Red je huwelijk van de ondergang
De echtscheidingscijfers spreken boekdelen: Een op de drie huwelijken strandt. Genoemde redenen zijn zo vergezocht dat er ernstig mag worden getwijfeld of de huwelijkspartners wel alles hebben gedaan om hun huwelijk te doen slagen. Er wordt teruggegrepen naar stellingen zoals 'Botsende karakters', 'Uit elkaar groeien', 'Langs elkaar heen leven' en nog vele bewoordingen die de kern van het probleem bij lange na niet raken. Hoe kun je samen je huwelijk redden? Waar een wil is...
Praat over je behoeften
Het succes van een huwelijk hangt af van het aantal behoeften van twee mensen waarin voorzien wordt. Het is dus zaak om er achter te komen waar de behoeften van de ander liggen. Soms zitten die behoeften in heel kleine dingetjes en wordt er in voorzien als je zegt dat de ander er goed uitziet of dat je trots op hem bent. Om misverstanden tegen te gaan is het nuttig en eenvoudig om op te schrijven wat je meer of minder in de ander wilt zien en wat je eigen behoeften zijn. Welk gedrag van de ander stoort je, en welk gedrag stel je je juist op prijs maar zie je te weinig? Vergelijk elkaars lijst en erken de wensen van de ander. Toon je bereid om je eigen gedrag onder de loep te nemen en help de ander aan je wensen tegemoet te komen.De emotionele muur
Veel mensen hebben onbewust emotionele muren opgebouwd die voorkomen dat ze ooit echt close kunnen worden met vrienden of familie. Zij zijn 'onecht'. Sommige mensen dragen ook een sociaal masker, eveneens een beschermingsmaatregel dat enkel tot onbegrip en misverstand leidt, met als ernstigste gevolg dat je eigenlijk niet goed weet wie de ander is, ook al ben je al jaren getrouwd. Als je weer nader tot je man of vrouw wilt komen, wees er dan zeker van dat je geen blokkade hebt die emotionele intimiteit met je partner in de weg staat. Niemand kan je hierbij helpen dus doe het zelf en wees nooit bang je kwetsbaarheid te tonen, dus breek je emotionele muur af en word vanaf nu benaderbaar.Bepaal de standaard
Veel huwelijken lijden omdat de echtgenoten hebben gefaald in het al of niet onbewust opstellen van regels over hoe ze behandeld willen worden. Weiger in alle gevallen onrespectvol gedrag en emotionele verwaarlozing. Hou jezelf een goed werkzame basisregel voor: 'De standaard is om me met waardigheid en respect te behandelen, of helemaal niet.' Vanuit deze basisregel kunnen natuurlijk nog veel meer standaarden worden opgesteld waar beiden zich in kunnen vinden. Bedenk bij het opstellen wat de regels zouden moeten zijn heel eenvoudig wat jullie definitie van een goed huwelijk is. Ga dus terug naar de basis en werk vandaar uit.Zorg voor een solide vriendschap
Dezelfde dingen die je met andere mensen zou doen, bijvoorbeeld praten over futiliteiten, een goeie grap delen en dus met elkaar lachen kun je in je huwelijk precies zo hebben. Indien dat niet lukt omdat je meent dat de ander daar niet toe bereid is, zorg er dan in de eerste plaats voor dat je zelf een goede vriend voor de ander bent. Vriendschap is nodig om een huwelijk duurzaam te laten zijn en is de beste basis voor een succesvol huwelijk. Bij problemen neem je een stap terug van de pijn van de interacties en focus je op je partner's kwaliteiten. Draai de klok terug en herinner je wat de aanvankelijke reden van de vriendschap was dat uiteindelijk uitgroeide naar een intieme relatie/huwelijk. Wat houdt een solide vriendschap precies in? Vrienden spenderen tijd samen. Ze delen dingen met elkaar en steunen elkaar. Echte vrienden negeren elkaar niet. Vrienden zijn er altijd voor elkaar, in goede en ook in slechte tijden. Als je je dat niet kunt voorstellen in je eigen huwelijk, dan heeft je huwelijk een wellicht andere, brozere basis.Verwaarloos de ander niet
Denk nooit dat de ander een soort meubelstuk is, dat je veilig je huwelijk kunt laten versloffen en dat er geen uitingen van liefde nodig zijn in jullie huwelijk. 'Ze weet toch wel dat ik van haar hou' is niet de issue. Het gaat erom dat je JUIST af en toe daadwerkelijk laat merken dat je erg om de ander geeft en van de ander houdt, en dat zit 'm in heel kleine dingetjes zoals opbellen vanaf de zaak enkel om even gedag te zeggen, of dat je elkaar complimenteert. Indien je deze ogenschijnlijke kleinigheden weglaat in je relatie/huwelijk, dan krijg je een opeenstapeling van onverschilligheid, negeren en frustratie. Kortom: Emotionele verwaarlozing. En dat is moeilijk terug te draaien.Begrijp je verleden
