De bevolking van China

China is al een heel lange tijd het land met het grootste bevolkingsaantal. De bevolkingsgroei is relatief laag, maar hoe groot is hij nou precies?

Bevolkingsaantal

China had rond 1600 z'n 70 miljoen inwoners, dit aantal is langzaam aan toegenomen. In 1700 had het al 190 miljoen inwoners, in 1900 zo'n 490 miljoen en in 2000 had het zo'n 1200 miljoen of 1,2 miljard(!) inwoners. China is eigenlijk altijd het grootste land geweest qua bevolkingsaantal, hierdoor waren keizers heel erg rijk. De bevolking groeit relatief langzaam. In de 20e eeuw hadden de meeste landen er zo'n 40 à 50 jaar voor nodig om te verdubbelen, terwijl China er 80 à 90 jaar voor nodig had. India zal binnenkort de opvolger worden als land met het grootste bevolkingsaantal, omdat dat land veel sneller groeit. In India is, in tegenstelling tot in China, geen bevolkingsbeperking. Wel is het zo dat China op dit moment ongeveer één vijfde heeft van alle inwoners van de wereld!

De bevolkingsgroei

De bevolkingsgroei van China wordt geschat op zo'n 0,5% per jaar. In vergelijking met andere landen is dit erge weinig.

Geboorte:

Vanaf 1949 onder de tijd van Mao (zie ook: Historisch overzicht van China) was het motto: 'Hoe meer mensen, hoe beter'(de mierenpolitiek). Hij vond het probleem van voedsel onzin, omdat het was verzonnen door de kapitalisten. Het was wel zo dat het voedsel eerlijk verdeeld moest worden.

Eenheidspolitiek:

In de stad werd dit goed uitgevoerd: er was weinig woonruimte en veel controle, anders pleegde je verraad tegen de stad. Op het platteland was dit echter slecht uitvoerbaar, omdat de grootste hoeveelheid van de bevolking op het platteland leefde.

De nadelen van deze geboortebeperking:

• Vergrijzing: dit is slecht voor de economie. Om de bevolking constant te houden moeten statistisch 10 gezinnen 22 kinderen krijgen(door onvruchtbaarheid en sterfte).
• Scheeftrekking van de sekse-ratio: ouders willen jongetjes. Als ze bij prenataal onderzoek weten dat het een meisje wordt, laten veel ouders het kind weghalen.
• Lastige kinderen: verwend doordat ze enigskind zijn en ze zijn ook het enige kleinkind.

Deze politiek van 1 kind is niet wettelijk vastgelegd, maar er is wel een negatieve 'beloning' voor het hebben van meer kinderen. Één kind wordt volledig door de staat betaald, 2 kinderen slechts voor de helft en vanaf 3 kinderen helemaal niets. Rijken trekken zich er niet veel van aan, omdat ze toch wel genoeg geld hebben. De periode waarin China nu verkeert is uniek; nog nooit heeft een land in zo'n korte tijd zo'n teruggang van de bevolkingsgroei gehad.

Sterfte:

Het sterftecijfer zal omhoogschieten doordat er nu sprake is van vergrijzing.

Vestiging:

Er is ook niet veel vestiging. Er zijn vrijwel geen immigratiestromen. Er is altijd overbevolking en China heeft last van xenofobie(angst voor vreemdelingen).

Vertrek:

Er is wel veel sprake van emigratie door de overbevolking, maar ook door de vele natuurrampen in dit gebied. Er zijn ook veel mensen die door politieke redenen weggaan uit het land. De meeste Chinezen vertrekken naar een ander deel van Zuidoost-Azië, Amerika(daar werken ze als gastarbeiders), Afrikaanse steden aan de Indische Oceaan, Europa, andere niet-Arabische landen(deze landen verweerden de Chinezen sterk).

De autochtone bevolking was niet blij met de Chinezen. Er was weinig landbouw en men wilden de Chinezen niet in de steden en dorpen. In de steden waren geen beroepen, behalve dan in de handel. Chinezen worden ook wel de Joden van het oosten genoemd, omdat ze heel succesvol waren en dus ook heel rijk werden. De Chinese bevolkingsgroepen integreren slecht. Ze leven vaak in gebieden met allemaal Chinezen bij elkaar de zogenaamde China Towns. De emigranten hebben een grote bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van de economie van China.

Bevolkingsspreiding

Slechts één derde van heel China is bewoonbaar, hierdoor is het zo dat sommige gebieden heel dichtbevolkt zijn, deze gebieden zijn qua spreiding te vergelijken met West-Nederland (of de Randstad).

Slecht één derde is bewoonbaar doordat:

1. Tibet heel hoog ligt en deels ook nog eens onvruchtbaar is. Daardoor is een groot deel van Tibet onbewoonbaar.
2. Ten noorden/noordoosten van Tibet liggen zeer grote woestijngebieden, waaronder de Gobi-woestijn.
3. Bij de aansluiting aan Siberië vindt je eindeloos naaldbossen, die gebieden zijn dus ook onbewoonbaar.

De Rode bekken, die direct aansluiten aan Tibet zijn echter wel vruchtbaar.

De urbanisatiegraad houdt het percentage van de bevolking in dat in nederzettingen woont met meer dan 20.000 inwoners. In China woont ongeveer de helft in de stad en de helft op het platteland. In het westen woont zo'n 80% in de stad en slecht 20% op het platteland en in ontwikkelingslanden leeft zo'n 30% in de stad en de overige 70% woont op het platteland. De meeste Chinese steden zijn niet te vergelijken met onze westerse steden. Vooral de steden in het binnenland zijn hier niet mee te vergelijken. China heeft zo'n 50 steden met meer dan 1 miljoen inwoners.

Etnische verscheidenheid

• De Tibetanen: Sinds 1950 hoort Tibet bij China, er zijn zo'n 2,5 miljoen Tibetanen in China
• Oeigoeren: dit zijn de moslimminderheden, zij wonen in noord-west China

Aan de grens van Mongolië vindt je midden Mongolië. Dan is er nog het gebied in het noordoosten van China waar de mantsjoes de meerderheid vormen. In het zuidoosten vindt je nog Zhuang, een groep Chinezen en de laatste groep zijn de Han Chinezen en dit is de grootste etnische groep in China.