mijn kijk op

Christenen die Israël, het volk van God, liefhebben: waarom?

Christenen die Israël, het volk van God, het Joodse volk, liefhebben: 7 Bijbelse redenen. Het is droevig om te zien dat er nog steeds veel christenen onwetend of zelfs theologisch in de war zijn als het om Israël en het Joodse volk gaat. Terwijl christenen niet om Israël heen kunnen: zij vormt de weg waarlangs God de volken tot een zegen wil zijn. Er heerst niet alleen onwetendheid onder christenen. Ook hebben veel christenen die aanhangers zijn van Israël, enkele goede Bijbelse noties over Israël vermengd met een aantal controversiële eschatologische elementen. Ze wekken daarmee de indruk - ik zeg dus niet dat het zo is - dat zij door Israël en het Joodse volk te steunen, eerst en vooral een eindtijdplan willen vervullen. In dit artikel geef ik 7 voluit Bijbelse redenen waarom christenen Israël zouden moeten liefhebben en steunen.

• #1 Christenen zijn schatplichtig aan het Joodse volk
• #2 De Joden zijn Gods uitverkoren volk
• #3 'Ik zal zegenen wie jou zegenen'
• #4 God roept ons op om barmhartigheid te tonen
• #5 In navolging van Jesjoea haMasjiach van het Joodse volk houden
• #6 Bidt Jeruzalem vrede toe
• #7 God heeft prachtige toekomstplannen voor Zijn volk
• Vroege voorbeelden van niet-Joden die het Joodse volk liefhadden en tot zegen waren
• 'Uw volk is mijn volk en uw God is mijn God'

#1 Christenen zijn schatplichtig aan het Joodse volk

Paulus zegt in Romeinen 15:27: "Omdat de heidenen deel hebben gekregen aan wat de heiligen in Jeruzalem in geestelijk opzicht geschonken hebben, zijn ze ertoe verplicht hen bij te staan in materiële zaken." Gelovigen uit de heidenen (in de zin van niet-Joden), zijn het Joodse volk eeuwige dank verschuldigd voor wat zij ons in geestelijk opzicht geschonken hebben. Rabbi Jesjoea (Jezus) zei in gesprek met een Samaritaanse vrouw dat 'de redding van de Joden komt' (Johannes 4:22). De kerk van Christus is schatplichtig aan Israël, het Joodse volk. In het Bijbelse Jodendom liggen de wortels van het christelijke geloof. Bedenk wat het Joodse volk ons - de gelovigen uit de heidenen - hebben geschonken:

• De Heilige Schrift: de Tenach (Oude Testament) en Brit Chadasja (Nieuwe Testament);
• De profeten;
• De aartsvaders;
• Natuurlijk de Messias der Schriften: Jesjoea haMasjiach; en
• Het waren Joden die het evangelie aan de heidenen hebben verkondigd.

Het is onmogelijk om te zeggen dat je een christen bent, maar het Joodse volk - het uitverkoren volk van God - niet liefhebt. Hoe we moeten liefhebben, staat in 1 Johannes 1:18: "Kinderen, we moeten niet liefhebben met de mond, met woorden, maar waarachtig, met daden." Geen woorden, maar daden. Liefhebben is een werkwoord en geen vluchtige emotie.

#2 De Joden zijn Gods uitverkoren volk

Volgens de Bijbel zijn de Joden Gods uitverkoren volk. De afstammelingen van Abraham, Izaak en Jacob hadden én hebben een speciale plaats in Gods heilshandelen. De christelijke kerk Gods heeft de beloften, eertijds aan Israël gedaan, niet overgenomen. Deze leugen staat bekend als de 'vervangingstheologie'. Ook na de komst van Jezus de Messias is er een speciale rol voor Israël. Rav Sjaoel (de apostel Paulus) is duidelijk: 'God heeft Zijn volk niet verstoten' (Romeinen 11:1). Want God heeft een eeuwig verbond met Israël. "Ik heb gezegd dat ik mijn verbond met jullie nooit zou verbreken" (Rechters 2:lb).

