Paus Johannes Paulus I

Albino Luciani
Op 17 oktober 1912 werd Albino Luciani in Forno di Canali geboren. Deze plaats heet tegenwoordig Canale d'Agordo. Na zijn geboorte werd hij snel door de vroedvrouw gedoopt, omdat er meteen zorgen waren over zijn zwakke gezondheid. Die zwakke gezondheid zou zijn hele leven een rol spelen bij Albino.Parochiekerk Johannes de Doper
De streek waar Albino opgroeide lag in de Dolomieten, een streek die door de gevolgen van de Eerste Wereldoorlog de nodige klappen had gevangen. Aan het dorpsplein van zijn geboortedorp lag de parochiekerk, die aan Johannes de Doper was gewijd. De jonge Albino kwam hier vaak, de kerk en de orgelmuziek maakten diepe indruk op hem. Na een retraite op tienjarige leeftijd was hij ervan overtuigd dat hij zelf priester wilde worden. Zijn moeder en de plaatselijke pastoor steunden dit plan en ook zijn vader, die zelf minder positief tegen de kerk stond, ging overstag.Het kleinseminarie
In 1923, op elf jarige leeftijd, ging Albino naar het kleinseminarie van Feltre. Hier werd hij gegrepen door het leven en werk van Franciscus van Sales. Maar hij had ook andere interesses buiten de kerkelijke literatuur. Zo verdiepte hij zich bijvoorbeeld ook in wetenschappelijke werken, zoals van Charles Darwin, waardoor hij zich vragen stelde over het waarheidsgehalte van delen van het Oude Testament. Vragen, die door de leiding van het seminarie niet altijd op prijs werden gesteld.Grootseminarie
Na het kleinseminarie succesvol te hebben afgesloten, vervolgde Albino Luciani zijn studies in 1928 aan het grootseminarie Gregoriano in Belluno. Luciani blonk hier uit in vakken als Latijn, geschiedenis en exegese. Exegese is letterlijk: tekstuitleg, met name van teksten uit de Bijbel.Kerkelijke loopbaan
In 1935 werd Luciani tot priester gewijd, waarna hij een aanstelling kreeg tot kapelaan in Forno di Canale, zijn geboortedorp. Enkele jaren later kreeg hij een aanstelling aan het grootseminarie in Belluno, waar hij als professor les gaf in diverse vakken, zoals moraaltheologie, dogmatiek, canoniek recht (kerkelijk recht) en gewijde kunst. Zelf was Luciani nog niet klaar met studeren. Hij had zich ten doel gesteld te promoveren aan de Ponificia Università Gregoriana in Rome, maar omdat Luciani geen toestemming kreeg ook een jaar in Rome te verblijven leek dat niet te lukken. Uiteindelijk kreeg hij van paus Pius XII dispensatie om zijn doctoraal vanuit Belluno voor te bereiden. Net ná de oorlog, in 1946 promoveerde Luciani tot doctor in de theologie, met een prima beoordeling: magna cum laude. Zijn proefschrift zou in 1950 gepubliceerd worden.Tweede Wereldoorlog
De studietijd van Luciani viel gedeeltelijk in de periode van de Tweede Wereldoorlog en de grimmige jaren ervoor. Luciani koos voor het verzet, maar beseft heel goed dat openlijk verzet tot problemen kon leiden. Hij adviseerde zijn studenten daarom een neutrale houding aan te nemen. Het seminarie bood tegen het einde van de oorlog wel onderdak aan verzetsleden.Verdere loopbaan
In 1948 werd Luciani pro-vicaris-generaal van het bisdom Belluno-Feltre, zes jaar later zou hij hier vicaris-generaal worden. Tussendoor publiceerde hij in 1949 het boek Catechetica in briciole (Catechismuskruimels). In 1955 werd Luciani voorgedragen als kandidaat om bisschop te worden, maar paus Pius XII ging daar niet in mee. Luciani zou o.a. een te zwakke gezondheid hebben. Paus Johannes XXIII dacht er heel anders over. Na diens pausverkiezing, in 1958, werd Luciani bisschop van Vittorio Veneto. Luciani wilde afwijzen in verband met zijn gezondheid en zijn ademhalingsproblemen. Maar volgens Johannes XXIII was het bisdom ideaal voor Luciani, met het bisschoppelijk paleis op een heuvel en dus voorzien van gezonde berglucht.Patriarch
Na het overlijden van de patriarch van Venetië, kardinaal Urbani, werd de naam van Luciani genoemd als mogelijke opvolger. Hoewel hij zelf hier liever van af wilde zien, nam hij na aandringen van het Vaticaan de benoeming toch aan. Bescheiden als hij was, zal hij bij zijn intocht in Venetië af van de gebruikelijke gondelprocessie waarmee de nieuwe patriarch normaal gesproken werd ingehaald.Venetië
In Venetië besteedde Luciani aandacht aan o.a.:- het pastorale werk, waarbij hij zichzelf als aanspreekpunt voor alle gelovigen beschouwde.