Veel huwelijken zijn gedoemd te mislukken door de emotionele bagage die een van de twee vanwege vroegere teleurstellingen inbrengt. Herken dat persoonlijke barrières uit het verleden de hoofdreden kunnen zijn dat de ander of jijzelf zich niet goed kan 'geven' in de relatie/huwelijk. Soms is het een gebrek aan vertrouwen dat in het verleden is ontstaan en dat de persoon doorvoert in het huidige huwelijk, soms is een geschiedenis van bindingsangst en mislukte relaties debet aan de huidige problemen. Laat je huwelijk niet saboteren door het verleden van de ander maar help de ander deze identiteitsfactoren eerst op te lossen.Spreek vanuit je hart
Communiceer in relaties en huwelijken altijd vanuit je hart. Vooral in tijden van crisis is het van groot belang dat je je ware zelf openbaart en niet simpelweg die woorden uitspreekt waarvan je denkt dat je partner ze horen wil, bijvoorbeeld om er maar vanaf te zijn. Wat je werkelijk denkt en voelt is waar het om gaat, niet om de inhoud van eventueel gekibbel of 'gezeur'.Wees dus open om feedback van je partner te krijgen, daarbij hoef je niet alles te zeggen wat je denkt, maar alles wat je wel zegt moet accuraat zijn. Het is belangrijk voor allebei om te weten dat al wat er gezegd wordt de waarheid is. Beheers echter de impulsieve verleiding om je partner aan te vallen. Zodra je beseft dat de negatieve dingen die je in je partner waarneemt vaak de dingen zijn die je in jezelf ziet, zul je de aard van de interacties met je partner letterlijk kunnen veranderen.
Verifieer wat de ander zegt
Als de ander een relaas doet over wat hem/haar dwarszit dan kun je dat verhaal in twee zaken uitsplitsen. Wees er zeker van dat je dat ook doet zodat de ander weet dat hij/zij gehoord wordt. Zeg dus eerst: 'Wat je inhoudelijk zegt is dus dit.... 'enz. Daarna, om er zeker van te zijn dat je begrijpt wat je partner voelt kun je bijvoorbeeld aangeven: 'Ik denk dat je boos/gekwetst/verdrietig/beledigd (enz.) bent.' Het is van uiterst belang de onderliggende emotie in de ander te herkennen en daarna direct te erkennen. Als je schade hebt toegebracht aan je huwelijk dan kun je dat enkel herstellen door het effect op andermans eigenwaarde, emoties en mentale staat volledig te begrijpen. Indien je dat facet negeert, ontstaat er een eindeloze vicieuze cirkel van ruzies, onbegrip, spelletjes spelen, woede en wraakgevoelens. De meeste mensen in relaties en huwelijken die op de rand van uiteenspatten staan, missen elke erkenning en begrip voor de emoties die in de ander zijn ontstaan. In het kort: Ze missen 'the point'.Verberg niets
Mensen die niets te verbergen hebben, verbergen ook niets. Liegen, verzwijgen, manipuleren en bedriegen zijn niet de werkwoorden die in een goed huwelijk passen. Geen enkel mens is honderd procent open maar je kunt op zijn minst een begin maken. Probeer dus altijd een open boek te zijn naar je partner toe en wees er zeker van dat hij of zij je door en door kent. Verwacht van de ander niets minder. Overigens is niets frustrerender dan een partner die in een gesprek iets zegt maar eigenlijk iets heel anders bedoelt. Het kinderlijke 'Haal de boodschap er maar uit' is een flinke belediging naar de partner toe, immers, de ander kan geen gedachten lezen. Wees dus altijd duidelijk in je communicatie en uit je gevoelens op een volwassen en verantwoordelijke manier. Als je eerlijk bent over je gevoelens baseer je het huwelijk of je relatie op integriteit in plaats van op vaagheid, leugens en zelfs misleiding.Gelijk hebben maakt niet gelukkig
Evalueer de dingen die je in je huwelijk doet en bekijk of je gedachten, gevoelens en daden werken. Je hoeft niet voortdurend te bewijzen dat jij beter weet waar je het over hebt dan je partner. In plaats hiervan kun je kiezen voor een andere emotie bijvoorbeeld begrip of verdraagzaamheid, emoties die niet escalerend zijn en geen vijandigheid in je huwelijk brengen. Door te besluiten om vanaf nu gelukkig te zijn in plaats van gelijk te hebben, word je ontvankelijker voor je partner's pogingen om de vijandigheid te bannen en zul je in staat zijn om fatsoenlijke gesprekken te voeren.Voer discussies compleet
