Noord-Koreaanse strafkampen, gruwelijkheden en getuigenissen
In Noord-Korea zijn nog vele strafkampen te vinden. Deze strafkampen kunnen en mogen worden vergeleken met de strafkampen in nazi-Duitsland in de jaren '30 - '40. In deze Noord-Koreaanse strafkampen spelen mensenrechten geen rol. Er vinden zonder enig pardon martelingen, executies en meerdere gruwelijkheden plaats.
Noord-Korea
Noord-Korea wordt beschouwd als het land met de slechtste democratie. Dit wordt uitgebeeld in het cijfer 1.08 van de 10. Het is dan ook een dictatoriale staat. In tegenstelling tot de buren in het zuiden. In Zuid-Korea vind je, in tegenstelling tot bij de noorderlingen, een moderne economie met een openlijke democratische staat. Noord-Korea telt zo'n 25 miljoen inwoners. Wanneer je als inwoner tegen het regime bent, zul je worden vervolgd en naar een concentratiekamp verbannen. Tegenstanders van het regime kunnen tevens met hun hele gezin naar een concentratiekamp worden gestuurd voor de fout van een enkeling. Godsdienstvrijheid en vrijheid van meningsuiting zijn in Noord-Korea niet aan de orde. Ook voedselschaarste eist zijn tol op de 25 miljoen burgers.
Geschiedenis
Van 1910 tot 1945 werd Noord-Korea bezet door Japan. Deze bezetting werd abrupt een halt toe geroepen toen Japan zich overgaf aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Dit betekende dat het bewind over Korea werd verdeeld. Het noordelijke deel van Korea werd bezet door de Sovjet-Unie, het zuidelijke deel door de Verenigde Staten. Op 9 september 1948 werd het noorden van Korea uitgeroepen tot zelfstandige en onafhankelijke staat in de hoofdstad Pyongyang.
Van 1950 tot 1953 werd er oorlog gevoerd tussen Noord- en Zuid-Korea. Noord-Korea viel, in juni 1950, bij de zuiderlingen binnen. De "Koreaanse Oorlog" heeft miljoenen levens gekost. Noord-Korea werd in deze oorlog bijgestaan door China, Zuid-Korea werd geholpen door de Verenigde Staten. De militairen van de Verenigde Staten streden onder de vlag van de Verenigde Naties. Tot op de dag van vandaag geldt er een wapenstilstand tussen Noord- en Zuid-Korea.
Strafkampen en de getuigenissen
In het dictatoriale Noord-Korea bevinden zich vele strafkampen. Noord-Korea ontkent het bestaan van deze concentratiekampen. Het is echter duidelijk in kaart gebracht op satelliet beelden. De wreedheid in de concentratiekampen zou per kamp verschillen. De straffen zouden variëren in o.a. slavenarbeid, executies, dagen stilzitten zonder enige beweging, chemische testen op gevangenen tot nog vele malen erger. Naar schatting zit zo'n 1% van de bevolking in een concentratiekamp. Jarenlang wilden vrijgelaten en ontsnapten Noord-Koreanen niet spreken met buitenstaanders over de gruwelijkheden in deze kampen. Zelf als dit anoniem gebeurde waren ze bang dat het ernstige gevolgen zou hebben. Na vele jaren is het de Verenigde Naties gelukt om getuigenissen te vergaren.
Getuigenissen van slachtoffers
Hier volgen een aantal verhalen van meerdere getuigen. De verhalen kunnen als
schokkend worden ervaren.
“Ik denk dat ik zeven was en een meisje kwam van school. Ze kwam denk ik door graan, een tarweveld, waar ze vijf gewassen had meegenomen. Ongeveer twee keer per week kozen ze een kind uit om inspectie op uit te voeren en te kijken of hij iets heeft gestolen of verbergt. En ze had zo’n pech dat zij werd uitgekozen. In haar zak zat graan, en de bewaker vroeg hoe ze daaraan kwam. Ze vertelde hem dat ze het van de grond had geraapt. Er was een houten stok die de bewakers gebruikten. De bewaker zei: dat is niet de manier waarop ik je het geleerd heb. Ze werd zo hard geslagen dat ze flauwviel. We brachten haar naar haar moeder. Ze kwam niet naar school de volgende dag. We hoorden dat ze dood was.”
“De baby huilde toen hij was geboren. We waren zo nieuwsgierig, dit was de eerste keer dat we een baby geboren zagen worden. Dus we keken ernaar en waren zo gelukkig. Maar opeens hoorden we voetstappen van een bewaker, die de moeder vroeg de baby te verdrinken. De moeder smeekte: ‘Er is me verteld dat ik geen baby zou kunnen hebben, maar ik had geluk en werd zwanger, dus laat me de baby houden, vergeef me alsjeblieft.’ Maar de agent bleef de vrouw slaan, de moeder die net iemand het leven had geschonken. En de baby, net geboren, was alleen maar aan het huilen. En de moeder pakte met bibberende handen haar baby en stopte het gezicht in het water. De baby stopte met huilen en we zagen waterbubbels uit de mond van de baby komen. Een oude vrouw hielp met het werk, ze pakte de baby uit het water en verliet de ruimte in stilte.”
“De gevangenen werden naar de achterkant van het gebouw gebracht en de Noord-Koreaanse bewakers zeiden dat wanneer je deze gevangenis ingaat, je geen mens bent, maar een dier en je moet kruipen als een dier.”
“De bewaker vroeg de manager mijn vinger af te snijden. Ik ging op mijn knieën en smeekte hem het niet te doen, maar dat werkte duidelijk niet. Ik dacht dat hij mijn hele hand zou afsnijden, maar het was maar een vinger. Op dat moment was ik hem zo dankbaar, omdat ik slechts een vinger verloor in plaats van een hele hand.”
Tekeningen
Eén van de getuigen maakte
tekeningen van wat hij had gezien in een Noord-Koreaans strafkamp.