Opmerkelijke, beroemde Verity zaak

Over de beroemde 'Verity zaak' is veel gediscussieerd en gedebatteerd sinds het voor het eerst werd gepubliceerd. Een heel opmerkelijk geval, niet alleen omdat er meer dan voldoende documentatiemateriaal (bewijsleverende brieven) was, maar ook omdat er elementen in de zaak voorkwamen die te maken hadden met zowel telepathie en helderziendheid als (mogelijk) uittreding.

Geestelijke projectie

Medewerkers van het Genootschap voor Parapsychologisch Onderzoek kenden S.H. Beard, een jongeman die ze vertrouwden. Beard had Edmund Gurney (de voorzitter van dit genootschap) verteld over de pogingen die hij had gedaan om zich geestelijk te projecteren naar het huis van zijn verloofde (juffrouw L.S. Verity).

De kracht van de wil

Op een zondagavond las Beard over de grote kracht van de menselijke wil. Gedreven door zijn verliefdheid besloot hij met alles wat hij in zich had om in de geest aanwezig te zijn in het huis van zijn verloofde. De kamer van juffrouw Verity (zijn verloofde) lag aan de voorkant op de derde verdieping van het huis aan Hogarth Road 22 in Kensington. In Verity's kamer van lag nog een ander meisje te slapen. Beard bepaalde de tijd dat hij er geestelijk aanwezig zou zijn op 1 uur in de morgen. Bovendien was hij vast van plan om te laten merken dat hij aanwezig was.

De ervaring van juffrouw Verity

Een paar dagen later zocht Beard zijn verloofde op en ze vertelde hem dat ze die bewuste maandagmorgen om 1 uur plotseling wakker was geworden en hem duidelijk naast haar bed had zien staan. Toen hij op haar af kwam had ze gegild, waardoor haar jongere zusje (die in het bed ernaast sliep) wakker geworden was. Ook dat zusje had de verschijning gezien. Nadat de figuur verdwenen was, had de verloofde een ander zusje geroepen, dat in de kamer ernaast sliep. De twee meisjes beschreven aan de verloofde hun visioen, zoals wat Beard droeg en waar hij gestaan had. Hun verklaringen waren eensluidend.

Het kruisverhoor van voorzitter/secretaris Edmund Gurney

Edmund Gurney nam vervolgens contact op met de drie meisjes. Hij liet hen een verklaring tekenen en onderwierp hen aan een streng kruisverhoor. Edmund had geen reden om aan de echtheid van hun verklaringen te twijfelen.

Onderscheid tussen telepathie en gecontroleerde experimenten

Edmund noteerde in zijn verslag over de 'Verity zaak' een belangrijk verschil tussen het bewijs voor telepathie en het bewijs voor gecontroleerde experimenten:

Bewijs voor telepathie

Tijdens deze proef denkt de proefpersoon (degene die paranormaal kan zien) heel sterk aan een voorwerp, een woord of een idee dat die proefpersoon probeert over te brengen op een ander. Wanneer het experiment slaagt, krijgt degene bij wie het voorwerp, woord of idee wordt overgebracht een indruk, die min of meer een kopie is van datgene wat de proefpersoon probeerde over te brengen. De persoon op wie de indruk wordt overgebracht is de tussenpersoon.

Bewijs voor gecontroleerd experiment

In het geval van een verschijning door middel van de wil (zoals bij Beard) zijn de geest van de proefpersoon (Beard) en die van de tussenpersoon (juffrouw Verity) op verschillende manieren bezig. De proefpersoon Beard denkt niet zo aan zichzelf, maar meer aan de tussenpersoon Verity. Hierbij probeert hij zich in te denken waar die persoon op dat ogenblik kan zijn en zich ook te concentreren op de relatie die er tussen hen is. Zo kan het gebeuren dat het beeld dat de tussenpersoon Verity zich vormt van Beard voor een groter deel door haar zelf bepaald is, dan dat proefpersoon Beard dit doet. Toch is het Beard's beeld en niets anders, dat telepatisch wordt opgevangen door Verity. Hetzelfde geldt ook voor crisis-verschijningen, zelfs als de proefpersoon zich niet bewust probeert te projecteren

Conclusie van Edmund Gurney

Uitgaande van zijn notitie trok Edmund een conclusie over de aard van het telepathisch proces.

Eerste argument tegen geleiding langs natuurkundige weg voor telepathie

Edmund stelde dat zolang de indruk in de geest van de 'ontvanger' alleen een reproductie is van de indruk in de geest van de 'uitzender', het mogelijk is om te denken aan een soort 'natuurkundige' basis voor deze overbrenging. Dus zolang de telepatisch overgeseinde informatie zowel aan de zenderkant als aan de ontvangerkant in wezen eender is, ervan kan worden uitgegaan dat die informatie langs een tot nu toe onontdekte natuurkundige weg verloopt. Maar wanneer de ontvanger iets ziet dat verschilt van wat de zender heeft gedacht (bijvoorbeeld de gestalte van Beard zelf) een geleiding langs natuurkundige weg niet waarschijnlijk schijnt te zijn.

Tweede argument tegen geleiding langs natuurkundige weg voor telepathie

Wetenschappers weten dat alle bekende natuurkundige krachten zwakker worden naarmate ze grotere afstanden moeten afleggen. Bij telepathie is dat niet het geval. Een telepathische boodschap of een telepathische verschijning kan even gemakkelijk over een werelddeel als over een straat worden gezonden.

Opmerking
Geleerden hebben echter ontdekt dat wannneer bepaalde metalen worden gekoeld tot de temperatuur van vloeibaar helium, deze metalen (zonder verlies door weerstand of afstand) een elektrische stroom kunnen geleiden. Het bestaan van zulke zgn. 'supergeleiders' heeft het idee weer mogelijk gemaakt dat bij gevallen van telepathie de een of andere natuurkundige kracht aan het werk is. Desondanks blijft de aard van die kracht net zo mysterieus als toen Edmund Gurney (bijna 100 jaar geleden) dit probleem voor het eerst heeft beschreven.