Van durven naar doen!

Iedereen heeft wel iemand in de omgeving die radicaal – althans voor de buitenwereld – de baan opgezegd heeft voor een nieuw begin elders, een lange relatie verbreekt en/of iets doet wat je absoluut niet verwacht. Soms is het vanuit een midlifecrisis en soms is het een reële stap richting de toekomst. Er gaat dan zeker een proces aan vooraf, maar dat proces speelt zich van binnen af. De durf hebben iets te ondernemer en de volgende essentiële stap … het vervolgens te doen.

Angst

We willen het niet toegeven, maar de meeste mensen worden geregeerd door angst. Angst om te verliezen wat ze hebben, het mooie huis, twee auto’s, meerdere vakanties, een leuk bootje of huisje voor de vakantie en noem maar op. Maar wat we benoemen is eigenlijk alleen materieel en dus van geen waarde … niet echt. En toch hechten we ons er aan en gaan we ons er mee vereenzelvigen. Geld en bezittingen lijken ons meer waarde te geven en gezien de commercie die daar gretig op in speelt, kunnen we er haast niet omheen.

Sterk

Wil je je leven dus anders leven, dan moet je sterk in je schoenen staan. Wat er steeds meer gebeurt, is dat mensen als ze alles bereikt hebben in carrière en veel geld verdienen, gaan nadenken over wat echt van waarde is en ze persoonlijk kunnen groeien. Als men dit proces doorlopen heeft en weet dat andere zaken veel belangrijker zijn dan de materiële, zie je nogal eens een ommezwaai. Maar omdat lang niet iedereen dat begrijpt moet je sterk in je schoenen staan. Mensen snappen het niet en als je het uit wilt leggen, zal je merken dat veel mensen het niet kunnen/willen bevatten, beperkt of zelfs bekrompen denken. Veel mensen gaan van het verzamelen rechtstreeks over naar de middelbare leeftijd en regelrecht richting het pensioen. En als je dat oké vindt, is dat natuurlijk prima. Maar het blijkt allemaal wat genuanceerder te liggen en valt mensen die wel een (ogenschijnlijk) radicale beslissing nemen, nogal eens wat te benijden.

Onderzoek

Als ik wat onderzoeksresultaten bij elkaar neem (Universiteit van Berlijn, Universiteit van Cambridge en Universiteit van NY) blijkt dat groep van 35 jaar tot 55 jaar de grootste angsthazen zijn als het gaat om een gedurfde beslissing te nemen. Het is ook deze groep die die stap zet, maar degene die het niet doen zijn angstig om zometeen niets meer te hebben en opnieuw te moeten beginnen. Er wordt ook gesproken over onnadenkend, impulsief en eigenlijk is dit bij de groep die actie onderneemt juist helemaal niet van toepassing.
De jong gepensioneerde zijn degene die het meest benijden en vaak ook bewondering op kunnen brengen voor de groep die het lef heeft om iets te ondernemen in hun persoonlijk proces.

Stappen

Als je in het proces zit en je wilt iets gaan ondernemen, dan zijn er een aantal stappen te zetten die het proces min of meer begeleiden (moet je het natuurlijk nog steeds zelf doen!)

• Bedenk wat redenen kunnen zijn om het niet te doen en hoe belangrijk zijn die redenen?
• Laat het ideaalplaatje (inclusief het allemaal perfect willen doen) los.
• Halverwege het proces moet je jezelf meer vertrouwen geven.
• Zet de stap.
• En wat levert die nieuwe stap nu op?

Waarom niet, waarom wel?

Het waarom wel kunnen we meestal wel invullen. We zoeken naar een hoger levensdoel, willen/kunnen niet meer in een keurslijf en/of willen een volgende (persoonlijke) stap zetten in het leven waar we echt gelukkig van worden. De stappen hoeven niet altijd radicaal te zijn, want als je bijvoorbeeld introvert bent en liever op de achtergrond functioneert, maar die voorzittersrol inhoudelijk wel aankunt, kan het frustrerend zijn. Frustrerend omdat je de voorzitter ook op de voorgrond moet treden en moet speechen. Je zult een voor jouw immense stap moeten zetten en van binnen een proces moeten ondergaan.

