Een verliefdheid stoppen

Anoniempje, 15-02-2017 13:43 #83
Hallo
ik ben een meisje van 13 en heb een probleem. vorig schooljaar zat een jongen in mijn klas waar ik hopeloos op verliefd (voor de eerste keer) was/ben na december is hij dan naar een andere school gegaan en ik heb op dat moment gehoord dat hij in coma lag. ik ging helemaal af van verdriet en heb dat dan gezegd aan mijn vriendinnen ondertussen hebben zij dat laten weten aan hem dus hij weet dat ik hem niet kan vergeten. dit is inmiddels bijna 2jaar geleden en mijn beste vriendin zegt dat hij het niet waard is en dat ik hem moet vergeten maar ik heb al alle mogelijke dingen geprobeerd maar het lukt niet. kan iemand me helpen?

Noussy, 05-10-2016 21:13 #82
Help ik ben niet volwassen maar 13 jr en ben al sinds de zomervakantie smoorverliefd op een jongen waar ik samen mee heb gewerkt (bijbaantje). Help me want alles wat hier staat werkt niet en P.S hij is mijn beste vriend geworden.

Help_me, 01-07-2016 22:09 #81
Ik heb echt hulp nodig. Ik ben een jongen van 16 en ben verliefd op een meisje uit een andere klas (zelfde leeftijd). Ik ben hopeloos verliefd op haar en kan haar maar niet uit mijn hoofd zetten. Op onze school hebben we clusters waardoor ik haar maar 2x per week zie. Soms werpen we blikken naar elkaar, waardoor ik geloof dat zo ook op mij is. Het punt is dat ik het niet zeker weet omdat ze nogal verlegen is. We hadden laatst ons eerste gesprek in het hele jaar. Het ging niet over ons, maar over de winnaar van de quiz op school. Het was een kort gesprek waaruit ik niet veel kon afleiden, maar ik weet dus niet wat ik nu moet doen…
Please help me!

P., 10-05-2016 17:20 #80
Hallo, ik ben een jongen, 15 jaar oud (over 1 maand 16). Ik ben vorige week op schoolreis geweest naar Londen en, omdat ik niet al te veel echte vrienden heb, zat ik eerst alleen in de bus. Ik kon bijna wel janken want ik wou achter de vier jongens van mijn klas die ik het aardigste vind zitten en dat kon niet doordat er al rugzakken op de zitplaatsen achter hun waren. Toen we een kleine pauze hadden, gingen de jongens voor me op mijn plaats zitten en omdat ik dat natuurlijk niet al te erg vond, ging ik dan toch maar op de plaats achter die 4 jongens van mijn klas zitten. En toen kwamen er 3 meisjes, ja 3(!) dit wil dus zeggen dat ik er wel bij kon aangezien er per rij 4 zitplaatsen zijn, natuurlijk. 1 van die 3 meisjes was een Waalse die ik al ken van het eerste jaar in de middelbare school, een andere was dan weer een meisje van de basisschool en nog een andere was iemand die ik niet kende. Omdat ik eigenlijk een asociale jongen ben praatte dat Waalse meisje die ik al kende niet tegen mij waar ik dus naast zat in de bus, zij is overigens ook wel niet de sociaalste. Toen we aankwamen op de Ferry van Calais - Dover waren we enkele uren op de boot. Toen we weer in de bus waren mocht moest ik van plaats wisselen want de meisjes wouden op 1ntje na beurt om beurt naast me zitten omdat dat eerlijker was. Ze wouden natuurlijk eigenlijk niet naast me zitten, ze zaten liever naast elkaar. Ik zat dus naast dat meisje dat ik niet kende, zelfs nog nooit gezien had. Toen ik naast haar zat zij ze meteen vriendelijk hallo en zijn we in een mooi gesprek beland. De volgende dag, 's avonds, zat ik weer naast haar om het verhaal wat in te korten en weer een boeiend gesprek. We hebben het gehad over bv. de schaal van mijn favoriete voetbalclub die ik gekocht had. Ze vroeg ook of ik hem wilde tonen en toen zei ze dat haar favoriete kleur ook blauw is, de kleur van Manchester City. En we hebben dan op de terug weg gekaart enzo. De bus had vertraging, zware vertraging. Er werd gezegd dat we pas rond 2 uur 's avonds zouden aankomen (ik was hier stiekem heel erg gelukkig mee). Er werd in de bus ook een film opgezet American Sniper. Ik deed de hele tijd alsof ik naar de film keek, want eigenlijk keek ik stiekem vanuit mijn ooghoek naar haar. En soms wreef ik met mijn hand op mijn gezicht of keek ik weg om haar aandacht te trekken, dit lukte. Nu ben ik al enkele dagen terug thuis en kan mijn gedachten niet meer verzetten. Het is ook heel moeilijk voor mij want ik ben niet echt spraakzaam en zeker niet tegen meisjes dus het zou opvallen door tegen haar te praten. Kan iemand me alsjeblieft helpen hiermee? Alvast heel erg bedankt voor dit allemaal te lezen.

