'Bijbels Jodendom'
Messiasbelijdende Joden bestaan vanaf de eerste eeuw van de gewone jaartelling en zij weigeren zichzelf 'christenen' te noemen, want dat definieert niet wie ze zijn. Zij geloven dat echt 'Bijbels Jodendom' het geloof is van de gelovigen in de eerste eeuw en zij proberen hun leven aldus in te richten en vorm te geven. Dit
Bijbelse Jodendom erkent de continuïteit en voortgang van het geloof in de ene ware God, geopenbaard in de Tenach (Oude Testament), en die zich uiteindelijk manifesteert in Gods Zoon, de Messias Jesjoea, waar de B'rit Hadasha (Nieuwe Testament) van getuigt.
De Messias van Israël is het doel waarop de Tora mikt: Jesjoea Zelf is de levende Tora. De Tora wordt vertolkt in de levende Persoon van Jesjoea. Messiasbelijdende Joden geloven dat de mens gered wordt door het geloof in de Messias, en dat de werken der Tora, of rechtvaardige daden, nooit iemand hebben verlost (Genesis 15:6, Romeinen 2-6; Hebreeën 11 : 6, 39; Efeziërs 2:8-9).
Eenheid met behoud van eigen identiteit
Messiasbelijdende Joden erkennen dat zowel gelovigen uit de heidenen als Joodse gelovigen in één Geest zijn gedoopt en daardoor één lichaam zijn geworden. Het Hoofd van dit lichaam is Jesjoea de Messias - de beloofde Verlosser. In Hem zijn de gelovigen uit de heidenwereld ook verbonden met de gelovigen uit Israël. Thans aanbidden ze de God van Israël tezamen (1 Korintiërs 12:13; Efeziërs 2:13-14). Dit neemt niet weg dat ze
hun eigen Joodse identiteit behouden, want eenheid betekent niet gelijkvormigheid - het is eenheid in verscheidenheid. Ze zijn één in hun geloof in Jesjoea.
God heeft een plan voor Israël
Ze geloven dat Israël het door God aan Joden beloofde land is en daarom zijn ze intens verbonden met het Land Israël. Ook zijn ze ervan overtuigd dat God een plan heeft voor Israël en voor de wereld. Zij geloven in
het lichamelijke en geestelijke herstel van Israël, zoals wordt onderwezen in de Schriften. Het allergrootste wonder van onze tijd is het herstel of de wedergeboorte van de staat Israël. Dit is voorzegd is in de Bijbel (Ezechiël 34:11-31, 36-39, Hosea 3; Amos 9:11-15, Zacharia 12 - 14, Jesaja 11, 43, 54, 60-62; 66; Romeinen 11:1-34), en het toont Gods trouw en liefde voor Zijn volk.
Gevangen tussen twee werelden
Messiasbelijdende Joden voelen zich vaak gevangen tussen twee werelden: de Joodse en de christelijke wereld. Orthodoxe Joden accepteren hun niet als Joden en veel christenen zijn wel in hen geïnteresseerd maar ze kunnen niet goed begrijpen waarom ze vasthouden aan hun Joodse identiteit, het ontbreekt ze aan (Bijbelse) kennis. Orthodoxe Joden zien hun vaak als een gevaarlijke sekte die andere Joden wil bekeren tot een andere religie: het christendom. Ze beweren dat Joden die Jesjoea als Messias aannemen zich hebben bekeerd tot het christendom en daarmee zijn overgestapt naar een andere religie en niet langer Jood zijn.
Orthodoxe Joden bekijken de Messiaanse beweging met argusogen en er zijn zelfs orthodoxe Joden die beweren dat ze zich schuldig maken aan een 'geestelijke holocaust'; waar Hitler niet in is geslaagd - de uitroeiing van het Joodse volk - proberen de Messiasbelijdende Joden te voltooien. Dit is een zeer grove beschuldiging, die de plank geheel misslaat. volgens Messiaanse Joden wordt een Jood niet minder Jood doordat hij Jesjoea als Messias aanvaardt, maar juist meer. In feite wordt hij
een vervulde of complete Jood, want Jesjoea is niet gekomen om een nieuwe religie te beginnen: "
Denk niet dat ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen. Ik ben niet gekomen om ze af te schaffen, maar om ze tot vervulling te brengen." (Matteüs 5:17). De Messiaans-Joodse schrijver David Chernoff zei het heel treffend: "Hoe kan ik nu als Jood minder joods worden door de Joodse Messias van Israël te aanvaarden?"
Brug tussen synagoge en kerk
Messiasbelijdende Joden maken aanspraak op dezelfde status en positie binnen de ecclesia (gemeente), die de eerste generatie(s) van Joodse gelovigen in Jesjoea genoten. Deze eerste Joodse gelovigen gaven op
geheel Joodse wijze uiting aan hun geloof in de Messias. Hun geloof betekende absoluut niet dat zij hun positie als deel van het uitverkoren volk opgaven. De hedendaagse Messiasbelijdende Joden willen dezelfde positie innemen en daarmee vormen zij een brug tussen synagoge en kerk.
De kerk heeft vele heidense elementen toegelaten en is allengs vervreemd geraakt van haar Joodse wortels. Ze ging op een gegeven ogenblik zelfs over op vervolging en onderdrukking van Joden. Vanwege deze problematische geschiedenis is er enige afstand tussen de Messiasbelijdende Joodse gemeenschap en de kerk. In Messiaanse gemeenten kom je daarom ook geen kruis tegen; in naam van dat symbool is onnoemelijk veel leed aangericht onder de Joden. Met zo'n symbool willen ze niet geassocieerd worden. De afstand tot de kerk komt ook voort uit zelfbehoud, teneinde annexatie en assimilatie te voorkomen.
Direct vanuit de Bijbelse bron
Er zijn ook theologisch-inhoudelijke verschillen met de kerk. Er zijn in de kerk in de loop der eeuwen allerlei formuleringen ontstaan, waarin Messiaanse Joden zich niet herkennen omdat ze niet in de Bijbel staan maar in de loop der eeuwen door de kerk zijn geformuleerd. Zo zullen ze niet snel het woord Drie-eenheid of triniteit in de mond nemen. Zij geloven dat het Sjema, "Hoor, Israël: de HERE is onze God; de HERE is één!" (Deuteronomium 6:4), leert dat God een
samengestelde eenheid is, eeuwig bestaand in meervoudige eenheid, dat Hij een persoonlijk God is die ons geschapen heeft (Genesis 1 en 2), en dat Hij bestaat uit drie Personen: Vader, Zoon en Heilige Geest (Romeinen 8:14-17; Mattheüs 28:18-20). Ook geloven ze dat God de Vader (Abba), God de Zoon (HaBen) en God de Heilige Geest (Ruach haKodesh) in zowel de Tenach (Oude Testament) als de B'rit Hadasha (Nieuwe Testament) te vinden zijn. Zij verwoorden het echter anders dan de belijdenis van Nicea, omdat dat document geen deel is van hun geschiedenis. Zij formuleren hun geloof direct vanuit de Bijbelse bron, zonder theologisch vernis.
Lees verder