Opvoeden, hoe overleef ik het?

Als de roze wolk rondom de baby verdwenen is, begint voor veel ouders de realiteit van het opvoeden. Nu zal dat niet voor iedereen moeilijk zijn, maar er altijd moeten zijn, alert zijn op gevaarlijk situaties en adequaat reageren op uw kinderen dag na dag, zal niet altijd meevallen. Opvoeden kost energie, tijd en aandacht.Je hebt minder tijd voor jezelf en soms kunnen kinderen heel ver gaan in hun gedrag. Hoe hou je het vol op een leuke manier? Er zijn allerlei situaties in een gezin, waarin kinderen het uiterste van je vergen. Je vraagt je 3-jarige zoon al een paar keer of hij zijn speelgoed op wil ruimen, maar hij is niet van plan te luisteren. Of je 4-jarige dochter komt thuis met van die schattige slakjes, die ze in de tuin gevonden heeft en graag op haar kamer wil bewaren, iets wat jij absoluut niet ziet zitten. Of hebt een lange en zware dag achter de rug en je tiener heeft nu net de maaltijd verkozen om te gaan discussiëren met jou over onderwerpen, waar je net even geen zin in hebt. Iedere ouder heeft wel eens last van een slecht humeur, vermoeidheid en iedereen wenst zichzelf meer geduld toe. Maar net zoals je je tijd goed kunt plannen, zo kun je ook je geduld naar je kinderen toe oefenen aan de hand van de volgende tips:

Wat zijn je verwachtingen

Het lijkt heel voor de hand liggend, maar kinderen zijn geen volwassenen in notendop. Ze denken anders dan een volwassene en ze gedragen zich heel anders. Ze zitten volop in ontwikkeling. In feite zijn de hersenen van een kind pas volledig ontwikkeld als hij 23 jaar is.Het allerlaatste deel van de hersenen wat compleet ontwikkeld is, is de rationele besluitvorming. Dus is het van groot belang, dat we de verwachting, die we hebben van een kind, bijstellen naar leeftijd, ontwikkeling en situatie. Als we verwachten, dat een kind zich uit zichzelf aan alle regels zal houden of zijn huiswerk zal maken, dan zal dat erg tegenvallen. Veel volwassenen hebben al problemen om zich aan afspraken te houden of vergeten dingen, die wel belangrijk waren. Zowel een twee-jarige als een tiener zijn bezig met zelfstandigheid, maar beide op een andere manier. Soms verwachten we dingen van onze kinderen, waartoe ze helemaal niet in staat zijn.

Neem het gedrag van uw kind niet persoonlijk op

Kinderen zijn, net als volwassenen, niet volmaakt. En ze doen soms dingen, die regelrecht tegen je in gaan of je pijn doen. Een drie-jarige kan overal uitdagend NEE opzeggen, niet omdat hij je pijn wil doen, maar om de dingen zelf te doen, zoals hij het wil. Dat moet geoefend worden. Zodra je het gedrag van je kind persoonlijk gaat opvatten, ga je er iets van maken, waarmee je je geschiktheid als moeder gaat meten. Of eerder: je ongeschiktheid. Als ze zich netjes gedragen zijn wij de goede moeder, maar gedragen ze zich niet zoals je zou willen, zijn we als moeder ongeschikt. Deze gevoelens van mislukking roepen een emotionele reactie op, dat kan leiden tot het verlies van geduld. Terwijl het juist een geweldige kans is om meer te leren over je kind en om het kind nieuwe vaardigheden bij te brengen. Een kind moet ook door ervaringen leren hoe de wereld in elkaar zit.

Wat is je opvoedingsstijl

Er bestaat niet een opvoedingsstijl die de ware is. Elke ouder is anders en ook elk kind en iedere situatie is anders. Je leert door doen en je eigen fouten flexibel te worden en open te staan voor wat wel en wat niet werkt. Ieder kind heeft zijn eigen persoonlijkheid. Het is goed om consequent te zijn, maar het moet niet zo worden, dat je iedere situatie onder controle wilt hebben. Dan zul je snel je geduld verliezen. Het is dan ook goed om na te denken of je wel consequent bent of dat je elke keer verschillend reageert op het gedrag van je kind. Welk gedrag werkt op je zenuwen? Vaak is dat zeuren, dreinen, niet luisteren en brutaal gedrag. Maar dit is juist gedrag, dat vraagt om consequente aanpaak. Als er een keer gewaarschuwd is en het kind wordt brutaal in zijn antwoorden, laat hem dan rustig weten, dat je dit niet wilt en dat hij een poos op zijn kamer moet zitten. Bij een jonger kind op de trap of op een stoel, zodat hij leert, wat de grenzen zijn.

Moeder time-out

In een emotioneel gespannen situatie is het niet altijd nodig om je kind een time-out te geven, maar je kunt ook als moeder een time-out nemen. Als je merkt, dat je je geduld verliest, loop gewoon even weg. Je zou misschien denken, dat je kind dan de baas over de situatie is geworden, maar niets is minder waar. Er is geen winnaar als je als moeder je geduld verliest. Dan zijn er twee verliezers, jezelf, omdat je je geduld verliest en je kind,omdat hij er de dupe van zal zijn. Loop even weg en kom terug als je weer om jezelf kunt lachen. Dan kun er samen met je kind over praten, wat de afspraken waren en wat er mis ging. Geef ook eerlijk toe, wat je zelf fout deed. Dan leert het kind, dat volwassenen ook fouten maken en dat je daarover kunt praten.

Een andere manier van time-out is: tijd nemen voor jezelf. Vooral als je in de kleine kinderen zit, is het nodig om tijd voor jezelf te hebben om op te laden. Kleine kinderen opvoeden kost erg veel energie en en moeheid en uitputting is vaker dan je denkt de reden van het verliezen van je geduld. Ga er af en toe even tussenuit, naar de film, een wandeling, naar bed of lees een boek. Je kunt dan weer terug naar het ouderschap met nieuw zicht op je kinderen en een nieuwe voorraad geduld.

Geduld is meestal niet iets waar we mee geboren zijn, maar ontwikkelt zich door de tijden ervaring. En niet te vergeten: kinderen leren het meest door wat ze ons zien doen als ouders en niet door wat we zeggen.