mijn kijk op

Een Cursus in Wonderen (A Course in Miracles)

In de Verenigde Staten is 'A Course in Miracles ' immens populair geworden, mede dankzij de reclame die Oprah Winfrey in haar show maakt en via haar website 'Oprah Winfrey and friends' biedt ze de audio presentatie aan van 365 lessen in 'A Course in Miracles ' door Marianne Williamson. Waar gaat het eigenlijk om? Wat voor Miracles zijn het en welke visie zit erachter?

Wat is het?

A Course in Miracles is zoals de naam al zegt een cursus en bestaat uit drie boeken: een tekstboek, een werkboek voor studenten en een handboek voor docenten. Deze boeken zijn het resultaat van een innerlijke dictatie door een stem aan Helen Schucman, een psycholoog aan de Columbia University.

Het doel van de cursus is een verandering in je manier van denken door de toepassing van de ideeën die vervat zijn in het werkboek. Want het grootste probleem van de mens ligt in zijn denken: zijn waarneming en zijn interpretatie van de werkelijkheid om hem heen zijn de werkelijke bron van alle kwaad.

De cursus maakt een fundamenteel onderscheid tussen wat werkelijk is en wat niet werkelijk is, tussen kennis en perceptie. Wat werkelijk is, is God, die eeuwig en onveranderlijk is. Alleen wat hij geschapen heeft is werkelijk. Zijn waarheid gaat leren, tijd en proces te boven. Het heeft geen tegendeel, geen begin en geen eind.

Wij leven echter in een wereld van perceptie, een wereld van tijd, van verandering. Zij is gebaseerd op interpretatie en niet op feiten. Het is de wereld van geboorte en dood, gebaseerd op het geloof in schaarsheid, verlies, scheiding en dood. En deze wereld van materie en perceptie is niet door God geschapen. Zij is onwerkelijk. Zij is uiteindelijk een projectie van onze eigen ‘frame of reference’.

Wij zitten gevangen in die wereld van perceptie, een wereld van illusies, een droom. Om daaraan te ontsnappen moeten wij ons denken omdraaien, en onze vergissingen ontleren. Wij zien en wereld van kwaad, vernietiging, jaloezie en wanhoop. Deze dingen moeten we vergeven, niet omdat we zo goed, of zo liefdevol zouden zijn, maar omdat we zien dat ze niet waar zijn. Naarmate we leren om onze perceptuele fouten te zien, leren we ook om er omheen te kijken, om te ‘vergeven’. En dan vergeven we ook onszelf, zien we voorbij aan onze vervormde zelf-beelden naar de Zelf die God in ons en als ons heeft geschapen.

Zonde is een gebrek aan liefde. Want liefde is het enige wat werkelijk is, want God is liefde. Volgens de Cursus is zonde een vergissing die gecorrigeerd moet worden, niet een kwaad dat gestraft moet worden. Het is immers een gevolg van onze verkeerde perceptie.

Zo zullen we uiteindelijk een vereniging ervaren met de Geest van Christus.

Is het iets nieuws?

In de Cursus wordt al aangegeven dat deze specifieke versie slechts een versie is van een universeel curriculum. Als ik lees wat de basis concepten zijn, dan herken ik die onmiddellijk. In het Hindoeïsme enBoeddhisme hoor ik vergelijkbare ideeën.

Ook daar wordt deze wereld gezien als een illusie, een droom (maya). Daaruit moet de mens worden verlost door een verlichting. Dan bereik je het nirwana.

De Cursus stelt dat een ‘universele theologie’ onmogelijk is, maar dat een ‘universele ervaring’ niet alleen mogelijk is, maar ook noodzakelijk. Er zijn veel wegen die naar dezelfde ervaring leiden.

De Cursus is inderdaad slechts een versie van een ‘universeel geestelijk thema’.

Christelijk?

De cursus claimt 'Christian in statement' te zijn. En inderdaad zien we woorden als God, Christus, de Heilige Geest, vergeving, verzoening en wonderen langs komen. Maar er wordt iets heel anders mee bedoeld.

Dr. Kenneth Wapnick, een van de leidende figuren binnen de ‘Course-club’ die een dialoog heeft gevoerd met de katholiek theoloog W.Norris Clarke, uitgegeven als A Course in Miracles and Christianity: A Dialogue. Hij geeft zelf toe dat het gedachtegoed van de Cursus en de bijbelse theologie ‘op geen enkele manier’ met elkaar in overeenstemming te brengen zijn. Hij vindt dan ook dat de Cursus een nieuwe weg inslaat.

