Pesten, hoe hou je er mee op?
Hoe stop je met pesten? In dit artikel richt ik me tot de pestkoppen op scholen. Pesten is het meest verschrikkelijke wat een kind gedurende zijn of haar schooltijd kan overkomen. Kinderen die gepest zijn houden daar vaak levenslang verdriet en psychische klachten van over. Als jij een pestkop bent, wat mankeert jou dan? Stop met pesten, hoe?
Pestkop, lees even mee
Pesten, hoe stop je ermee? Dit artikel is niet geschreven door een psycholoog of door een docent, maar door de moeder van een meisje wat een paar jaar heel erg gepest werd. Mijn dochter heeft op het oog alles mee. Ze is mooi, heeft lang haar, rechte witte tanden, grote ogen, ze kan goed leren, kan mooi tekenen, ze wint van iedereen met gamen… Toch werd ze heel erg gepest op school. Waarom? Omdat ze een gemakkelijk doelwit was voor een paar gefrustreerde jongetjes. Ze was namelijk verlegen en stil. Een paar jaar lang is ze vernederd, bijna elke dag werd ze geslagen of geschopt, vaak werd ze in haar gezicht gespuugd en er werd door verschillende kinderen in haar gezicht geboerd. Ze stond er al heel snel alleen voor omdat haar andere klasgenoten zich verder liever afzijdig hielden van haar probleem, uit angst om zelf ook doelwit te worden. Elke dag, jaar in, jaar uit, bracht ze in eenzaamheid haar pauzes door terwijl anderen met elkaar speelden en haar negeerden. Soms kwamen er kinderen naar haar toe om haar even een trap of een stomp te geven en daar met elkaar om te lachen. Ze pakten haar spullen af, ze probeerden haar als een slaaf opdrachten te laten uitvoeren, braken haar met woorden af totdat ze zich zo minderwaardig en gebroken voelde dat ze zich nauwelijks nog durfde te bewegen op school. Op school verstarde ze helemaal. Het was zo erg dat sommige ouders mij vroegen wat voor ziekte mijn dochtertje aan haar spieren had, omdat ze zo raar verstijfd over het schoolplein liep als ze 's morgens de school in moest lopen of als ze 's middags weer het gebouw verliet.'Ze is verstijfd van angst dankzij het pesten van de klas,' moest ik dan antwoorden. Die ouders vonden dat dan heel erg, en ze vroegen me vaak: 'Mijn kind doet er toch hopelijk niet aan mee?'
Negeren is ook pesten
Ik probeerde die ouders dan uit te leggen dat 'negeren' ook een vorm van pesten is, dus dat ik vond dat iedereen die mijn dochtertje negeerde of niet te hulp schoot terwijl de pesters dag in dag uit hun gang gingen, toch ook hun eigen verantwoordelijkheid droegen. Iedereen heeft immers een keus om wel of niet op te komen voor een klasgenoot die gepest wordt.Blauwe plekken, mishandeling en treiteren
Ze zat altijd onder de blauwe plekken, en toch had ze volgens de Nederlandse wetgeving de plicht om elke dag naar school te gaan. Ouders mogen volgens de wet hun kinderen niet mishandelen, maar door de leerplicht is het wel mogelijk dat een kind alle dagen geestelijk en lichamelijk mishandeld kan worden door andere kinderen. Elke schooldag heeft ons dochtertje in angst geleefd en elke nacht sliep ze heel slecht. Jarenlang, terwijl de pestkoppen zelf gewoon een leuke schooltijd hadden. Uiteindelijk is ze heel depressief geworden en ze zei dat ze niet meer wist hoe ze verder leven moest. En voor ik het vergeet te vertellen: ze werd op een dag ook nog gestoken met een metalen voorwerp, toen de leerkracht even niet keek.Pesten voor de lol
