De Zuid-Afrikaanse Ted Bundy: Moses Sithole

In een periode van 2 jaar vermoordde Moses Sithole 38 vrouwen. Hij bood de vrouwen een baan en lokte ze vervolgens een veld in, waar hij haar verkrachtte en vervolgens wurgdde. Tien van zijn slachtoffers zijn in een massagraf gevonden. In 1995 werd hij eindelijk aangehouden en hij zit nu levenslang uit in een gevangenis in Zuid-Afrika. Ten tijde van zijn arrestatie bleek dat Sithole AIDS had. Ironisch genoeg krijgt hij nu in de gevangenis betere medicijnen dan toen hij vrij was.

Biografie

Moses Sithole werd op 17 november 1964 geboren in een arme wijk bij Boksburg, Zuid-Afrika. Toen hij vijf was, overleed zijn vader en zijn moeder, niet in staat om voor haar vijf kinderen te zorgen, liet hen achter bij een politiebureau. Ze werden in een weeshuis geplaatst waar Sithole na 3 jaar wegliep, omdat hij er werd mishandeld. Hij ging bij zijn oudere broer wonen. Vervolgens ging hij werken in de goudmijnen van Johannesburg.

Sithole werd omschreven als knap en charmant en had vaak vriendinnen, hoewel de relaties vaak kort waren. Toen hij begin twintig was begon hij vrouwen te verkrachten. In 1989 werd hij veroordeeld voor verkrachting en bracht een aantal jaar in de gevangenis door. Na zijn vervroegde vrijlating begon hij in 1994 met het verkrachten en vermoorden van vrouwen. Hij beweerde dat hij vrouwen uitkoos die leken op de vrouw die ervoor had gezorgd dat hij in de gevangenis belandde.

Misdaden

Wanneer precies Sithole begon met het verkrachten van vrouwen, is niet bekend. Het eerste gedocumenteerde slachtoffer werd verkracht in 1987. Daarna verkrachtte hij nog 3 vrouwen waarvan 1 hem aangaf bij de politie. Hij werd veroordeeld tot 6 jaar gevangenisstraf in 1989, maar hij kwam al in begin 1993 vrij wegens goed gedrag.

Tussen januari en april 1995 werden 4 vrouwen gevonden in de buurt van Atteridgeville, die allen verkracht en gewurgd waren. Bij een vrouw werd ook nog het lichaam van haar 2-jaar oude zoon gevonden. Het kon niet vastgesteld worden waardoor hij was overleden, maar het was goed mogelijk dat hij was overleden door honger of dorst nadat zijn moeder was vermoord.

In juli 1995 zag een getuige een man en vrouw door een veld lopen. Even later kwam de man alleen terug. De getuige vond dit verdacht en toen hij ging kijken vond hij de vrouw. Ze was gewurgd en al overleden. Helaas was de getuige te ver weg om de man te kunnen identificeren.

Tegen de tijd dat het september was, waren er 19 lichamen gevonden, maar het ergste moest nog komen. Op 16 september 1995 werd een massagraf gevonden in de buurt van Boksburg. Er lagen de lichamen van 10 vrouwen in verschillende stadia van ontbinding. Drie daarvan zijn nooit geïdentificeerd.

Onderzoek van alle lichamen die tot nu toe gevonden waren wees uit dat de moordenaar zijn techniek verbeterde. De eerste slachtoffers had hij met zijn handen gewurgd en waren niet vastgebonden. Latere slachtoffers hadden hun handen voor hun lichaam vastgebonden en waren met hun eigen ondergoed of panty's gewurgd. De laatste slachtoffers hadden hun handen achter hun rug gebonden en waren er extra hulpstukken gebruikt, zoals een stok, om extra kracht te hebben tijdens de wurging.

Onderzoek wees uit dat de meeste slachtoffers ten tijde van hun verdwijning een afspraak hadden met een man die hun een baan aanbood. Een slachtoffer, Amelia Rapodile, had op 7 september een afspraak met Moses Sithole. Ze vonden ook een sollicitatieformulier waarin Amelia een baan werd aangeboden. Een ander slachtoffer had een gelijke link met Sithole. Echter de politie was niet in staat om hem te localiseren en in oktober werd nog een slachtoffer gevonden. Intussen was er onder andere door de media, een jacht ontstaan op Sithole. Hij probeerde steun te zoeken bij zijn familie, maar die contacteerden de politie. Na een flinke strijd met de politie wisten ze hem op 18 oktober 1995 in te rekenen. Sithole werd in zijn been en buik geschoten, maar overleefde de schietpartij. Op 3 november 1995 werd hij overgebracht naar de gevangenis van Boksburg in afwachting van zijn proces.

Proces

Wat het onderzoek lastig maakte was dat de slachtoffers van Sithole opmerkelijk veel overeenkomsten vertoonden met slachtoffers van een andere seriemoordenaar, David Selepe. Selepe was door de politie dood geschoten en het kon nooit vastgesteld worden hoeveel vrouwen hij nu daadwerkelijk had vermoord. Hij had wel gezegd dat hij twee handlangers had. Sithole heeft altijd ontkent dat hij samenwerkte met anderen en zegt dat hij zijn moorden alleen pleegde. Naast de 34 slachtoffers die gevonden waren in 1995, werd hij ook nog aangeklaagd voor 4 moorden gepleegd in 1994. Deze moorden waren eerst toegeschreven aan David Selepe, maar na nader onderzoek bleek dat Sithole de dader was. Daarnaast werd hij nog aangeklaagd voor 40 verkrachtingen en 6 berovingen.

Het proces begon op 21 oktober 1996. Het proces duurde meer dan een jaar, maar op 4 december 1997 werd Sithole schuldig bevonden aan alle aanklachten. Hij kreeg 50 jaar voor iedere moord, 12 jaar voor iedere verkrachting en 5 jaar voor iedere beroving. In totaal kwam dit neer op 2410 jaar in de gevangenis.

Lijst van slachtoffers

Lees verder

• De Green River moordernaar: Gary Ridgway
• De Schaakbordmoordenaar: Alexander Pitsjoesjkin
• De slager van Rostov: Andrei Tsjikatilo
• Het beest van de Oekraïne: Anatoly Onoprienko
• John Wayne Gacy: De "Killer Clown"