Wat zijn de verschillen?

De Cursus leert dat God niet de schepper is van het stoffelijk universum dat alle materie omvat, terwijl de Bijbel leert dat dit universum wél geschapen heeft.

Volgens de Cursus heeft God geen weet van de zonde van afscheiding (aangezien weet ervan hebben de zonde tot iets werkelijks zou maken), laat staan dat hij erop zou reageren. Volgens de Bijbel ervaart God de zonde van afscheiding als een persoonlijke belediging.

Maar als God het stoffelijk universum niet geschapen heeft, waar komt het dan vandaan? Als het onafhankelijk van God bestaat, kan het niet werkelijk zijn, dus bestaat het niet...

De Cursus leert dat Jezus gelijk is aan iedereen, een deel van Gods ene Zoon ofwel Christus. De Bijbel leert dat God in Jezus mens is geworden, om onder ons te wonen. Jezus is een uniek persoon, God en Mens in één.

Overigens leert de Cursus in feite dat wat wij als ons ‘ik’ beschouwen in feite ook een illusie is. Wij zijn geen onderscheiden, zelfstandige individuen. De Bijbel leert ons echter dat God ons juist als van Hemzelf onderscheiden, ‘eigen’ individuen geschapen heeft en er naar verlangt om een relatie met ons te hebben.

Volgens de Cursus zijn zonden vergissingen, die gecorrigeerd kunnen worden door een ander manier van denken en waarnemen. Ook schuld is dus een illusie. Volgens de Bijbel zijn we echter verantwoordelijk voor onze daden en zijn zonden in die zin ‘reëel’. En daarmee is ook schuld een hele reële zaak (te onderscheiden van schuldgevoel, dat je aangepraat kan worden).

Tenslotte leerde Jezus volgens de Cursus dat er geen zonde is door te demonstreren dat er niets met hem gebeurde, aangezien zonde geen effect heeft op de Liefde van God.

De Bijbel leert dat Jezus gekomen is om te lijden en te sterven aan het kruis. Hij stierf daar in onze plaats onder de toorn van God, opdat iedereen die in Hem geloofd tot God terug kan keren. Wie in Hem gelooft krijgt eeuwig leven en wordt een kind van God.

Conclusie

Wat ik de voorstanders van de Cursus kwalijk neem, is dat zij het gedachtegoed van de Cursus presenteren in een terminologie die ontleend is aan de traditionele christelijk theologie, terwijl zij weten en erkennen dat dat gedachtegoed en die theologie volstrekt onverenigbaar zijn. Zij gebruiken daarbij kernbegrippen als ‘zonde’, ‘vergeving’, ‘verzoening’, ‘Jezus’, ‘Christus’, ‘Heilige Geest’ en ‘God’, maar geven die termen een andere betekenis die vaak haaks op de oorspronkelijke staat.

Op deze manier wekken zij een schijn van christelijkheid, een illusie. En juist dat laat zien wat voor een geest de Cursus heeft gedicteerd. Een geest, die precies dat doet, waar wij volgens de Cursus van moeten worden bevrijd: het scheppen van illusies.

Deze geest mag zich Jezus genoemd hebben toen hij dicteerde, maar de Bijbel noemt hem satan, de tegenstander, de leugenaar van het begin. En hij doet niet anders dan hij vanaf het begin heeft gedaan: de mensen door leugens en misleiding van de ware God wegvoeren. Wie de ideeën van de Cursus op zijn leven gaat toepassen zal steeds verder van de God van de Bijbel wegraken en in steeds diepere duisternis komen. Het einde van dat pad is een eeuwige duisternis, waar een vuur brandt dat nimmer dooft...

En Oprah Winfrey?

Het is jammer te moeten constateren dat Oprah Winfrey haar grote invloed aanwendt om mensen van God weg te voeren, dat zij door de Cursus te propageren bijdraagt aan deze grote misleiding, deze grote christelijke illusie.

Ik weet niet waar zij persoonlijk precies staat. Of zij in deze zelf misleid is, of dat ze zich bewust is van de misleidende christelijke pretenties van de Cursus. Het oordeel daarover laat ik aan God over. Maar ik moet waarschuwen tegen de gevaren van de Cursus.