De heilige Koran

De Koran is het heilige boek van moslims. Voor hen is het het directe woord van God zoals die het aan de profeet Mohammed (vzmh) openbaarde.

Openbaring van de Koran

Het Arabische woord Quran (in het Nederlands meestal geschreven als Koran) is afgeleidt van het woord voor lezen of reciteren. Bij zijn eerste openbaring door de engel Gabriël (of Jibril) zei deze tot de profeet Mohammed (vzmh): "Lees!". De openbaring van de Koran vond plaats over een periode van 23 jaar, waarbij steeds een hoofdstuk (soera) of een aantal verzen (aya's) aan de profeet werden geopenbaard.

De samenstelling van de Koran

De Koran werd pas volledig vastgelegd na de dood van de profeet Mohammed (vzmh) ten tijde van de derde kalief Uthman. Hij stelde een commissie samen om zo de juiste, exacte samenstelling te krijgen onder leiding van de schrijver Zaid Ibn Thabit, die al in de tijd van de profeet dingen had vastgelegd (de profeet zelf was analfabeet). De Koran bestaat uit 114 soera's, die elk weer onderverdeeld zijn in aya's. De samenstelling is niet chronologisch, maar van beginnend met 'Al-fatiha' (de opening, de soera die onderdeel is van elk gebed van elke moslim. Daarna volgen de hoofdstukken elkaar op samengesteld naar lengte, het langste hoofdstuk (Al-Baqarah, de koe) eerst tot aan het korste hoofdstuk. Veel van de kortere soera's zijn in het begin geopenbaard, de langere vaak later. En alle lange hoofdstukken zijn geopenbaard in Medina. Van elke soera of deel er van is bekend of die geopenbaard is in Mekka of in Medina.

Verschillende Korans?

Veel moslims zullen zeggen dat er geen verschillende versies van de Koran zijn. Echter tijdens het vastleggen van de Koran traden er verschillen op, klinkers werden namelijk niet vastgelegd. Bij andere letters, zoals de 't', 'th' en 'b', werden de tegenwoordig gebruikte puntjes weggelaten. Door deze zaken kon een lezer of schrijver soms andere woorden lezen dan er daadwerkelijk bedoeld werden. De variaties waren het gevolg van het schrijven en copiëren van de tekst. Later (rond de negende eeuw) legde de wetenschapper Abu Bakr Ibn Mujahid een systeem vast van klinkers en het juiste gebruik van medeklinkers. Hij verkoos zeven recitaties als zijnde de beste en meest betrouwbare. De verschillen zijn aanzienlijk, maar betreffen eigenlijk vooral een verschil tussen de gebruikte klinkers. Volgens wetenschappers binnen de Islam maken de variaties nauwelijks verschil voor de betekenis.

De taal van de Koran

De verwijzingen in de Koran betreffen zowel religieuze als historische gebeurtenissen, maar zelden zijn ze zeer specifiek. Omdat veel zaken niet geheel duidelijk zijn ontwikkelde zich snel een wetenschap die de exegese van de Koran tot doel had; de Tafsir. God of Allah spreekt in de Koran vaak direct tot de mensen. De taal van de Koran is het Arabisch en veel moslims nemen de moeite om hele delen uit hun hoofd te leren, ook al is Arabisch niet hun moedertaal. Het klassieke Arabische van de Koran is ook voor hedendaagse moslims niet altijd even duidelijk, omdat die taal behoorlijk afwijkt van het moderne Standaard Arabisch (laat staan van de taal die op straat gesproken wordt en in elk land en region verschilt). Vertalingen van de Koran zijn vaak moeilijk en veel moslims vinden dat er essentiële dingen verloren gaan in de vertaling. Ook verliest de tekst haar poëtische kracht bij een vertaling. Voor Arabische moslims is de Koran niet alleen hun religieuze leidraad, maar ook het hoogtepunt in de Arabische literatuur.