Waarom thuisblijfmoeders zich vaak ongelukkig voelen
Thuisblijfmoeder zijn heeft veel voordelen. Je ziet je kinderen voor je ogen opgroeien, verliest geen enkel kostbaar moment van hun jonge leventje en je krijgt elke dag de kans om zoveel tijd met hen door te brengen als je maar wil. Voor vele ouders klinkt het als een droom. Toch worden thuisblijfmama’s vaker depressief. In 2012 werd in de Verenigde Staten een groot Gallup-onderzoek gedaan naar het psychische en emotionele welzijn van moeders in verschillende gezinssituaties. De Gallup-Healthway Well-Being Index brengt het welzijn van mensen in de VS, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland in kaart. Deze keer interviewden de wetenschappers meer dan 60.000 vrouwen om zo te weten te komen welke vrouwen zich het best in hun vel voelden. Uit het onderzoek bleek dat thuisblijven bij kleine kinderen niet evident is. Andere bronnen lijken dit te bevestigen.
Schuldgevoelens
Veel thuisblijfmama’s worden geplaagd door schuldgevoelens. Thuisblijfmoeders zijn vrouwen die ervoor kiezen hun carrière op te geven of uit te stellen om de zorg voor de kinderen op zich te nemen. Vaak hebben ze zelf voor hun leven thuis bij de kinderen gekozen omdat ze overtuigd waren van het feit dat thuisblijven bij de kinderen een grote meerwaarde voor henzelf en hun gezin zou vormen. Toch voelen ze zich niet allemaal zo gelukkig, blijkt uit het
Gallup-onderzoek en verschillende andere bronnen zoals artikels uit Paste Magazine, Psychology Today en Huffington Post. Een hele dag thuisblijven bij de kleintjes blijkt helemaal niet zo evident te zijn. Zo stelde het Gallup-onderzoek bijvoorbeeld vast dat 28% van de thuisblijfmoeders tekenen van depressie vertoont. Bij werkende mama's ligt dit cijfer rond de 17%.
Het leven van de thuisblijfmoeder is er één van rust, geen haast en genieten. Tenminste zo lijkt het van buitenaf. Ook de thuisblijfmoeder zelf verwachtte min of meer dit scenario. Tot ze te maken kreeg met het dagelijkse leven thuis met een kleintje. Overtuigd van het feit dat ze zich in een bevoorrechte positie bevindt en dus dankbaar zou moeten zijn, kan een mama zich schuldig voelen dat ze het eigenlijk helemaal niet zo fantastisch vindt en dat ze het eigenlijk heel moeilijk heeft. Uit het onderzoek blijkt namelijk dat thuisblijfmoeders minder vaak lachen of vreugde en plezier beleven. Ze stelden een verschil van 5% vast op al deze vlakken ten opzichte van werkende mama's, dus ze zijn dus niet altijd zo gelukkig.
Eenzaamheid en isolement
Eén van de meest onderschatte problemen waar thuisblijfouders mee te kampen krijgen, is het gevoel van eenzaamheid en isolement dat een leven zonder andere volwassenen met zich meebrengt. Jami Ingledue bevestigt dit in haar artikel van 2016 op Huffington post. Deze thuisblijfmoeder schreef een column voor The Wild Word Magazine en zegt dat elke dag thuis zijn met je kinderen dan wel een godsgeschenk mag lijken, toch is de praktijk is vaak minder mooi.
Veel moeders schrijven dat ze zich leeg en eenzaam voelen in hun leven thuis met de kinderen. Ze missen contact met andere volwassenen en voelen zich geïsoleerd. Deze eenzaamheid zet zich makkelijk om in boosheid en afgunst. Zoals thuisblijfmoeder Maria getuigt op een drukbezocht forum: “Ik was zo jaloers op de 15 minuten koffiepauze en het praatje met collega’s dat mijn man elke dag had op zijn werk. Het maakte me echt boos dat hij wel even kon uitblazen terwijl ik steeds maar bezig moest zijn met de kinderen.” Natuurlijk hoeft dit niet voor alle mama's dezelfde gevoelens op te roepen, maar de studie en de getuigenissen tonen wel aan dat het een probleem is dat aandacht verdient.
Eindeloze herhaling en monotonie
Hoe komt het nu dat mama's deze gevoelens ervaren? Thuisblijvers werken zich te pletter om hun huishouden rond te krijgen, maar na enkele uren is hun werk al weer teniet gedaan. Karen Porter, een 49 jarige mama van twee, beschreef in 2015 het gevoel in een interview op de website
Psychology Today: “[het leven van de thuisblijfmama] staat gelijk aan eindeloze dagen waarin eender welke uitgevoerde taak onmiddellijk weer ongedaan wordt gemaakt of binnen enkele uren toch weer opnieuw gedaan moet worden. Dit zuigt je ziel leeg als je gewend was om te werken aan overzichtelijke projecten met een tastbaar en voldoening gevend resultaat.”