Zorg er altijd voor dat discussies en onenigheden over het huwelijk compleet worden gevoerd maar laat ze niet nutteloos voortslepen. Ga dus niet boos weg maar laat het ook niet uit de hand lopen door er allerlei andere zaken uit het verleden bij te halen. Het beste is een tijdslimiet aan te geven waar je je dan ook aan houdt. Zoek in discussies nooit naar waar de verschillen liggen, maar naar de zaken die jullie binden. Wees er zeker van dat jullie dezelfde belangen en doelen proberen te dienen.Weglopen lost niets op, redden wel
Sommige mensen hebben de neiging hun huwelijksproblemen te ontvluchten door een ander leven ernaast te gaan leiden, ze verdrinken zich opzettelijk in werk, in drank of in buitenechtelijke avonturen om de problemen maar niet onder ogen te hoeven zien. Een huwelijksprobleem kan niet buiten het huwelijk worden opgelost, dus blijf honderd procent aanwezig in je huwelijk of zet er een streep onder voordat je het elders gaat zoeken.Voor onwillige partners
Gebruik je kennis en overredingskracht om je man/vrouw aan te moedigen zich constructief op te stellen. Wijs de partner op zijn angsten en weerstand maar maak eveneens duidelijk dat er betekenisvolle en onmiddellijke voordelen voor hem/haar in het vat zitten. Weerstand zal minimaal zijn als de partner inziet dat hij er zelf iets mee opschiet. Laat vervolgens weten welk werk je zelf hebt gedaan tot zo ver. Dat je gelezen hebt over het verbeteren van een huwelijk, enzovoorts. Kom niet over als de relatie-expert maar dat je geleerd hebt en dat je doorgaat om belangrijke elementen te leren die het huwelijk blijvend verbeteren. Moedig hem/haar voorts aan om net als jij het huwelijk te willen dienen in plaats van het af te breken. Wees diplomatiek, sterk, verantwoordelijk, open en specifiek.Wat als woede hoogtij viert
Woede ontstaat niet om de dingen die in het leven gebeuren, maar om verwachtingen die in duigen vallen. Hoe hoger je verwachtingen, hoe groter je woede zal zijn als de ander deze molesteert. Maak jezelf niet afhankelijk van andermans grillen maar houd je verwachtingen zo realistisch mogelijk. Dit betekent dat je op zijn minst kunt verwachten dat de ander op een volwassen manier zijn bijdrage levert aan de relatie of het huwelijk en erkenning heeft voor je gevoelens als op een of andere manier de verwachtingen zijn onderschept. Laat je levensgeluk niet afhangen van een partner die de onhebbelijkheid vertoont om normale verwachtingen als ' te hoog ' te bestempelen. Sommige partners walsen over gevoelens heen en zijn emotioneel niet rijp voor een huwelijk. Neem een huwelijk waarin woede overheerst kritisch onder de loep en ga stap voor stap de mogelijkheden tot verbetering na en houd daarbij elkaars levensgeluk voor ogen.Een huwelijk vraagt opoffering
Zoals in elke vriendschap of relatie is ook voor een goedlopend huwelijk opoffering nodig. Twee karakters komen samen, kinderen worden er nog eens aan toegevoegd, en dan samen onder een dak leven is niet altijd even gemakkelijk. Wees dus niet zo onrealistisch om te denken dat onenigheid een teken aan de wand is of dat jullie toch niet voor elkaar bestemd zouden zijn als het even wat minder gaat. Verlies je ook niet in trendy echtscheidings- 'oorzaken' zoals ' Op elkaar uitgekeken zijn' en 'We groeien langzaam uit elkaar'. Een huwelijk vraagt verantwoordelijkheid. Neem die dan ook.Echtscheiding laatste middel
Overweeg geen echtscheiding als je niet elke mogelijke weg tot verbetering grondig hebt onderzocht. Jaren van ellende betekenen niet dat je er niet aan gewerkt zou hebben. De volgende zaken moet je sowieso hebben geprobeerd, ook in het belang van eventuele kinderen:- Lezen over huwelijk en relatie
- Huwelijksdeskundige raadplegen
- Je eigen rol grondig onder de loep nemen
- Nagaan wat het huwelijk onder druk zet
- Bereid zijn om het huwelijk toch te laten slagen
- Nagaan welke prijs je betaalt als je blijft of weggaat
Vraag je voorts de volgende zaken af:
- Houd je nog van je partner?
- Voel je je gekwetst of boos?
- Ben je angstig?
- Ben je in de war?
Indien je ja hebt geantwoord op een van de vier bovenstaande vragen dan is dit niet de tijd om besluiten te nemen die je leven drastisch zullen wijzigen. Er is meer werk aan de winkel omdat je emotionele zaken nog niet zijn afgerond. Enkel en alleen als je in de spiegel kunt kijken en weet dat je alles hebt geprobeerd wat in je vermogen lag, dat je de deur uit kunt lopen in vrede en zonder wroeging, dat je geen onafgemaakte emotionele issues meer hebt lopen, dan ben je gereed om echtscheiding voor te stellen.