Al deze dingen gebeurden voor de ‘lol’ van een paar jongetjes. Een paar pestkoppen die niet ophielden en genoten van de macht die ze hadden over een meisje in hun klas. De school deed er eigenlijk heel weinig tegen, ze zeiden zo nu en dan tegen de jongens dat pesten niet mocht, maar daarmee was de kous af. Ze voerden geen duidelijk beleid tegen pesten. Die jongens hadden het thuis trouwens ook niet gemakkelijk, en mogelijk was dat de reden dat ze op school iemand zochten om macht over uit te oefenen. Die jongens hadden eigenlijk ook hulp nodig, maar aan pesten werd op school eigenlijk maar heel weinig aandacht besteed. Pesten gebeurt natuurlijk ook vaak in het geniep, als de docent even niet kijkt, dan vallen de trappen, klappen en dan wordt het slachtoffer vernederd. Als ouders leefden ook wij in voortdurende angst. Angst omdat ons kind voor onze ogen vernield werd. We gingen heel vaak praten op school, dan ging het even beter, maar al snel sloeg het roer weer om en het pesten begon opnieuw. We lieten haar van school veranderen, maar ze was zo bang voor kinderen geworden, dat ze daardoor opviel en direct weer vreselijk gepest werd. Toen hebben we haar thuis gehouden. Ons laatste redmiddel. We accepteerden niet langer dat leerplicht en falen van het onderwijs, de oorzaken waren dat ons kind elke dag mishandeld werd, en aangerand, en geestelijk vernield. We zeiden tegen haar dat ze nooit meer terug hoefden naar haar kwelgeesten, en na een paar dagen hoorden we haar voor het eerst in jaren, weer om iets lachen.Geen onderwijs
Uiteindelijk heeft ons dochtertje een paar jaar geen onderwijs op school gevolgd, maar thuis. We hielden haar thuis om haar te beschermen tegen het getreiter op scholen. We hadden het geluk dat de leerplichtambtenaar het ook beter voor haar vond dat ze niet meer terug ging naar die verschrikkelijke situatie. We mochten haar thuis onderwijs geven en ze haalde na een jaar haar mavo diploma. Daarna is ze havo gaan doen, en op school kreeg ze toen vrienden en ze werd niet meer gepest.Gevolgen van pesten
We zijn nu tien jaar verder, maar het pesten heeft mijn dochter blijvend beschadigd. Ze studeert nu en wordt niet meer gepest en ze is gelukkig met haar leven nu, maar de pijn en de vernedering die ze heeft ondergaan toen ze jonger was, heeft haar zelfvertrouwen wel beschadigd. Als persoon is ze veranderd. Ze is niet meer het levendige meisje wat ze was voordat ze naar school ging. Ze is nooit meer helemaal de oude geworden. Ze droomt er soms nog van en wordt dan gillend wakker. Ze praat er vaak nog over, ongeveer een paar keer per week. Pas toen ze volwassen was durfde ze te vertellen dat ze ook met de dood bedreigd was. En als ze nieuwe mensen gaat ontmoeten, slaat de angst weer toe dat ze opnieuw zal worden buitengesloten en gepest.Pestkoppen, bedankt. Ik hoop dat jullie veel 'lol' hebben gehad.
Pestkop, waarom ben je met pesten begonnen?
Het is zinvol om jezelf die vraag eens te stellen en om te zien of je het antwoord op die vraag kunt vinden. Veel pestkoppen halen hun schouders op als je ze vraagt waarom ze pesten, of ze leggen de oorzaak van het pesten in hun slachtoffer. Zo van: 'Ik pest omdat zij zo stom doet…' of: 'Ik sla hem omdat hij zulke domme kleren draagt…' Dat zijn natuurlijk smoesjes. Maar weet je eigenlijk waarom je pest?Pesten je uit angst of om macht?
Het zijn eigenlijk gewoon smoesjes omdat het niet gemakkelijk is om toe te geven dat je eigenlijk pest uit angst en macht. Angst om zelf gepest te worden, of angst om niet grappig gevonden te worden, niet sterk, niet populair, niet cool, niet machtig… Je pest om macht te hebben over een ander. Als je macht uitoefent over een ander voel je je namelijk sterker en belangrijker. Ook zijn andere kinderen misschien op hun hoede voor jouw getreiter en agressie naar je slachtoffer toe. En omdat ze bang zijn dat je hen ook zal gaan terroriseren lachen ze maar een beetje met je mee, of doen ze soms aan het pesten mee om te voorkomen dat ze zelf gepest zullen worden. Meelopers doen met je mee en lachen met je mee, maar eigenlijk is er niemand die pesten cool vindt, zelfs jij niet.Pestkop, wie pest jij eigenlijk?
