De corrigerende oftewel pedagogische tik

Een tik voor de billen, de corrigerende of de pedagogische tik: het komt allemaal op hetzelfde neer. Gewoon een tik als het kind stout is geweest. Is dit goed of slecht binnen de opvoeding?

Strafbare tik

De pedagogische tik, oftewel een tik voor de billen tijdens de opvoeding, zou strafbaar zijn. Maar in hoeverre is deze strafbaar? Een tik of kindermishandeling is namelijk wel een wereld van verschil. En een tik voor de billen omdat het kind echt te ver is gegaan, is in de ogen van de meeste mensen toch echt geen kindermishandeling.

Een tik op de billen, daar zal niemand van opkijken. Tot nu toe is er nog geen enkele ouder hiervoor bestraft. Ook is er geen politieagent die een bon komt uitschrijven wanneer er ergens een kind een tik voor de billen krijgt. De corrigerende tik en het verbod hierop is opgenomen in het burgerlijk wetboek, niet in het strafrecht. In hoeverre deze wet dus ook waar te maken is, is tot nu toe nog niet gebleken.

Kindermishandeling is een heel ander verhaal. Hierbij gaat het slaan wel een beetje verder dan de tik op de billen. Het kind krijgt onterecht een pak slaag, wordt onterecht opgesloten of psychisch mishandeld.

Waarom de corrigerende tik?

Ouders slaan soms uit onmacht. Een kind kan je het bloed onder de nagels vandaan halen. Maar soms ook heeft het kind het echt verdiend omdat het niet wil luisteren. Na diverse waarschuwingen is soms de maat vol. "wie niet horen wil, moet maar voelen", werd er vroeger vaak geroepen. In vroegere tijden kregen kinderen ook op school soms een tik op hun vingers.

Het klinkt misschien hard, maar in de jaren dat de tik nog mocht, ook op school, was er veel minder criminaliteit. Kinderen hadden meer respect voor ouders en leraren en er werd niet gescholden op ze. Tegenwoordig lopen jonge kinderen nog laat over straat, komen slaap tekort, gebruiken drugs of roken al op jonge leeftijd en schelden hun ouders uit. Ze luisteren niet en doen waar ze zelf zin in hebben. Want ach, een tik krijgen ze toch niet omdat de wet dit niet wil.

Kinderen kunnen hierdoor heel erg misbruik ervan gaan maken. De oudere generatie in Nederland weet het nog wel: vroeger waagde jij je er niet aan om iets uit te vreten, want voor die tik was je bang. Nu de kinderen geen straf meer krijgen, is de wereld van hun.

Voorbeeld

Een gezin met twee jongens leeft volgens de huidige normen en waarden en laat de corrigerende tik achterwege. De ouders zien sowieso het nut van de tik al niet in en juicht de hele nieuwe wet dan ook toe. Echter, zijn er ook problemen binnen het gezin ontstaan. De oudste jongen, twaalf jaar, is vaak ongehoorzaam. Wanneer moeder hier iets van zegt, lacht de jongen zijn moeder in het gezicht uit. Ze stuurt de jongen naar zijn kamer en gebiedt hem hier te blijven. Even later is er gekraak op de trap hoorbaar en schiet de jongen via de voordeur het huis uit en gaat buiten spelen. Wanneer de jongen tegen het avondeten weer thuis komt, wordt er niks van gezegd. Duidelijk zal zijn dat deze jongen heeft geleerd dat hij ongehoorzaam mag zijn, want een verdere straf blijft toch uit.

Goed of kwaad

Het is moeilijk te zeggen of de corrigerende tik goed of kwaad doet. Wie het op het juiste moment doet en met de juiste redenen, kan er niet veel kwaad mee aanrichten. Maar wanneer deze tik te vaak voorkomt, kan het respect naar de ouders toe ook juist omslaan. Het kind ziet in de ouders dan alleen maar een schreeuwend en slaande monster. Een tik is vaak het uiterste van een straf en zal dus zo min mogelijk gebruikt moeten worden.

Let wel op dat teveel tikken ook agressief gedrag kan uitlokken. Kinderen gaan het nadoen en zo elkaar slaan.

Ruim 66 procent van de ouders vind dat de corrigerende tik moet kunnen binnen de opvoeding.