De slager van Rostov: Andrei Tsjikatilo

Ruim 12 jaar lang teisterde Andrei Chikatilo de gemeenschap van Rostov, Rusland. Gefrustreerd over zijn impotentie, botvierde hij zijn woede op onschuldige vrouwen en kinderen; niemand was veilig. Na een grootscheeps onderzoek wisten de autoriteiten hem in 1990 eindelijk op te pakken. Zijn proces was sensationeel en meerdere familieleden van slachtoffers vielen flauw bij het horen van de details van zijn gruwelijke misdaden. Chikatilo werd in 1994 geëxecuteerd.

Biografie

Andrei Romanovich Tsjikatilo werd op 16 oktober 1936 geboren in Yablochnoye in huidig Oekraïne, toen Sovjet Unie. In die tijd leed de Oekraïne nog onder de hongersnood die jaren daarvoor was ontstaan door collectivisatie van de landbouw. Zijn moeder vertelde hem dat zijn oudere broer Stepan was afgeslacht en opgegeten door hongerige boeren. Het is nooit vastgesteld of dit daadwerkelijk is gebeurd. De situatie werd nog erger toen de Sovjet Unie in oorlog raakte met Duitsland. Naast de armoede en gebrek aan eten leed Tsjikatilo aan chronisch bedplassen. Iets waarvoor zijn moeder hem constant uitschold en vernederde. In 1942 vertrok zijn vader naar het front. In 1943 beviel zijn moeder van zijn jongere zusje Tatjana. Zijn vader werd gevangen genomen door de Duitsers en bracht jaren door in krijgsgevangenschap. In 1949 werd hij vrijgelaten en in plaats van dat hij werd geëerd voor zijn legerdienst, werd hij bestempeld als verrader omdat hij zich gevangen had laten nemen door de Duitsers. Als gevolg daarvan werd Tsjikatilo op school gepest en belachelijk gemaakt.

In zijn puberteit kwam Tsjikatilo erachter dat hij impotent was. Zijn enige seksuele ervaring in die tijd was toen hij op 15-jarige leeftijd een 11-jarig meisje op de grond probeerde te duwen en gedurende de strijd ejaculeerde. Dit zorgde ervoor dat hij nog meer gepest werd en hij zich nog meer vernederd voelde. Het legde het fundament voor zijn associatie van geweld met seks. Na de middelbare school deed hij een toelatingstest voor de universiteit van Moskou. Hij haalde de test niet en tussen 1957 en 1960 vervulde hij zijn dienstplicht nabij Rostov, Rusland.

Na zijn dienstplicht vestigde Tsjikatilo zich in Rostov en verkreeg er een baan. Zijn zus trok bij hem en stelde hem voor aan een meisje Fayina. Hij zou in 1963 met haar trouwen. Ondanks zijn impotentie kreeg het koppel twee kinderen. Tsjikatilo zou later beweren dat hij het sperma met zijn handen naar binnen duwde om zijn vrouw zwanger te krijgen. In 1965 werd zo zijn dochter Ludmila geboren en in 1969 volgde zoon Yuri. In 1971 voltooit Tsjikatilo een studie Russisch en probeert een baan te krijgen als leraar. Echter bij iedere school werd hij snel ontslagen na klachten over ontucht met jonge kinderen. Uiteindelijk wist hij een vaste baan te krijgen bij een school in Shakhty nabij Rostov.

Misdaden

Op 22 december 1978 vermoordt Tsjikatilo zijn eerste slachtoffer. Het 9-jarige meisje Lena Zakotnova werd een verlaten schuur in gelokt waar Tsjikatilo haar probeerde te verkrachten. Toen hij er niet in slaagde een erectie te krijgen ontstak hij in woede en wurgde hij het kind en bracht vele messteken toe. Gedurende de aanval ejaculeerde Tsjikatilo. Dit zou zijn enige manier zijn om bevredigd te worden. Getuigen hadden Tsjikatilo gezien, maar om onbekende redenen verschafte zijn vrouw hem een waterdicht alibi. Een 25-jarige jongeman die een jaar eerder voor een verkrachting was veroordeeld werd in plaats daarvan gearresteerd. Na een aantal dagen van dubieuze ondervragingstechnieken, bekende de jongen. Hij werd in staat van beschuldiging gesteld en ondanks dat hij later zijn verklaring introk werd hij in 1983 geëxecuteerd.

Misschien doordat hij bijna gepakt was, zijn er geen moorden in de drie jaar daarna die kunnen worden toegeschreven aan Tsjikatilo. Door de constante beschuldigingen van ontucht werd hij in 1981 ontslagen van zijn baan als leraar. Hij ging werken in een fabriek in Rostov. Dit vereiste dat Tsjikatilo elke dag met het openbaar moest reizen dat hem met veel kansen verschafte om kinderen en jonge vrouwen te ontmoeten. Op 3 september 1981 viel Tsjikatilo zijn volgende slachtoffer aan; Larisa Tkachenko. Hij probeerde haar te verkrachten, wurgde en bracht messteken toe en probeerde haar de mond te snoeren door zand en bladeren in haar keel te proppen. Er ontstond een patroon waar Tsjikatilo zijn slachtoffers benaderde bij bus of treinstations en ze dan het bos in lokte. Daar probeerde hij ze te verkrachten waarna hij ze verminkte met een mes en/of wurgde. Bij zijn eerste slachtoffers stak hij ook de ogen uit, omdat hij geloofde dat een afdruk van zijn gezicht op de ogen van zijn slachtoffers zou blijven staan.

