De moslimbroederschap

"Allah is ons doel, de profeet is onze leider, de Koran is onze wet, Jihad is onze manier. Sterven voor Allah is onze grootste hoop." Dit is het credo van de moslimbroederschap, die in 1928 in Ismailia in Egypte werden opgericht.

Geschiedenis van de beweging

Hassan al-Banna (Hassan al-Banna, stichter van de Moslimbroederschap), een onderwijzer, was de stichter van de beweging. Samen met 6 anderen richtte hij de religieuze, sociale en politieke beweging op. Hij wilde terugkeren naar de originele Islam. De hedendaagse Islam was volgens hem gecorrumpeerd door westerse invloeden. De Sharia, de Islamitische wetgeving, en de Sunna moesten worden toegepast op alle onderdelen van het leven, van de regering tot aan het dagelijks leven. De groep richtte scholen, ziekenhuizen en moskeeën op, gaf hulp aan de armen.

De broederschap groeide in een razend tempo. Aan het einde van de jaren veertig was de groep uitgegroeid tot twee miljoen leden en hadden de pan-Islamitische ideeën zich ook buiten Egypte verspreid. Caïro was het centrum van de beweging en hier recruteerde men ook buitenlandse leden.

Verbod op de Moslimbroederschap

In 1948 pakte de politie een aantal van de leden van organisatie op, met documenten van het 'geheime apparaat', met daarin de namen van de leiders van de beweging. Als gevolg hiervan werden 32 kopstukken opgepakt en kantoren doorzocht. Een maand later werd de Broederschap door de Egyptische president Nokrashi verboden. Een lid van de broederschap, de student Abdel Maguid, ging over tot moord op Nokrashi. Een maand later werd Al-Banna in Caïro vermoord door aanhangers van de president.

Vanaf dit moment werd de Moslimbroederschap afwisselend totaal verboden of oogluikend toegestaan. Moslimbroeders voerden een mislukte aanslag uit op president Abdel Nasser, wat tot een totaal verbod leidde. De Broederschap echter ontkende betrokken te zijn bij de aanslag. De opvolger van Nasser, Anwar al-Sadat, beloofde de Sharia in te voeren en liet alle gevangen moslimbroeders vrij. De moslimbroeders verloren hun vertrouwen in hem toen hij vrede sloot met Israël. In 1981 werd Sadat vermoord door extremisten, die echter niet tot de broederschap behoorden. Ook onder Mubarak bleven de moslimbroeders in een kwaad daglicht staan, leden werden gearresteerd of geintimideerd vlak voor verkiezingen

Moslimbroeders in de rest van de wereld

De moslimbroederschap heeft inmiddels vertakkingen over de hele wereld, maar is vooral in het Midden-Oosten erg populair.

Een land waar de broederschap een belangrijke rol speelde is Syrië. Al vroeg waren hier moslimbroeders actief. Toen de seculiere Baathpartij aan de macht kwam, verzetten zij zich hier tegen, vooral toen de partij steeds meer in handen kwam van Alewieten, waardoor het conflict meer religieus getint werd. Dit leidde in 1982 tot een opstand in Hama, die bloedig werd neergeslagen. Nog steeds zijn moslimbroeders actief in het land. De groep heeft het geweld afgezworen maar de doodstraf blijft van kracht voor lidmaatschap van de beweging.

In Jordanië werden de moslimbroeders nooit verboden en lange tijd was het zelfs de enige politieke groepering die was toegestaan. Inmiddels is het Islamitische Actie Front, de politieke partij van de Jordaanse broederschap, de grootste partij in het Jordaanse parlement.

Ook in Palestina was de broederschap al vroeg actief. Uit deze beweging groeide Hamas, een vleugel van de moslimbroederschap.

Ideeën en idealen

De Moslimbroederschap heeft als ultieme doel om terug te keren naar de tijden van het kalifaat, met een regering die gebaseerd is de Koran en de Sunna. Idealiter zou dit rijk zich uit moeten strekken van Indonesië tot Spanje. De Islam streeft naar sociale gelijkheid, het opheffen van armoede en politieke vrijheid (waarbij vooropgesteld wordt dat die vrijheid niet in tegenspraak is met de Islam). Men verzette zich heftig tegen kolonialisme en westerse invloeden.

De broederschap is gebaseerd op de sunnitische Islam. De beweging is door de jaren heen zo enorm gegroeid dat het moeilijk is een duidelijk etiket op de leden te plakken, sommigen zijn tamelijk liberaal, anderen zeer conservatief, enkelen extremistisch. De beweging wordt gezien als de eerste binnen de Islamitische stroming.