Het roerige bestaan van het Witte Huis

Toen het in 1800 werd opgeleverd was het pand aan de Pennsylvania Avenue 1600 het grootste huis in de net gestichte Verenigde Staten. Toch was de eerste inwoner en tweede president John Adams niet te spreken over het koude en vochtige onderkomen. Het huis van de President of Executive Mansion, zoals het Witte Huis tot 1901 heette, stelde niets voor vergeleken met de vorstelijke paleizen in Europa. Het congres had geen cent te veel willen uitgeven aan de residentie van de president. De eerste president van de VS woonde nog in de eerste tijdelijke hoofdstad Philadelphia. Hij had het congres verzocht om budget voor een waardige woning in Washington D.C.. Hij ontving staatshoofden en diplomaten en vond dat hij die in een waardig onderkomen, hij dacht zelf aan een paleis naar Europees voorbeeld, moest kunnen ontvangen. Het Congres zag dat echter anders en budgetteerde 232.371 dollar voor een presidentieel pand. Dat bedrag zou in 2012 zo’n 2.5 miljoen euro zijn.

Iers model

Het Witte Huis werd gebouwd nadat de District of Columbia (de D.C. van Washington D.C.) in 1790 gereed was. Washington werd als stad in zijn geheel nieuw gebouwd. George Washington had een Ierse architect aangewezen om de ambtswoning te ontwerpen. Model voor het Witte Huis stond het Leinster House in Dublin, het huidige Ierse parlementsgebouw. De bouw startte in 1792 en duurde acht jaar.

Lage kosten

Om de kosten laag te houden, werd een bovenste derde etage geschrapt. Ook werd er bezuinigd op de stenen die al snel poreus werden en bescherming kregen van kalk, stijfsel, en lood, wat het Witte Huis wit maakte. Het gebouw was nog niet klaar toen John Adams introk. First lady Abigail Adams klaagde steen en been. Het tochtige huis was niet warm te krijgen. Thomas Jefferson, de derde president die in 1801 aantrad, liet direct de buiten-wc vervangen door een inpandige.

Brand

In 1814 werd het pand in brand gestoken door Engelse troepen die in Washington huishielden. De Amerikanen waren in oorlog met Groot Brittannië. Als wraak op de branden in Toronto in de Britse kolonie Canada probeerden de Engelsen Washington plat te branden. First lady Dolley Madison was thuis en kon maar een paar spullen redden voordat ze moest vluchten uit de brandende residentie.

Facelift

De vijfde president James Monroe gaf het Witte Huis in 1817 een forse facelift. Monroe had een fijne neus voor stijlvolle meubelen. Hij liet smaakvol interieur, damasten tapijten en porselein overkomen uit Parijs. Zelfs zaken als het keukengerei en bestek werden door Monroe vervangen. Er werden bovendien een tuin aangelegd en een hovenier aangenomen.

Wijzigingen

Het huidige Witte Huis is het resultaat van de kleine en grote wijzigingen, verbouwingen en aanbouwsels door de twee eeuwen heen. Zo kwam er in 1840 stromend water in het gebouw en werd er een badkuip geïnstalleerd. In 1879 kwam er telefoon en in 1891 elektriciteit. De toenmalige president Harrison was bang van stroom en liet het personeel de stopcontacten en lichtschakelaars bedienen.

Sloop

Het interieur werd in 1829 zwaar beschadigd door de aanhangers van president Jackson. Zijn aanhang uit Missisippi was naar Washington en het Witte Huis gekomen om ‘hun’ president te bejubelen. Zo’n massa konden de kleine vertrekken echter niet aan. De schade werd hersteld. In 1870 stelde men voor het Witte Huis te vervangen door een nieuw en ruimer pand. De plannen voor de sloop van het Witte Huis en de bouw van een nieuwe ambtswoning lagen al klaar. De kostbare bouw werd echter door een economische crisis in 1873 op het laatste moment afgeblazen.

Aanbouw en interieur

In 1902 liet Teddy Roosevelt een westelijke vleugel aanbouwen. Later in 1933 verving die andere president Roosevelt, Franklin Roosevelt de vleugel voor de huidige. In 1942 volgde de oostvleugel. Nadat in 1945 een pianopoot door de vloer van de tweede verdieping was gezakt, liet president Truman het Witte Huis in zijn geheel renoveren. Omdat de renovatie een vermogen had gekost, wilde het Congres bezuinigen op de meubels. First Lady Jacky Kennedy schrok van het goedkope meublement dat ze aantrof in 1961. Direct ging ze aan de slag om het huis weer waardigheid te geven. Met hulp van binnenhuisarchitecten en interieurdesigners slaagde ze daar volgens velen goed in. Het resultaat werd uitgezonden op televisie en door 80 miljoen Amerikaanse kijkers bekeken. In 1969 liet president Nixon het zwembad ombouwen tot perscentrum.

Erfgoed

Begin jaren 50 werd het Witte Huis nationaal erfgoed en daarmee ook beschermd voor al te grote veranderingen. In 1964 kwam er een wet die een procedure voor nieuwe wijzigingen aan de binnen- en buitenkant van het Witte Huis vastlegde. Er is sindsdien een Committee for de preservation of the White House. Deze commissie moet aan wijzigingen voortaan goedkeuring geven.

Ten slotte, het Witte Huis heeft

• 5111 vierkante meter oppervlakte
• 132 kamers
• 3 keukens
• 35 badkamers
• 3 liften
• 28 open haarden
• 1 filmzaal
• 1 bowlinghal
• 1 tennisveld
• 1 zwembad