Kijk eens goed naar het slachtoffer dat je hebt uitgekozen om te pesten. Is het de sterkste jongen van de klas? Niet dus. Waarom eigenlijk niet? Omdat je die niet aankunt natuurlijk. Is je slachtoffer dan misschien iemand die kwetsbaar overkomt en die jij gemakkelijk aankunt? Of is het misschien iemand die toch al door anderen gepest werd? Of heb je hulp van andere treiteraars zodat jullie samen sterk staan? Is het slachtoffer een gemakkelijk doelwit voor pesterijen omdat hij of zij een beetje buiten de groep valt door uiterlijk of kleding of verlegenheid of omdat het juist een heel lief persoon is? Onderzoek heeft namelijk uitgewezen dat pestkoppen graag zwakke, kwetsbare personen uitkiezen om te pesten, en niet de sterkere. Daarom worden pestkoppen over het algemeen niet als dapper maar als ‘laf’ beschouwd.Stoppen met pesten, hoe doe je dat?
Of pestkoppen echt laf zijn durf ik niet te zeggen. Misschien ben je zelf ooit wel gepest en wil je dat voorkomen dat je weer gepest zal worden, door zelf te pesten… Dan ben je niet laf maar doodsbang. Misschien is er thuis veel ruzie en zoek je op school een manier om ook eens de baas te spelen over iemand. Dan heb je zelf eigenlijk ook steun nodig.Wie wil jij zijn?
Maar ik weet wel dat ook jij een keus hebt in je leven wie je wilt zijn, hoe je wilt zijn, hoe je met anderen wilt omgaan en of je wilt dat klasgenoten jou later herinneren, als pestkop of een aardige persoon? Wees eerlijk. Probeer op een andere manier ‘leuk’ en ‘sterk’ over te komen. Besluit te stoppen met pesten. Stel jezelf steeds opnieuw de vraag hoe het voor je slachtoffer moet zijn als je weer eens een treiteractie uit wilt gaan halen. Verplaats je in de gevoelens van die ander en sluit je niet af voor je verantwoordelijkheid naar anderen toe. Gun een ander ook een leuke schooltijd. Pesten maakt het schoolleven van veel kinderen tot een regelrechte hel. Doe daar niet aan mee. Kies er voor om daar niet aan mee te doen. Je hebt een keus. Omdat je een keus hebt, ben je ook zelf verantwoordelijk voor de keuzes die je maakt.Maak een lijstje met punten, wat zijn de voordelen van pesten?
Wees eens eerlijk, als je een lijstje maakt van de voordelen van pesten, hoeveel punten kan je dan opnoemen?En wat zijn volgens jou de nadelen van pesten? Welke lijst is langer?
Voorbeelden van pesten
- Iemand kwetsende bijnamen geven, uitschelden, lelijk noemen, enzovoorts…
- Spullen afpakken of verstoppen.
- Iemand buitensluiten.
- Iemand negeren.
- Iemand vernederen door naar hem/haar te spugen, te boeren, enzovoorts…
- Iemand slaan, schoppen, op een andere manier mishandelen.
- Anderen tegen iemand opzetten door leugens te vertellen.
- Iemand afkraken om uiterlijke kenmerken.
- Zeggen dat iemand stinkt.
- Zeggen dat iemand luizen of vlooien heeft.
- Intimideren.
- Bedreigen.
- Steeds maar weer dezelfde kwetsende opmerkingen maken.
- Iemand laten voelen dat hij of zij er niet bijhoort.
- Seksueel getinte opmerkingen maken met de bedoeling iemand nog dieper te vernederen.
- Via MSN treiteren, vernederen, bedriegen en/of bedreigen.
- En meer…
Zoals je ziet heeft pesten altijd te maken met vernederen en machtsmisbruik. Pesten is niet moeilijk. Opkomen voor iemand die gepest wordt, vergt moed.
Pestkop, stel jezelf de vraag…
Om de ellende van een ander lachen, getuigt van een slecht ontwikkelt geweten. Hoe zit het met jouw geweten?Pestkop, stel jezelf de vraag of jij behandeld zou willen worden door anderen, op de manier zoals jij je slachtoffers behandelt? Ben je zelf wel eens alle dagen vernederd, uitgescholden en/of geslagen? Misschien wel, en misschien doe je dat daarom nu bij anderen. Maar denk er eens echt over na en vraag je af of je op die manier met andere mensen wilt omgaan. Laat het antwoord op die vraag ‘nee’ zijn. Richt je op andere dingen dan op dat zinloze, lafhartige pesten. Pesten is gemakkelijk, ermee stoppen vergt een sterker karakter.