Anoniem, 12-04-2016 15:08 #79
Ik ben nu al bijna een jaar verliefd op een jongen die ik niet ken. Het begon allemaal dat hij heel erg leek op mijn favoriete mannelijke popster, dat was denk ik de knapste man die ik ooit in mijn hele leven heb gezien (en dat vind ik nog steeds). Ik was geobsedeerd met hem. Toen liet mijn vriendin foto's zien van haar klas en er zat een jongen in en hij leek precies op hem, twee druppels water. Ik voegde hem toe op twitter en hij begon meteen tegen mij te praten en interesse in me te tonen. Hij begon me ook toe te voegen op andere social media. Ik werd verliefd, mijn hele social media draaide om hem. Ik wist alles over hem, ik vroeg alles aan mijn vrienden wat ze over hem wisten en begon hem te idealiseren, hij was perfect. Ik werd verliefd op de gedachten van hem. Ik weet niet hoe ik over hem heen kan komen, het is alsof mijn leven om hem draait en ik weet niet wat ik moet doen.

J., 15-03-2016 19:58 #78
Wat een verhalen hier zeg, ik dacht echt dat ik de enige was die hiermee te maken heeft.

Vorig jaar februari/maart verliefd geworden op een meisje van 16 (nu 17). Ik ben zelf 27, dus sowieso al niet echt handig.
Nu vond ik haar al langer leuk, maar wilde hier geen werk van maken en hield me er niet mee bezig, juist om het leeftijds-en niveauverschil. Maar vorig jaar rond de genoemde tijd legde ze contact met mij en leek het er naar mijn idee echt op dat ze mij leuk vond. Ze had namelijk zomaar ineens mijn telefoonnummer achterhaald en vroeg of we een keer samen uit gingen, en tijdens deze avond vroeg ze meerdere malen of ik al 'op zoek' was en leek ze duidelijke hints te geven. Ik wist toen helaas niet hoe ik hier het beste op in kon gaan. Nog nooit een relatie gehad, dus best een 'groentje' op liefdesgebied. Uiteindelijk (te lang gewacht?) kregen we toch minder contact en kwamen er (wellicht door mijn verwachtingen?) steeds kleine misverstandjes/miscommunicaties en uiteindelijk een halfjaar later heb ik gezegd dat ik haar erg leuk vond en zo en toen kreeg ik als antwoord: 'wij zijn gezellig vrienden en verder hoef je niets te verwachten'. Wel eerlijk van haar en ik neem het haar ook niet kwalijk, maar het was niet wat ik het liefst had gehoord natuurlijk.

Inmiddels zijn we 7 maanden verder en ik heb nog wel wat contact met haar, af en toe een whatsappje of zo, maar we hebben elkaar al 3 maanden niet gezien en dat is wel even beter zo misschien. Desondanks blijf ik dagelijks achter elkaar door aan haar denken en gaan alle scenario's door mijn hoofd. Wat als ik wél gestopt was met roken? Vond ze me echt leuk in het begin of vond ze me gewoon erg gezellig/aardig? En nog tientallen meer gedachten. En dan zie ik hier verhalen staan van mensen die ongeveer hetzelfde al 5 jaar met zich meedragen… Ik heb dit op deze manier nog nooit meegemaakt en wil dit ook niet zo lang nog volhouden.

