Omgaan met de dood van een ouder
Het accepteren van de dood van iemand die dichtbij je stond is altijd moeilijk. Nog moeilijker is het vaak om de dood van je ouders te verwerken. Je ouders nemen vaak de rol aan van een 'vertrouwenspersoon'. Op je ouders kun je altijd terugvallen, ze troosten je als je het nodig hebt, ze delen je enthousiasme als je iets hebt bereikt in je leven.
Allereerst is het belangrijk om te vermelden dat iedereen anders omgaat met de dood. Sommige mensen zullen veel huilen, anderen laten geen emoties zien. Het kan zijn dat je er met iemand over wil praten, het kan ook zijn dat je zwijgt als iemand erover begint, en dat je het onderwerp probeert te vermijden. Iedereen verwerkt de dood van zijn ouder op een verschillende manier, je bent niet 'raar' of 'gevoelloos' als je geen emoties toont waar anderen bijzijn.
Verder zijn er een aantal algemene zaken die goed zijn om over na te denken of om te doen na de dood van je ouder.
Accepteer de dood
Realiseer jezelf dat je vader/moeder er echt niet meer is. Dit is heel erg moeilijk om te accepteren, je ouders zijn er immers altijd geweest. Ook al zag je ze misschien maanden niet, ze waren er altijd als je ze nodig had. Het kan jaren duren voor je het verlies accepteert. Gun je die tijd ook, doe je dit niet, dan kun je daar tientallen jaren later emotionele problemen mee krijgen.
Het komt regelmatig voor dat er een lijdensweg vooraf is gegaan aan de dood van je vader of moeder. Je ouders hebben altijd het beste voor jou gewenst. De dood is voor je ouders vaak de beste weg, gegeven de situatie. Doorleven met pijn of ernstige gebreken is voor de meeste mensen verschrikkelijk, ze zijn zichzelf niet meer, ze kunnen niet meer doen wat ze willen doen. Gun het beste voor je ouders, en hoe cru dat ook klinkt, soms is de dood de beste, vredigste optie.
Durf te rouwen
Het is niet erg om te huilen waar iemand bij is. Iedereen begrijpt het en is blij dat hij/zij je troost kan bieden. Je hard houden is misschien moeilijk voor jezelf, maar zeker ook voor de mensen om je heen. Ze kunnen je niet troosten als je niet getroost wil worden. Ook een gevoel van boosheid is begrijpelijk, krop je woede niet op maar uit je gevoel. Dat is ontzettend belangrijk om latere problemen te voorkomen.
Vergeet ze niet
Dat je je ouder nooit meer terug zult zien betekent niet dat je ze moet vergeten. Je hebt dingen met hen gedeeld en meegemaakt die je niet wil vergeten en ook niet hoeft te vergeten. Plak daarom foto's in, schrijf herinneringen op, zodat je ze nooit kunt vergeten. Ook kan het helpen om in gedachten nog tegen je vader of moeder te spreken. Er is niets mis mee om te denken aan je ouders in bepaalde situaties. Vergeet echter niet om zelf door te leven.
Kies ook hoe je je ouder wil herdenken. Er zijn verschillende opties:
- Graf
- Urn
- Assieraad
- Verstrooien van de as
Doe wat het beste bij jou en je ouder past. Een assieraad heb je altijd bij je, dit kan troostend werken. Een graf biedt een plaats om naar toe te gaan. Hetzelfde geldt voor het verstrooien van de as. Je kunt een plaats kiezen die veel voor jou en je vader of moeder betekende. Een urn kun je gedurende je hele leven bij jou houden, waar je ook naartoe gaat. Ook dit kan een meerwaarde hebben. De keuze is aan jou, je ouder en andere directe familie.
Doe wat goed voelt
Zoals aan het begin van het artikel al geschreven staat, gaat iedereen anders om met de dood. Laat je niet beïnvloeden door mensen van buitenaf. Je hóeft er niet met jan en alleman over te praten, maar je hóeft het ook niet geheim te houden. Je hóeft niet bij iemand uit te huilen, maar je hóeft je verdriet ook niet op te kroppen.
Het is belangrijk om te weten dat de mensen om je heen echt met je meeleven. Ze willen je echt graag troosten, maar als je duidelijk bent en zegt dat je het zelf moet verwerken zullen ze dat ook accepteren.