Verbeter nu
Echter, stel de veranderingen die je vandaag kunt doen niet uit tot morgen. Het is een bekend verschijnsel dat mensen na hun echtscheiding opeens hun best gaan doen. Ze verliezen gewicht, gaan hun lichaam verzorgen, gaan trainen, en bovenal, ze poetsen hun gedrag en karakter op. Terug moeten naar de 'markt' der vrijgezellen dwingt mensen om veranderingen aan te brengen die hen aantrekkelijker en interessanter maken. Waarom deze verbeteringen pas aanbrengen als je huwelijk al voorbij is? Maak jezelf binnen je huwelijk de ideale partner en er zal helemaal geen echtscheiding nodig zijn!"It is not a lack of love, but a lack of friendship that makes unhappy marriages." ~ Friedrich Nietzsche
Lees verder
Gerelateerde artikelen
Tips om een Huwelijk met Huwelijksproblemen te reddenEen huwelijk zonder huwelijksproblemen bestaat niet. Er kunnen zich echter relatieproblemen voordoen waardoor het huweli…
Vernietiging van de relatie door vernederingAls je te vaak vernederd wordt door je partner, als je te vaak dat zeurende gevoel hebt dat je niet meetelt binnen je ei…
Relatie is te slecht om er mee door te gaanWat doet het gevoelsmatig met je als je beseft dat je relatie of huwelijk te slecht is om er mee door te gaan? Welke emo…
Als de relatie te goed is om te gaan scheidenNa jaren van relationele twijfel - blijven of scheiden - kan je met gemengde gevoelens achterblijven als je je realiseer…
Stalking, de duivelse schaduwJaarlijks zijn tienduizenden vrouwen de prooi van een stalker die in zijn obsessie tot elke prijs gaat om de aandacht va…
Omgaan met pubersHet is voor veel ouders een zware opgave als hun kind in de fase van de puberteit is beland en zijn eigen identiteit nog…Bronnen en referenties
- www.drphil.com
Reacties
Adriana, 31-12-2015
Dit is allemaal zo waar. Maar wie wijst je op zon artikel. De advocaat, neen, de makelaar, neen, hoe krijg je je partner zover dat die daari in mee gaat. En dan heb je het nog niet eens over de ellende die een scheiding met zich mee brengt
Reactie infoteur, 04-02-2016
"You can't convince anyone of anything. You can only give them the right information, so that they convince themselves." ~ Eben Pagan
Jefke, 11-04-2013
Beste,
Ik zit met een moeilijk probleem. Ik ben met mijn vrouw ondertussen 10 jaar samen, waarvan de 23 laatste jaren getrouwd. Nu sinds een aantal maanden is blijkbaar het gevoel bij haar verdwenen en ze deed ineens heel gesloten. Dit dacht ik kwam door (haar hobby is veel dingen doen met de honden en ze had graag een nestje kunnen doen met haar hond, dit is blijkbaar niet mogelijk want er zou een ziekte in de lijn zitten) dat ik slecht heb gereageerd op dit probleem (ik ben analyst in de IT van beroep en zoek liever een oplossing voor een probleem dan het gewoon te aanvaarden), sinds dat moment is onze relatie achteruit gegaan, en is ze alles in vraag beginnen stellen.
Ze sloot zich steeds verder af en we spraken nog amper, seks hebben we ook al een maand niet meer gehad, ik heb haar hierover aangesproken na 2 maanden haar de tijd te geven van wat tot bezinning te komen. Hierbij kon ze niet zeggen wat haar gevoelens nog voor mij waren e.d. (Dit was tijdens we in een prive sauna waren ter gelegenheid van valentijn die ik had gereserveerd). Dit is dus natuurlijk ook niet zo verlopen zoals het hoorde, en merkte dat ze nog steeds afstandelijk deed ondanks de romantische omgeving.
Die avond had ze even haar GSM laten liggen en heb ik deze nagekeken. Hierop heb ik gezien dat ze al enige tijd contact heeft met iemand die ze kent van de hondenschool en daar blijkbaar wel alles (onze relatie, hoe de sex was, etc.) aan vertelde, ik voelde mij gekwetst en vroeg mij natuurlijk af of ze iets met die persoon had of gevoelens voor had. Ik heb haar daarmee geconfronteerd met te melden dat ik in haar GSM had gekeken aangezien ze mij zelf niets meer vertelde en dat ik dan maar de informatie zelf heb gezocht.(was ook een een paar weken ervoor thuis gekomen en de deur was op slot en ze waren allebei boven en die persoon kwam "opmetingen" doen, want we waren van plan een stuk bij te bouwen). Dit heeft ze afgewimpeld en mij gezegd dat ze niets voor deze persoon voelde, doch uit bepaalde berichten die ik gelezen heb en haar reacties jegens hem, heb ik mijn twijfels. Ik verstikte haar zei ze en mocht haar nog amper aanraken daar ze zei dat als hij een knuffel nodig had ze die met plezier zou geven. Toen ik haar vroeg om hiermee te minderen zei ze dat ze haar vrienden niet wou laten vallen want ze had er zo weinig.
