Veranderingen ervaren

Het klinkt zo eenvoudig, je bent toe aan een substantiële verandering in het leven of het overkomt je. Waarbij toeval geen rol speelt, maar je kunt wel het gevoel hebben dat het om toeval gaat. Maar hoe gaat dat dan, zeg je je baan op, zoek je een ander land om te wonen, zeg je je vrienden en familie gedag en ga je met je rugzak om de weide wereld in? Of kijk je juist dichtbij je huidige omgeving hoe je de verandering(en) insteekt? Niets is goed of fout, zolang je het proces maar goed aanvliegt én het tijd geeft.

Het bekruipt je

Eigenlijk komt verandering nooit van de een op de andere dag. Niet zelden gaat er iets heftigs aan vooraf, wat in de meeste gevallen weer stof tot nadenken geeft. Het nadenken over de situatie geeft vaak ruimte om alles, soms noodgedwongen, in een breder perspectief te zien. Hoewel een negatieve situatie vaak in eerste instantie de mens dieper laat zinken, zit de mens ook zo in elkaar dat deze zich enig moment uit wil vechten. Je moet dan alleen niet bevangen worden door angst. Bijvoorbeeld angst om niet dat meer te hebben wat je in het verleden had.
Helaas moet ook gezegd worden, dat veel mensen uit angst niet verder (willen) kijken waar de onrust vandaan komt en weer proberen het oude leven op te pakken.

Pas als er geen angst is, komt er ruimte voor dat bredere perspectief. Ruimte om te bekijken in hoeverre je leven je in deze hoedanigheid nog steeds aanstaat, of je de dingen doet waar je vrolijk van wordt, of je een gelukkig mens bent, of je blij wordt van hetgeen er zich in je leven passeert … en meer van dit soort vragen.

Hoe er mee om te gaan

Wat bij al die vragen een rol speelt is het gegeven dat menigeen ten eerste bang is voor de mogelijke antwoorden en ten tweede vaak niet weet hoe invulling te geven aan zaken die een negatief antwoord in zich hebben.
Dat wil ook zeggen dat de mens ingesteld is om altijd direct naar oplossingen te zoeken. Dit terwijl de vragen en het nadenken over de vragen, nog niet eens duidelijk is. Echter, het oplossend vermogen zit in de mens en in die modus komen we meestal direct na constatering van een probleem. In veel gevallen is het ook niet verkeerd, zeker als je in een penibele situatie bent. Dit zit vanuit de overlevingsdrang in de mens. Alleen is het in deze situatie zo, dat je jezelf moet dwingen om het anders te doen. Niet zoekend naar antwoorden, maar eerst de vragen voor jezelf helder hebben.

Analyseer wat er speelt

Spreekt voor zich dat het proces ook geleidelijk kan gaan en tijdens de rustige momenten spelen vragen zoals eerder aangegeven. Maar in veruit de meeste gevallen, volgens de statistieken zo’n 80% speelt er iets heftigs of heeft zich recent iets heftigs afgespeeld, alvorens de vraagstelling aan jezelf opdoemt. Van die 80% is natuurlijk ook een deel wat toch in het oude vertrouwde stapt en daar is angst voor het onbekende, we zijn immers gewoontedieren, meestal debet aan.

Voelen wat niet

Echter, een deel gaat wel de confrontatie met zichzelf aan en dan doemt enig moment natuurlijk ook de vraag op in hoeverre je door wilt gaan met wat je nu doet. Ben je onrustig, voel je het in je buik, legt het je lam? Maar voordat je meteen in oplossingen denkt, is het goed te achterhalen wat het waarom is van wat er in je lichaam plaatsvindt. Als je goed naar je lichaam luistert weet je vaak wat er speelt, maar omdat zoveel mensen vervreemd zijn van hun lichaam, is dat niet voor iedereen even gemakkelijk (maar je kunt het je wel weer eigen maken). Stel jezelf dan vragen en geef er eerlijk antwoord op of, als je geen antwoorden hebt, voel aan je lichaam hoe het op je eigen vragen reageert. Als je je goed kunt focussen, krijg je je antwoorden ook door naar je lichaam te luisteren. Een ervaring die sowieso goed voor iedereen is. Yoga kan je hierbij helpen.

Voelen wat wel

Als je weet waar je negatief antwoord op geeft of je lichaam reageert negatief, dan kan je deze methode ook hanteren om te achterhalen waar je positief op reageert. Stel jezelf de vragen over je huidige leven, daar waar je eerder negatief antwoord op gehad hebt.
Bijvoorbeeld over je werk, want als dat je niet meer aanstaat of je bent werkeloos geworden, moet je achterhalen wat je wel vrolijk maakt. Bij welke gedachten over werk kan je vrolijk worden? Waarbij het niet concreet een baan hoeft te zijn, maar wel welke ingrediënten er in moeten zitten. Is samenwerken bijvoorbeeld erg belangrijk of wil je lekker op jezelf je werk doen? Moet er een creatief element in zitten, wil je liever meer van hetzelfde te doen of moet iedere dag een verrassing zijn?
Deze en nog veel meer vragen die samen een soort trechter vormen, waar uiteindelijk iets uit komt. Spreekt voor zich dat je het op alles wat je onrust geeft, los kunt laten.

Helder, dan vervolgstappen zetten

Pas op het moment dat je de op handen zijnde veranderingen doorleefd hebt en het in je systeem zit, is het tijd voor een volgende stap. Een stap die uitproberen in zich heeft of concreet een volgende stap zetten, als de situatie er naar is. Een volgende stap kan ook zijn te accepteren dat de onrust er is, maar er nog niets mee te doen. Waarbij je je bij dit laatste aspect wel af moet vragen, hoe goed (of niet) dit eigenlijk voor je is.

Geef jezelf de tijd om het volgende proces te ervaren en te bezien in hoeverre dit is wat die verandering in gang gezet heeft. Iedere verandering kost tijd en dus ook om deze nieuwe omgeving, situatie of wat dan ook tot je door te laten dringen. Niet direct oordelend, maar laat het op je afkomen en als het echt binnengekomen is (en als je lang in een bepaald stramien hebt gezeten, verander je dat niet even in enkele weken), kan je je in alle rust een menig vormen en eventueel “bijsturen”. Probeer hierbij los te laten dat alleen het eindpunt zaligmakend is, maar geniet ook van het moment in de transitiefase … ook al geeft de situatie niet direct aanleiding tot een groot feest.

Tijd … geef het hele proces vooral tijd!