Persoonlijke groei komt niet vanzelf

Iedereen kan in het leven leren, soms via de harde weg en andere gaat het (in ieder geval ogenschijnlijk) beter af. Maar wat voor iedereen geldt, is dat het niet vanzelf gaat. Iedereen die persoonlijke groep door wil maken, moet iets met datgene wat op zijn of haar pad komt doen. De vraag is alleen of je ziet wat voor levenslessen er op je pad komen en zo ja of je er ook iets mee kunt en wilt doen.

Geloven in groei

Het proces van persoonlijke groei begint bij het geloof dat een mens kan groeien tijdens het leven. Meestal wil dat in de praktijk ook zeggen dat er een geloof is dat er meer is dan dit aardse leven en dat je je levenslessen meeneemt “voor de toekomst”.
Maar ook als je daar niet in geloofd, kan je nog steeds in het leven willen groeien als mensen. Je ervaringen weer inzetten in de volgende fase van je leven en er geestelijke rijker door worden.
Echter, geloof of geen geloof in iets na dit leven … wil je het leertraject in gang zetten, dan moet je open staan om te leren.

Groei spelenderwijs of vanuit geconditioneerd gedrag?

Het mooiste is natuurlijk als het natuurlijk proces als vanzelf gaat en mensen de levenslessen als vanzelf weer toepassen. De praktijk is over het algemeen wat weerbarstiger en dit heeft met name te maken met de mens zoals deze geconditioneerd is.

Dit conditioneringsproces begint al op jonge leeftijd. We moeten immers van alles leren en dat begint bij je ouders/opvoeders die de basis gaan leggen, daar komt vervolgens het onderwijs bij kijken en daarna vanuit het sociale netwerk de (sport)vereniging, vrienden etc bij. In ieder proces zit wel iets van conditionering en is in ieder geval deels ook nodig om een gezonde brede basis te leggen. De “maar” in dit kader zit hem in de beperking die conditionering met zich meebrengt.

Conditionering

Conditionering in de klassieke vorm wil zeggen dat je alles aan en af kunt leren. Door systematisch prikkels uit te lokken, krijg je reacties (aldus Pavlov). Bij conditionering denken we vaak aan uiteindelijk een ingekaderd persoon, wat vervolgens weer negatief wordt uitgelegd. Echter, je kunt het ook positief toepassen en mensen met bijvoorbeeld fobieën helpen.

Het negatieve aspect in dit kader, heeft te maken met het inperken van mensen. Het inperken kan je open vizier – wat helpt bij het persoonlijke leerproces – onderuit halen. Dit heeft weer tot gevolg dat je niet of minimaal minder open staat voor alles om je heen. Zaken die immers zijn vastgelegd als zijnde waarheid, maken je dan niet of minder snel aan het twijfelen. Een weg inslaan die niet voor de hand ligt, zal minder snel ingeslagen worden en bedenken dat zaken niet voor niets op je pad komen (geloof je in toeval of niet?) worden niet opgemerkt.
Beknot het is bewegingsvrijheid? Jazeker, en voor degene die hieruit wil stappen, is dat meestal een stevige stap. Als deze al gezet wordt, want conditionering is ook veilig. Althans het voelt veilig, wat weer een basis is in het mensenleven.

Open jezelf voor de wereld

Leerscholen

Als je echter in staat bent jezelf te openen voor de wereld, dan komen er zeker nieuwe zaken op je pad. Wat niet altijd een halleluja-sfeer zal geven, maar minimaal leerzaam. Als je alles ziet als een leerschool, dus ook mogelijke strubbelingen op je werk of op school, relaties in de zin van je partner, maar ook kinderen en andere familieleden. Verder de wisselwerking tussen vrienden en je competitieve strijd tijdens het sporten. Op dat moment maak je een mooi begin, want het is er allemaal al, je moet jezelf alleen openen en niet alleen vanuit jezelf te denken (wat wil ik?). Dan open je als het ware je leven voor het echte leven.

Durf te voelen

Combineer je leerscholen vervolgens met het durven te voelen en je zet een volgende stap. Immers, je intuïtie is niet wetenschappelijk, maar moet alles wetenschappelijk zijn om die vervolgstap te zetten? Je intuïtie volgen en iets “goed” of “fout” laten voelen én er naar te handelen, is erg belangrijk in het leven. Het brengt lichaam en geest weer dichter bij elkaar, want je hebt het immers niet voor niets beide gehad.
Als je dit niet gewend bent, zal het in het begin “eng” voelen, maar je gevoel zal je niet bedriegen, begin anders met iets kleins waar je je gevoel de beslissing laat nemen. In een volgend stadium betrek je je hoofd en je hart er vanzelf beide bij.

Verbreding van je wereld

Als je je open durft te stellen, je gevoel durft toe te laten, kom je tot een wereld die veel groter is dan je eigen direct omgeving. Je zintuigen vangen meer op en je kunt tot verruiming komen van je eigen wereld. Dit kan betekenen dat je je gaat verdiepen in zaken, waar je tot voor kort niet eens over na hoefde te denken of je zoekt het zelfs op. Andere culturen, historie, nieuwe ontwikkelingen in de wereld … het kan je beeld verruimen en toelaten in je eigen wereld.

Kijk er naar, bedenk hoe een situatie je eigen beeld kan verruimen of zelfs je gedachten ergens over kan veranderen en hoe je er van kunt leren (dit geldt voor negatieve en positieve ervaringen). Wat heeft het je gebracht en/of kan je toepassen voor de toekomst? Niet alles is direct toe te passen, maar als je je ergens voor openstelt komt het in ieder op je pad. Mogelijk valt op een later tijdstip het bekende kwartje pas.

Tot slot

Leren gaat altijd gepaard met vallen en opstaan, soms een harde leerschool en soms gaat het in een vloeiende beweging en sta je er misschien niet eens echt bij stil. Maar op deze manier “durven” te leven, verrijkt je sowieso.