Uiteindelijk zijn we nu 1,5 maand verder en is er amper verandering, ze doet nu wel iets meer moeite maar ik voel dat ze 1 mij niet vertrouwd en geen gesprekken meer voert buiten over koetjes en kalfjes. Ik doe ondertussen alles in huis van de was, de plas, … en zij kan gewoon haar ding doen (opnieuw alles voor de honden). Ik voel nog veel voor haar, maar ik krijg het gevoel dat het geen zin heeft om hier nog verder tijd en moeite in te steken en inderdaad maar beter er een einde aan te maken want hierdoor word ik ongelukkig en kom dan ook slecht gezind thuis en vraag mij elke keer af of het ietsje zou verbeterd zijn of niet.
Ik wil wel zeker zijn van de juiste beslissing te nemen dat ik mij achteraf niets kan kwalijk nemen.
Let wel : ik ben de eerste persoon met wie ze een relatie heeft en zij heeft dus denk ik ook twijfels of het gras niet groener zou zijn aan de andere kant (ik begrijp dit en heb al meerdere relaties gehad en ik weet dus ook waarom ik met haar getrouwd ben).
Hebben jullie enig idee wat ik hiervoor/tegen kan doen en hopelijk mijn huwelijk te kunnen redden?
Reactie infoteur, 04-02-2016
"Most people cheat because they're paying more attention to what they're missing rather than what they have."
The Other Guy, 15-11-2010
Ha die Astrid,
1. Het volgende:
Ik ben na 9 maanden verkering nu reeds 10 jaar getrouwd.
Heb een, zoals de buitenwereld het betiteld, rotjeugd gehad, heb dit zelf echter anders ervaren en kunnen afsluiten.
Nu is er het volgende aan de hand, wij hebben samen 3 supergave kinderen, waar ik veel te weinig mee doe.
Dit is althans wat mij verweten wordt.
Het valt me de laatste tijd ook zwaar hier wat aan te doen, het verwijt is namelijk deels terecht, kom ik zo op terug.
Vanaf dat wij 7 jaar geleden kinderen in ons huwelijk hebben mogen ontvangen hebben zij er alleen ook een extra (schoon) vader en (schoon) moeder bij.
Ofwel de kinderen worden opgevoed door mijn vrouw en haar ouders, dan wel op basis van het advies dat zij al dan niet gevraagd geven.
Zodra dat ik dit voor mij zeer grote probleem aansnij dmv een open eerlijk geventileerde mening middels een brief naar mijn schoonouders, of een open eerlijk gesprek hierover met mijn vrouw, wordt mij verweten dat het onzin is en dat het mijn schuld is dat zij zo'n invloed hebben, want ik doe tenslotte niets met mijn kinderen.
Nu mijn kant van het verhaal:
Mijn schoonouders nemen mijn kinderen met een zeer grote regelmaat mee naar: vakantieparken, campings, pretparken, optredens, de bioscoop en ga zo maar door, dit gebeurd zo'n 1 a 2 keer in de maand.
Dit alles kost kapitalen, deze bezitten zij wel, wij helaas niet.
Ook vinden zij het normaal om zo met hun (klein)kinderen om te gaan, als ik er wat op tegen heb wordt dat in de wind geslagen want volgens hen weet ik niet wat een goede jeugd is, ik heb volgens hen een rotjeugd gehad…
De eis die mijn kinderen tegenwoordig aan gezamelijke activiteiten stellen is nu dan ook vaak minimaal een optreden van K3 oid…
Zelf al zou ik het geld ervoor hebben en met ze gaan zijn we samen met het doel om naar K3 te gaan en niet met het doel om samen te zijn alleen.
Gevolg: kinderen zijn overdreven zwaar verwend, dit had ik kunnen voorkomen, echter na te hebben onderzocht wat de gevolgen zouden zijn heb ik dit niet gedaan, dat zou ons namelijk onze relatie en mijn kinderen hun vader gekost hebben.
2. Het volgende:
Ik ben vanaf de eerste dag dat ik mijn vrouw heb leren kennen eerlijk tegen haar geweest, alles wat ik in het verleden uitgevreten heb heb ik haar verteld, vervolgens kreeg ik de mening van mijn schoonmoeder omtrend eea te horen,
dat was dus ook de laaste keer dat ik dat gedaan had.
Neemt niet weg dat ik in onze relatie nooit vreemd ben gegaan, toch vraagt mijn vrouw mij met regelmaat of ik welleens vreemdga, met altijd hetzelfde antwoord, NEE!
Zelf heb ik per ongeluk binnen deze relatie een andere vrouw ontmoet waarmee ik dezelfde klik had als met mijn huidige vrouw destijds, hoewel het me zwaar viel (het is namelijk nog geen half jaar geleden en de beschreven problematiek is al sinds zo'n 7 jaar aanwezig mijnerzijds) heb ik die andere vrouw verteld dat ik getrouwd was, kinderen had en als gevolg daarvan vriendelijk bedankt voor de mogelijkheden, het bleek namelijk wederzijds. heb haar daarna ook niet meer ontmoet, ook heb ik dit mijn vrouw niet verteld omdat ik verwacht dat zij dan nog vaker gaat vragen of ik weleens ben vreemdgegaan…
Daarbij komt nog eens dat het wantrouwen veelal lijkt voort te komen door onzekerheid bij mijn vrouw en niet zozeer door mijn gedrag.
