Bizarre onderzoekingen van Harry Price

Toen de parapsychologisch onderzoeker Harry Price in 1948 overleed, kwam er een eind aan een tijdperk van parapsychologisch onderzoek. Ondanks het feit dat zijn zucht naar publiciteit enige collegae in verlegenheid had gebracht, was hij op zijn terrein een kwart eeuw lang een sleutelfiguur geweest.

Vreemdsoortige onderzoeken

Harry Price had de moed zich er niets van aan te trekken dat hij zich belachelijk maakte. Zijn vreemdsoortige onderzoekingen rechtvaardigde hij met het argument dat 'ieder zogenaamd wonder het waard was om onderzocht te worden'. Al was het maar om te bewijzen dat het niets voorstelde. Op die manier waren wetenschappers in staat om de harde kern van het echte paranormale te scheiden van de massa aan bijgeloof, bedrog en misleiding die paranormale verschijnselen niet alleen omgaven maar ook vertroebelden.

De Blocksbergse Plaats van Samenkomst

In 1931 kreeg Harry een oud Duits magisch manuscript in handen dat was getiteld: "De Blocksbergse Plaats van Samenkomst". Harry was direct vol belangstelling. Tot ontzetting van zijn wetenschappelijke vrienden maakte Harry bekend dat hij van plan was een tocht te ondernemen naar Brocken (de hoogste top in het Harzgebergte in Midden Duitsland). Daar wilde hij een experiment in rituele magie uitvoeren. Een vriend van hem (die niet versteld stond en direct met enthousiasme aan het plan wilde meewerken) was de filosoof dr. C.E.M. Joad. Harry wilde het experiment uitvoeren 'in verband met de 100-jarige Goethe-herdenking' in 1932.

De rituele magie

In januari 1932 gingen de twee 'magiers' Price en Joad op weg naar Duitsland. Het ritueel vereiste de deelname van een 'meisje rein van hart' en een witte geit. Verder: verschillende magische formules, de bereiding van een magische kring en een speciale zalf samengesteld uit vleermuisbloed, schraapsel van kerkklokken, roet en honing. Het vangen van vleermuizen bleek een gevaarlijk en moeilijk karwei, maar tenslotte waren alle voorbereidingen getroffen. Het wachten was alleen nog op een nacht dat er vanaf de top van de Brocken een volle maan zichtbaar zou zijn. Maandenlang was de maan echter op het kritieke ogenblik verduisterd. Pas nadat het ritueel verscheidene malen was uitgesteld kon men beginnen. Als alles zou kloppen, zou het 'meisje rein van hart' (Fraulein Urta Bohn) beloond worden doordat de witte geit getransformeerd zou worden in een 'jongeling van ongekende schoonheid'. Uiteraard hoeft niet vermeld te worden dat de geit de geit bleef en dat de nieuwsbladen een buitenkansje hadden.

De sprekende zwartkop maki

Dat Harry zich totaal niet schaamde en er evenmin spijt van had, bleek wel toen hij hierna nog een misschien wel gekkere reis ondernam. Een correspondent op het eiland Man had Harry Price laten weten dat een vreemd sprekend dier zich gehecht had aan een gezin dat in een boerderij op de top van een berg midden op het eiland woonde. Harry schreef naar de boer, die bevestigde dat het dier een zwartkop maki uit India was die niet alleen kon praten, maar ook intelligent kon converseren, kinderrijmpjes kon opzeggen en gezangen kon zingen. Een vriend van Harry, een zekere kapitein Macdonald, bood aan het geval te onderzoeken. Toen hij van het eiland terugkwam, vertelde hij dat hij de 'sprekende maki' had gehoord. Hij was zelfs door het dier uitgescholden. De kapitein had echter geen glimp van de zwartkop maki kunnen ontdekken en hij was niet onder de indruk van de 'verschijnselen'.

De jacht op Cashen's Gap

Omdat Harry nog steeds verhalen over de wonderbaarlijke verrichtingen van de zwarkop maki bleef horen, ging hij enige tijd later zelf op onderzoek uit. Hij werd gastvrij door boer Irving ontvangen en onthaald op verhalen van de schelmenstreken van 'Gef'. Maar de sprekende maki bleef even ongrijpbaar als voorheen en Harry keerde zonder enig bewijs voor zijn bestaan terug naar Londen. Toch lukte het hem om een boek over het geval te schrijven, dat hij "De jacht op Cashen's Gap" noemde.

Verbindingsman tussen internationale onderzoekers

De energie, het enthousiasme, de nieuwsgierigheid en onafhankelijkheid van Harry Price waren kwaliteiten in zijn persoonlijkheid die hem in staat stelden om op te treden als verbindingsman tussen Amerikaanse, Britse en Europese onderzoekers. In de loop van zijn eigen onderzoekingen had hij genoeg onverklaarbare en van getuigenissen voorziene verschijnselen aan de oppervlakte gebracht om de diepstgravende scepticus toch voldoende stof tot nadenken te geven.