Pestkop, als je gestopt bent met pesten…
Besef dan dat je een volwassen besluit genomen hebt waar je heel trots op mag zijn. Het allermooiste wat je bereikt hebt is dat je besloten hebt om de schooltijd van een ander mens, niet te verzieken. Als je stopt met pesten beïnvloed je het hele leven van een ander, positief. Maar je hebt ook jezelf een dienst bewezen. Je hebt een vrijwillige keuze gemaakt om geen andere mensen te vernederen of te mishandelen. Je hebt jezelf bewezen dat je volwassen beslissingen kunt nemen en andere mensen kunt helpen.Lukt het je niet om te stoppen met pesten?
Als het je niet lukt om te stoppen met pesten kan dat komen uit angst voor de groep waarmee je voorheen samen pestte, of uit angst dat je veranderde gedrag opvalt. Je bent dan bang dat ze het raar vinden dat je in ene niet meer (met ze mee) pest. Hoe los je dat op? Als je leiderschapskwaliteiten hebt, kan je de leiding over de groep nemen en de groep afleiden als ze iemand beginnen te pesten. Je kunt geen interesse voor ‘pesten’ meer tonen en de aandacht van andere pesters op iets anders proberen te richten door ze af te leiden. Je kunt ook zoveel moed blijken te hebben dat je je leiderschapskwaliteiten toont door gewoon te zeggen dat je pesten meer iets voor kleuters vindt en het veel te ver vindt gaan en dat je dat domme gepest eigenlijk een beetje zat bent. Dat je niet vindt dat mensen op die manier met elkaar om moeten gaan. Doe je mond eens open tegen pesten en toon een beetje moed. Je zult zien dat je dan meer steun krijgt dan je verwachten zou, want elke pestkop weet dat pesten eigenlijk walgelijk is.Als je (te) bang bent om met pesten te stoppen, wat dan?
Als je met pesten wilt stoppen maar niet weet hoe je dat aan moet pakken omdat je bang bent voor reacties van andere pestkoppen, praat dan eens in vertrouwen met je leerkracht, mentor, of met andere volwassenen waar je vertrouwen in hebt. Kap met pesten. Je kunt het.Gerelateerde artikelen
Gepest op FacebookCyberpesten is een vorm van pesten dat steeds vaker voorkomt onder kinderen en/of jongeren. Ook op Facebook houden kinde…
Wat kun je doen om pesten bij kinderen aan te pakkenPesten gebeurt niet alleen door lichamelijk geweld. De meeste gevallen van pesten gebeuren door schelden, vloeken of uit…
Mijn kind wordt gepestJe hoopt dat het je eigen kind niet zal overkomen, PESTEN. Als het gebeurt, dan kun je als ouder optreden. In dit artike…
Uiterlijk sollicitant vaak belangrijker dan inhoud?Dat je als sollicitant goed gekleed moet gaan is niets nieuws, maar dat het wezenlijk hoger op de lijst van de HR manage…Bronnen en referenties
- Inleidingsfoto: Rebbeccadevitt0, Pixabay
Reacties
Claudia Paanen, 05-12-2012
Onze dochter van 8 zit sinds 1,5 jaar op een andere basisschool. Ze zit in groep 5 maar heeft tot op de dag van vandaag nog niet echt aansluiting met de groep. Ze is een verlegen en stil meisje en je merkt dat ze moeite heeft contact te maken.
Afspreken was in groep 4 wel het geval, maar sinds ze in groep 5 zit wordt dit steeds minder. Ze verzinnen smoesjes dat ze niet af kunnen spreken, en gaan vervolgens met een ander meisje wel mee. Ze wordt niet begroet bij de jassen ophangen en is voor 1 feestje maar uitgenodigd. Vanmorgen bij de sinterklaasviering ging ze niet naast een klasgenootje zitten, maar pakte een stoel waar niemand bij zat. Ze is een van de jongste in de klas, en de kinderen geven commentaar bij de juf omdat ze zo stil is. Het wordt alleen maar erger en de school doet ook ook niet echt hun best om de leerlingen uit te leggen dat als je wat stiller bent, dit echt niet erg is. We overwegen nu om terug te gaan naar de oude school en een jaartje over te doen zodat ze bij haar oude vriendinnen zit en sociaal emotioneel sterker kan worden. Zou dat een optie zijn, of een andere groep waar haar hockeyvriendinnen zitten (daar gaat het wel goed). Ik ben radeloos en verdrietig over wat er gebeurt. School geeft aan dat onze dochter een probleem heeft, maar hoe zit het met de pesters… mogen er geen introverte kinderen meer zijn tegenwoordig?
