Veranderingen verrijken het leven

Als de aarde beweegt kan je meebewegen of je klampt je vast aan wat er op dat moment (nog) is. Voor veel mensen geldt dat ze vast willen houden aan wat ze op dat moment hebben. Men is in ieder geval ogenschijnlijk volkomen gelukkig en het is belangrijk daaraan vast te houden. Toch kunnen er ook omstandigheden zijn die er voor zorgen dat je het los moet laten. Grote, veelal onverwachte veranderingen laten je trillen op je eigen grondvesten en zorgen er niet zelden voor dat je een nieuwe basis moet vinden. De vraag is dan alleen, in hoeverre sta je open om daar een nieuwe weg in te vinden of probeer je het oude te omarmen, in de hoop dat je daar toch weer naar terug kunt keren?

Een nieuwe weg inslaan

Vooropgesteld dat het voor de meeste mensen niet eenvoudig is om het roer om te gooien, je gooit immers oude waardes weg, die altijd voor je gewerkt hebben. Dat er nieuwe voor terugkomen, kan menigeen wel rationaliseren, maar emotioneel ligt dat natuurlijk anders. Het oude en vooral vertrouwde is bekend terrein, je voelt je daar veilig en je hebt nooit het idee gehad dat het zomaar over zou kunnen zijn. Gegeven het feit dat meer dan 80% van de mensheid van huis uit een behoudende aard heeft, gaat deze vlieger dus voor veruit de grootste groep mensen op.

Dat wil echter niet zeggen dat je geen grote veranderingen in je leven in kunt passen. Het wil alleen wel zeggen dat als je van huis uit behoudend bent, je stevig in je schoenen moet staan om grote veranderingen in je leven goed vorm te geven. Het gaat hier over vrijwillige veranderingen, maar ook veranderingen die door de omstandigheden zijn ingegeven. In dit laatste geval is er dus geen sprake van vrijwillig veranderen, maar word je noodgedwongen voor een situatie gezet waar je niet voor gekozen hebt. Denk hierbij aan directe of indirecte werkeloosheid of een ernstige ziekte. Maar ook een heftige scheiding of zelfs dood in de directe omgeving.

Rouwen om wat was

Een andere weg inslaan of veranderen brengt ook rouw met zich mee. Het is niet vreemd om te rouwen om wat je had en nu niet meer hebt of wat je aan je hebt voorbij laten gaan. Dat wil niet zeggen dat je er in moet blijven hangen, maar in veel gevallen gaat het als vanzelf. Het ene moment ben je nog triest en heb je verdriet en zonder er bewust bij stil te staan is dat proces voorbij. Je gaat langzaam weer helderder nadenken, komt tot nieuwe inzichten of denkt er minimaal over na. Dit is het begin van de opwaartse lijn.

Een tijdlijn hangt er niet aan dit proces. Waar de een maanden ergens in kan blijven zitten, zal de ander er mogelijk binnen enkele weken uit zijn. Je kunt dit proces nauwelijks beïnvloeden en meestal is het dus een kwestie van laten gaan.

Een gesloten deur opent er ook een

Als een deur om wat voor reden dan ook gesloten wordt, zie je in de meeste gevallen dat een andere deur zich opent. Een die je niet hebt zien aankomen of maar in de verste verte aan gedacht hebt. Je zou kunnen zeggen dat het leven zo in elkaar zit en hoewel we dit in onze ratio vaak kunnen bevatten, weet je niet wat er op je afkomt als die ene deur zich sluit. De een geeft zich over en de ander kan een handreiking van een naaste gebruiken.

Maar je kunt op vele manieren in het proces zitten. Enerzijds kan je er tegen ageren, het wegstoppen, het ontkennen en je hart als het ware langzaam laten verharden. Anderzijds kan je ook zacht blijven en in het proces meegaan of een handreiking aanpakken. Ook al is het onbekende best eng. Die volgende stap zetten kan je namelijk ook heel veel brengen. Alleen weet je het nog niet. Het onbekende is voor veel mensen dus vooral ‘eng’.