Ik heb gesprekken gehad met mijn vrouw over of zij de kinderen met mij of met haar ouders wil opvoeden, geen duidelijk antwoord…
Ik heb mijn schoonouders gevraagd zich wat meer op de achtergrond te houden betreffende de opvoeding van onze kinderen, resultaat: onbegrip, "man, wat haal je je in je hoofd, er is helemaal niets aan de hand"
Ik heb geprobeerd meer met mijn kinderen te doen om zodoende de qualitytime van mijn kinderen met mijn schoonouders te verkleinen, resultaat "wij vinden het bij opa en oma veel leuker, dan gaan tenminste we naar K3 enz… enz…
Ik heb recent 3 bedrijven ogestart met het vooruitzicht op een hoger salaris en meer vrije tijd, de enige die mij daarin lijkt te steunen ben ikzelf, dit ondanks dat mijn vrouw aangaf erachter te staan, dit is best wel een zware dobber ben ik achter gekomen, maar het is te doen.
Ondanks dat mijn kinderen meer voor me betekenen dan wat of wie dan ook begin ik toch te merken dat ik afstand aan het creeren ben, wellicht met het oog op een mogelijke toekomst zonder ze, kan het niet helemaal plaatsen, kost me heel veel moeite en brengt ons alleen maar verdriet binnen de relatie.
Ik verwacht niet dat jij een oplossing kunt bieden, maar zit er momenteel zo doorheen dat ik dacht, laat ik maar eens neerzetten over wat ik voel dat er speelt en dan zien we wel…
Weet ook absoluut niet of ik nog wel van mijn vrouw hou, bedenk ik dit rationeel of emotioneel? geen idee.!
Zijn wij nog getrouwd vanwege de kinderen? soms wel denk ik, geen idee…
Weet niet wat ik ermee moet, jij wel?
Reactie infoteur, 16-11-2010
Hi other guy, je vrouw speelt in deze de sleutelrol. Want het zijn haar ouders en zij laat het toe dat ze zoveel tijd met de kinderen doorbrengen. En wil je dat veranderd zien, dan moet je bij haar aankloppen. Maar op zich is er niets mis mee, want het is deze kinderen gegund dat ze een leuke oma en opa hebben die van alles met ze ondernemen. En dat bespaart jou en je vrouw weer tijd om andere dingen te doen. Iedereen tevreden zou je zeggen, ware het niet dat je ermee in je maag zit en eigenlijk meer met je kinderen wil doen. Tegelijkertijd valt je dit zwaar omdat je ze niet kunt bieden wat je schoonouders wel kunnen, en de kinderen gaan liever naar hen. Maar waarom opboksen tegen al die pretparken, vakanties, campings en wat al niet meer. Bied je kinderen heel iets anders, doe als het ware het tegenovergestelde. Ga de natuur in (kost niks) of speel een gezelschapsspelletje met ze. Willen ze daar niets van weten, laat het dan rusten. Wat je vrouw met de kinderen doet zeg je eigenlijk niet, maar je kunt ook met haar meedoen en zo een gezin vormen. Verder kun je ook nog mee met zo'n uitje van je schoonouders, het hoeft niet allemaal apart van jou en je vrouw! Je zegt gewoon tegen ze dat je je kinderen toch al weinig ziet en zo kun je eens zien hoe zij genieten van die pretpaleizen etc. Uiteraard kun je dan wel bijdragen in de kosten, mits het niet te vaak voorkomt moet dit kunnen. Dus, probeer er creatief mee om te gaan, want het probleem is niet zo erg als het lijkt. En of je getrouwd bent vanwege de kinderen… dat denk ik niet. Na verloop van jaren komt in elk huwelijk wel een beetje de klad, krijgen buitenstaanders een kans in te dringen en ga je twijfelen aan de betekenis van 'houden van'. Heb daar dus geen zorgen over! Groetjes, A.
