President van Amerika, Andrew Johnson 1865-1869

Andrew Johnson werd automatisch president nadat Abraham Lincoln was vermoord. Er waren ook plannen om Johnson te vermoorden, maar zijn mogelijke moordenaar haakte op het allerlaatste moment af. Overigens was Johnson de 1e president tegen wie een afzettingsprocedure op in gang werd gezet. Zijn tegenstanders kwamen 1 stem tekort om hem daadwerkelijk af te zetten.

Algemeen

Ook Andrew Johnson heeft geen campagne hoeven voeren om de hoogste post van Amerika te bekleden. Hij was vice president onder Abraham Lincoln, en na diens vroegtijdige dood werd hij automatisch zijn opvolger. Hij was trouwens de 1e president tegen wie een afzettingsprocedure werd opgestart.

Dat hij het ambt heeft kunnen uitoefenen heeft hij te danken aan het feit dat hij een uitnodiging voor hetzelfde toneelstuk, op dezelfde avond, als waar de president was heeft afgeslagen. Hij was namelijk ziek geweest en voelde zich nog niet goed genoeg. De bedoeling namelijk was om ook Johnson te vermoorden. Maar zijn mogelijke moordenaar durfde ineens niet meer.

Andrew Johnson had een hoog voorhoofd, borstelige wenkbrauwen, een grote neus en een karakteristieke deuk in zijn kin. Altijd zorgde hij dat zijn kleding helemaal tiptop was. Hij had geen bijnaam.

Andrew Johnson

Jacob Johnson en Mary McDonough Johnson krijgen op 29 december 1808 een zoon die zij Andrew noemen. Andrew wordt geboren in Releigh, North Carolina.

Wanneer hij drie jaar is sterft zijn vader. Omdat zijn moeder het financieel niet breed heeft, kan Andrew niet naar school en leert het hoogst nodige op gebied van leren en schrijven. Zij onderhield het gezin met de inkomsten uit het werk dat zij als spinster en weefster verrichtte. Wanneer hij 14 jaar is, gaat hij samen met zijn oudere broer in dienst bij kleermaker James Shelby. Hier leerde hij in ruil voor voedsel en onderdak het vak van kleermaker.

Bij deze kleermaker blijven de jongens niet lang, samen lopen ze weg en gaan naar Greenville in Tennessee. Hier opent Andrew in 1827 zijn eigen winkel.

Johnson’s carrière

Johnson werd in 1828 burgemeester van Greenville en deze functie zou hij uitoefenen tot 1830. Ook in de periode van 1834 tot 1838 bekleedde hij deze functie. Ook was hij lid van het Huis van Afgevaardigde van Tennessee, en wel van 1835 tot 1837 en van 1839 tot 1841. Daarna wordt hij gekozen in het Congres (als democraat) van 1843 tot 1853. Hierop volgt het gouverneurschap van Tennessee, welk hij bleef tot 1857.

De volgende stap was het senatorschap, van eind 1857 tot begin 1862. Tijdens de vervulling van deze termijn was hij de enige die zich tegen de afscheiding van de Zuidelijke staten verklaarde. Deze keuze van hem had te maken met het feit dat hij van éénvoudige komaf was, hij verafschuwde de arrogantie van de zuidelijke politici. Hij had hiermee geen succes, want in 1861 koos Tennessee ook voor de Confederatie (afscheiding). Dit had tot gevolg dat Johnson op de vlucht moest.

In 1862 kiest Abraham Lincoln hem als zijn vice president. Aangezien hij tijdens de inauguratie niet lekker voelde, nam hij (ook om zijn zenuwen te kalmeren) een flinke slok whisky. Tijdens zijn speech was dit duidelijk te merken. Vanaf dat moment ging hij als een “drunken tailor” door het leven.

Andrew familieman

Op 5 mei 1827 treedt hij in het huwelijk met de 16 jarige Eliza McCardle. Zij blijft hem altijd geholpen met zijn lezen en schrijven. Samen krijgen zij 5 kinderen, namelijk:

• 1828, Martha Johnson, overleden 1901
• 1830, Charles Johnson, overleden 1863
• 1832, Mary Johnson, overleden 1883
• 1834, Robert Johnson, overleden 1869
• 1852, Andrew Jonhson jr., overleden 1879

Andrew Johnson president

Enkele dagen voordat president Abraham Lincoln werd vermoord, was de burgeroorlog tot een einde gekomen. Lincoln stond voor de grote taak om de twee delen van Amerika weer tot een geheel te formeren. Helaas heeft hij hier nooit aan kunnen beginnen, want een kogel maakte een einde aan zijn leven.

De gepaste opvolger voor Lincoln was Andrew Johnson. Hij kreeg het voor elkaar dat het laatste verzet van het zuiden op 13 mei 1865 werd opgegeven door generaal Kirby Smith. Er brak voor Johnson een tijd aan van verwarring en mogelijkheden. Helaas kreeg Johnson onenigheid met het Congres over het invullen van het herstel.

Het Congres nam in 1866 de “Civil Rights Bill” aan. Hierin werd bepaald dat alle in Amerika geboren (of genaturaliseerde) mensen, burgers waren. Op de indianen na (deze betaalden namelijk geen belasting), kregen alle burgers dezelfde rechten. Johnson sprak hierover zijn veto uit, het idee dat iemand met een donkere huidskleur dezelfde rechten kreeg als hij, stond hem niet aan.

Hier kwam hij niet uit met het Congres (mede het verschil van mening of een president een minister zonder toestemming zomaar mocht ontslaan), en er werd een afzettingsprocedure tegen hem opgestart. Uiteindelijk mocht Andrew Johnson aanblijven als president, want tijdens de stemronde kwam het Congres één stem tekort om de president af te zetten.

Andrew Johnson heeft heel veel schuld in de schoenen geschoven gekregen van de schandalige manier waarop de Burgeroorlog is afgewikkeld. Natuurlijk heeft hij veel fouten gemaakt, maar zeker niet de belangrijkste en zeker niet als enige.

President af

Na zijn terugkeer uit het Witte Huis verlangde hij terug naar de tijd waarin hij Senator was. Hij heeft veel moeite moeten doen, maar op 4 maart 1875 lukte het hem dan eindelijk. In eerste instantie waren zijn collega’s niet zo blij met hem, maar toen zijn vrienden hem begroette werd hij weer één van hen.

Hij heeft maar kort van deze periode mogen genieten, op 31 juli 1875 kreeg hij terwijl hij met zijn kleindochter speelde twee hartaanvallen. Hij overleed dezelfde dag nog in het huis van zijn dochter.