Reactie infoteur, 06-12-2012
Ik kan me uw radeloosheid heel goed voorstellen. Soms is schoolplicht heel moeilijk, want als een kind niet gelukkig is op school, is het elke dag een terugkerende pijn. Zeg ik het zo goed? Maar de tijd dat uw dochtertje op school doorbrengt, is de school verantwoordelijk voor het welzijn en het geluk van uw dochtertje. Dus wat doet de school om uw dochter te helpen de tijd als zij op school is? Uit uw verhaal begrijp ik dat ze er niet veel aan doen. Dan lijkt het inderdaad verstandig om verder te kijken. Uw dochtertje is afhankelijk van uw beslissingen. Zij kan dit zelf niet oplossen.
De school zegt dat uw dochter een probleem heeft. Maar welk probleem bedoelen ze? Of bedoelen ze haar verlegenheid en eenzaamheid? Wat het probleem volgens hen ook is, het behoort ook het probleem van de school te zijn gedurende de tijd die ze doorbrengt op school. (De school zou bijvoorbeeld een gesprek met de klas kunnen hebben over pesten, en benadrukken dat pesten (in het algemeen) op school niet mag en dat negeren ook een vorm van pesten is.)
Uw dochtertje is verlegen. Verlegenheid maakt haar kwetsbaar. Kinderen wijzen haar vervolgens af. Daardoor zal ze nog meer in zichzelf gekeerd raken. Haar zelfvertrouwen neemt steeds verder af. U kunt thuis weinig doen op de momenten dat uw dochtertje op school is. Het is de taak van de school om haar op school te beschermen. U bent echter afhankelijk van de aanpak van de school. Als de school er weinig mee doet, dan zit uw dochtertje in de wachtkamer.
Van school veranderen, terug naar de andere school zou dan wel een optie kunnen zijn, vooral als ze daar wel aansluiting met kinderen had. Een jaar overdoen is geen probleem, als ze nu jonger is dan de rest. (Behalve als de leerstof te saai voor haar is, omdat ze het over moet doen terwijl ze het al snapt, want ook dat kan problemen geven). Het is dus ook de vraag hoe ze nu eigenlijk presteert op school? Lukt het haar nog wel om schoolwerk met plezier en interesse te maken als ze zo ongelukkig is op school? Kan ze zich nog concentreren?
Een andere overweging is ook: als ze zou terug gaan naar de vorige school, komt ze dan wel weer bij haar oude vrienden en vriendinnen in de klas? Als ze namelijk bij onbekende kinderen in de klas komt, neemt ze haar onzekerheid en verlegenheid waarschijnlijk mee, wat weer in haar nadeel uit kan pakken.
Wat wil ze zelf? Verlangt ze terug naar haar vorige school?
Als eerste is het belangrijk om te weten wat er nu eigenlijk met uw dochtertje aan de hand is. Is zij wel eens onderzocht/getest? Is het puur verlegenheid of is er meer aan de hand, bijvoorbeeld meer- of hoogbegaafdheid, of een andere oorzaak?
Ten tweede: als de school stelt dat uw dochtertje een probleem heeft, wat bedoelen zij daar dan mee?
Voorts: Is uw dochtertje thuis ook verlegen? Is zij ook verlegen bij bekenden/volwassenen en kinderen bij wie ze zich veilig voelt? Of is haar verlegenheid iets wat zich voornamelijk op (deze) school afspeelt?
Word uw dochtertje ook actief gepest? Negeren is ook pesten natuurlijk, maar wordt ze ook uitgescholden, gekleineerd, geslagen etc.?
Hoe langer het negeren en/of actief pesten aanhoudt, hoe moeilijker het zal worden om het tij te keren, en hoe meer schade uw dochtertje waarschijnlijk oploopt. Dus prima dat u hiermee geen genoegen neemt.
