Het verschil tussen egoïsme en eigenliefde

De twee begrippen egoïsme en eigenliefde worden nogal eens met elkaar verward. Veel mensen denken dat het egoïstisch is, om van jezelf te houden. Dat is een groot misverstand. Hoe kun je happy met jezelf zijn als je niet van jezelf mag houden omdat het in de maatschappelijke zienswijze als egoïsme afgedaan wordt? Egoïsme en eigenliefde zijn twee totaal verschillende formuleringen.

Wat is egoïsme?

In de Van Dale wordt egoïsme als volgt omschreven:
de levenshouding van iemand die voortdurend het eigen belang en eigen welzijn op het oog heeft, dit staat gelijk aan zelfzucht en eigenbaat.

Andere definities uit Van Dale die het egoïsme betreft zijn:

• egocentrisch = met zichzelf als uitgangspunt van de gedachten
• egocentrisme = het zien van alles vanuit zichzelf
• egoïstisch = zelfzuchtig
• egotisme = manie om voortdurend over zichzelf te spreken (zelfvergoding)
• egotrip = ver doorgevoerde fantasie waarin betrokkene de hoofdrol vervult

Ik zou egoïsme als volgt willen omschrijven: eigenbelang ten koste van anderen.
Als egoïst denk je alleen aan jezelf, aan je eigen belangen en ga je geen rekening houden met direct of indirect betrokken personen en objecten. Je hebt als het ware geen hinder ervan dat je een ander hindert of zelfs pijn doet met je woorden en daden.

Wat is eigenliefde?

Eigenliefde is onvoorwaardelijk van jezelf houden. Dat betekent dat je niet alleen van je sterke punten en je mooie kanten houdt maar ook van je zwakheden en van je zogenaamde 'lelijkheid' (in je vertekend zelfbeeld), kortom van al je tekortkomingen die je in je mind onnodig groter gemaakt hebt dan ze werkelijk zijn. Je mag er gewoon zijn, precies zoals je bent.

Wanneer je oprecht van jezelf houdt dan:

• heb je geleerd je innerlijke criticus (die in iedereen aanwezig is) de mond te snoeren
• heb je geleerd om niet meer naar je negatieve ego te luisteren die net als je criticus nooit tevreden is
• heb je geleerd naar je ziel te luisteren
• heb je geleerd jezelf te waarderen en niet meer afhankelijk voor goedkeuring van anderen te zijn
• heb je geleerd blij met jezelf te zijn
• heb je geleerd geen rol meer te spelen maar te zijn wie je bent
• heb je jezelf leren kennen en accepteren
• ben je opgehouden om jezelf te bekritiseren
• heb je vriendschap met jezelf gesloten

Eigenliefde heeft niets met egoïsme te maken en ook niet met toegeeflijkheid naar jezelf. Je mag jezelf best af en toe verwennen, eigenlijk is dat zelfs een must; zeker als je een verzorgend type bent die altijd maar voor anderen klaarstaat en zichzelf gauw vergeet. Maar liefde voor jezelf houdt niet in dat je eindeloos toegeeft aan zwakke momenten zoals verslavingen en andere kortstondige bevredigingen. Ook dit is een veelvoorkomend misverstand waar je uiteindelijk alleen maar ongelukkiger van wordt.

Leren van jezelf te houden

Als je nooit hebt geleerd om van jezelf te houden, weet dan, dat het mogelijk is dit alsnog te leren, ongeacht je leeftijd of levensomstandigheden. Eigenlijk heb je een 'verkeerd' zelfbeeld ontwikkelt met een daarbij horend foutief denkpatroon. Je hebt misschien geleerd, door welke mensen, ervaringen of omstandigheden dan ook, dat je minder waard bent dan je zou willen zijn. Dat je minder mooi, slank, sportief, onafhankelijk, zelfbewust en rijk bent, dan je in werkelijkheid zou willen.

Elke gedachte en elk waardeoordeel over jezelf heb je jezelf (bij vergissing) aangeleerd of als waarheid aangenomen. Als je b.v. als kind altijd te horen kreeg dat het toch nooit iets met je zal worden, dan ben je daar uiteindelijk zelf in gaan geloven en heb je het als volwassen persoon misschien waar gemaakt. Er treft jou geen blaam nog je opvoeders. Dit is belangrijk om te begrijpen. Mensen die jou de liefde en de aandacht die je nodig had niet konden geven, zaten/zitten zelf vast in negatieve denkpatronen. Ze reageren als het ware vanuit hun eigen pijn. Vergeving zou hier veel meer op z'n plaats zijn dan schuld geven.

Welnu, als jij geleerd hebt niet zo liefdevol over jezelf te denken en te oordelen, dan kun je dat ook weer afleren. Alles wat je leert is af te leren. Inzicht in hoe je over jezelf denkt, is wel nodig. Observeer gewoon een tijdje je gedachten omtrent jezelf, of wanneer je je rot voelt. Zet al deze negatieve waardeoordelen op papier, zo neutraal en eerlijk mogelijk. Want gedachten zijn energie, en energie wil stromen. Als je alles op papier zet wat in je leeft, laat je het stromen, laat je het naar buiten en kan het zich binnenin niet vastzetten (en naar buiten komen als ziekte). Oordeel niet over wat je geschreven hebt, maar verbrand het.

Dit is een eerste stap. Hier volgen nog enkele tips voor meer liefdevolle aandacht voor jezelf. Bedenk dat het een proces is; als je 20 of 30 jaar (of meer) met een negatief zelfbeeld hebt geleefd, is er misschien een tijdje voor nodig om het te transformeren. Maar als je met hart en ziel eraan werkt, is het mogelijk binnen 21 dagen merkbare effecten te bewerkstelligen.

1. Elke stap is er een, voel je een kleine of grote overwinning in dit proces, beloon jezelf!
2. Maak een lijst met dingen waar je echt blij van wordt en doe wat met die lijst (afhankelijk van de uitvoerbaarheid: 1x per maand, 1x per week of dagelijks)
3. Koop een mooi schrijft of notitieboekje en schrijf elke avond 1 tot 5 dingen in die je op die dag aan jezelf gewaardeerd hebt
4. Doe dit ook in een schrijft voor dankbaarheid. Waar was je vandaag bijzonder dankbaar voor; dankbaarheid creëert meer van het goede
5. Kijk elke dag in de spiegel en zeg: Ik hou van je (ongeacht hoe je je voelt)
6. Gun jezelf af en toe wat luxe (als je dat normaal gesproken verspilling vindt)
7. Lees inspirerende boeken die je zelfvertrouwen en eigenwaarde voeden
8. Ga eens iets geks doen, wat je anders nooit zou doen
9. Haal meer speelsheid in je leven (luister meer naar je innerlijke kind)

Je hoeft geen speciale rol te spelen of anders te doen om bijzonder te zijn; je bent het al.