Zes signalen dat je nieuwe vriend je kind niet accepteert

Gladiool, 19-02-2016
Beste,
Ik ben nu 2 jaar gehuwd met nieuwe partner en ik heb een dochter van 16jaar uit een vorige relatie.
In het begin ging dit goed maar de laatste maanden zit hij steeds te vitten op haar. Hij spreekt veel slecht over haar als ze er niet bij is tegen mij.
Ik kan er niet meer tegen. Ik heb hem dat dan ook verteld en vliegt dan uit tegen mij.
Ik heb al verschillende pogingen gedaan om te praten samen met ons drietjes maar dan loopt hij weg.
Wat moet ik doen?
mvg
gladiool Reactie infoteur, 22-02-2016
Beste Gladiool,

het is moeilijk om een kant-en-klaar advies te geven over hoe je dit best oplost.
Ik geloof in ieder geval dat het belangrijk is dat JIJ goed weet wat goed en slecht is. Dat je zelf heel goed weet welk gedrag je bij je dochter afkeurt en welk gedrag je ok vindt. Wanneer je nieuwe partner slecht spreekt over je dochter, is het belangrijk dat je weet of je vindt dat hij gelijk heeft of niet. Als je vindt dat hij een punt heeft, kan je je misschien aan zijn kant plaatsen en zelf je dochter aanspreken op haar gedrag. Op die manier toon je aan je partner dat je zijn signalen serieus neemt, en dat je durft grenzen te trekken naar je dochter. Aan de andere kant zal je dochter je commentaar ook meer au serieux nemen als ze voelt dat je dat echt meent en dat je niet gewoon de boodschapper van je man bent.
Maar als je vindt dat de kritiek van je man niet terecht is, is de situatie anders. Er zijn nu twee mogelijkheden. Of je vindt dat het gedrag van je dochter wel kan, maar je begrijpt dat je man er wel last van heeft, ofwel: je vindt dat het gedrag van je dochter eigenlijk niets met je man te maken heeft.
In het eerste geval kan je als bemiddelaar optreden tussen je man en je dochter. Je houding moet uitstralen: ik snap jullie allebei, en iedereen moet met iedereen rekening houden.
In het tweede geval zou ik uitleggen aan je man: ik vind je kritiek totaal niet terecht en ik kan er niet tegen dat je zo over haar spreekt. Ik zou het ook niet aanvaarden als zij zo over jou zou spreken! Maar ik ben haar moeder en het is aan mij om te reageren als ze foute zaken doet, jij moet niet over haar oordelen als haar gedrag jou niet aangaat!
Vaak hebben zo'n reacties van de nieuwe partner te maken met verwachtingen naar kinderen. Hij vindt misschien dat je dochter te veel zus of te weinig zo is of doet. Dat soort van verschillende meningen kan je ook hebben als ouders over je eigen kinderen. Maar dan heb je tenminste jarenlang de tijd om naar elkaar toe te groeien, vooraleer je kind puber is!
Als het over dat soort verwachtingen gaat, moet je partner leren die voor zichzelf te houden, tenzij het over zaken gaat die hem ook raken in het dagdagelijkse leven (bv: opruimen, 's nachts lawaai maken, …) Maar niet wanneer het over levenskeuzes gaat zoals vrienden, partner, studiekeuze… Dat is niet aan hem! Hij kan daar een mening over hebben, maar moet respecteren dat hij daar geen gezag over heeft.
Maar vaak zal de kritiek ook te maken hebben met een gevoel van gemis. Hij voelt aan dat jij een speciale band hebt met je dochter en beseft dat hij nooit zo'n band zal hebben met jouw dochter, en ook niet dezelfde band met jou! Misschien had hij in gedachten: nog enkele jaren en de dochter is bijna volwassen, ze zal minder in ons leven aanwezig zijn. En beseft hij nu dat ze wel aanwezig zal blijven: jullie band blijft…
Als zo'n gevoelens spelen, kan je alleen maar proberen je man te verwennen, hem laten voelen dat hij speciaal is voor jou. En anderzijds duidelijk tonen dat niemand tussen jou en je dochter kan komen.
Het kan erg moeilijk zijn om dit allemaal duidelijk te maken aan je man. Ik denk dat je moet overwegen om eens met zijn drieën te gaan praten met een professionele gezinstherapeut.
Nog dit: als je man wegloopt uit een gesprek, weet je dan hoe dit komt? Wordt hij te kwaad? Of voelt hij zich alleen staan tegenover twee? Praat eens met hem apart over hoe het voelt om over deze zaken te praten. Dat is alvast een goed begin!

