Vijfde sacrament: de Ziekenzalving

De Ziekenzalving wordt ook wel gezien als het ‘laatste’ sacrament binnen de katholieke kerk. Een zieke gelovige die op sterven ligt wordt door een priester bediend op zijn sterfbed en gezegend met olie en gebed. Niet alleen de katholieke kerk maakt tegenwoordig nog gebruik van de zalving, ook andere geloofsgemeenschappen gaan dit ritueel steeds vaker bezigen.

Betekenis

Tijdens de Ziekenzalving wordt een ernstige zieke met olie gezegend. Dit staat symbool voor genezing en geeft de zieke kracht. Olie werd vroeg namelijk gebruikt om wonden mee in te smeren en deze te verzachten en te helpen bij het genezingsproces. Deze manier van genezen is overgenomen door de kerk en wordt tegenwoordig voor de Ziekenzalving gebruikt. Dit ritueel vindt niet alleen plaats in de katholieke kerk, ook in bijvoorbeeld de protestantse kerken wordt steeds vaker gebruik gemaakt van deze methode om zieken te zegenen.

Naast de symbolische betekenis van het genezen, staat de Ziekenzalving ook voor de aanwezigheid van Jezus en de Heilige Geest. Met name door het opzeggen van gebeden wordt de Heer gevraagd om de zieke bij te staan en hem weer beter te maken. Ook wordt gevraagd om bij de familie te zijn.

De Ziekenzalving

Een ernstig zieke gelovige kan bij zijn parochie een Ziekenzalving aanvragen bij een priester. In de katholieke kerk is enkel een pastor of priester bevoegd om de zieke te zalven. Vaak is de zieke er zo ernstig aan toe, dat men kan zeggen dat de Ziekenzalving zijn laatste sacrament zal zijn. Naast de Ziekenzalving bedient de pastor de ernstig zieke ook van zijn laatste communie en zijn laatste biecht (boetedoening van zonden). Tegenwoordig kan het ook zo zijn dat een minder ernstig zieke of zelfs een oudere alleen wordt gezalfd. Veel gelovigen en priester zien dit als afvallig aan het geloof en tolereren dit niet, het is echter niet meer abnormaal om ook minder ernstig zieke personen te zalven.

Tijdens de zalving vormen priester/pastor en de familieleden een kring rond de zieke. Er wordt gebeden voor de genezing van de zieke, maar ook tot God om de zieke bij te staan op zijn lijdensweg. Men vraagt God om de zieke verlichting te geven en hem of haar genade te schenken. Hiernaast wordt de zieke, op handen en hoofd met een kruisteken, gezalfd met speciaal daarvoor gezegende olie. Hierbij worden meestal de volgende woorden uitgesproken: ‘Moge onze Heer Jezus Christus door deze heilige zalving en door Zijn liefdevolle barmhartigheid u bijstaan met de genade van Zijn Heilige Geest. Moge Hij u van zonden bevrijden, u heil brengen en verlichting geven’. De rol van de familie is tijdens de Ziekenzalving niet erg groot. Ze bidden enkel de gebeden mee, de zalving wordt overgelaten aan de priester!

Na de Ziekenzalving wordt natuurlijk alle hoop gevestigd op de genezing van de zieke, maar dit is natuurlijk niet te garanderen. In sommige gevallen geneest de zieke daadwerkelijk. Een tweede Ziekenzalving later in zijn of haar leven is vervolgens niet echt gebruikelijk. De zalving is wel een erg belangrijk sacrament voor de katholieken, omdat je met dit vaak laatste sacrament Gods koninkrijk binnen zult treden!