Waar het in al dit soort processen om gaat is dat je je bezwaren weg neemt. Redenen waarom je toch niet naar het buitenland gaat, redenen waarom je toch niet gaat speechen, redenen waarom …. en vul zelf maar in.
Dat speechen zal – zeker in het begin – niet perfect gaan, maar krijg je over de bühne wat je over de bühne wilt krijgen? Je hebt je plekje in het buitenland goed bekeken, kent de taal, hebt wat marktonderzoek gedaan en toch … wat is dan de reden om het niet te doen als je voorbereiding goed is.

Je bezwaren – angsten – wegnemen moet wel op een realistische wijze, maar als je er goed mee bezig bent en je dit ook weet, dan zijn er feitelijk geen bezwaren.

Perfect!

Veel mensen die uiteindelijk niet die stap zetten, willen het alleen als het perfect kan. Dat is onzin. Los van het groeiproces wat iedereen doorloopt, is het belangrijk om voor jezelf helder te hebben wat je echt wilt. Die speech zal, zoals eerder gezegd, niet direct perfect zijn, maar zolang je over de bühne krijgt waar het om gaat, is er niets aan de hand. Als je in het buitenland een bed-and-breakfast wil beginnen en je voorbereidingen zijn goed, dan nog zal het in het begin niet altijd perfect zijn, zullen er nog wat vlekjes weggewerkt moeten worden. Maar beantwoord het begin aan je doel om voor vakantiegangers een lekker plekje te creëren? Dan is dat een perfect begin.

Evalueren en vertrouwen

Een belangrijk proces, want de mensen die de stap gaan zetten kijken vaak te weinig om en gaan – vaak vanuit enthousiasme – aan een stuk door. Maar als je je met je nieuwe ‘jij’ bezig bent is het ook goed te evalueren.
Eerst in kaart brengen wat tegenvalt (en dat staat het beste op ons netvlies) en daarna wat positief is en laat dit lijstje ergens liggen dat je er ook zaken bij kunt schrijven. Bekijk af en toe je lijstje en laat toe dat je jezelf zo nu en dan ook een schouderklopje geeft. Laat het zelfvertrouwen langzaam groeien zonder er continue bewust mee bezig te zijn.

Zet de stap!

Alle voorbereidingen ten spijt – en dat is alleen maar goed – maar je zult het gewoon moeten doen. De stap zetten, in het diepe springen en het vliegtuig instappen, de voorzittershamer vastpakken of wat je dan ook maar wilt doen.

Probeer jezelf voor te houden wat het je allemaal op gaat leveren en vaak met je voorbereiding en een groeiend zelfvertrouwen, is dan die stap niet eens zo groot meer. Dat er nog een stukje angst om de hoek komt kijken is niet vreemd en ook niet erg. Dat hoort nu eenmaal bij ieder groeiproces.

Kijk over je schouder en beschouw het geheel

Hoe is die eerste speech gegaan en ja, daar zullen ongetwijfeld nog wel wat puntjes in zitten die beter kunnen, maar geef om jezelf en wat je gedaan hebt. Je hebt als introverte man/vrouw die voorzittershamer gepakt en over de bühne gebracht wat je wilde brengen. Je hebt dus als persoon een enorme stap gezet en daar mag je best trots op zijn.
Vervolgens kun je in alle rust die volgende stap verfijnen, uitbouwen etc. En zeker zo belangrijk is dat je er ook echt van kunt genieten.

Tot slot

Van durven naar doen blijft voor velen een droom, want het durven is in gedachten nog wel haalbaar. Het doen is een stap die voor velen dan toch niet te realiseren is. En strikt genomen is dat zonde, want spijt kost energie en voelt niet goed. Als je dus de stap wel wil zetten is support zoeken prima, maar je zult de angst in je eigen hoofd zelf moeten overwinnen. Maar het voelt achteraf zo goed!