Scheiden en het ouderschapsplan

Paren die willen scheiden en die samen kinderen hebben, moeten sinds 1 maart 2009 een ouderschapsplan hebben opgesteld voordat die daadwerkelijke scheiding er door is. Wat is een ouderschapsplan bij een scheiding? En hoe stel je een ouderschapsplan op bij een scheiding.

Wat is een ouderschapsplan?

Een ouderschapsplan is een plan waarin ouders die gaan scheiden vastleggen hoe ze de opvoeding van de kinderen gaan verdelen. Vaak wordt één hen de hoofdopvoeder en dat is anno 2010 toch nog het vaakst de moeder. Bij haar verblijven de kinderen dan ook de meeste tijd. Voorheen kreeg de andere ouder de kinderen dan vaak een weekend, maar dat verandert steeds meer. Ook vaders (of omgekeerd moeders) willen vaak ook een groot deel van de opvoeding van hun kind op zich nemen. Dit resulteert er vaak in dat kinderen het weekend en dan nog een dag of meerdere dagen bij de andere partner zijn. Ook het co-ouderschap waarbij ouders beide de helft van zorg en opvoeding voor hun rekening nemen is iets dat gescheiden ouders veel vaker regelen. Al deze zaken moeten zijn opgenomen in een ouderschapsplan.

Hoeveel kinderen worden per jaar geconfronteerd met de scheiding van hun ouders?

Elk jaar maken ruim dertigduizend kinderen die nog minderjarig zijn mee dat hun ouders uit elkaar gaan. In sommige gevallen vechten ouders elkaar daarbij de tent uit en daarvan zijn de kinderen bijna altijd de dupe.

Nadelige gevolgen van een scheiding voor kinderen

Kinderen die met een scheiding te maken krijgen waarbij de ouders niet meer met elkaar kunnen communiceren hebben vaker problemen dan kinderen die uit een gezin komen waarbij de ouders het wel goed met elkaar kunnen vinden. Zij hebben vaker last van:

1. Leerproblemen
2. Gedragsproblemen
3. Negatief zelfbeeld
4. Ze kunnen op latere leeftijd veel moeilijker een relatie aanknopen

Kinderen verhuizen bij een scheiding van het ene huis naar het andere: maar het kan ook anders

Bij een scheiding zijn kinderen vaak een paar dagen bij de ene ouder en dan weer een aantal dagen bij de andere ouder. Dat betekent steeds weer spullen meesjouwen van de één naar de ander, steeds weer in een ander gezin zitten, steeds weer met andere regels te maken krijgen. Maar soms ook heel anders naar school moeten of vriendjes niet kunnen zien omdat die in een heel andere buurt wonen. Anno 2010 zijn er echter ook ouders die hun kinderen in het ouderlijk huis laten wonen en de waarbij de ouders zelf steeds verkassen. De kinderen blijven dus in het huis terwijl pa en ma beurtelings voor de kinderen zorgen in hun eigen vertrouwde omgeving. Zij worden ook wel “inloopouders” genoemd. Groot voordeel daarvan is dat het leven van de kinderen gewoon kan worden voortgezet. Natuurlijk is het nog steeds ingrijpend dat vader en moeder niet meer bij elkaar zijn, maar de basis blijft wel gelijk. Het nadeel is dat de ouders dan wel een eigen woning moeten hebben waarin ze kunnen wonen als ze “slechts” inwonen bij de kinderen. Er zijn drie huizen nodig voor deze constructie en dat is meer dan veel mensen zich kunnen veroorloven.

Nadelen van het ‘inloopouderschap”

Er zijn ook andere nadelen aan het inloopouderschap. Ouders die de woning om beurten met elkaar delen, kunnen zich flink ergeren aan de ander. De woning is namelijk van beide en dat betekent dat de regels ook om de paar dagen veranderen. Als daar dan weer onderlinge ruzies over ontstaan (iemand laat de woning vies achter, of er zit helemaal niets meer in de koelkast) dan doet dat de kinderen ook weer geen goed. Het beste is in alle gevallen dat de ouders omwille van hun kroost gewoon nog met elkaar kunnen communiceren en de opvoeding op een normale manier met elkaar kunnen bespreken. Zijn er problemen dan moeten beide toch ook voor een oplossing zorgen.

Samen blijven wonen voor de kinderen of omdat het niet anders kan terwijl ouders wel willen scheiden

Tijdens de kredietcrisis van 2009 en 2010 blijven veel ouders die eigenlijk willen scheiden toch bij elkaar. Gewoon omdat ze het huis waarin ze wonen niet verkocht krijgen en er geen financiële middelen zijn om apart te gaan wonen. Sommige ouders blijven overigens ook omwille van de kinderen samenwonen tot hun kinderen volwassen zijn of in ieder geval zo groot dat ze zichzelf kunnen redden. Ze leven dan ondertussen wel hun eigen leven, maar zorgen thuis voor een gezamenlijke basis. Dat kan echter alleen op een verantwoorde manier als de ouders elkaar nog wel respecteren en waarderen. Kinderen die vanaf jonge leeftijd alleen maar met ruzies en onvrede te maken hebben, lopen grotere kans op het krijgen van problemen.