Tsjikatilo moordde op nieuw in juni 1982 toen hij het 13-jarige meisje Lyubov Biryuk aanval en haar doodstak. Vanaf dat moment probeerde hij zijn moordlust niet meer te bedwingen en tussen juli en december 1982 vermoordde hij nog 6 slachtoffers. Voor de politie was het niet moeilijk om al deze moorden met elkaar te linken en ze vreesden dat er een seriemoordenaar aan het werk was. Een groot onderzoek werd opgezet dat zich voornamelijk richtte op bekende zedendelinquenten en geesteszieken. Door nogal brute ondervragingstechnieken verkreeg de politie veel bekentenissen. Het had allemaal geen effect; gedurende 1984 werden 14 meer slachtoffers gevonden. De politie besloot alle treinstations in de gaten te houden en Tsjikatilo werd aangehouden, omdat hij zich verdacht gedroeg. Zijn bloedgroep bleek niet overeen te komen met de bloedgroep die afgeleid kon worden uit het sperma gevonden op lichamen van slachtoffers. De politie wist op dat moment niet dat Tsjikatilo tot een kleine groep behoort waarvan het bloedtype alleen kan worden vastgesteld uit bloed. Aangezien er verder weinig bewijs was, moesten ze hem vrijlaten. Hij bracht 3 maanden in de gevangenis door voor andere kleinere vergrijpen.

Zijn arrestatie had Tsjikatilo voor een tijdje afgeschrokken en hij besloot voorzichtiger te werk te gaan. Hij vond werk in een andere stad en zijn eerstvolgende moord was in juli 1985 toen hij een vrouw vermoordde in de buurt van Moskou. Vlak daarna vermoordde hij nog een vrouw in de buurt van Shakhty. De politie, gefrustreerd door het gebrek aan succes, besloot hulp te vragen aan een psychiater. Deze stelde een daderprofiel op. Tegelijkertijd leken de moorden ook op te houden en gedurende 1986 zijn er geen moorden die aan Tsjikatilo toegeschreven kunnen worden. In 1987 vermoordde Tsjikatilo 3 jongentjes. Hij vermoordde ze toen hij op zakenreis was en ze werden niet aan hem gelinkt. Hij bleef nu ook weg van treinstations, omdat hij wist dat deze goed in de gaten werden gehouden. In 1988 vermoordde hij wederom 3 slachtoffers, waarvan 2 werden gelinkt aan Tsjikatilo. De daaropvolgende 2 jaar vielen nog eens 19 slachtoffers. De druk op de politie werd enorm om de moordenaar eindelijk op te pakken. Een grote operatie werd opgezet. De grote treinstations zouden vergeven worden van politie in uniform om de moordenaar af te schrikken. De kleinere treinstations werden vervolgens in de gaten gehouden door agenten in burger. Eindelijk op 6 november 1990 werd Tsjikatilo's verdachte gedrag opgemerkt toen hij net van de moord op zijn laatste slachtoffer kwam. Een aantal dagen later werd het lichaam gevonden en Tsjikatilo werd opgepakt. Hij bekende 56 moorden en leidde de politie naar lichamen van slachtoffers die nog niet gevonden waren. Uiteindelijk werden 53 slachtoffers bevestigd en werd hij aangeklaagd voor moord.

Proces

Tsjikatilo werd geestelijk gezond verklaard en in staat terecht te staan. Het proces begon op 14 april 1992. Tsjikatilo werd in een kooi gehouden om hem te beschermen tegen de familieleden van slachtoffers die hem het liefst zelf wilden vermoorden. Volgens gebruik werd zijn hoofd kaal geschoren wat hem een nog duivelser uiterlijk gaf. Tsjikatilo onderbrak het proces regelmatig door te schreeuwen, zijn geslacht te tonen, of te zingen. De rechter was overduidelijk al overtuigd van zijn schuld en op 15 oktober 1992 werd hij schuldig bevonden aan 52 van de 53 moorden. Hij werd ter dood veroordeeld voor iedere moord. Op 14 februari 1994 werd Tsjikatilo geëxecuteerd door middel van een schot achter zijn oor.

Lijst van slachtoffers

Lees verder

• Het beest van de Oekraïne: Anatoly Onoprienko
• De Schaakbordmoordenaar: Alexander Pitsjoesjkin
• John Wayne Gacy: De "Killer Clown"
• De Green River moordernaar: Gary Ridgway
• Amerika's eerste seriemoordenaar: H.H. Holmes