Waar komt die agressie bij jongeren vandaan?

Om de haverklap wordt de samenleving opgeschrikt door vreselijke moordpartijen door jongeren. Daar waar ze eerst beperkt bleven tot de Verenigde Staten (herinner u Michael Moores film ‘Bowling for Colombine’ (2002), is het fenomeen de laatste jaren nu ook naar Europa overgewaaid. Wat scheelt er toch met onze jongeren?

Schieten maar

Sinds enkele jaren steekt het fenomeen steeds meer de kop op in Europa: jongemannen die als een wildeman om zich heen beginnen te schieten en onschuldige mensen de dood injagen. We hadden voorbeelden in Finland, Nederland, België en Duitsland en opvallend: naar analogie met Amerika werden vooral scholen geviseerd.

Geen rechtstreeks verband

De media leggen nogal makkelijk de link met gewelddadige computerspelletjes. Blijkbaar viel het op dat de daders hierdoor gefascineerd waren.

Wetenschappelijk onderzoek heeft echter uitgewezen dat er geen rechtstreeks verband met de moordpartijen is. Er spelen miljoenen jongeren ter wereld computer- en videospelletjes en haast niemand vertoont gewelddadiger gedrag. Integendeel, algemeen wordt het juist beschouwd als een kanalisering van de agressie die bij elk van ons in meerdere of mindere mate aanwezig is. Slechts bij enkele individuen slaan de stoppen door.

Onderzoek toonde aan dat een speler agressiever kan zijn het eerste kwartier na het spel, maar verder zou dat niet reiken.
Naar verluidt zouden deze jongeren evenwel reeds een tijdje met moordzuchtige gedachten hebben rondgelopen en gewoon behoefte gehad hebben aan een scenario om die uit te voeren. Dat scenario vonden ze dan kant en klaar bij hun computerspelletjes.

Waar ligt de oorzaak?

Specialisten die zich op dit fenomeen hebben gestort, zien de oorzaak eerder in de opvoeding of op de school zelf. Verschillende daders ondergingen pesterijen op de school of waren sociaal totaal geïsoleerd. De wraakgevoelens manifesteren zich en leiden tot een wanhoopsdaad waardoor ze eindelijk de aandacht krijgen die ze nooit gehad hebben (herinner u dat verschillende daders hun actie via het internet hebben aangekondigd).Vaak zijjn het onopvallende jongeren, stille, teruggetrokken kerels van wie men zulke acties niet verwacht, wat volgens psychologen wijst op een persoonlijkheidsstoornis. Als deze door de onmiddellijke omgeving gedetecteerd wordt, kan de jongere begeleid worden, gebeurt dat niet is een ontsporing mogelijk.

Geweld

Toch moeten we onszelf geen rad voor ogen draaien. Feit is dat onze samenleving steeds gewelddadiger wordt. Kijk naar de scholen waar jonge mensen steeds onhandelbaarder worden. In de Verenigde Staten (en nu ook in sommige steden in Frankrijk) is bijstand van de politie nodig om een goed verloop der lessen te garanderen.

Ook ‘grote’ mensen worden sneller agressiever (mondelinge agressie is ook agressie) als men het over iets niet eens is.
In onze beeldcultuur kan iedereen dagelijks voldoende ‘voorbeelden’ zien die je tonen hoe je problemen en conflicten gewelddadig oplost, zowel in fictieve situaties (film) als in de realiteit (de terroristische aanslagen overal op de wereld zetten de toon en tot wat een president-cowboy in de VS in staat was staat ons nog levendig voor de geest).

Ik denk dat de sleutel voor de oplossing van het probleem gewoon bij onszelf ligt: onze maatschappij moet dringend minder gewelddadig worden, zodat jonge mensen andere, betere voorbeelden voorgeschoteld krijgen. Tevens moet het verspreiden van wapens nog meer worden ingeperkt, want als instabiele mensen al te makkelijk de gelegenheid krijgen om aan wapens te komen is het hek helemaal van de dam. Dat hebben we tot onze scha en schande reeds talloze keren ondervonden.