Waarom is roze voor meisjes?
Roze muisjes voor een meisje, blauwe muisjes voor een jongen. Vanaf onze geboorte worden veel kinderen gelijk in een bepaalde kleur gehuld. Maar waar komen de kleurverschillen eigenlijk vandaan en wat betekenen ze?
Kort gezegd is roze voor meisjes omdat veel mensen dat zo vinden.
Kleurgeschiedenis
Vóór 1940 was er nog geen kleur 'vastgesteld' voor meisjes en jongens. Geslachtsspecifieke kleding was er toen nog niet; kinderen en baby's droegen vooral dezelfde kleuren. In eerste instantie was blauw voor meisjes en roze voor jongens. Roze was kordaat, en een sterke kleur. Blauw was juist delicaat en dat zou beter passen bij meisjes. Er was zelfs nog een andere optie toentertijd: blauw voor baby's met blauwe ogen en roze voor baby's met bruine ogen. Als je erover nadenkt, zou dat ook logischer zijn: kleuren moeten passen bij het uiterlijk en niet bij een geslacht. In Frankrijk hanteerde men het kleurensysteem het meest. De rest van de wereld wist niet precies welke kleuren nu voor welk geslacht waren.
Het vastleggen van de kleuren
In 1940 legden Amerikaanse fabrikanten dan toch twee kleuren vast: roze voor meisjes en blauw voor jongens. Hiermee gingen ze aan de slag voor een lijn genderafhankelijke kleding. Later zouden ook speelgoed en gebruiksvoorwerpen volgen. Uiteindelijk is roze dus voor meisjes omdat fabrikanten dat ooit hebben bedacht. Het heeft met biologische voorkeur niets te maken. Natuurlijk zijn er vrouwen en meisjes die roze als lievelingskleur hebben, maar omdat onze cultuur zo pro-roze voor meisjes is, is het de vraag of de voorkeur biologisch is. Uit diverse onderzoeken blijkt dat maar een klein percentage van de vrouwen roze als lievelingskleur heeft (onder de 5%), en dat ouderen (zowel mannen als vrouwen) roze meer gaan waarderen. Groepen konden roze vaak niet als kleur onderscheiden van mauve.
Marketing
Marketingtechnisch is het heel gunstig om voor meisjes en jongens heel verschillende kleding en speelgoed te hebben. Als je ervoor zorgt dat geen enkel meisje met 'jongensspeelgoed' gezien wil worden en als jongetjes weigeren de tweedehandskleding van hun grote zus te dragen 'omdat het te meisjesachtig is', zorg je ervoor dat ouders voor elk kind wat anders moeten kopen.
Schadelijke marketing
Wat voor impact heeft dit op kinderen, en uiteindelijk op volwassenen? Het blijkt dat hoe sterker de roze-blauw-cultuur heerst, hoe sterker mensen ervan overtuigd zijn dat vrouwen zachter en emotioneler zijn, en mannen stoerder en actiever. Ook kiezen vrouwen minder snel voor een 'mannenberoep' (en andersom). Zonde, vindt auteur van
Delusions of gender, want wie weet lopen we nu briljante vrouwelijke wetenschappers mis, of kundige mannelijke basisschooldocenten of verplegers. Daarbij gaat de impact verder dan we denken. Onderzoek wijst uit dat als je voor het invullen van een vragenlijst je geslacht moet invullen, je automatisch meer in je 'genderrol' reageert dan wanneer achteraf om je geslacht wordt gevraagd. Je laat je dus onbewust al beïnvloeden.
Hoe help je kinderen?
Als je zelf niet veel op hebt met de scheiding roze en blauw, of als je een kind de kans wilt geven om zich optimaal te ontplooien, dan kun je ervoor kiezen om het alle kleuren van de regenboog aan te bieden. Over speelgoed kun je het leren dat speelgoed voor kinderen is, en dat 'jongens- en meisjesspeelgoed' verzonnen termen zijn.
Elk kind zou een pop of knuffel moeten hebben om te leren 'zorgen voor', en elk kind zou huishoudelijk speelgoed moeten hebben om net als papa en mama te leren opruimen en schoonmaken. Spelen met Lego, blokken en puzzels is goed voor ruimtelijk inzicht. Kortom: houd alle opties open. Kinderen ontdekken dan vanzelf wat ze leuk vinden.
Blauw voor jongens en roze voor meisjes?
Concluderend is blauw dus voor jongens en roze voor meisjes vanwege onze cultuur, voor het grootste deel bepaald en vastgelegd voor marketing. Je hoeft je er niet verplicht aan te houden en de kleurvoorkeur heeft geen biologische oorsprong.
Lees verder