De Verenigde Naties: lidstaten en organisatie

De Verenigde Naties is een wereldwijd bekende organisatie dat tal van lidstaten overkoepelt. De verschillende organen van de VN zoals de Veiligheidsraad zetten zich in voor de vrede tussen de naties te houden. Daarnaast heeft de VN nog vele andere doelen dat moet leiden tot een betere samenwerking tussen de lidstaten.

Wat is de Verenigde Naties?

De Verenigde Naties (VN) is op 24 oktober 1945 opgericht. Toen waren er 51 landen die lid waren. Na de Tweede Oorlog wilde men dat er een middel werd uitgevonden om de vrede tussen de naties te bewaren. Er werden enkele jaren aan vooraf gegaan vooraleer de VN gelanceerd werd. Winston Churchill was de eerste man die de naam Verenigde Staten ter woord nam.
Hun doel was om zich in te zetten voor de vrede door internationale samenwerking en collectieve veiligheid.
Daarom heeft de VN 4 doelstellingen:

• De bevordering van de internationale vrede en veiligheid
• De ontwikkeling van vriendschappelijke relaties tussen naties
• Samenwerking bij het oplossen van internationale problemen
• Het bevorderen van de naleving van mensenrechten

De VN heeft nu 193 lidstaten en 6 officiële talen: Arabisch, Engels, Frans, Mandarijn, Russisch en Spaans. Het laatste lid is Zuid Soedan die er op 14 juli 2011 bij kwam.

De 5 kernactiviteiten van de VN

• Vrede en veiligheid
• Mensenrechten
• Humanitaire zaken
• Economische en sociale ontwikkeling
• Internationaal recht

De leden van de VN

Alle 192 lidstaten van de VN zijn, in alfabetische volgorde: Afghanistan, Albanië, Algerije, Andorra, Angola, Antigua en Barbuda, Argentinië, Armenië, Australië, Azerbeidzjan, Bahama's, Bahrein, Bangladesh, Barbados, België, Belize, Benin, Bhutan, Bolivia, Bosnië en Herzegovina, Botswana, Brazilië, Brunei, Bulgarije, Burkina Faso, Burundi, Cambodja, Canada, Centraal-Afrikaanse Republiek, Chili, China, Colombia, Comoren, Congo-Brazzaville, Costa Rica, Cuba, Cyprus, Democratische Republiek Congo, Denemarken, Djibouti, Dominica, Dominicaanse Republiek, Duitsland, Ecuador, Egypte, El Salvador, Equatoriaal-Guinea, Eritrea, Estland, Ethiopië, Fiji, Filipijnen, Finland, Frankrijk, Gabon, Gambia, Georgië, Ghana, Grenada, Griekenland, Guatemala, Guinee, Guinee-Bissau, Guyana, Haïti, Honduras, Hongarije, Ierland, IJsland, India, Indonesië, Irak, Iran, Israël, Italië, Ivoorkust, Jamaica, Japan, Jemen, Jordanië, Kaapverdië, Kameroen, Kazachstan, Kenia, Kirgizië, Kiribati, Koeweit, Kroatië, Laos, Lesotho, Letland, Libanon, Liberia, Libië, Liechtenstein, Litouwen, Luxemburg, Macedonië, Madagaskar, Malawi, Maldiven, Maleisië, Mali, Malta, Marokko, Marshalleilanden, Mauritanië, Mauritius, Mexico, Micronesia, Moldavië, Monaco, Mongolië, Montenegro, Mozambique, Myanmar, Namibië, Nauru, Nederland,[28] Nepal, Nicaragua, Nieuw-Zeeland, Niger, Nigeria, Noord-Korea, Noorwegen, Oeganda, Oekraïne, Oezbekistan, Oman, Oostenrijk, Oost-Timor, Pakistan, Palau, Panama, Papoea-Nieuw-Guinea, Paraguay, Peru, Polen, Portugal, Qatar, Roemenië, Rusland, Rwanda, Saint Kitts en Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent en de Grenadines, Salomonseilanden, Samoa, San Marino, Sao Tomé en Principe, Saoedi-Arabië, Senegal, Servië, Seychellen, Sierra Leone, Singapore, Slovenië, Slowakije, Soedan, Somalië, Spanje, Sri Lanka, Suriname, Swaziland, Syrië, Tadzjikistan, Tanzania, Thailand, Togo, Tonga, Trinidad en Tobago, Tsjaad, Tsjechië, Tunesië, Turkije, Turkmenistan, Tuvalu, Uruguay, Vanuatu, Venezuela, Verenigd Koninkrijk, Verenigde Arabische Emiraten, Verenigde Staten, Vietnam, Wit-Rusland, Zambia, Zimbabwe, Zuid-Afrika, Zuid-Korea, Zuid-Soedan, Zweden en Zwitserland.

Er zijn enkele landen die geen lid zijn van de VN:

• Taiwan: discussie over de soevereiniteit van Taiwan: China ziet Taiwan als een provincie
• West - Sahara: over deze regio bestaat er een dispuut met Marokko
• Cook en - Niue eilanden: worden vertegenwoordigd door een grote buur: Nieuw - Zeeland
• Vaticaanstad en Palestina: kiezen ervoor een observator te zijn en geen volwaardig lid
• Kosovo: verklaarde zijn onafhankelijkheid van Servië in februari 2008 maar wordt internationaal niet erkend als onafhankelijke staat en kan hierdoor geen lid worden.

De organisatie van de VN

De VN bevat 6 hoofdorganen: Algemene vergadering, de Veiligheidsraad, de Economische en Sociale Raad, de Trustschapsraad, het Secretariaat en het Internationaal Gerechtshof. De eerste vijf bevinden zich in New York. Het Internationaal Gerechtshof is in Den Haag.

De Veiligheidsraad

De Veiligheidsraad is het hoogste bestuursorgaan van de VN. Hij heeft vijf permanente leden die een vetorecht hebben: Volksrepubliek China, Verenigde Staten, Rusland (volgde na 1991 de Sovjet - Unie op), Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk.
Er zijn nog 10 landen in de zitting, die voor een periode van twee jaar worden gekozen. Deze hebben echter geen vetorecht en kunnen niet overstemt worden. De Veiligheidsraad is het orgaan dat in de eerste plaats verantwoordelijk is voor de handhaving van vrede en veiligheid. De Raad kan dag en nacht bijeengeroepen worden van zodra de vrede wordt bedreigd.

Eer een besluit wordt goedgekeurd heeft men 9 'voor' stemmen nodig. Alleen bij procedurekwesties maakt men een uitzondering. Als de Raad een bedreiging van vrede krijgt, onderzoekt men of het probleem vreedzaam opgelost kan worden. De Raad kan een vredesmissie opzetten of een staakt - het - vuren proberen te bereiken indien het tot wapengeweld komt. De Raad heeft de bevoegdheid om aanbevelingen te doen aan de Algemene vergadering voor het toelaten van nieuwe lidstaten tot de VN en het benoemen van de Secretaris - Generaal.

Acties en hervormingen sinds World Summit

Slechts enkele hervormingen worden gesteund door de lidstaten. De media ziet dit als een lauw debat, dat tot geen uitkomst heeft geleidt. Veel lidstaten klagen ook over de late rapportage van Annan over de hervormingen die hij wilt doorvoeren.
De World Summit was een eerste stap in de richting van het hervormen van de VN. Ze raakten het over enkele dingen niet eens zoals de bureaucratie. Kofi Annan heeft binnen zijn eigen deelorganisatie ( Secretariaat van de VN) gewerkt aan het terugdringen van bureaucratie en het transparanter maken van het bestuur.