God heeft Zijn volk lief met een eeuwige liefde, lezen we in Jeremia 31:3. Uit tientallen teksten in de Bijbel blijkt Gods onmetelijke liefde voor Zijn volk. God heeft Israël uitverkoren als een liefhebbende Vader. We hebben daarom de opdracht onze oudste broer Israël lief te hebben, zoals onze Vader Israël liefheeft.

#3 'Ik zal zegenen wie jou zegenen'

In Genesis 12:3 zegt God: "Ik zal zegenen wie jou zegenen, wie jou bespot, zal ik vervloeken." God belooft hier aan alle mensen en naties dat al wie het uitverkoren volk zegent, zelf gezegend zal worden. De geschiedenis heeft bewezen dat de volken die het Joodse volk hebben gezegend zelf werden gezegend en dat de volken die het Joodse volk hebben bespot, zelf werden vervloekt. Deze terugkerende zegen is niet afhankelijk van wat Israël ermee doet; of Israël die zegen nu wel of niet met een zegen beantwoordt. Het is een op zichzelf staande zegen van God voor een ieder die Israël zegent. Als de gelovigen uit de heidenen Israël niet liefhebben en zegenen, hoeven ze geen zegen te verwachten op hun activiteiten. Christenen - zij die de Joodse Messias van Israël hebben aanvaard als de Messias - hebben de Bijbelse plicht om het Joodse volk te zegenen en tot zegen te zijn.

Strikt genomen is Israël niet afhankelijk van onze zegen. Zoals ik hierboven reeds heb aangegeven, heeft God een eeuwig verbond met Israël (Rechters 2:lb). In tegenstelling tot alle andere volken der aarde, heeft Israël de eeuwiggeldende garantie van God:

Dit zegt de HEER: Zoals de hoogte van de hemel niet gemeten wordt, de diepte van het fundament der aarde niet gepeild, zo verwerp ik niet het nageslacht van Israël om alles wat het heeft misdaan – spreekt de HEER. (Jeremia 31:37)

Maar wie Israël zegent, zet een geestelijk principe in werking waardoor hijzelf gezegend wordt.

#4 God roept ons op om barmhartigheid te tonen

In Romeinen 11 waarschuwt Paulus dat niet-Joden die door het geloof in Jesjoea haMasjiach op de edele olijfboom geënt zijn, niet hoogmoedig moeten worden ten opzichte van de Joden die zijn afgebroken vanwege hun ongeloof. Paulus onthult een goddelijk geheim:

Slechts een deel van Israël werd onbuigzaam, en dat alleen tot het moment dat alle heidenen zijn toegetreden. Dan zal heel Israël worden gered, zoals ook geschreven staat: ‘De redder zal uit Sion komen, en wentelt dan de schuld af van Jakobs nageslacht. Dit is mijn verbond met hen, wanneer ik hun zonden wegneem.’ Ze zijn Gods vijanden geworden opdat het evangelie aan u kon worden verkondigd, maar God blijft hen liefhebben omdat hij de aartsvaders heeft uitgekozen. De genade die God schenkt neemt hij nooit terug, wanneer hij iemand roept maakt hij dat niet ongedaan. (Romeinen 11:25-29)

Uit Romeinen 11 kunnen we de volgende drie waarheden opmaken die ons ertoe zouden moeten aanzetten om Israël lief te hebben, te steunen en voor hen te bidden:

• Paulus houdt de gelovigen uit de heidenen voor dat door hun overtreding de heidenen konden worden gered en daarop moesten zij - d.w.z. dat deel van Israël dat onbuigzaam werd - afgunstig worden (vers 11).
• De gelovigen uit de heidenen zijn tussen de overgebleven takken geënt (vers 17). En het zijn niet de heidenen uit de Joden die de wortel dragen, maar de wortel draagt hen (vers 18)!
• God roept ons op om barmhartigheid te tonen: "Zo zijn zij nu ongehoorzaam om door de barmhartigheid die u ondervonden hebt, ook zelf barmhartigheid te ondervinden" (vers 31).

