Materialisatie-seance 'Rosalie' uit 1937

Op zekere winteravond in 1937 verzamelde zich een groepje van zes vrouwen (vriendinnen) in een groot huis in een deftige voorstad van Londen. De vriendinnen kwamen elke woensdag in dat huis bijeen voor een seance. In die tijd werden overal in Londen seances gehouden.

Harry Price

Harry Price, die zich al jaren had bezig gehouden met parapsychologisch onderzoek en alle grote mediums van Europa en Amerika aan het werk had gezien, kreeg het verzoek van zes dames aanwezig te zijn bij een speciale seance in de voorstad van Londen. Nu kende Harry alle beroepstrucjes en had hij reeds verscheidene mediums in het openbaar aan de kaak gesteld als bedriegers. Hoewel hij nogal sceptisch tegenover dit geval stond, was hij toch erg geinteresseerd en kon geen reden bedenken waarom zo'n groepje van achtenswaardige mensen zich aan bedrog schuldig zouden maken met het risico te worden bespot als bedrog aan het licht zou komen.

Materialisatie van zesjarige Rosalie

De dames beweerden dat de dochter van een van hen, Rosalie (die 16 jaar tevoren op zesjarige leeftijd was overleden) werkelijk in de kamer zou verschijnen. Harry Price besloot naar deze seance te gaan en nam alle voorzorgsmaatregelen om bedrog te voorkomen, zoals hij bij seances met een beroepsmedium altijd deed.

De voorzorgsmaatregelen

Voor de seance begon, inspecteerde Harry de kamer en wat daarin stond grondig. Hij liet alle onnodige meubels en schilderijen naar een andere kamer overbrengen en strooide aan beide zijden van de deur stijfselpoeder op de vloer om voetafdrukken te kunnen opsporen. Hij zorgde ervoor dat niemand de kamer binnen kon komen door de deur. Ook liet hij alle ramen met plakband afplakken. Op het plakband bracht Harry merktekens aan zodat hij (als iemand de verzegeling verbrak en weer nieuw plakband zou aanbrengen) in staat zou zijn het bedrog te ontdekken.

De seance

Toen de seance begon, bleef het groepje ongeveer 20 minuten in het donker zitten. De diepbedroefde moeder (die naast Harry zat) fluisterde herhaaldelijk: "Rosalie!" Ze snikte zachtjes. Toen zei ze: "Schatje". Op dat moment werd Harry zich bewust van een wezen dat tussen hem en de moeder in stond en hij voelde iets zachts en warms zijn hand aanraken. Daarna kreeg hij van de moeder toestemming om de verschijning aan te raken. Tot zijn grote verbazing voelde hij het naakte figuurtje van een klein meisje dat ongeveer 1 meter lang was. Hij betastte haar van top tot teen, legde zijn oor tegen haar borst en hoorde haar hartje kloppen. Ook kon hij haar polsslag voelen. Vervolgens mocht Harry het kind bekijken bij het licht van een lichtgevende plaat (die omgekeerd op de grond had gelegen). Zijn ogen bevestigden wat zijn handen reeds gevoeld hadden. Er stond een knap kind, ongeveer 6 jaar oud, met lang haar dat over haar schouders viel. Hij stelde het kind verscheidene vragen, maar hij kreeg alleen antwoord op de vraag: "Rosalie, vind je jouw moeder lief?" Hierop lispelde het kind: "Ja". De moeder huilde en klemde haar tegen zich aan en alle vrouwen in de kring barstten in snikken uit. Deze hoogst emotionele seance duurde een kwartier. Toen de lichten weer werden aangeknipt, was er geen spoor meer van Rosalie te bekennen. Een grondige inspectie van de kamer, de verzegelingen en het stijfselpoeder bij de deur toonde aan dat niemand tijdens de seance de kamer in of uit kon zijn gegaan.

Beschouwing

Dit is een tamelijk opmerkelijk voorbeeld van een soort verhalen dat zeer regelmatig in het parapsychologisch onderzoek opduikt. Wanneer je het leest, struikel je over de onwaarschijnlijkheden. Die onwaarschijnlijkheden zijn:

Harry Price loog en verzon de hele zaak

Dat Harry zou liegen is onwaarschijnlijk, omdat hij het verhaal met grote tegenzin en op uitdrukkelijk verzoek van zijn uitgever in zijn boek 'Vijftig Jaar Parapsychologisch Onderzoek' heeft opgenomen. Bovendien heeft het verhaal geen meerwaarde voor zijn reputatie van serieus parapsychologisch onderzoeker. Ook een vriend van Harry, die hem de dag na de Rosalie-seance tegenkwam, zag hoe 'uiterlijk geschokt' Harry was door die ervaring. Dit is onwaarschijnlijk als Harry gelogen zou hebben.

Harry Price werd met succes voor de gek gehouden

Dit is eveneens onwaarschijnlijk, omdat Harry uitgebreide voorzorgsmaatregelen nam. Hij kende vrijwel alle trucjes, waarvan bedrieglijke mediums zich bij hun zogenaamde materialisaties bedienden. Bovendien was Harry ervan overtuigd dat de emoties van de moeder echt waren. Zou de materialisatie een grap geweest zijn, dan was ook de moeder er de dupe van.

Rosalie was werkelijk een echte materialisatie

Ook deze veronderstelling is onwaarschijnlijk, omdat zo'n verschijnsel (afgezien van folkloristische sagen) niet gewoon is.

Conclusie

Het geval van de materialisatie van Rosalie is een voorbeeld van het probleem dat geleerden hebben, wanneer ze worden geconfronteerd met het bewijs van parapsychologisch onderzoek. Het is geen hoopgevende situatie voor de vooruitgang van kennis, wanneer men klem gezet wordt door een keuze uit onwaarschijnlijkheden. Het is dan ook begrijpelijk wanneer men het probleem van zich afschudt en met ander werk verder gaat.