U schrijft dat uw dochtertje bij haar vriendinnen van de hockey wel vrolijk is, of dat het daar wel goed gaat. Als uw dochtertje naar een klas/groep zou kunnen waar haar hockeyvriendinnen zitten, kan dat zeker een positief verschil gaan maken. Als ik u was zou ik een aantal dingen serieus overwegen:
Het probleem niet in het kind laten leggen, maar in de school en in het beleid van de school ten aanzien van pesten/negeren/uitsluiten/omgaan met elkaar en dergelijke. U kunt de school vragen wat zij voor uw dochtertje kunnen doen. Een plan van aanpak (op papier) waar u zicht op heeft.
Assertiviteitstraining voor uw dochtertje proberen te realiseren
Overwegen om uw dochtertje van school te laten veranderen als de school passief blijft, maar doe dit weloverwogen om teleurstellingen te voorkomen. Bijvoorbeeld door uw dochtertje eerst te laten proefdraaien in haar oude klas op haar oude school en als de vriendschappen van toen nog vanzelfsprekend zijn, dan kan ze daar weer opbloeien
Conflicten met de huidige school proberen te voorkomen want dat werkt vaak in het nadeel van kinderen uit
Positieve contacten met kinderen in haar privéleven stimuleren zodat uw dochtertje daar zelfvertrouwen opdoet en ontdekt dat er ook kinderen zijn die haar wel leuk vinden
U weet een ding: deze situatie moet veranderen. Of dat nu wel of niet met de hulp van deze school is, of dat nu wel of niet op een andere school is, of dat nu wel of niet met professionele hulp is, of dat nu wel of niet betekent dat ze een jaar moet overdoen, of dat nu wel of niet in de groep is waar haar hockeyvriendinnen zitten…
Als de school er nu niet actief mee aan de gang gaat, dan zit ze daar gewoon niet op haar plek. U heeft helemaal gelijk dat u dan een plek voor haar zoekt waar ze wel gelukkig is. Als moeder reageert u heel gezond op een ongezonde situatie. En mocht het nodig zijn om van school te veranderen dan is dit voor uw dochtertje juist de beste zet. Probeer alleen wel op zeker te spelen, dus en/en in plaats van of/of. Dus met een assertiviteitstraining, met (eventueel onderzoek als dat nodig is), met de aanwezigheid van vertrouwde contacten in
een klas (zoals bijvoorbeeld de hockeyvriendinnen of oude vriendinnen), en eventueel een onderzoek om andere zaken uit te sluiten, zoals een IQ test (want ook meer en hoogbegaafde kinderen zijn vaak buitenbeentjes)
Enfin, ik hoop dat u me op de hoogte houdt hoe het met haar verder gaat.
Kijk ook eens hier:
http://www.assertief-zelfvertrouwen.nl/
http://assertiviteit.startpagina.nl/
Ik hoop snel weer van u te horen hoe het gaat.
Valérie, 02-01-2011
Ik snap hoe zwaar het moet zijn en geweest is voor uw dochter. Ikzelf ben bijna 17 en ben in totaal zo'n 8 à 9 jaar gepest geweest. Ik heb mijn jaar moeten over doen en niet omdat ik de richting niet aan kon, maar door een depressie. Eind vorig schooljaar is het gestopt. En dit door mijn grootste angst te overwinnen, namelijk faalangst (en podiumvrees). Ik heb opgetreden op het Free Podium op onze school omdat mijn vriendinnen zeiden dat ik goed kon zingen. Ik heb toen ook vreselijke angsten doorstaan, maar heb doorgebeten omdat ik wist dat ik niets meer te verliezen had. Na het optreden zijn heel veel mensen uit respect bij mij komen staan. De pesters waren ook geschrokken van mijn 'talent' (zoals mijn vrienden zeggen) en van het feit dat er opeens veel mensen aan mijn kant stonden. Ze durfden niets meer doen. Het bewijs dus dat ze inderdaad zelf bang zijn om er niet bij te horen. Ik ben nu enorm blij dat ik van dat pesten af ben, maar zal mijn leven lang met een laag zelfbeeld, weinig zelfvertrouwen en angsten blijven zitten. Ik ben enorm blij dat u dit artikel hebt gemaakt. U hebt echt helemaal gelijk! Ik vind het ook enorm erg voor uw dochter en wens jullie veel sterkt toe! Mijn complimenten ook dat u uw dochter zo hard steunt. Ik heb een aantal keren ouders gezien die steeds tegen hun kind zeiden dat ze overdreven, maar u ziet de ernst er tenminste van in. Ik heb helaas ook zelf het pesten moeten oplossen. Mijn ouders waren dat gepraat over pesten beu en leken het ook niet altijd te begrijpen, wat wel jammer was. In de lagere school hebben leerkrachten nooit iets gedaan, maar nu in het middelbaar heb ik één vertrouwenspersoon waar ik steeds bij terecht kan en onze school doet er ook iets aan.
