Passie voor knuffelen versterkt relaties, maar niet altijd

Vrijwel iedereen knuffelt wel eens, maar niet iedereen is een gepassioneerde knuffelaar. Gepassioneerde knuffelaars hebben een hoog oxytocine- en dopaminegehalte. Dat zijn knuffelhersenstofjes waardoor ze in een flow raken als ze een ander knuffelen. Hoe gepassioneerder moeders hun kinderen knuffelen en partners elkaar, hoe sterker de relatie. Hoewel niet iedereen een even hoog knuffelstofjesniveau heeft, kan het ontbreken van of weinig knuffelen door moeders van hun kinderen op latere leeftijd leiden tot psychische problemen bij hun kinderen. Gepassioneerd knuffelen door partners onderling doet hun trouw voor elkaar toenemen. Dat knuffelpassie ook gevaren met zich mee kan brengen blijkt als de geknuffelde het ervaart als seksueel grensoverschrijdend gedrag.

Passie en knuffelen, een begripsduiding

Passie is het verlangen naar iets of iemand waarbij tegenstand of tegenslag wordt ingecalculeerd.(1) De persoon met passie voelt uitdaging en energie waardoor men in een flow komt.(2) Als er een flow is ervaren dan zal men ernaar streven om deze de volgende keer weer te ervaren, ook al is er tegenstand.

Knuffelen kent verschillende varianten. De meest gangbare omschrijving is het liefdevol of zorgzaam gevoel van iemand tegen zich (willen) aandrukken waardoor men genegenheid, blijdschap of troost toont.(2) Maar ook aanraken zoals aaien of gevoelig beetpakken van of strijken over lichaamsdelen (arm, wang, rug e.d.) kan ertoe worden gerekend.

Passie voor knuffelen

Passie knuffelen houdt in dat men verlangt familieleden, vrienden, bekenden maar soms ook minder bekenden genegenheid te tonen de vorm van stevig omhelzen, tegen zich aandrukken, aaien etc. Het gaat verder dan alleen een handdruk. Het brengt hen in een gemoedstoestand, een flow, waardoor ze de ander moeten knuffelen. Er kan sprake zijn van een dwangmatig, obsessief, gebeuren. Ervaart een obsessieve knuffelaar tegenstand dan zal hij de volgende keer toch de dwang voelen om het weer te doen.

Waardoor ontstaat passie voor knuffelen?

Knuffelen blijkt te maken te hebben met een stofje dat door de hersenen wordt afgescheiden. Dat stofje, het zogenaamde knuffelhormoon, wordt oxytocine genoemd. Als er genoeg oxytocine is en men gaat hierdoor iemand knuffelen dan wordt ook een ander hersenstofje actief: dopamine. Dit stofje geeft een plezierig gevoel. Wordt er teveel dopamine aangemaakt dan is er weinig of geen remming om het knuffelen te stoppen. Dat kan gebeuren als men in gezelschap iemand knuffelt wat leidt tot plezierige gevoelens waardoor het knuffelen nogal intens kan worden.

Moeders als gepassioneerde knuffelaars versterken de band met hun kinderen

Het knuffelstofje oxytocine wordt door vrouwen vooral aangemaakt tijdens de zwangerschap, bij de geboorte van hun kind en bij borstvoeding. Als moeder het kind knuffelt dan zorgt een tevreden reactie van het kind ervoor dat bij de moeder dopamine actief wordt. Hierdoor krijgt de moeder een prettig, belonend gevoel. Dopamine zet talrijke andere hersengebiedjes in werking die het prettige gevoel versterken. De meeste moeders zijn voor hun kinderen dan ook gepassioneerde knuffelaars. Knuffelen verstevigt de band met hun kinderen. Niet alleen knuffelen met hun kinderen maar ook knuffelen van of door de partner maakt dopamine vrij.

Zijn mannen minder gepassioneerde knuffelaars?

Mannen maken over het algemeen minder oxytocine aan dan vrouwen. Mannen zouden dan ook minder passie voor knuffelen hebben dan vrouwen. Mannen maken vooral dopamine aan door zich te richten op seksuele activiteit. Dat komt omdat bij mannen het hormoon testosteron actief is. Mannen maken ook een ander hormoon aan, vasopressine genoemd, dat er o.a. voor zorgt dat er bloedstuwing plaatsvindt naar de penis waardoor een erectie mogelijk wordt. Testosteron en vasopressine blijken onder meer gericht te zijn op geslachtsgemeenschap. Sommige mannen maken meer oxytocine dan anderen. Ze zijn knuffeliger dan mannen die dit stofje minder aanmaken.