Drjon, 17-05-2010
Mijn vrouw en ik zijn 14 jaar samen waarvan 9 j getrouwd. Zij is eigenlijk nooit echt mijn type geweest! De laatse 7/8 jaar heb ik altijd zitten dromen van "een vrouw van mijn leven", een vrouw waar ik ECHT van HOU, iemand waar je bij wijze van spreken door het vuur wil wandelen of je leven voor wilt geven. Na 1,5 jaar samen zijn had ik de relatie al eens beëindigd omwille van het feit dat ze zich te zeer afhankelijk van me maakte en ook omdat ik iemand anders had ontmoet waarvoor ik WEL echte gevoelens had. Al snel bleek dat die relatie geen kans maakte wegens te verschillend. Na 5 maanden ben ik dan met hangende pootjes terug naar mijn huidige vrouw toegekomen… waarschijnlijk uit gemis van eenzaamheid?… destijds. Al die tijd heb ik mijn eigen gevoelens onderdrukt en heb ik aan de doelen in mijn leven gewerkt… die nu allemaal werkelijkheid zijn. Via een cursus NEI en andere psycho-emotionele vormingscursussen ben ik helemaal aan het veranderen… en leef en voel ik meer vanuit mijn hart. Op de koop toe ben ik andere vrouw tegen het lijf gelopen dat volledig mijn type is.Na amper 1 maand lag ik helemaal in de knoop met mezelf en kon ik dit niet langer verborgen houden en heb dus alles opgebiecht ook het feit dat zij eigenlijk niet de ware is.Alles wat uit mijn hart kwam was natuurlijk enorm kwetsend voor haar! Desondanks blijft ze er nu voor vechten. Door het feit dat we eigenlijk op 10j tijd het een en ander hebben opgebouwd en 3 kinderen hebben wil ik dit niet zomaar weggooien… maar na 2 maanden aansleep zijn bij mij de verlangens en de gevoelens naar mijn vrouw toe nog steeds niet terug want ik heb bv ook geen zin meer in seks om lust maar eerder vanuit een ander gevoel dat ik wel heb ervaren bij die andere vrouw. Help, wat moet ik doen?
Reactie infoteur, 18-05-2010
Hi Drjon, het is merkwaardig om te trouwen met iemand die niet je type is en waar je geen echte gevoelens voor hebt. Het dromen van een andere vrouw zegt dat je met onvrede leeft, maar het is ook wel weer normaal na zoveel jaar huwelijk. De kunst is om er zo mee om te gaan dat het geen schade aanricht. En dromen zijn wat het zijn: Dromen. Want we weten allemaal dat het gras elders niet groener is. Je beschrijft twee andere relaties binnen je huwelijk, met de ene verschilde je volgens jou te veel, en de andere is niet 'de ware'. Jouw woorden. Het is een vorm van gelukzoeken, najagen van onrealistische doelen en denken dat 'de vrouw van je leven' zou bestaan. De relaties begonnen hemelhoog juichend, maar bleken toch geen succes. Je seksleven met je vrouw komt over alsof het gebaseerd is op lust, dat met die ander was kennelijk dieper. Maar een langlopend huwelijk kun je niet vergelijken met een prille liefde. Je zegt dat je je eigen gevoelens al die tijd onderdrukt hebt en je via psycho-emotionele cursussen verandert, maar m.i. heb je de gevoelens van je vrouw - door het vreemdgaan - volledig genegeerd en mag je je zeer gelukkig prijzen dat je vrouw het niet opgeeft. Zij denkt waarschijnlijk ook aan de kinderen! Verlangens en gevoelens moeten niet seksgericht zijn. Wat je kunt doen is seks (want dat is de reden dat veel mannen een ander zoeken), een veel lagere prioriteit geven en luisteren naar de werkeljke behoeften van je vrouw. Het gescharrel moet afgelopen zijn want onvrede binnen je huwelijk los je niet op door een ander te nemen. Ook zo'n buitenechtelijke relatie zal tzt uitmonden in sleur en saaie seks en wederom zal je je geluk weer elders zoeken. De onvrede zit in de eerste plaats in jezelf, dus zie dat onder ogen. Misschien speelt ook wel de midlifecrisis. Zie: http://mens-en-samenleving.infonu.nl/psychologie/11573-de-midlifecrisis-nader-bekeken.html
Groetjes, A.
Me, 29-07-2009
Wij zijn 10 jaar bij elkaar, hebben echt heel veel meegemaakt, waardoor wij beiden gevormd zijn en sinds ca1.5 is onze aandacht naar en voor elkaar negatief veranderd. Onze aandacht voor de ellende waar wij inzaten, heeft er voor gezorgd dat we elkaar uit het oog zijn verloren, maar voor mij geldt niet mijn liefde voor hem, maar ik uitte het niet meer op de manier zoals hij deze nodig had. Hij noemt onze laatste 1.5 jaar liefdeloos, hij wil en moet voor zichzelf kiezen en zei mij dat hij niet meer op die manier van mij houd. Doordat hij het gevoel heeft gekregen te weinig liefde (niet op de manier zoals hij deze nodig had) bij mij te krijgen, is hij gevoelig geworden voor aandacht en van een andere (getrouwde) vrouw. Mbt het geven van te weinig en de juiste aandacht, heeft hij gelijk, maar er was en is absoluut geen sprake van een liefdeloze periode, dit heb ik hem ook gezegd. Ook heb ik hem gezegd dat een een reactie op zijn tekortkomingen, dit begrijpt hij nu ook. Wij hebben beiden fouten gemaakt, beamen dit ook. Mijn tekortkomingen heb ik direct en moeiteloos veranderd. Ook toen ik erachter ben gekomen dat er een andere vrouw in het spel was (ca 4 weken), blijf ik dit moeiteloos volhouden, ik houd immers echt zielsveel van hem. Ondanks die andere vrouw, gaan nog steeds met elkaar naar bed zo'n 5 tot 6x pweek. Hij zegt dat het lust is, hoe het met haar is wil hij, om mij niet te kwetsen, niet zeggen… Hij knuffelt me, troost me, we praten zoals we vroeger deden en hebben het af en toe echt fijn samen, maar hij wil toch nog steeds bij mij weg. Hij haalt mij naar zich toe, omdat ie me zielig vindt? hij zich schuldig voelt? Of is het toch omdat hij van me houdt? Maar duwt mij, zo voelt het, weer net zo hard weg… Ik wil mijn huwelijk terug! Hoe?
