Het recht van elk kind bij een scheiding

Een scheiding is een ingrijpende gebeurtenis in het leven van een kind. Eigenlijk zou elk kind recht hebben op ondersteuning. Want hoe het ook gaat verlopen, het heeft impact hoe dan ook.

Maar jonge kinderen hoeven toch niets te merken van een scheiding?

Is dat waar? Krijgen jonge kinderen niets mee als er wordt gescheiden en het verloopt rustig? Of zijn kinderen zodanig met ons verbonden dat ze eigenlijk alles meekrijgen? Janita Venema, de schrijfster van het boek Het Fluisterkind, legt in dat boek uit dat er een zielsdraad loopt tussen kinderen en hun ouders. Zij voelen wat wij voelen wij voelen wat zij voelen. We zouden ook kunnen zeggen dat kinderen als het ware op ons zijn aangelinkt. Dat zou ogenblikkelijk een antwoord geven op bovenstaande vragen. Ja, ook hele jonge kinderen voelen de emoties die voortkomen als de ouders scheiden. Echter, ze kunnen er niets mee. Ze ervaren dingen en kunnen het niet duiden, ze bewegen mee en kunnen zo jong geen woorden geven aan wat ze voelen.

En oudere kinderen dan?

Hoe goed er soms ook gescheiden kan worden, kinderen kiezen er bijna nooit voor. Dat is ook niet gek, want levenslang blijven dit zijn ouders, zijn oorsprong. Ouders kunnen kiezen voor een andere partner, maar je hebt nou eenmaal maar één ouderpaar. Als kinderen voelen dat er veel spanning en ruzie is, gaan ze hoe dan ook nadenken over hun rol in het geheel. Zonder dat ze het zelf beseffen voelen ze zich vaak verantwoordelijk en gaan beide of soms één van de ouders dragen. In sommige gevallen leunt de ene ouder, of soms beide, op een kind door heel veel te delen met het kind. Veel teveel en heel belastend voor kinderen. Als de ruzie te groot is geven kinderen soms aan dat het misschien wel beter is dat hun ouders uit elkaar gaan. Maar heel veel kinderen blijven lang, zo niet heel lang hunkeren naar de oorsprong van het gezin; hun ouders weer bij elkaar. Soms zelfs als er alweer nieuwe gezinnen zijn ontstaan en dus tegen beter weten in.

Wat is de wens van een kind als zijn ouders scheiden?

Eigenlijk willen kinderen maar één ding en dat is dat als de ouders bij elkaar zijn in bijvoorbeeld wisselmomenten, dat ze respectvol omgaan met elkaar waar ze als kinderen bij zijn. Het zijn namelijk momenten waarop een kind even ervaart: dit was ons gezin, zo was het. In het belang van elk kind zou het zo moeten zijn dat ouders zichzelf aan de kant kunnen schuiven en zich gedragen overeenkomstig ze hun kinderen zelf hebben opgevoed; met respect.

Loyaliteit

Kinderen zouden stuk voor stuk begeleid moeten worden in het proces dat het niet hun probleem is dat hun ouders scheiden, maar dat het iets is dat door de ouders moet worden opgelost. Dat ze er wel heel veel last van kunnen hebben, maar het is niet van hen. Omdat kinderen vanuit loyaliteit hun ouders beschermen is het wenselijk dat een onafhankelijk iemand met kinderen praat over hun gevoelens. Uiten betekent verwerken. Een scheiding is een rouwproces wat doorlopen moet worden wil een kind zich weer vrij voelen vanbinnen. Zo kan een verwarrende periode, waarin kinderen zichzelf soms de schuld geven, een traject worden waarin een kind zichzelf en zijn emoties leert ontdekken. Als we dat laatste woord in twee stukken verdelen dan zien we dat ont-dekken, niet bedekken betekent. En dat is het precies; we gaan er geen lagen overheen leggen die afleidend zijn, want dan laten we een kind in de steek. Het is het recht van ieder kind in een scheiding dat het serieus genomen wordt in zijn of haar weg. Die weg heeft hobbels en bobbels. Hulp vragen voor je kind betekent dat ze met behulp van een professional de hobbels leren nemen. Maar wel met hulp, met steun, met begrip en geheel onafhankelijk. Dat heeft elk kind nodig in zo'n situatie.

Wie kan hulp bieden?

Een kindercoach kan veel betekenen voor een kind, maar uiteraard ook kinderpsychologen en orthopedagogen. Het zijn vaak kortdurende trajecten waarin kinderen leren omgaan met gevoelens en hun verdriet, angst en pijn leren verwoorden en soms uitbeelden. Elke gemeente in Nederland heeft daarin een aanbod en zeker de moeite waard om te onderzoeken.
© 2012 - 2024 Opvoedcoach, het auteursrecht van dit artikel ligt bij de infoteur. Zonder toestemming is vermenigvuldiging verboden. Per 2021 gaat InfoNu verder als archief, artikelen worden nog maar beperkt geactualiseerd.
Gerelateerde artikelen
Scheiden onder begeleidingScheiden onder begeleidingWie kan begeleiden bij een scheiding? Als je als ouders tot de conclusie komt dat het samen niet langer meer gaat is daa…
Ouderschapsplan en mediatorOuderschapsplan en mediatorVanaf 1 maart 2009 is het verplicht om bij een echtscheiding een ouderschapsplan op te stellen. Steeds vaker schakelen m…
Scheiden: Ouderlijk gezag en een beperking hebbenScheiden: Ouderlijk gezag en een beperking hebbenBij het ouderlijk gezag na een scheiding kijkt de Nederlandse wetgeving niet specifiek naar iemands' handicap. Een handi…
Ouderschap na scheiding, hoe pak je dat aan?Ouderschap na scheiding, hoe pak je dat aan?Tijdens, maar ook na een echtscheiding kunnen ouders nogal eens verschillen van mening over bijvoorbeeld de verzorging v…

Wat macht doet in de opvoedingWat macht doet in de opvoedingWie is de baas als je kinderen hebt. Ben jij dat en wat gebeurt er in relaties met kinderen als je macht gebruikt? Heeft…
Tweetalig Engels-Nederlands opvoeden, ja of nee?Tweetalig opvoeden vormt onder ouders een steeds grotere discussie. Tweetaligheid wordt vaak opgehemeld: kinderen zouden…
Bronnen en referenties
  • Janita Venema: Het Fluisterkind
  • Carolien Roodvoets: Niemandskinderen
  • Bang, Boos Blij: Susan van Apeldoorn
Opvoedcoach (26 artikelen)
Gepubliceerd: 11-06-2012
Rubriek: Mens en Samenleving
Subrubriek: Pedagogiek
Bronnen en referenties: 3
Per 2021 gaat InfoNu verder als archief. Het grote aanbod van artikelen blijft beschikbaar maar er worden geen nieuwe artikelen meer gepubliceerd en nog maar beperkt geactualiseerd, daardoor kunnen artikelen op bepaalde punten verouderd zijn. Reacties plaatsen bij artikelen is niet meer mogelijk.