Linde, 14-03-2016 21:24 #77
Ik ben nu al zo'n jaar verliefd, alleen jammer genoeg, het is een klasgenoot. Vanuit anderen gezien een van de minst aantrekkelijke jongens uit de klas. Confrontatie voorkomen is onmogelijk. Ik praat er met veel mensen over, alleen heb ik het gevoel dat ik me daar alleen maar ongeruster mee maak. Ik heb volgens mij al alle stadia in het hebben van een verliefdheid al gehad. Het irriteert me. Ik kan mezelf redelijk koel houden als ik tegen hem praat, maar ik voel dat het meer dan alleen een verliefdheid is. Ik ben, nadat ik verliefd ben geworden, mijn depressie langzaam achter me gelaten, alleen ik ben te afhankelijk van hem. Mijn verliefdheid is psychisch. Ik sta op met hoofdpijn, ga slapen met hoofdpijn. Het enige moment waarop ik geen hoofdpijn heb, is zodra ik tegen hem praat.
Mensen vinden het vreemd dat ik het hem nog niet verteld hebt. Mensen vinden het schattig dat ik al een jaar verliefd ben. Het is niet schattig, ik durf het hem niet te vertellen. Ik kan het gewoon niet. Niet. Ik ben constant bang om af te gaan, ik lig wakker 's nachts, scenario's te bedenken waarin het fout gaat. Waarin hij me afwijst. Dat is waar ik bang voor ben. Jongens van 14/15 zitten daar compleet niet op te wachten. Vertrouw me. Die uit mijn klas niet.
Ik wilde het even kwijt :)

Joop, 26-02-2016 01:06 #76
Hoi,

Ook ik ben sinds vorig jaar zomer verliefd geworden op een vrouw (G). Ik vind haar aantrekkelijk, sexy en ze heeft een goed gevoel voor humor. Ze is een stuk jonger dan ik (9 jaar verschil). Alhoewel wij uit twee totaal verschillende achtergronden komen merk ik echter dat wij beiden ons fysiek tot elkaar aangetrokken voelen. Zij heeft helaas vorige zomer besloten om niets te beginnen wat mij achterlaat met deze verliefdheid. Ik ben sindsdien niet in staat geweest om haar te vergeten ook omdat wij elkaar, op zakelijk gebied, elkaar wekelijks kunnen treffen. Als wij elkaar zien dan geven wij elkaars aandacht, genieten, lachen we maar bij haar is het al gauw 'uit het oog, uit het hart'. Ik heb afgelopen winter 2 maanden gedatet met iemand anders maar ook dat werkte niet mede omdat zij continue in mijn hoofd zat. Ik heb besloten om niet verder te daten en nu 2 maanden verder ben ik terug bij af en denk ik voortdurend aan haar (G). Zij daarentegen heeft momenteel ons contact verminderd. Waar wij elkaar eerder maandelijks zagen gebeurt nu niks meer, met uitzondering van de zakelijke situaties. Ook gaat zij niet meer in op mijn voorstellen om te daten. Ik denk dat ze weet dat ik nog steeds wat voor haar voel. Ik ben nog nooit zo lang verliefd op iemand geweest die blijkbaar zo onbereikbaar is.

Ik zit met dit verliefd gevoel en ik haat het. Iemand tips om ervan af te komen?

Onbekent3, 25-02-2016 22:01 #75
Ik kamp hier al zulk 14 jaar mee. Verliefd zijn of houden van iemand die mij enkel gekwetst heeft. Keer op keer mij verstoot en aantrekt. Inmiddels hebben we een dochter van bijna 4. Ik houdt veel van mijn dochter ik ben blij met haar. Maar ook daarom kan ik geen afscheid nemen van liefde die niet beantwoord wordt. Pijnlijk keer op keer. Gaat tijden goed. Door de grotendeels alleen zorg die ik heb voor mijn dochter is mijn eigen sociaal leven ook drastisch beperkt. Ik hoop zo gauw ze naar school gaat het beter zal gaan. Meer eigen vrijheid heb om mij af te leiden van thuis zitten. Mijn ex wil ik nooit meer terug. Ik vecht daar zelf voor omdat hij mij telkens weer verstoot. Negeert. En periodes wel aandacht gaf van korte duur. Wat de werkelijkheid is weet ik niet. Maar ik zou zo graag verliefd worden op een andere man. Maar dat gebeurt al 14 jaar niet. Vroeger sprak mijn gevoel en denken elkaar continu tegen. Nu ben ik gepijnigd in mijn denken. Sommige noemen het zelfs verzuurd. Ik hoop gauw de afleiding te vinden die ik verdien. Want het is vermoeiend en maakt een mens kapot. Ik weet dat de relatie niet wérkt. Omdat ik veel meer van het leven wil. Maar uit de relatie ben ik eenzaam en vindt moeilijk aansluiting bij een ander en doe dan ook veel alleen. Ookal probeer ik wel andere mensen te vergezellen. Maar dat is geheel anders. Niet mezelf kan zijn.