Reactie infoteur, 01-08-2009
Hi Me, dit is echt erg simpel. Je moet je zelfrespect bij elkaar rapen en direct ophouden met ' 5 tot 6 keer per week met elkaar naar bed gaan '. Je man/vriend eet van twee walletjes en jij vindt het wel best? Kom op meid, je probeert je man dmv seks te claimen en hij vindt het prima zo! Daarnaast kwetst hij je ook nog eens. Stop dus met deze idioterie en kies voor jezelf. Eis het volgende: JIJ of die vriendin! Omdat hij overkomt als een seksmaniak zal hij niet willen kiezen. Trek dus je conclusies en denk er serieus over deze relatie/huwelijk te beeindigen. Ik wens je veel wijsheid toe. Groetjes, A.
A., 22-02-2009
Een goed huwelijk goed houden kan best, als je er aan werk. Kijk een op www.encounter.nl. Wij hebben zo'n weekend gedaan en we voelden ons daarna weer heerlijk samen. Het is niet bedoeld als therapie, maar heel erg de moeite waard.
Reactie infoteur, 24-02-2009
Hi, dat klinkt allemaal heel positief. Dank voor de info. Groetjes, A.
Pappa, 11-09-2008
Hallo, mijn vrouw heeft de nare gewoonte om niet te praten over de dingen die belangrijk zijn. Als ik het er dan probeer uit te trekken gaat ze weg en blijft al naar gelang haar woede 1 a 3 weken weg. Zelf heb ik toen ik jonger was bewust een huwelijk op de klippen laten lopen omdat ik domweg niet van mijn vrouw hield. Dit huwelijk (10 jaar verder) is met een oude liefde die heel m'n hart heeft. Door weg te lopen ga ik helemaal uit mijn dak, iedere keer voelt dat als een mes in de rug. Nu ben ik zo boos geworden dat het zoals het nu lijkt uitloopt op een scheiding. Terwijl we in de goede perioden maatjes zijn. Mijn vrouw heeft last van psychische problemen, maar ik houd zielsveel van der. Het antwoord op alle 4 de vragen was voor mij ja, ik hoop dat ik m'n huwelijk kan redden d.m.v jullie site. Ik heb alles iig zeeeeeeer aandachtig gelezen, mijn dank daarvoor!
Reactie infoteur, 15-09-2008
Hi, wat jij belangrijk vindt vindt zij misschien niet belangrijk of te confronterend. Waarom ze wegloopt is me een raadsel en het lost ook niets op. Kennelijk wil ze jou hiermee 'raken' of van jou verlost zijn. Het is een van de twee. Ik had graag haar reactie ook willen horen om er wat zinnigers over te kunnen zeggen, in elk geval veel sterkte, hopelijk kun je de zaak nog redden! Groet, A.
Ikke, 21-12-2007
Beste, Dank voor de duidelijk gepresenteerde analyse. Ik heb een concrete vraag (weet niet of dit daarvoor de juiste plaats is): mijn vrouw is na 10 jaar samen zijn en met een zoon van 2 maanden afgelopen dinsdag voor de 4de maal het huis uitgegaan, naar haar ouders. Vorige keren was het voor 1-4 nachten, maar deze x is het ernstiger; kibbelen en ruzieen bleef voortduren. Ik wil toch nog een kans hebben om het goed te krijgen. Onder het punt "Echtscheiding als laatste redmiddel" stelt U een lijst voor met criteria om een scheiding toch nog uit te stellen. Hoe kan ik mijn partner daar best over inlichten zonder meteen dwingend over te komen?:-)
Reactie infoteur, 21-12-2007
Beste Ikke,
Dank voor je waardering van mijn artikel. Mijn voorstel is dat ze allereerst zo spoedig mogelijk kennis neemt van de lijst criteria en deze samen met jou stap voor stap doorneemt. Ik ken de achtergrond van het weglopen niet maar mogelijk spelen individuele aspecten een rol, zoals labiliteit na de bevalling. Mocht dat zo zijn dan is het beslist zonde om het huwelijk op dit punt te laten stagneren. Neem liever geen levensveranderend besluit in deze emotionele tijd. Ik wens je veel sterkte toe en ik hoop dat je je vrouw kunt overtuigen van je goede bedoeling. Groeten, Astrid.
Laatste update: 24-11-2015
Rubriek: Mens en Samenleving
Subrubriek: Psychologie
Bronnen en referenties: 1