Geen midlifecrisis meer?

Soms wordt er lacherig gedaan over de man of vrouw die ergens tussen pakweg 38 en 48 jaar (even) een andere koers in slaat. Toch is het niet helemaal vreemd dat er op die leeftijd iets in je opkomt, dat je doet besluiten dat het mogelijk anders moet, je er nog bij hoort, je een statement wilt maken etc. Het gaat hier bij veel mensen om een zeer indringende fase van het leven en het besef dat het leven niet eeuwig doorgaat, komt dichterbij als de wijsheid in de mens komt.

Wat is een midlifecrisis eigenlijk?

Wijsheid komt met de jaren en toch lijkt in deze fase van het leven, dat je de wijsheid helemaal kwijt bent. Althans, zo komt het op andere mensen vaak over. Maar feitelijk is het niet meer of minder dan een soort identiteitscrisis. Het besef dat het leven eindig is en je je plots realiseert dat je nog veel “wil doen”. Zaken die je bijvoorbeeld in je jeugd al had willen doen en wat er nooit van gekomen is. Maar het kan ook zijn dat je je bedenkt dat je zo niet verder wil, bijvoorbeeld als je leven een sleur lijkt. In gesprek gaan met je partner zou het meest logische zijn, maar tijdens een dergelijke fase, zijn de stappen vaak net even iets radicaler.

Krijgen we er allemaal mee te maken?

Nee, we krijgen er niet allemaal mee te maken. Of we kunnen eigenlijk beter stellen dat niet iedereen er iets van merkt. Veel mensen gaan op een geleidelijke schaal verder. Het heeft te maken met de persoon die je bent, maar ook omgevingsfactoren kunnen een rol spelen. Was het eerder nog zo dat men er van uitging dat zo’n 30% tot 33% van de mensen “herkenbaar” in een midlifecrisis zaten, inmiddels lijkt dit aantal gedaald te zijn en is de raming 22% tot max 25%. Wat in een hectische maatschappij toch opmerkelijk lijkt.

Hoe merk je een midlifecrisis op?

Er zijn verschillende zaken die een rol kunnen spelen en niet iedereen heeft dezelfde invalshoek. Vaak speelt een nieuw levensdoel echter een grote rol. Verder kunnen onderstaande zaken opdoemen, waarbij het er altijd om lijkt te gaan dat het niet uitgesteld kan worden. Het moet nu!

• Er nog bij willen horen ook al is de “jeugd” voorbij. Men gaat dan zaken uit die periode terughalen of de dingen doen die men destijds had willen doen.
• Een voortvloeisel uit het eerste punt is ook de jeugd vast willen houden. Mogelijk is deze aandacht enig moment verslapt (bijv. met jonge kinderen), maar plots is het weer belangrijk.
• De bestaande vriendengroep is niet meer “toereikend” en je gaat op zoek naar andere vrienden.
• Spirituele ontwaking vindt ook vaak op deze leeftijd plaats en men gaat zich er dan in verdiepen of stromingen volgen.
• Ideeën die normaal weinig aandacht krijgen plots ten uitvoer brengen. Onder het motto “het moet allemaal anders …”
• Het warrige in je hoofd kan ook aanleiding zijn de rust proberen te herpakken met het drinken van meer alcohol.

Keurslijf

Het keurslijf lijkt afgeschud te moeten worden en waar de een zich er prima bij voelt of dit geleidelijk van zich af kan schudden, een groep mensen kan dat niet op die manier. Het moet dan net even wat drastischer … en dat valt andere mensen weer op.

De geleidelijke schaal van veranderen neemt toe

Minder mensen lijken – duidelijk zichtbaar – last te hebben van een midlifecrisis en dit lijkt te maken te hebben met het bewustwordingsproces tijdens het leven. Dat klinkt mogelijk zwaar, maar dat is het niet. Maar dat het leven meer is dan leren, werken, gezin stichten en grootbrengen, om vervolgens dood te gaan, wordt op steeds jongere leeftijd duidelijk. Men is zich steeds bewuster van het leven, zoals dat er nu uitziet. De toekomst is nog steeds belangrijk, maar het nu ook. Dat maakt dat er nu ook meer gedaan wordt en er niet, zoals vaak in het verleden, gewacht werd. Men nam tijdens de jongere jaren vaker een afwachtende houding aan, op het moment dat er iets spannends speelde. Het hoorde niet, de middelen waren er niet voor etc.

Bewustwording is de eerste stap en als je je bewust bent is het een keuze er iets mee te doen of niet. De jonge mannen en vrouwen die dat de afgelopen jaren gedaan hebben, hebben – zoals het er nu naar uitziet – minder last van een midlifecrisis en zijn op die leeftijd meer in balans.

Balans

Bij de een komt de balans na een heftige periode, zoals een midlifecrisis, en bij de ander gaat het op geleidelijke schaal en merk je er minder van. Spreekt voor zich dat er ook nog altijd mensen zijn die er helemaal niet mee bezig zijn. Mensen die niet het leven als leren zien en leven alsof alles ze overkomt of het juist 100% proberen te controleren. Overigens is niets goed of fout, slechts anders.

Tot slot

Het leven is zoals je het zelf invult. Je bent verantwoordelijk voor je eigen leven en sommige mensen ondergaan een harde leerschool en sommige gaan er fluitend doorheen. De midlifecrisis hoort er voor sommige mensen nog steeds bij, maar misschien komt de mens nog wel zover dat de midlifecrisis echt tot het verleden gaat behoren.