De eindeloze herhaling leidt niet alleen tot verveling maar ook tot opgekropte frustratie. Thuisblijfouders hebben namelijk vaak het gevoel dat ze geen enkele taak ooit echt afgewerkt krijgen.
Gebrek aan maatschappelijke erkenning
Thuisblijvers hebben het echter niet alleen over een gebrek aan voldoening wat hun huishoudtaken betreft. Ze lijden vaak ook onder het feit dat ze zich maatschappelijk nutteloos voelen. Karen Porter legde in hetzelfde interview met Psychology Magazine in 2015 uit dat de Westerse maatschappij van kleins af aan leert dat succes gelijk staat met een bruisende carrière en een goed salaris.
Thuisblijfmoeders kunnen zich dan ook boos en gefrustreerd voelen omdat hun partner ‘s avonds na zijn werkdag tijd krijgt om uit te blazen terwijl er voor hen nooit een stop op het werk staat. Maatschappelijk gezien hebben zij namelijk geen werkdag en hebben ze dan ook geen recht op een 'einde van de werkdag'.
Thuisblijfmoeders geven vaak aan dat ze het gevoel hebben dat ze het niet kunnen maken om hun uit huis werkende partner lastig te vallen na het werk. Zij zijn ten slotte heel de dag 'lekker thuis geweest'. Dat dat thuisblijven helemaal niet zo 'lekker' was maar juist heel slopend, is moeilijk uitgelegd te krijgen in een maatschappij waarin enkel betaald werk gewaardeerd en erkend wordt. Het gevolg is dat veel thuisblijfmoeders ook ‘s avonds en in het weekend gewoon door blijven gaan met werken tot ze er helemaal door zitten. De conclusie van het Gallup-onderzoek is dan ook dat het zou helpen als ook de maatschappij mee zou erkennen dat het een moeilijke job is, thuisblijfmoeder zijn. Op emotioneel vlak zou dit volgens de onderzoekers al een grote steun zijn.
Gebrek aan tijd en ruimte voor zichzelf
Sabrina Beasley, schrijfster voor Family Life en thuisblijfmoeder, beschrijft enkele problemen die je als thuisblijfmoeder kan ondervinden. Thuisblijfmama’s vinden het bijvoorbeeld heel moeilijk om tijd te vinden of te nemen voor zichzelf. De kinderen zijn altijd aanwezig en hebben hen altijd nodig. Er is geen moment stilte en er is zoveel te doen dat er gewoon geen tijd is om even halt te houden en na te denken over wat mama eigenlijk zelf graag zou willen.
Veel thuisblijvers hebben na een tijd ook het gevoel dat er steeds minder van henzelf overblijft. Ze schrijven dat ze zich leeggezogen voelen. Zo bevestigt ook Jami Ingledue op Huffington Post dat het lijkt of haar hele identiteit langzaam verdwijnt tot er niets anders meer van haar overblijft dan de lege schelp van de persoon die ze vroeger was.
Ook hier spelen schuldgevoelens een grote rol. Vermits de thuisblijfmoeder sowieso al vaak van de maatschappij uit de boodschap krijgt dat ze niet 'echt' werkt, durft ze ook minder goed tijd op te eisen voor zichzelf om even vrij te nemen van haar 'onechte werk'. Vaak durft ze geen hulp vragen en durft ze ook niet te zeggen dat ze eigenlijk tijd voor zichzelf nodig heeft.
Zijn thuisblijfmoeders dan gedoemd ongelukkig te zijn?
Ondanks de vele voordelen die met hun gezinssituatie gepaard gaan, hebben thuisblijfmoeders het alles behalve gemakkelijk. De Gallup-studie die in 2012 werd uitgevoerd bij 60 000 Amerikaanse vrouwen, ziet een duidelijke trend in negatieve gevoelens en depressie bij thuisblijfmoeders met jonge kinderen. Eén mogelijke oplossing om deze depressie tegen te gaan is volgens hen gaan werken, maar dat is natuurlijk niet voor iedereen een optie of een keuze.
Tegelijkertijd geeft de studie ook een andere piste aan: mocht er in onze maatschappij een grotere erkenning ontstaan van hoe zwaar en moeilijk het is om een thuisblijfmoeder te zijn, dan zouden thuisblijfmoeders zich belangrijker, meer begrepen en dus beter voelen. Niet alleen voor de moeders, maar ook voor de kinderen is dit van groot belang volgens de studie.
Zoals thuisblijfmama Wendy Wisner, blogster op de website
Mom.me, schreef: “de enige momenten waarop mijn harde werk opgemerkt wordt, is wanneer het niet meer gedaan wordt”. Van zodra thuisblijfmoeders het gevoel krijgen dat hun werk erkend wordt als een 'echte job', zoals de aanbeveling luidt in de conclusie van het Gallup-onderzoek, zullen ze hopelijk weer het gevoel hebben mee te tellen en zich beter gaan voelen.