En wie Israël zegent wordt op zijn beurt zelf weer gezegend. Maar in plaats van barmhartigheid te tonen, waren veel 'christenen' onbarmhartig en wreed jegens het Joodse volk. Kijkend naar de geschiedenis van het Joodse volk kijken zien we eeuwenlange vervolgingen en gedwongen bekeringen van de zijde van de Kerk, waarmee ze de vloek van God over zich hebben afgeroepen: "Ik zal zegenen wie jou zegenen, wie jou bespot, zal ik vervloeken" (Genesis 12:3). Daarom is er volgens mij zo weinig over van de Kerk op het Europese continent. Vanuit de grond van mijn hart betreur en veroordeel ik alle uitingsvormen van Jodenhaat en antisemitisme. Ik vraag God om vergeving voor het leed dat 'christenen' hebben aangericht jegens het Joodse volk. Ik vraag mijn Joodse zusters en broeders om vergeving en verzoening.

#5 In navolging van Jesjoea haMasjiach van het Joodse volk houden

Jesjoea is de Joodse Messias van Israël. Hij werd in een Joods gezin geboren en besneden op de achtste dag in overeenstemming met de Joodse traditie. Hij had zijn Bar Mitswa op zijn 13e verjaardag. Hij hield de wet van Mozes. Hij droeg de de tsietsiet (gedenkkwasten) conform het voorschrift in Numeri 15:37-41. Hij stierf aan het kruis met boven zijn hoofd het opschrift: 'Koning van de Joden'. Jezus beschouwde het Joodse volk als zijn familie. HIj hield enorm veel van hen. In een eerder artikel schreef ik:

Jezus leefde te midden van Zijn volk en Hij hield van hen met een in de Joodse geschiedenis ongeëvenaarde liefde. Zelfs toen duidelijk werd dat een groot aantal mensen van Zijn volk, zijn Messiaanse claims categorisch afwezen, weende Jezus over een stad die niet alleen Zijn komst gemist had, maar ook een stad die door de Romeinen vernietigd zou worden in de nabije toekomst (Lucas 19:37-44). Het woord van God wordt niet theoretisch aan de man gebracht, maar met de bewogenheid die er is bij God. Het huilen van Jezus is in de lijn van Zijn komen op een ezel en Zijn gang naar het kruis. Het is juist deze bewogenheid die in latere tijden maar al te vaak ontbroken heeft bij de kerk.

Christenen - dat zijn navolgers van Christus - dienen Jezus ook in zijn liefde jegens zijn volk na te volgen. Elke ware volgeling van Jesjoea haMasjiach houdt van Israël en van het Joodse volk.

#6 Bidt Jeruzalem vrede toe

In Psalm 122:6 staat: "Bidt Jeruzalem vrede toe: mogen wie u liefhebben, rust genieten." Dit Bijbelse principe - denk ook aan Genesis 12:3 waar staat dat God zou zegenen al wie Abraham en dus ook de Joden zou zegenen - toont dat een ieder die Jeruzalem liefheeft en het vrede toebidt, rust zal genieten. Het zal een kerk of gemeente goed gaan, als zij op de juiste wijze tegenover het Joodse volk staat. Zo'n gemeente zal de zegen van God ervaren en rust genieten. Kerken die geestelijke diefstal plegen door de zegen van Abraham voor zichzelf op te eisen en zichzelf het geestelijke Israël te noemen, zitten op een doodlopende weg. Een levende gemeente geeft Israël de plaats die Israël toekomt en bidt voor de vrede van Jeruzalem.

#7 God heeft prachtige toekomstplannen voor Zijn volk

Ontdek welke grootse plannen God heeft voor Zijn volk:

"In die tijd breng ik jullie terug. Ik zal jullie verzamelen, je zult met eer en roem overladen worden door alle volken op aarde. Met eigen ogen zullen jullie zien hoe ik je lot ten goede keer – zegt de HEER" (Sefanja 3:20, lees ook: Jesaja 11:10-16 en Jesaja 25:9).

