Zesde sacrament: de Biecht

De Biecht staat ook wel bekend als het sacrament van de vergeving. Tijdens de Biecht vraagt een gelovige namelijk om vergeving bij God door middel van een bevoegd ambtenaar van de kerk. Een belangrijk sacrament voor de meeste gelovigen dus!

Betekenis

Elk mens begaat zonden, er zijn geen uitzonderingen. Vaak ontstaat er na het begaan van de zonde een schuldgevoel bij de desbetreffende persoon en probeert hij of zij een manier te vinden om hiervan af te komen. Om van je schuldgevoel af te komen is het vaak belangrijk dat de zonde vergeven wordt. Dit natuurlijk het liefste door de persoon in kwestie, tegen wie de zonde gericht was, maar ook vergeving door God is voor gelovigen belangrijk. God heeft zijn Zoon Jezus laten sterven en Hem de zonden van de mens op zich laten nemen. Hierdoor heeft God willen laten zien dat hij goed is en er is voor mensen en dat hun zonden vergeven zijn als zij geloven in God en in zijn enige Zoon Jezus. Bij de Biecht legt een gelovige zijn schuldgevoel en dus zijn zonden bij God te luister en dit zal deze persoon helpen om verder te leven!

De Biecht

Een gelovige moet zelf tot de conclusie komen dat hij of zij gezondigd heeft, of althans het gevoel heeft dat er gezondigd is. Als de zonde ernstig genoeg is en als de gelovige hier zeer mee zit, zal hij er graag over willen praten. Vroeger was biechten de normaalste zaak van de wereld en was het zelfs verplicht. De gelovige settelde zich dan in een daarvoor bestemde biechtstoel en ging een gesprek met een geestelijk leider aan. De biechtstoel is een klein hokje, waarin twee stoelen staan. De beide zitplaatsen zijn gescheiden door een houten wand en in het midden van deze wand bevindt zich een klein, afgeschermd raampje. De priester en de gelovige gaan beide aan een kant van het hokje zitten, zodat ze elkaar niet kunnen zien. Het raampje zorgt ervoor dat priester en gelovige elkaar kunnen horen, de biecht blijft zo dus anoniem.

Tegenwoordig wordt bijna nooit meer gebruik gemaakt van de beruchte biechtstoelen. Meestal zal de gelovige ook niet anoniem willen blijven tijdens een biecht en is de stoel dus ook niet meer nodig. Vandaag de dag vraagt een gelovige een gesprek aan met een geestelijk leider, die hem of haar aan wil horen. Er wordt een gesprek gevoerd en samen proberen priester en gelovige een uitweg te vinden. De priester verstrekt ook goede raad, zodat een dergelijke fout in de toekomst uit zal blijven.

Na het gesprek zal de priester de gelovige absolutie geven. Dit betekent dat de priester de gelovige in naam van God vrijspreekt van zijn zonden. Dit kan alleen gebeuren als er aan drie voorwaarden is voldaan. De gelovige moet zijn verhaal, dus zijn zonde, naar waarheid hebben verteld. Er mag niks ontbreken, al helemaal geen essentiële elementen. Daarnaast moet de boeteling berouw, dus spijt, hebben van zijn begane zonden. Het is natuurlijk de bedoeling dat het niet nog een keer voorkomt en dus is berouw vaak wel het minste wat verwacht wordt. Als laatste moet de gelovige beloven om zijn leven te beteren, dus om deze zonde niet nogmaals te herhalen. Als er aan deze drie voorwaarden wordt voldaan, zegent de priester zijn boeteling met de woorden: ‘Ik ontsla u van uw zonden in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest, Amen.’ De boeteling is volgens de kerkelijke tradities nu bevrijd van zijn zonden.

Biechtgeheim

Als laatste nog een opmerking over de priester. Degene die de biecht afneemt, heeft het zogenaamde biechtgeheim. Dit wil zeggen dat de geestelijk leider met helemaal niemand mag spreken over wat de gelovige hem in vertrouwen heeft verteld. Als de gelovige een ernstig misdrijf heeft gepleegd, is dit natuurlijk vaak lastig voor de priester. Echter kan de kerk hem zeer streng straffen voor schending van zijn biechtgeheim. Als de priester dus toch uit wil komen voor wat iemand hem in vertrouwen heeft verteld, zal hij zelf de consequenties moeten dragen!