Verdriet, depressie, afwisselende fasen tussen actie en rust
De blues heeft iedereen wel eens, en daar is niks mis mee. Als je toegeeft aan die gevoelens die soms wel, soms niet te herleiden zijn tot een duidelijke oorzaak, dan voorkom je dat dezelfde gevoelens je op den duur gaan ondermijnen of totaal overspoelen. Het is als huishouden. Als je regelmatig de afwas doet, je huis opruimt, dan voorkom je dat je op een later tijdstip er geen gat meer in ziet. De overmatige nadruk op je goed voelen, elke dag opnieuw ervoor gaan, actief, geen wolkje aan de lucht, is niet reëel. Je hoeft je niet te schamen als je even geen zin hebt, je niet sterk voelt. Het hoort bij het bestaan. Verdriet wil eruit. Na huilen komt lachen, zonder huilen is er niets meer te lachen. Rust is nodig. Alleen zijn en vrij zijn om te voelen wat je voelt.
Actie en rust
In onze wereld van prestatie, doelen bereiken, onvermoeid doorgaan met je omgeving en jezelf laten zien dat je sterk bent, is weinig ruimte voor de schaduwzijde van het bestaan. Het zijn echter de twee zijden van dezelfde munt, licht en donker. Lachen en huilen passen bij elkaar. Na een goede huilbui is er ook weer plaats voor open en vrij in de lach kunnen schieten. Wie moe is heeft rust nodig. Ontkennen van moeheid en tegen de klippen op maar doorgaan, is een vorm van niet houden van jezelf in al je facetten. Toe kunnen staan dat je even niet meer kunt, het even niet ziet zitten, er even geen zin meer in hebben, mág, daar is niks mis mee.
Depressie en rust
Als je je depressief dreigt te gaan voelen, kun je een pilletje bij de dokter gaan halen, maar waarom zo bang voor moeilijke gevoelens? Er zit een schoonheid in, zelfs in verdriet zit schoonheid. Waarom vinden we verdrietige muziek vaak juist zo mooi? Als alles donker lijkt denken we dat het nooit meer licht wordt, maar dat is slechts een fase die voorbij gaat. Laat het leven stromen, ook al heb je het gevoel dat je het niet meer aankunt of onder ogen kunt zien. Wees lief voor jezelf, trek je terug, vlucht niet in allerlei zijwegen en voel. Zorg dat je het warm hebt. Trek je terug in je huis. Dat mag. Als je niet sociaal kunt zijn, niets meer te geven hebt, is het tijd voor rust. Wees er niet bang voor en word je eigen beste vriend.
Afwisselende fasen, ruimte geven aan de seizoenen van onze gesteldheid
We hebben op onze breedtegraad vier seizoenen. Deze kunnen ook symbool staan voor jouw innerlijke seizoenen. Als in jouw leven stormen optreden, de kou intreedt, de duisternis om je heen valt, dan is dat een tijdelijk iets. Hoe meer je aan het proces dat in je innerlijk plaats vindt ruimte geeft, hoe eerder je vanuit je diep gelegen levensbron je vitaliteit terug kunt vinden. Je verzetten tegen verdriet, moedeloosheid, is soms praktisch en noodzakelijk, maar het is net zo noodzakelijk om het te laten zijn op zijn tijd. Het heeft ook te maken met respect voor het leven zelf. Je kunt aan de natuur zo goed zien hoe alle elementen hun plek hebben in het grote geheel, met de mens is dat niet anders. Net als eb en vloed elk een plek hebben, zo hebben de eb en vloed in jouw leven elk hun functie. Dicht bij je gevoel komen en blijven, voorkomt depressie en laat ruimte aan de blues. Luisteren naar muziek die dit bevordert, of het nu blues, André Hazes, of klassieke muziek is, geeft ruimte om vanuit je diepste wezen adem te halen. Al wat in je leeft heeft recht op bestaan.
Huilen doet lachen, huilen ontspant, huilen brengt begrip
Waarvoor hebben we tranen? Zo kunnen we gifstoffen kwijtraken, dat is de technische verklaring. We hebben tranen om ze te plengen. Het is een veiligheidsmechanisme, zowel op fysiek als op emotioneel niveau. Huilen helpt bij het accepteren en het begrijpen van wat er in ons leeft. Pas na een goede huilbui krijg je inzicht in je eigen verdriet en pijn. Huilen overstijgt het beperkte en soms verstarde verstand. Na het huilen beginnen we vaak te gapen, als zichtbaar bewijs van ontspanning. Waarvoor gapen we? Ook hiermee raken we gifstoffen kwijt. Ook dit is weer een mechanisme van het lichaam om de balans te herstellen. Wat heerlijk toch, ons systeem is perfect, laten we er niet aan twijfelen en ruimte geven aan al die natuurlijke manieren en neigingen die het evenwicht in ons bestaan helpen te bewaren.
Wat kan ik? Wil ik accepteren? Hoe wil ik kijken?
Jezelf overschatten, of juist onderschatten, teleurgesteld zijn in het leven en de wereld die je omringt, hebben te maken met het niet accepteren van wat is. Accepteren is niet makkelijk, maar het is wel makkelijk om te kijken naar wat goed is. Begin daarmee. Dat is een kwestie van keuze. Men zegt dat je je werkelijkheid zelf in de hand hebt, maar dat zijn bevoorrechte mensen. Het enige wat je in de hand hebt is hoe je denkt en kijkt. Dat vereist enige training, en een zekere discipline, maar het is wel de moeite waard. Zonder je ogen te sluiten voor de ellende in deze wereld, kun je toch de nadruk blijven leggen op wat goed is. Jezelf veranderen heeft een ruimer effect dan alleen maar voor jezelf.
Pilletjes tegen verdriet en rouw?
Een pilletje tegen verdriet kan zich tegen je keren. Rouw die lijdt tot chronische bipolaire stoornis heb ik in mijn omgeving gezien. Ook al staat in het diagnostisch, statistisch handboek (DSM) van de dokter dat je na een half jaar niet meer verdrietig zou moeten zijn om het sterven van je moeder of een geliefde en er dus medicijnen die het gevoel dempen voorgeschreven kunnen worden, daarom hoef je dat nog niet te doen. Want dit kan misschien meer kwaad dan goed doen. Wees reëel en geef het de tijd. Het is niet anders.
Lach maar huil maar, je zit goed in elkaar
Kijk naar jezelf en twijfel niet. Je zit goed in elkaar, je energie is zoals die moet zijn. Hou van je natuur die haar seizoenen kent. Heb respect voor dat prachtige systeem van lichaam, ziel en geest. De mensheid herbergt zoveel moois in zich. Elk individu heeft het vermogen zichzelf en de wereld waarin hij zich beweegt te leren kennen en op zijn waarde te schatten.
Lees verder