Telepathische wisselwerking

Een vooraanstaande filosoof uit Cambridge C.D. Broad genaamd, wees erop dat de wetenschappelijke opvatting betreffende telepathie te beperkt was als het uitsluitend de overdracht van informatie of indrukken van de ene geest naar de andere betrof. Broad sprak liever van een 'telepathische wisselwerking', een term die veronderstelt dat de ene geest op de andere kan inwerken zonder dat de gedachten of ervaringen noodzakelijk overeenstemmen.

Tweelingen

Telepathie lijkt vaker dan gemiddeld voor te komen bij identieke tweelingen. In zijn boek "Tweeling telepathie' stelt de Britse auteur Guy Lyon Playfair dat met name tweelingen met een extraverte persoonlijkheid telepathische vermogens bezitten. Soms gaan hun ervaringen zelfs gepaard met fysieke gewaarwording. Dat gebeurde namelijk bij een Spaans meisje dat een blaar op haar hand kreeg op het moment dat haar tweelingzusje (ver van haar vandaan) zich verbrandde aan een strijkijzer.

Engelse pers

In de pers verscheen op zeker moment het verhaal van de Engelse tweelingzusjes Leanne en Gemma Houghton. Op zekere avond nam Leanne een lekker warm bad. Toen ze in het water onderuit zakte, besloot ze even haar ogen te sluiten. Haar zusje Gemma die op dat ogenblik een verdieping lager aanwezig was kreeg ineens een onaangenaam gevoel en een sterke drang om naar haar zusje te gaan kijken. Toen ze de badkamer binnenliep, zag ze meteen dat het mis was. Leanne was onder water verdwenen en ademde niet meer. Uiteindelijk hebben de haastig opgetrommelde hulpdiensten Leanne's leven gered. We denken er maar niet aan wat er gebeurd zou zijn als Gemma op de bank in de woonkamer was blijven zitten.

Telepathische wisselwerking vaker voorkomend

De filosoof professor Broad meende dat telepathische wisselwerking veel vaker in het leven voorkomt dan de wetenschap vermoedde. Een proefneming door Douglas Dean van het 'Newark College of Engineering', bevestigde deze opvatting van C.D. Broad.

De plethysmograaf

Douglas Dean gebruikte een apparaat dat de 'plethysmograaf' wordt genoemd. Dit apparaat kan schommelingen of zelfs de geringste veranderingen in het bloedvolume in ieder deel van het lichaam van een proefpersoon meten en op een monitor zichtbaar maken. Het apparaat wordt gebruikt om bij een proefpersoon een lichamelijke reactie te meten, waarvan hij of zij zich volledig onbewust kan zijn.

Het experiment met de plethysmograaf

De procedure

De wijsvinger van een proefpersoon werd aan de plethysmograaf vastgemaakt. In een andere kamer gaf men een lijst met namen aan een medewerker van het laboratorium. Deze medewerker kreeg de opdracht zich te concentreren op de namen. Hij moest zijn gedachten telkens een aantal seconden op één naam richten en vervolgens de lijst in willekeurige volgorde afwerken. Ook werd hem gevraagd om aantekeningen te maken van het tijdstip waarop hij zich op iedere naam concentreerde. Op hetzelfde ogenblik moest hij proberen om zich de proefpersoon en de ruimte waarin deze zat voor de geest te halen.

De werkwijze

Een deel van de namen van de lijst had men uit een telefoonboek gehaald. Andere namen waren van familieleden van de proefpersoon (zoals zijn vrouw, zijn moeder of zijn kind). Wanneer een willekeurig iemand informatie ontvangt die een emotionele betekenis voor hem heeft, kan zijn lichaam op bepaalde manieren reageren. Er zal dan onder andere een verandering in de bloeddruk optreden.

De registratie door de plethysmograaf

Bij het experiment registreerde de plethysmograaf regelmatig belangrijke veranderingen in het bloedvolume van de proefpersoon, als de laboratorium-medewerker zich concentreerde op namen van mensen met wie de proefpersoon een nauwe band had. Maar wanneer de laboratorium-medewerker aan een onbekende naam dacht, traden dergelijke veranderingen niet op. Een belangrijk punt in dit experiment betrof het feit dat de proefpersoon zich er nooit bewust van was wat de laboratorium-medewerker dacht. De laboratorium-medewerker zei bijvoorbeeld niet: "Nu denk ik aan Mary, uw vrouw".

Conclusie

Zonder de plethysmograaf zou niemand geweten hebben dat er een telepathische wisselwerking plaatsvond. Bij de experimenten die Douglas Dean uitvoerde, vertoonde ongeveer één op de vier personen een meetbare reactie op telepathische boodschappen met een emotionele inhoud.

Ondersteunend werk van Douglas Dean

Het werk van Douglas Dean met zijn 'plethysmograaf' is een ondersteuning geweest voor de idee van professor Broad dat telepathie wellicht helemaal geen paranormaal verschijnsel is, maar eerder een stukje uit het dagelijks leven dat meestal onopgemerkt blijft.

Experimenten met identieke tweelingen

Professor Vlietinck, hoogleraar populatiegenetica van de Belgische Universiteit Leuven heeft eens meegedaan aan 'De Tweelingentest' in het kader van het TROS programma. Hij testte identieke tweelingen. Zo zette hij de ene helft van een tweeling in de torenkamer van een kasteel en de andere helft van die tweeling in de kelder. De proefpersoon die in de kelder gezet was, zat gekoppeld aan meetinstrumenten voor hartslag, bloeddruk en zweetsecretie. Degene die in de toren zat werd gekweld met onaangename verrassingen. Zo wandelde er een luipaard de torenkamer binnen. Op dat moment sloegen de meetinstrumenten in de kleder flink uit. De vraag rees of sommige tweelingen het leed van broer of zus aanvoelen. Om onomstotelijk bewijs te verkrijgen zouden er meer onderzoeken moeten volgen, zo stelde professor Vlietinck. De praktijk-ervaringen zijn inmiddels zo talrijk dat ze niet meer te tellen zijn.

Iedereen mediamiek?

Misschien zijn we dus allemaal wel mediamiek. Dit is overigens een van de conclusies waartoe hedendaagse parapsychologen zijn gekomen. Het is echter duidelijk dat sommigen meer mediamiek zijn dan anderen. Een hoofdterrein van het huidige onderzoek betreft dan ook het zoeken naar de voorwaarden en de persoonlijke omstandigheden die gunstig zijn voor psi-verschijnselen.

PSI-term verklaard

Parapsychologie (of psychisch onderzoek) omvat de bestudering van verscheidene verschijnselen die vaak aangeduid worden met de algemene term 'psi'. Deze verschijnselen vallen uiteen in twee groepen: de mentale en de fysieke verschijnselen.

Mentale verschijnselen

Deze verschijnselen worden gedekt door de term ESP afkomstig van het Engelse 'Extra Sensory Perception" (buitenzintuiglijke waarneming). ESP omvat telepathie, helderziendheid, psychometrie, precognitie en retrocognitie.

Fysieke verschijnselen

Deze verschijnselen omvatten psychokinese of PK (ook wel telekinese genoemd) in al haar verschijningsvormen, zoals: teleportatie, levitatie en psychisch genezen, materialisatie en dematerialisatie alsmede uittrreding.