Waarvan hebben stervende mensen spijt?

Op het sterfbed kijken we terug op ons leven en waarvan hebben we dan het meeste spijt? Verplegers in de palliatieve zorg hebben een top vijf gemaakt van de meest gehoorde spijtbetuigingen op het sterfbed. Zorg dat je deze fouten niet maakt, dan kan je ze op je sterfbed ook niet betreuren. Leef je leven ten volle, volgens je eigen normen en waarden.

Spijtbetuigingen

Ik heb gedaan wat van mij verwacht werd en niet mijn eigen weg gevolgd

Dit wordt het meest betreurd. Mensen hebben spijt dat ze hun dromen niet nagejaagd hebben. Ze hebben het pad gevolgd wat voor hun het meest logisch was en geprobeerd de verwachtingen van hun familie en vrienden waar te maken. Ze hebben te weinig voor hun zelf geleefd, vaak uit angst om op hun gezicht te gaan. Angst om te falen en om keuzes te maken die een zeker risico inhouden. Vaak niet eens voor zichzelf maar uit angst af te gaan voor een ander.

Ik wilde dat ik minder hard gewerkt had

Een wens die vaak door vooral mannen wordt geuit op hun sterfbed. Wanneer ze jong zijn zijn geld en carrière erg belangrijk, maar terugkijkend op hun leven zien ze vooral wat ze gemist hebben tijdens het opgroeien van de kinderen en wat ze hebben laten liggen in hun relaties vanwege tijdgebrek. Op hun sterfbed realiseren ze zich uiteindelijk dat ze met minder materiële dingen en een eenvoudigere levensstijl, maar meer tijd voor de mensen die belangrijk zijn geweest in hun leven, gelukkiger waren geweest.

Ik wilde dat ik mijn gevoelens vaker had geuit

Sommige mensen onderdrukken hun gevoelens en spreken zich nooit uit tegen de mensen in hun omgeving. Ze zijn bang vreemd gevonden te worden of mensen te kwetsen en uit angst voor het resultaat kroppen ze hun gevoelens op. Als gevolg hiervan worden ze bitter, haatdragend en ontwikkelen ze allerlei lichamelijke kwalen. Op hun sterfbed hadden ze graag hun ware gevoelens tegenover de mensen om hun heen laten blijken.

Ik wilde dat ik meer mijn best had gedaan om het contact met mijn vrienden te behouden

Wanneer we oud zijn en op ons leven terugkomen worden vaak de tijden waarop we het meest hebben meegemaakt het belangrijkste. Vaak is dat onze kindertijd of de tijd dat we jong waren en ook de vrienden uit die tijd komen in onze herinneringen steeds vaker terug en worden daardoor ook steeds belangrijker. Deze vriendschappen zijn verwaterd en verwaarloosd door gebrek aan tijd, maar vooral doordat je op die leeftijd andere prioriteiten had. Nu het einde nadert worden ze ineens weer erg belangrijk en krijgt men spijt.

Ik wilde dat ik mijzelf meer geluk had gegund

Veel mensen realiseren zich dit niet tijdens hun leven maar door verantwoordelijkheden en verantwoordelijkheidsgevoelens vergeten ze van het leven te genieten, de boel de boel te laten en gek te doen. Te lachen. Ze hebben hun hele leven meegedreven met de stroom en geleefd binnen het patroon zonder uit de ban te springen en dat spijt mensen op hun sterfbed.

Leef om te leven

Hieruit kan alleen maar de conclusie worden getrokken dat mensen moeten leven voor zichzelf. Ze moeten zich zoveel mogelijk laten leiden door hun eigen wensen en gevoelens zonder bang te zijn dat hun omgeving vreemd opkijkt. Mensen leven te veel voor een ander. Ze willen het goed doen in de ogen van hun omgeving. Ze willen dat mensen tegen hun opkijken en ze willen goed en belangrijk gevonden worden in de ogen van anderen. Pas op hun sterfbed komen ze tot de conclusie dat het helemaal niet belangrijk is wat die anderen vinden. Pas dan zien ze in dat ze voldaan hebben aan verwachtingen en patronen, vooral niet opvallen en anders dan een ander zijn en wanneer het te laat is, volgt spijt.