Wat een machtig mooie belofte ligt er voor het Joodse volk in het verschiet! Alle ware christenen zullen zich verheugen in wat God gaat doen voor de Joden.

Vroege voorbeelden van niet-Joden die het Joodse volk liefhadden en tot zegen waren

In Lucas 7 lezen het verhaal van een centurio die in Kafarnaüm woonde en een slaaf had die ernstig ziek was en op sterven lag; de centurio was erg op deze slaaf gesteld. Toen hij over Jezus hoorde, zond hij enkele Joodse leiders naar hem toe om hem te vragen bij hem te komen en zijn slaaf van de dood te redden. Toen ze bij Jezus waren gekomen, drongen ze er bij hem op aan mee te gaan. Ze zeiden: "De man die u dit verzoekt, verdient het dat u hem deze gunst bewijst. Want hij is ons volk goedgezind en heeft voor ons de synagoge laten bouwen" (Lucas 7:1-5). De Joodse leiders probeerden Jezus dus te overtuigen om naar het huis van een heiden te komen en een wonder te verrichten door te benadrukken dat hij het Joodse volk goedgezind was en een synagoge voor hen had gebouwd. De boodschap van deze leiders luidt dat deze niet-Jood de zegen van God verdient, omdat hij van ons volk houdt en iets praktisch heeft gedaan om het Joodse volk te zegenen. Jezus zei dat hij alleen gezonden was naar de verloren schapen van het volk van Israël (Matteüs 15:24), maar de slaaf werd wel genezen.

In Handelingen 10 lezen we over de doop van Cornelus, een centurio van de Italiaanse cohort. Hij was de eerste niet-Jood in Israël die het evangelie ontving en werd gedoopt. Waarom was hij de eerste? Het antwoord wordt herhaaldelijk gegeven in Handelingen 10.

• "Hij was een vroom man die, net als zijn huisgenoten, God vereerde. Hij gaf rijkelijk aalmoezen aan het [Joodse] volk en bad veelvuldig tot God" (Handelingen 10:2).
• "Een engel van God kwam zijn huis binnen en zei: 'Je gebeden en aalmoezen zijn door God als offer aanvaard'" (Handelingen 10:4, zie ook Handelingen 10:31).

Wat is de boodschap? Deze godvruchtige niet-Jood had op een praktische manier zijn onvoorwaardelijke liefde laten zien voor het Joodse volk, het volk van God. Hij ontving als één van de eerste niet-Joden het geschenk van de Ruach HaKodesj (de Heilige Geest).

'Uw volk is mijn volk en uw God is mijn God'

In het Bijbelboek Ruth 1:16-17 staan de woorden van een niet-Joodse vrouw, Ruth, die tegen haar Joodse schoonmoeder Noömi zei: "Vraag me toch niet langer u te verlaten en terug te gaan, weg van u. Waar u gaat, zal ik gaan, waar u slaapt, zal ik slapen; uw volk is mijn volk en uw God is mijn God. Waar u sterft, zal ook ik sterven, en daar zal ik begraven worden. De HEER is mijn getuige: alleen de dood zal mij van u scheiden!" Deze woorden getuigen van Ruths liefde, toewijding en trouw aan de God van Israël en het Joodse volk. De niet-Joodse Ruth verbond zich aan haar Joodse schoonmoeder Naomi en daarmee aan de God van Abraham, Isaak en Jakob. Profetisch gezien was dit een voorafschaduwing van het type gelovige (en gemeente of kerk) die zich verbindt aan Israël en het Joodse volk.

Laten wij hier een voorbeeld aan nemen en vanuit een oprecht hart met Ruth zeggen: "Uw volk is mijn volk".


Noot

1. B. Gijsbertsen: Eerst de Jood en ook de Griek, Verkenningen in de brief aan de Romeinen, Boekencentrum, Zoetermeer, 1996, p. 25-26.

Lees verder

• William Hechler: eerste moderne christen-zionist
• Jezus-belijdende Joden ingelijfd in christendom en Kerk?
• Johannes 8:44: zijn Joden kinderen van de duivel?