Onbekendje, 29-07-2012
Deze signalen komen mij erg bekend voor, alleen ben ik een man. met mijn nieuwe partner heb ik een zoontje van zeven maanden maar zodra mijn dochters er zijn tijdens de omgangsregeling voelt ze zich volgens mij bedreigd, houd zich verre van m'n jongste dochter (5) en uit haar ontevredenheid over het verdelen van mijn aandacht. loop me in die dagen m'n benen onder m'n kont uit om iedereen tevreden te houden en iedereen een leuke tijd te geven, echter wanneer m'n dochters weer naar hun moeder gaan voel ik me echt in een zwart gat vallen en mis m'n meiden verschrikkelijk! dit wordt niet echt begrepen of begrip voor getoond, mag schijnbaar m'n bloedjes niet missen maar moet een knopje omzetten en heel veel leuke dingen met mijn gezinnetje (vriendin en zoontje) want ze doen toch erg veel leuke dingen bij je ex…! zit met m'n handen in mijn haar… wat moet ik… hoe krijg ik begrip? Reactie infoteur, 31-07-2012
Beste,

ik kan je alleen maar aanraden om op tijd je grenzen scherp te stellen. Laat het duidelijk zijn dat je altijd voor je kinderen zal kiezen. De meeste mensen zeggen dat ze geen keuze willen maken tussen hun nieuwe partner en hun kind(eren), maar als puntje bij paaltje komt, zullen de meeste mensen uiteindelijk wel voor hun kinderen kiezen. Als ik jouw verhaal hoor, denk ik dat jij hetzelfde zou doen. Het is dan ook beter er geen doekjes rond te winden en hier duidelijk voor uit te komen. Als ze dit niet kan accepteren, is het beter dat dit direkt scherp gesteld wordt. Als ze dat wel kan, ervaar je misschien zelf wat rust en voel je je niet meer schuldig tov je kinderen. En dan zal je ze waarschijnlijk minder missen op de momenten dat ze bij je ex zijn.
Ga er voor om je nieuwe vriendin verantwoordelijkheid te geven naar je dochters. Wanneer zij een goede band met hen ontwikkelt, zal jij er ook minder moeite mee hebben wanneer je nieuwe vriendin eens kwaad op hen is. Je weet dan dat de basis-relatie tussen haar en je dochters goed zit.
Ga ook na welk gedrag van je nieuwe vriendin voor jou het moeilijkste is in relatie tot de kinderen. Wanneer je gescheiden bent met kinderen, en er is een nieuwe partner, dan liggen zaken zoals hechting ontzettend gevoelig. Hechting is de band die we met mensen hebben die belangrijk zijn voor ons en onze diepste emoties worden opgewekt wanneer daar aan geraakt wordt. Je voelt je misschien al schuldig omdat je kinderen uit jouw vorige relatie niet meer in het gezin van oorsprong kunnen groot worden. Je bent dan extra gevoelig voor elk leed dat je kinderen kunnen tegen komen en elk teken dat er iets tussen jou en je kinderen komt. De kans is groot dat je daar zelfs overdreven gevoelig voor bent. Het is dan ook erg belangrijk dit soort gevoelens te kunnen bespreken met je nieuwe partner. Wanneer jij je bewust bent voor welke zaken je overgevoelig reageert, en zij is zich bewust waarom haar gedrag jou zo kan irriteren/kwetsen, dan kan je samen naar oplossingen zoeken. Ook voor haar speelt hechting een belangrijke rol: kiest mijn vriend wel voor mij? Is ons kind wel even belangrijk voor hem als de kinderen uit zijn vorige relatie?
Ga misschien één of enkele keren nar een familietherapeut om dit samen met een neutraal persoon te kunnen doorpraten. je komt er dan samen sterker uit!