Harry Price en zijn ingenieuze apparaatjes

Dat er een soort ontlading van energie plaatsvindt tijdens een seance was een veronderstelling waarover in de 20ste eeuw breedvoerig werd gediscussieerd. De energieontlading zou zowel plaatsvinden vanuit het medium als vanuit de aanwezigen bij de seance. Ook Harry Price, de para-psychologisch onderzoeker, hield zich bezig met bestudering van deze ontlading van energie.

De Londense verpleegster Stella

Stella Cranshaw was een medium dat door Harry Price tijdens een treinreis werd ontdekt. Ze was echter niet zo geïnteresseerd in haar mediamieke vermogens en nam slechts schoorvoetend deel aan de proefnemingen van Harry. Ondanks de strenge controle-maatregelen, produceerde ze schrikaanjagende effecten.

Aantoonbaar en objectief bewijs

Harry kreeg in een aantal zittingen die hij hield met de jonge verpleegster een objectief bewijs dat aantoonde dat er tijdens een seance energie aan de omgeving werd onttrokken. Zelfregistrerende thermometers toonden een aanzienlijke temperatuurdaling aan. Die daling viel samen met opmerkelijk fysieke manifestaties (zoals levitaties of opstijgingen). Aan het slot van de seance was de kamertemperatuur altijd hoger dan aan het begin, wat je kon verwachten op grond van de aanwezigheid van een aantal mensen. Maar de dramatische daling die samenviel met de climax van de seance, schept het vermoeden dat er op de een of andere manier energie aan de omgeving werd onttrokken om de parapsychologische effecten voort te brengen en dat die energie aan het slot van de seance weer werd afgestaan.

Hard paranormaal feit

Het scheen dat dit een echt hard paranormaal feit was. Een verschijnsel dat objectief was geregistreerd. Het kon onmogelijk gefingeerd zijn en het toonde blijkbaar de werking aan van een wet uit de natuurkunde die de wetenschap in die tijd nog niet kende. Ook tot op heden heeft de wetenschap er geen bevredigende verklaring voor kunnen geven.

Ingenieuze apparaatjes

De telekinetoscoop

Harry was een vruchtbare uitvinder van ingenieuze apparaatjes om zijn onderzoekingsmethoden waterdicht en wetenschappelijk aanvaardbaar te maken. Om de krachten van Stella te testen construeerde Harry de 'telekinetoscoop'. Deze ingewikkelde uitvinding bevatte twee elektrische contacten die normaal een druk van een half ons vereisten om ze tegen elkaar te brengen. Ze waren tegen fysieke contact beschermd door een zeepbel, een glazen stolp en een kooi. Wanneer er elektrisch contact werd gemaakt, ging er een rood lampje branden. Bij haar eerste poging slaagde Stella erin het lampje te laten branden. Toen de telekinetoscoop werd geïnspecteerd, bleek dat de zeepbel en de glazen stolp nog intact waren. Stella had de twee elektrische contacten klaarblijkelijk door het uitoefenen van parapsychologische kracht tegen elkaar gebracht.

De 'elektrische stoel'

De meeste van de ingewikkelde uitvindingen van Harry waren ontworpen om het medium te controleren en bedrog te voorkomen. Hij had een 'elektrische stoel' ontwikkeld, waarin het medium plaatsnam. Het hoofd, de armen, de voeten, de handen en de zitting stonden alle in contact met elektrische installaties. Bij de geringste beweging werd er automatisch een rood signaallampje uitgeschakeld.

De 'evenwichtstafel'

Om er zeker van te zijn dat psychokinetische effecten werkelijk door echte parapsychologische krachten werden geproduceerd, ontwikkelde hij zijn 'evenwichtstafel'. Het voorwerp dat psychokinetisch bewogen moest worden (en dat zo licht kon zijn als een zakdoekje) werd aan één kant van de tafel gelegd. Als het voorwerp omhoog kwam, zakte de andere kant van de tafel, waardoor een elektrisch circuit werd gesloten, dat onmiddellijk een batterij camera's in werking stelde. Datgene wat het voorwerp liet bewegen zou (als het zichtbaar was) dan automatisch gefotografeerd worden.

Infrarode projectors

Later construeerde Harry een systeem met infrarode projectors in de zoldering en de muren van de seance-ruimte. Dit leverde een ingenieuzer en bevredigender controle-methode op dan de remmende elektrische stoel. Iedere projector werd door een fotoelektrische cel gericht. Wanneer mediums hun plaats op een stoel innamen, werden bepaalde stralen door hun lichaam afgeschermd, het resultaat hiervan werd in een aangrenzende controlekamer geregistreerd. Zelfs indien een medium helemaal alleen in de seance-ruimte werd gelaten, kon elke beweging op het controlepaneel worden afgelezen. Ook iedere beweging van een ander voorwerp in de kamer werd geregistreerd. Op die manier werd niet alleen het medium gecontroleerd, maar ook werd ieder verschijnsel dat werd geproduceerd automatisch voor de onderzoeker zichtbaar.