Eenzaamheid, wat nu?

Carola Verdaas, 22-07-2014
Voor mijn dochter, die door ziekte en beperkte energie, geen sociale contacten meer heeft met leeftijdgenoten ( bijna 27), probeer ik manieren te bedenken om haar hierbij te helpen. Ze doet echt haar best, maar wordt er nu een beetje moedeloos van.
En dat maakt me bang. Misschien kunnen jullie helpen?
Alle tips zijn welkom.

Carola Reactie infoteur, 23-07-2014
Hi, aangezien het niet duidelijk is wat je dochter mankeert qua ziekte, is het wat moeilijker om advies te geven. Ook vroeg ik mij af of ze thuis woont of op op zichzelf. En ik vroeg mij af hoe ze haar tijd meestal besteedt. Heeft ze bijvoorbeeld hobby´s of andere dingen die ze leuk vindt om te doen?

Ze is 27, dus nog jong. Als ze nog thuis woont zou je kunnen beginnen om eenmaal in de week (bijvoorbeeld op vrijdagen) mensen van haar leeftijd uit te nodigen om gezamelijk met je dochter te gaan koken en te eten. Je kunt daarbij van haar verwachten dat zij een paar mensen benadert en uitnodigt, dit kunnen ook vrienden van vroeger zijn, of misschien wel juist vrienden van vroeger. Het hoeft niet meteen een kamer vol mensen te zijn, een of twee personen zou ook al heel mooi zijn.

Door samen iets te doen te hebben, kan ze zo positieve ervaringen opdoen en oude vriendschappen laten opbloeien of oude contacten een beetje nieuw leven in blazen. Liever een of twee waardevolle vrienden die je eenmaal per maand ziet, dan 10 kennissen waar je je niet bij op je gemak voelt.

Verder is het natuurlijk mogelijk om lotgenoten te zoeken. Lotgenoten die net als zij beperkte energie ervaren. Ze kunnen eenmaal per week eens iets gaan doen, al is het maar een korte wandeling of samen een half uurtje koffie drinken op een terrasje. Er even uitgaan, en zo nu en dan contact met anderen kan je leven doen opbloeien als een tuintje waarin bloemen gaan bloeien. Maar je moet de zaadjes wel zelf water geven.

In elk geval kan er gezocht worden naar activiteiten die ze samen met anderen kan doen, het liefst jong volwassenen zoals zij en even geen ouders erbij. Vanuit daar proberen haar wereld te vergroten. Zie je geen mogelijkheden dan kan je met haar bespreken om professionele hulp te zoeken. Er zijn ongetwijfeld mensen die met hetzelfde probleem worstelen als zij. Misschien laat je nog eens horen hoe het gaat. Hartelijke groet.:)

Regina, 27-12-2011
Mijn vriend gaat binnenkort noodgedwongen voor 3 maanden terug naar zijn land. Dan voel ik me vaak verdrietig en alleen, ondanks dat ik lieve familie heb. Die hebben allemaal hun eigen leven en kunnen niet veel bij mij zijn. Ik zou heel graag in contact komen met een vrouw van tussen de 50 of 60 jaar waarmee ik kan wandelen en praten. Ik woon in de buurt van Kijkduin en maak graag lange strandwandelingen. Wie reageert? Reactie infoteur, 28-12-2011
De kans dat u via deze weg iemand vindt om mee op te trekken, is echt erg klein. Ik raad u aan om direct in uw eigen omgeving te zoeken. Is er een buurthuis in uw omgeving? U kunt daar informeren of er activiteiten of praatgroepen voor mensen van uw leeftijd georganiseerd worden. Als u daar niets vindt, kunt u eens binnenwandelen bij een huis waar ouderen wonen. Veel bejaarde mensen zijn nog goed ter been en ook vaak eenzaam. Als u zich bij de receptie van een bejaardenhuis meldt met de vraag of u eens kennis mag maken met de bewoners tijdens koffie-uurtjes in de conversatiezaal, zult u versteld staan hoeveel relatief geestelijk jonge mensen er in bejaardenhuizen wonen, en contact maken kan dan heel makkelijk zijn. Een afspraak om te gaan wandelen kan dan snel gemaakt zijn. Als u dit niets vindt, kijk dan eens in de buurtkrant bij contactadvertenties voor vriendschap of zoiets dergelijks. Vind u ook daar niets bij, overweeg dan om zelf zo'n advertentie te plaatsen. Heel eenvoudig zoiets als: Actieve vrouw (uw leeftijd) zoekt een leuke vriendin voor vriendschappelijke omgang, en om te wandelen en te praten.

Wie zoekt zal vinden. Ik hoop dat u vindt wie u zoekt.:) Verder raad ik u aan om toch iemand in uw familie in vertrouwen te nemen over uw sterke gevoelens van eenzaamheid. Een vriendin met wie u kunt wandelen en praten is immers ook niet alle dagen beschikbaar. Uw familie kan wellicht ook wat meer aandacht aan u geven. Alle beetjes samen kunnen uw eenzaamheid verminderen. Als u uw familie belt en zegt dat u graag wat vaker zou afspreken omdat u zich vaak eenzaam en verdrietig voelt als uw vriend weg is, is de kans misschien groot dan uw familie u graag wat gezelschap houdt. Nodig kennissen gewoon ook eens uit, zodat men komt.

U heeft internet. Ook via email is contact gemakkelijker gaande te houden. Ook een telefoongesprek met een kennis of een familielid kan u mogelijk opfleuren als het even nodig is. En wist u dat er een speciale hulplijn is voor mensen die eenzaam en/of verdrietig zijn? Kijk daarom ook eens bij: http://www.eenzaam.nl/hulplijnen

Veel succes, als u initiatief neemt kunt u de eenzaamheid een stuk beter aan.