Een beetje weerstand mag

De stap op zich zetten is één, maar je gevoel volledig wegstoppen, gaat te ver. Je mag je angst voor het onbekende of zelfs wat weerstand tegen de veranderingen best voelen. De stap zetten en er vol gas tegenaan willen gaan, kan ook het proces teveel versnellen (al was het maar om dan ook weer zo snel als mogelijk dat ‘goede gevoel’ zoals bij het oude, te hebben). Het proces verloopt zoals het moet verlopen en als daar inclusief een beetje weerstand en/of angst toch een deur geopend kan worden, dan is dat een gegeven en iets wat je toe moet laten.

Een volgende stap

Mijmeren over de nieuwe horizon is leuk en kan je doel nog helderder maken. Dat neemt echter niet weg dat je niet alleen met je doel bezig moet zijn. De weg naar het doel moet er ook een zijn waar je bewust mee bezig bent. Zowel de leuke als minder leuke aspecten accepteren en er een gevoel bij krijgen, is belangrijk. Dit alles stap-voor-stap en in het volle bewustzijn. Waarbij je met enkele reeds gemaakte stappen best trots mag zijn op jezelf. Ook dat hoort bij een dergelijk proces.

Tijdens deze stappen is het belangrijk dat je ook kunt genieten van alle momenten. Regelmatig een bevrijdende ademhaling, waar je de longen vol kunt zuigen en al je zintuigen volop bezig zijn om alles op te slaan op je persoonlijke harde schijf. Laat dit proces dus niet alleen mentaal maar ook fysiek goed voor je zijn.

De praktijk

Het bovenstaande is theorie en natuurlijk gaat het om de praktijk. Enkele praktijkvoorbeelden die menigeen zich voor kan stellen en/of aan den lijve ondervonden heeft.

Werk

De praktijk is - als het gaat om werk - vaak in allerlei netwerken terug te vinden. Je bent bijvoorbeeld bij toeval (of niet) in een bepaalde branche terechtgekomen en hebt daar meerdere jaren prettig in gefunctioneerd. Je hebt er een bepaald uitgavepatroon aan gekoppeld en dan wordt er gereorganiseerd en ga je er al dan niet met een zak geld uit. Als de branche reorganiseert, dan wordt het bij de concurrent ook moeilijk. Wat ga je doen? Koste wat het kost op zoek naar diezelfde baan bij een andere werkgever ... of geef je je gevoel meer ruimte om dat te gaan doen waar je hart van open gaat. Hoe leuk is het om dat voor geld te doen waar je hart een sprongetje van maakt. Menig ondernemer die er, al dan niet met hulp over levensvatbaarheid en opstartmogelijkheden, een succes van weet te maken en alle onzekerheden die bij een dergelijk proces horen, trotseert.

Privé

In de privésituatie kan een verandering ook het leven verrijken. Denk aan een man of vrouw met een gestrande relatie. Als je het verlies, wat het toch is, verwerkt hebt, ga je er vanuit dat je het wel in je eentje aankunt. Dat is mogelijk ook zo, maar niet zelden is het zo dat iemand niet weer verlaten wil worden. Er wordt een muurtje om de persoon heen gebouwd en dat is heel veilig. Maar de man of vrouw die dat muurtje niet opbouwt of weet af te breken en in een nieuwe relatie durft te stappen, verrijkt het leven met nieuwe liefde ... ook al wil dat ook zeggen, dat iemand opnieuw verlaten kan worden. Jezelf bloot durven geven is niet eenvoudig, want de geestelijke pijn kan heftig zijn, maar als het werkt verrijkt het het leven enorm.

Tot slot

Veranderingen kunnen je leven verrijken, maar om dit zo te ervaren is bij een eerste verandering in je leven vaak lastig. Wanneer je meerdere grote veranderingen doormaakt, geeft het je vaak iets meer houvast dat zich wel weer iets moois voordoet. Het is in een later stadium een kwestie van terugkijken. Het oude veelal dierbare gedag zeggen en intussen bewust met het nieuwe bezig zijn (hoe het je leven bijvoorbeeld anders en rijker maakt). Emoties toelaten, observeren waar ze vandaan komen en nieuwe ervaringen een kans geven, behoort tot het proces van veranderingen in het leven.