- het optreden als bemiddelaar tussen arbeiders en werkgevers, om het lot van arbeiders te verbeteren.
- een thuis voor verstandelijk gehandicapte kinderen. Hij verkocht zelfs bezittingen toen dit thuis financiële problemen kreeg.
De toenmalige paus, Paulus VI had veel waardering voor het werk van Luciani.
Kardinaal
Op 5 maart 1973 werd door paus Paulus VI een consistorie gehouden. Dit is een vergadering van de paus met de kardinalen. In een consistorie worden belangrijke bestuurszaken van de Katholieke Kerk besproken. Ook is dit de enige bijeenkomst waarin de paus nieuwe kardinalen creëert. Kardinalen worden namelijk niet benoemd, maar gecreëerd. Op het consistorie van 5 maart 1975 werd Albino Luciani tot kardinaal-priester gecreëerd.Conclaaf
Paus Paulus VI overleed op 6 augustus door een hartaanval. Na zijn bijzetting moest een conclaaf volgen, waar een nieuwe paus gekozen zou worden. Dit zou het eerste conclaaf worden onder de nieuwe regels, die door Paulus VI waren opgesteld. Alleen kardinalen die jonger waren dan 80 mochten aan het conclaaf deelnemen. Bovendien was het College van Kardinalen uitgebreid. Van de 115 mogelijke kandidaten waren er 111 aanwezig in het conclaaf, dat een opvolger voor paus Paulus VI zou kiezen.
Pauskeuze
Sommige kardinalen houden bij zo'n conclaaf er al rekening mee, dat ze tot de mogelijke kandidaten behoren. Ook in de pers wordt altijd stevig gespeculeerd wie van de papabili, de mogelijke pauskandidaten, tot de grootste kanshebbers behoort. Albino Luciani was er zelf van overtuigd dat hij 'veilig' was, dat hij niet gekozen zou worden. Het zou heel anders lopen. Al op de tweede dag van het conclaaf, na de vierde stemronde, werd duidelijk dat de kardinalen Albino Luciani tot nieuwe paus hadden gekozen. Men zegt dat zijn eerste woorden tot zijn collega's waren: “Moge God jullie vergeven wat jullie mij hebben aangedaan”, maar na enkele minuten vervolgde hij met “Accepto”, de formule waarmee de gekozen kandidaat bevestigd dat hij de nieuwe taak aanvaardt. Uit respect voor zijn beide voorgangers, Johannes XXIII en Paulus VI, nam hij als eerste paus een dubbele naam aan: Johannes Paulus I. Hiermee was hij ook de eerste die het nummer I achter zijn naam zette. Hij zijn ambtsaanvaarding, op 3 september 1978 wilde hij niet als nieuwe paus met de tiara worden gekroond, zoals de pausen vóór hem. Ook zijn opvolgers, Johannes Paulus II en Benedictus XVI zagen van deze kroning af.Encyclieken
Pausen brengen in de loop van hun pontificaat regelmatig encyclieken uit, gewichtige pauselijke documenten van leerstellige aard. Het pontificaat van Johannes Paulus I zou veel te kort zijn, slechts 33 dagen. Hij heeft in die tijd geen nieuwe encyclieken kunnen schrijven.