Love Is Blind, 04-01-2016 17:15 #74
Hallo allemaal,

Ik voel me diep ongelukkig om het volgende.
Begin dit jaar leerde ik via een site een jongen kennen. We hadden meteen een klik en ik begon hem al snel heel leuk te vinden.
We spraken af en van het een kwam het ander en ik werd stapelverliefd.
Helaas gaf hij mij aan dat hij nog niet verliefd op mij was en dat hij nog niet open stond voor een relatie met mij. Hij zei dat ie me een leuke meid vond, maar niet voor een relatie. Hij miste voor zijn gevoel een klik. Wellicht over een paar maanden zou hij wel een relatie met mij willen.
Echter, liefde maakt blind en ik hield vast aan de mogelijkheid dat over een tijdje alles anders kon zijn. We trokken steeds meer samen op, hij bleef bij me eten, slapen, ging mee naar familie feesten, kwam op m'n werk langs, alle vrije momenten waren we samen. Het leek voor buitenstaanders alsof we samen waren, maar dat hield hij iedere keer af. Hij wilde niet in het openbaar met me zoenen, hij wilde nooit m'n hand vasthouden, hij bleef erop hameren dat we gewoon vrienden waren en dat we allebei vrij waren. Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw en vertelde hij dat hij nog veel gevoelens voor zijn ex had. Omdat ik veel van hem hield, zei ik tegen hem dat hij wellicht toch beter naar z'n ex terug kon gaan omdat ik hem niet gelukkig kon maken. Zo gezegd, zo gedaan, maar hij wilde mij koste wat het kost niet loslaten. We bleven dagelijks contact houden en hij twijfelde iedere keer of het geen stomme fout was om mij te laten lopen en of ik misschien toch niet beter bij hem paste. Na een aantal weken bleek het toch niet te werken om wat voor reden dan ook, en hij gaf aan 100% voor mij te willen gaan. Echter bleef hij wel volhouden dat hij desondanks nog geen relatie met me wilde. Naïef en verliefd als ik was, ontving ik hem met open armen en gingen we weer met elkaar om als voorheen. Ineens gaf hij aan dat hij zich eenzaam voelde en dat hij z'n oude vrienden miste. Ik moedigde aan om fb aan te maken en z'n oude contacten weer aan te halen. Helaas waren dit voornamelijk vrouwen waar hij mee wilde gaan afspreken. Hij ging 1 op 1 met ze uit eten, een drankje drinken of samen winkelen. Hij werd steeds meer afwezig naar mij toe en de weekenden had hij ineens al afgesproken met een andere 'vriendin'.
Ik gaf aan dat ik dit niet meer wilde en nam afstand van hem. Ik blokkeerde zijn gegevens maar ik bleef ingaan op zijn mails die hij vervolgens stuurde. Hij wilde mij niet kwijt en hield van mij, en hij voelde zich zo enorm gekwetst dat ik hem zo behandelde. Ik voelde me rot en wilde hem gelukkig maken en bleef ingaan op zijn charmes. Hij miste me steeds meer en voelde zich steeds ellendiger over de afstand die tussen ons was gekomen. Ik was nog steeds verliefd en vroeg of we niet gewoon voor elkaar konden kiezen. Maar nee, dit ging volgens hem niet meer omdat er teveel was veranderd in onze omgang. Omdat ik zo graag van m'n verliefdheid af wilde, ging ik daten met anderen. Helaas werkte dit niet omdat ik nog steeds verliefd was en niemand mijn gedachten aan hem kon verzetten. Uiteindelijk heb ik nadat ik van hem te horen kreeg dat hij weer met z'n ex aan het daten is alle contact verbroken. Ik heb hem een nette mail gestuurd dat ik hoop dat ie gelukkig wordt maar of tie mij verder met rust wilt laten. Ik baal zo ontzettend van het feit dat ik nog steeds verliefd op hem ben. Na hoe die mij gebruikt heeft en aan het lijntje heeft willen houden, zou je denken dat je helemaal klaar met zo iemand ben. Helaas zit mijn gevoel diep, en zal het veel tijd kosten om hem helemaal los te laten. Maar het gaat me lukken, ik verdien beter, en dat blijf ik tegen mezelf zeggen.

