Duivelse klopgeestactiviteiten rond wonderkind Eleonore

Eleonore Zuegun was een Roemeens meisje van boerenafkomst, dat op twaalf jarige leeftijd voor het eerst geconfronteerd werd met vreemde effecten. Het waren deze parapsychologische gebeurtenissen die haar later beroemd zouden maken. In Eleonore's aanwezigheid vlogen voorwerpen rond zonder dat er iemand te zien was die dat gedaan kon hebben.

Werk van de duivel

Eleonore Zuegun was de kern van klopgeestactiviteiten. Het lijkt onwaarschijnlijk dat zij geprobeerd zou hebben de verschijnselen via bedrog op te roepen, want ze werd er aanvankelijk door de bijgelovige dorpelingen om vervolgd. Deze dorpelingen dachten dat dergelijke verschijnselen het werk van de duivel waren. Vooral omdat er vaak geheimzinnige merktekens op haar gezicht verschenen. Ook de merktekens werden uitgelegd als het werk van de duivel. Het gevolg was dat Eleonore in een inrichting werd gestopt, waar ze wellicht gebleven zou zijn als een Oostenrijkse gravin haar niet had opgemerkt.

Oostenrijkse gravin

Deze gravin (Zoe Wassilko-Serecki) had belangstelling voor parapsychologie en ze zorgde ervoor dat Eleonore uit de inrichting werd ontslagen. Ze adopteerde Eleonore, nam haar mee naar Wenen en schreef een artikel over haar, dat in het Journaal van het Amerikaanse Genootschap voor Parapsychologische Onderzoek werd gepubliceerd. Toen de parapsychologisch onderzoeker, Harry Price, het artikel las besloot hij naar Wenen te gaan om zelf de verschijnselen van Eleonore te onderzoeken. Eleonore Zuegun werd zo een van de eerste proefpersonen van Harry voor zijn parapsychologisch onderzoek.

Alarmerende gebeurtenis

De onderzoekingen van Harry Price begonnen met een alarmerende gebeurtenis. De gravin, Eleonore en hij zelf waren bijeen in de studeer-slaapkamer van de gravin. Harry had voor het meisje wat speelgoed meegebracht. Toen Eleonore ermee speelde, ging het stuk. Ze liep naar de plaats waar Harry en de gravin zaten en vroeg hem om het speelgoed te maken. Beide volwassenen stonden op om ernaar te kijken en terwijl ze dat deden, schoot er een metalen briefopener van achter hen vandaan door de kamer. De briefopener miste maar net het hoofd van Harry en priemde zich in de deur aan de andere kant van de ruimte. Het was duidelijk dat niemand de briefopener gegooid kon hebben, want er was niemand anders in die kamer. De schrijftafel waarop de briefopener had gelegen, stond aan de andere kant van de studeer-slaapkamer, voor een raam dat stevig afgegrendeld was.

National Laboratory

Dit laboratorium dat Harry Price in 1926 onder de naam "National Laboratory of Psychical Research" in Kensington had geopend, was bestemd als permanente behuizing voor de apparatuur die Harry had ontwikkeld om bedrog bij mediums te kunnen opsporen. Omdat zich tijdens het korte bezoek dat Harry Price bij de gravin in Wenen aflegde nog meer verplaatsingen voor deden, raakte Harry daar zo van onder de indruk dat hij de gravin overhaalde om Eleonore naar Londen te brengen. Daar werden (in het National Laboratory) onder zorgvuldig gecontroleerde omstandigheden en in het bijzijn van getuigen talloze psychokinetische effecten (PK) geregistreerd. Zo werd Eleonore Zuegun het mediamieke wonderkind.

Vreemde verwondingen

Tijdens de proeven gebeurde er telkens iets vreemds. Alle proeven gingen vergezeld van kleine verwondingen op het lichaam van Eleonore. Ze kreeg rode striemen en een soort tandafdrukken. Haar polsslag werd evenredig sneller aan de verschijningen. Het moet voor het meisje wel een enorme opluchting geweest zijn dat de verschijnselen plotseling ophielden aan het begin van haar puberteitsjaren.

Klassiek voorbeeld van klopgeestactiviteiten

Het geval Eleonore Zuegun is een klassiek voorbeeld van klopgeest-activiteiten, omdat de gebeurtenissen spontaan, ongecontroleerd voor Eleonore en onvoorspelbaar waren.