De vragen van je kind goed beantwoorden

Jonge kinderen blijven soms maar doorvragen. Wat? Waarom? Hoe? En dan weer waarom? Dat is heel erg goed voor hun ontwikkeling, maar soms verstoort het wel het dagelijkse ritme. Hoe kunnen ouders voorkomen dat hun kinderen vragen blijven stellen? En hoe beantwoord je de vragen van je kind op een goede manier? Waarom vragen kinderen bovendien zoveel?

Vraag- en antwoord tussen ouder en kind gaat maar door

Stel: een ouder zit met een kind van 3 jaar aan de etenstafel. Er moet dus gegeten worden. Het kind ziet en hoort alles wat er in haar omgeving gebeurt en eet dus niet. Moeder is de enige ouder en er zit nog een andere kleine aan tafel. Dan ziet het meisje opeens een beestje lopen. Ze benoemt het dier, maar dat blijkt de verkeerde naam te zijn. Mama zegt dat het dier anders heet en geeft de juiste naam. Maar dan begint het? Waarom het dier daar zit? Waarom niet ergens anders? Waarom juist daar? De moeder antwoordt naar eer en geweten, maar ze moet ondertussen wel zorgen voor het eten van het jongere broertje. Het meisje van 3 is helemaal gestopt met eten, terwijl het gezin zo wel weg moet.

Nu is het genoeg – eten jij

Na flink wat soebatten om te eten is de moeder de vragen en het niet eten beu en wordt ze boos. Nu door eten jij zegt ze harder dan normaal. Het helpt niet. Het beestje blijft belangrijker en er wordt niet gegeten.

Hoe ga je om met vragen van je jonge kinderen

De gedachte van de moeder is dat er op elke vraag een antwoord moet komen. En dat klopt in principe natuurlijk ook. Alleen is de vraag of dat op dat ene specifieke moment moet gebeuren. Bovendien staat het vraag- en antwoord spel van moeder en kind vaak ook voor iets anders.

Vragen van kinderen

Kinderen vragen graag. En natuurlijk willen ze een antwoord. Maar niet elke vraag hoeft een antwoord dat moeders soms denken dat er nodig is. Wat wel gebeurt tijdens dergelijke sessies is dat moeders vaak in een soort web verstrikt raken. De ene vraag haalt de andere uit en de moeder moet zich in steeds meer bochten wringen om een goed antwoord te formuleren. En dat is nu net niet de bedoeling van ouderschap. Maar ook niet van de vraag. Een kind zal door blijven vragen tot een ouder de vraag of de reeks vragen afkapt. Maar veel kinderen kunnen daar niet tegen. Ze schrikken, zijn teleurgesteld of worden onwelwillend. Door bijvoorbeeld niet te eten.

Hoe kan het anders?

Ouders kunnen het best zien wat er in een bepaalde situatie nu echt nodig is. In dit geval is het eigenlijk heel belangrijk dat het kind haar eten opeet, zodat de dag verder kan gaan. Het diertje komt daar tussen door en zou dus op een onopvallende manier minder belangrijk moeten worden gemaakt. Dat kan door het dier te vangen en het buiten te zetten bijvoorbeeld en ondertussen uit te leggen waarom dat nodig is. (Een diertje hoort buiten, want daar leeft hij). Wat nodig is in een dergelijke situatie is wel dat er direct actie wordt ondernomen. Niet nadat er al een heel gesprek is ontstaan en de actie eigenlijk al onomkeerbaar is. Maar direct vanaf het moment dat het dier wordt waargenomen. Anders gaat het een heel eigen leven leiden en is er geen houden meer aan. Opvoedkundig is het ook allemaal in de haak. De vraag welk dier het is, wordt goed beantwoord. Daarna wordt aangegeven dat het dier buiten wordt gezet en waarom. Een mooi afscheid is dan ook om nog even samen dag dier te zeggen. Alles samen duurt misschien een paar minuten en vervolgens kan de dag weer gewoon verder gaan zoals was bedoeld. Aan het kind wordt vervolgens gevraagd of moeder moet helpen met het brood of ze het zelf kan.

Special over de ontwikkeling van het kind

In de special over de ontwikkeling van het kind zijn veel meer antwoorden te vinden op opvoedingsvragen en vragen rondom de ontwikkeling van het kind. Lees er alles over in: De ontwikkeling van het kind

Niet van de ene vraag naar de andere: stel grenzen bij kinderen

Natuurlijk kan een kind daarna nog mee naar buiten willen, het dier willen uitzwaaien of andere zaken doen. Maar het belangrijkste is dat er een soort afronding ontstaat en dat ouders niet verstrikt raken in een poel van vragen, vragen en nog eens vragen zonder de realiteit van elke dag kwijt te raken. Het is daarbij van belang dat ouders op dat moment uit het patroon stappen en iets doen waardoor dat proces gestopt wordt, zonder dat het schadelijk is voor het kind. De hele praktische zaken gaan bovendien door, zonder dat het kind de mogelijkheid heeft om te stoppen met eten. De keuzemogelijkheid die door de moeder wordt gegeven is namelijk zelf eten of laten helpen met eten. Stoppen met eten hoort daar dus niet bij. In het web van vraag en antwoord was dat wel een optie.

Rustig en zeker zijn helpen het kind

Verder is het altijd goed dat een ouder rustig en zeker is naar het kind toe. De ouder weet het gewoon. In dit geval weet de ouder dat er gegeten moet worden en lost ze tegelijkertijd het probleem met het diertje op. Dat geeft een kind rust.

Kind uit een patroon halen

Wat ook helpt is om het kind een wedervraag te stellen. Weet jij waarom dit diertje naar buiten moet? Dit zorgt ervoor dat het kind uit een vast patroon komt en zorgt ook weer voor een heel andere situatie.