mijn kijk op

Bij ellende van een ander ons hoofd afwenden

De wereld staat bol van verschrikkingen, waar een mens geen raad mee weet. Hoe kun je als gewone sterveling reageren op honger en geweld, dat buiten de eigen familie en kennissenkring plaats vindt. Om normaal te functioneren kun/wil je vaak niet anders dan de andere kant uitkijken, hoewel dat in strijd is met je sociale gevoel en geweten. Je kunt gelukkig enigszins met jezelf in het reine komen door vrijwilliger te worden bij een hulporganisatie.

Andere kant uitkijken bij iets ergs

Sinds het ontstaan van de mensheid bevinden zich constant grote aantallen mensen in erbarmelijke omstandigheden. Oorlog, geweld, brandstichting, plundering, mishandeling, honger zijn grove schendingen van de Universele Mensenrechten. Maar dichter bij huis kennen we ook geweld, ziekte, armoede, invaliditeit, kinderverwaarlozing, en die liegen er ook niet om. En daarmee zijn de rijtjes nog verre van compleet. Een mens zit vreemd in elkaar, we weten en beseffen al deze ellende die ver weg en dichtbij plaats vindt, en toch zijn we in staat ons normale leven voort te zetten en zelfs plezier te maken. Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat we wel in de bres springen voor onze naasten, maar voor verschrikkingen die anderen ondergaan het hoofd afwenden.

Een bus met stervende medepassagiers

Stel je voor dat je op vakantie gaat in een touringcar. Jij zit voorin, maar achterin de bus zijn er een aantal passagiers slecht aan toe. Ze lijden i.v.m. ziekte hevige pijn en zullen tijdens de reis sterven. Hoe zit het dan met je eigen vakantiegevoel. Waarschijnlijk eis je van de chauffeur dat die z.s.m. een dokter laat komen en je staat geld en warme kleren af om die zieke passagiers hun leed te verlichten. Het besef dat er zo dichtbij mensen lijden maakt dat je geen zin meer in vakantie hebt totdat die personen zijn geholpen.

Eigenaardig genoeg geldt die behoefte om in de bres te springen niet voor de "levensbus" waarin wij op deze aarde met z’n allen rijden. Want ofschoon wij weten dat zich achterin veel lijdende passagiers meereizen trekken wij hun lot veel minder aan dan in het voorbeeld van die fysieke bus. Omdat we de achterste rij niet kunnen zien en het gekerm niet kunnen horen? We kunnen lekker door het raampje naar buiten kijken en net doen of we niet weten welke ellende er achterin plaats vindt.

Alle rampspoed op de wereld

Je kunt je onmogelijk alle ellende op de wereld aantrekken omdat je het zou belemmeren in je functioneren. Het aantrekken van een deel van de ellende doen we vaak wel. Iedereen die werkt en belasting betaalt helpt mee de misère op de aardbol te verlichten. Onze overheid stuurt namelijk militairen naar gebieden met oorlogsgeweld, we doen aan ontwikkelingshulp, rampenbestrijding etc. En dicht bij huis kennen we arts en ziekenverzorgster die de eerste nood lenigen. En als je huisschilder bent zul je af en toe het ziekenhuis schilderen, zodat de doktoren hun werk kunnen blijven doen. Kortom we doen (indirect) soms wel wat, maar of het voldoende is om ons geweten te stillen blijft de vraag.

Goede doelen

Een deel van je geld en/of vrije tijd steken in goede doelen is een mogelijkheid om je gemoedsrust in de hand te houden. Je kunt een extra bijdrage aan de bestrijding van de ellende op deze planeet geven, door regelmatig geld te storten voor een goed doel als:

• Artsen zonder grenzen,
• Het Rode Kruis,
• Amnesty-International,
• Liliane Fonds,
• Vluchtelingenwerk.

om maar een paar voorbeelden te noemen. Of je wordt vrijwilliger bij een dergelijke organisatie, gaat zieke mensen vervoeren, of taalles aan vluchtelingen geven. Of je wordt vrijwilliger bij een telefonische hulpdienst als Zelfmoord preventielijn of De Luisterlijn.

Het is allemaal natuurlijk een schijntje in vergelijking met wat je zou doen als het om een dierbare naaste zou gaan.