Ik ben blij dat uw dochter terug studeert nu en hoop dat ze haar leven nu weer mooi kan oppakken. Ik vind het jammer dat ze nu ook met zo'n trauma en weinig zelfvertrouwen zit, maar begrijp helemaal wat ze doormaakt/heeft doorgemaakt. Ik wens jullie enorm veel sterkte toe!
Reactie infoteur, 03-01-2011
Dankjewel Valerie. In de loop der tijd is het zelfvertrouwen weer wat gegroeid. We werken er nog steeds aan.
Ik hoop dat jij nu ook vrienden hebt, want ook juist daardoor zal je zelfvertrouwen groeien.
En zing je nu nog steeds? :)
Mylene0707 (infoteur), 14-05-2010 #5
Ik ben zelf acht jaar lang gepest geweest. Wat mij opgevallen is, is dat de aandacht voornamelijk naar mij toeging. De pesters kregen te horen dat ze me niet meer moesten pesten, soms ook straf, maar daar bleef het bij. Ik ben altijd van mening geweest dat pestkoppen een probleem hebben waar ze hulp bij nodig hebben, oftewel dat ze op dezelfde manier benaderd moeten worden als het slachtoffer. En dat is precies wat ik zo geweldig vind aan uw artikel: dat doet u ook. U slaat de spijker op zijn kop met de stelling dat pestgedrag voortvloeit uit de angst zelf gepest te worden, of niet cool gevonden te worden, en dat pestkoppen zich moeten realiseren wat ze een ander aandoen. Mijn complimenten!
Reactie infoteur, 14-05-2010
Fijn te horen, Mylene.:)
Anno Niem, 11-03-2010
Ik heb ook ervaringen, als gepestte.
Daarnaast was mijn thuissituatie ook al zwaar pet.
Jarenlang heb ik nergens naatoe gekund.
En ook ik voel dat het me nu, als 31 jarige, nog altijd beïnvloedt.
Het stemt me nog regelmatig droevig, en ik weet nog steeds niet goed wat ik er mee aan moet.
Reactie infoteur, 11-03-2010
Hoi,
Dat je na zoveel tijd nog merkt dat je vroeger gepest bent, komt veel voor. Misschien is contact met lotgenoten een eerste stap. Ik vond dit op het internet:
http://groups.yahoo.com/group/pesten/
Het gaat om een verzendlijst voor mensen die gepest zijn of nog worden. IK heb zelf geen ervaring met die verzendlijst dus ik weet verder niet wat de ervaringen van anderen zijn.
Ik wens je het beste.:)
Blijvertje (infoteur), 25-09-2008 #4
Er wordt wel eens gezegd dat schelden geen pijn doet, maar ik kan uit ervaring vertellen dat het wel pijn doet! Erger dan een klap in je gezicht, een trap of een stomp. Met pesten, gemene bijnamen en bespotting kun je iemand echt finaal kapot maken! Als kind had ik niet al te veel zelfvertrouwen; was verlegen, had dyscalculie en zodoende waren er dus wel eens luitjes die dachten dat ze me wel aan konden. Mishandeling als slaan of trappen en dat soort dingen waren niet aan de orde, het was meer schelden, bijnamen e.d. Hoewel het me nu goed gaat kom ik blijkbaar nog steeds niet over als "stoere meid" want soms zijn er nog wel eens figuren die me naroepen en hoewel ik weet dat ze me niet te lijf zullen gaan ben ik als de dood voor dat spottende, dat ik van deze lui ervaar. Zelfs zo, dat ik de straten mijdt waar ze zich meestal ophouden…
Reactie infoteur, 25-09-2008
Schelden is ook heel vernederend en als ze je bepaalde kwetsende bijnamen geven, ook. Begrijpelijk dat je daar nog last van hebt.
Laatste update: 31-05-2015
Rubriek: Mens en Samenleving
Subrubriek: Sociaal
Bronnen en referenties: 1