Passie voor knuffelen maakt een relatie sterk

Als tussen partners het zgn. knuffelhormoon oxytocine actief is dan zal er de band tussen de partners worden versterkt. Hebben beide partners genoeg oxytocine en maken ze voldoende dopamine aan, dan kunnen beiden in een flow raken. Het kan leiden tot gepassioneerd knuffelen wat kan overgaan in een intense liefdesrelatie.

Een onderzoek van de Universiteit van Bonn liet zien dat als heteroseksuele mannen oxytocine kregen toegediend ze minder behoefte hadden om naar andere vrouwen te kijken, ze werden monogamer.


Geconcludeerd kan worden dat partners ervoor kunnen zorgen dat de trouw van hun partner toeneemt door knuffelen. Ze stimuleren dan de aanmaak van oxytocine en dopamine (6). Hoe gepassionneerder beide partners knuffelen, hoe meer het belonend stofje dopamine wordt aangemaakt. Het gevolg is dat het verlangen naar het knuffelen van elkaar toeneemt waardoor de relatie wordt versterkt.

Als er te weinig knuffelhormoon bij de partners is

Is er echter bij een of beide partners te weinig van het knuffelhormoon, dan kan de relatie verminderen. Liefde en/of seksuele verlangens voor de ander zullen veranderen. De activiteit van het knuffelhormoon, dat gericht was op de partner, neemt af.


Heeft een van de partners toch verlangens en zijn ook de hormonen testosteron en oestrogeen actief dan kunnen deze gericht worden op nieuwe relaties. Nieuwe uitdagingen doen nieuwe knuffelsessies en verliefdheden ontstaan. Er wordt weer dopamine aangemaakt waardoor een nieuw gevoel van euforie en passie kan ontstaan. Bij nieuwe verliefdheden bleken de oxytocinespiegels gedurende zes maanden hoog te zijn. Daarna verminderde deze.(7)

Als moeders hun kinderen niet of te weinig knuffelen

Moeders die te weinig oxytocine hebben en daardoor zich afstandelijk en afwijzend naar hun kinderen opstellen kunnen bij hun kinderen problemen veroorzaken.


Ook het vroege verlies van een moeder kan deze problemen bij kinderen doen ontstaan. Moeders en ook vaders hoeven echter niet echte gepassioneerde knuffelaars te zijn om hun kinderen toch af en toe een gemeende knuffel te geven.

Gevaren van knuffelen

Het gevaar van gepassioneerde knuffelaars is dat ze grensoverschrijdend gedrag kunnen vertonen.(9) Als de geknuffelde er niet van gediend is om geknuffeld te worden door de knuffelaar dan is er sprake van grensoverschrijdend gedrag. De geknuffelde kan dit zelfs ervaren als seksueel grensoverschrijdend gedrag. De knuffelaar moet goed weten wie en hoe hij of zij knuffelt. Vooral bij feestelijke gelegenheden en bij nieuwjaarswensen kunnen grenzen worden overtreden. Als de knuffelaar alcohol heeft genuttigd waardoor het remsysteem in het brein sterk is verminderd, blijkt het knuffelgehalte sterk toe te nemen.(10) Niet iedereen is echter gediend van een knuffelkus en/of stevige omhelzing bij een nieuwjaarswens.

Het knuffelen op de werkvloer van een medewerker kan leiden tot onplezierige verhoudingen en zelfs aangifte. Hoewel de gepassioneerde knuffelaar er geen seksuele ideeën bij hoeft te hebben kan het toch als zodanig worden opgevat. Leerkrachten die met een knuffel steun, troost of genegenheid willen bieden aan hun leerlingen kunnen hierdoor in de problemen komen.

Slot

Passie voor knuffelen komt door een hoog oxytocine- en dopaminegehalte. Het zijn hersenstofjes die bij de een meer voorkomen dan bij de ander. Vele moeders ontwikkelen passie voor knuffelen van hun kinderen. Verliefde partners blijken deze passie ook te hebben, alhoewel die na een tijdje weer afneemt. Hoe sterker de hersenstofjes tussen partners, hoe sterker de relatie. Gepassioneerde knuffelaars, die een hoog oxytocine en dopamineniveau blijven aanmaken, waarbij ook alcohol een rol kan spelen, kunnen problemen krijgen met personen die niet van deze passie gediend zijn.