Tom, 01-01-2016 19:41 #73
Hey allemaal,
ik heb gister zoals bijna iedereen oud en nieuw gevierd. We gingen met een groep vrienden bij iemand ''chillen''. Ik ben 14 jaar en had met vrienden afgesproken voor het eerst te gaan drinken. Na een biertje of 10 zat ik met een paar vrienden te praten en kreeg door dat ik het meisje waar ik mee praten wel leuk vind. Nu het probleem op de zelfde avond lag ik in mn bed en dacht vind ik haar nou leuk door de alcohol, maar ik ben bang van niet en kan haar nu al een week lang niet uit mijn hoofd krijgen. Het meisje is een van de populaire meisjes van de groep en ik weet eigenlijk zeker dat zij niks in mij ziet.
Wat te doen?!
groetjes,

Lenthe, 22-12-2015 01:02 #72
Hoi allemaal,

Ik ben in augustus voor een jaar naar het buitenland vertrokken. Op mijn nieuwe baan heb ik een collega leren kennen. Hij is homo, dat wist ik ook van dag 1. We hadden gelijk al een klik met elkaar. Ik had totaal niet verwacht dat ik op hem verliefd zou kunnen worden, maar toch is dit gebeurd. We hebben ook uitgesproken dat we seksueel tot elkaar zijn aangetrokken en ook zijn we verder gegaan dan zoenen, maar ik voel veel meer dan alleen seksuele gevoelens. Nadat we verder gegaan zijn dan zoenen, voel ik me heel erg kut. Omdat ik weet dat er geen toekomst in zit. Maar hij is mijn beste vriend geworden hier en is hij mijn collega. Ik zie hem dagelijks. Ik weet niet wat ik moet doen. We hebben het zo leuk samen. Iemand goeie tips voor mij of iemand die dit zelfde heeft meegemaakt? Ik heb al gedacht om weer terug te gaan naar Nederland, want dan zie ik hem niet meer, maar dat vind ik zo'n grote stap weer. Ik heb alles achtergelaten in Nederland en is het eigenlijk nog te vroeg om terug te gaan. HELP!

Lenthe

Bert, 14-12-2015 18:33 #71
Tip, als het niks zal worden of onmogelijk is onderdruk je gevoel. Ga wat anders doen, zorg dat je met die persoon zo min mogelijk in contact komt en kijk hem of haar niet meer aan. Soms is dat moeilijk zeker als het een medestudent is of collega of iemand van een sportclub etc. Ga er niet meer tegenover of naast zitten in de kantine. Zet je doel op wat anders, alleen dan wordt je weer "normaal".

Moi, 03-12-2015 13:57 #70
Hai, ook een berichtje van mij met advies. Neem je relatie nooit voor lief! Ik heb dat wel gedaan omdat ik met veel andere dingen aan mijn hoofd zat. Hij was voor mij een rustgevende factor zodat ik niet aan mijn eigen sores dacht. Ik heb mijn best niet gedaan voor de relatie, niet de relatie gewaardeerd. Nu is het te laat, want hij wil niet meer verder. Ik heb de kans die gegeven was op een leuke relatie niet benut, daar heb ik veel spijt van.

Anon123, 30-10-2015 10:28 #69
Hallo allemaal,

Ik ben een 17-jarige jongen en afgelopen zomer ben ik voor de laatste keer met m'n ouders op vakantie geweest. Ik stond bij de receptie en meteen BAM daar stond ze. Ze was prachtig en had ook dezelfde humor als ik. Maarja omdat ik dacht dat ze te hoog gegrepen was, haalde ik maar niet al teveel in m'n hoofd. Daar heb ik nu enorme spijt van. Ik zie haar namelijk nooit meer en heb alleen contact via facebook etc. (ook niet heel veel). Inmiddels is het voor mij te laat om nog iets te proberen maar als je in een situatie als ik terecht kom twijfel dan vooral niet en ga ervoor! Achteraf had ik niks te verliezen maar ik had de ballen niet om wat te proberen…

Rob, 30-05-2015 19:34 #68
Dit had ik nu net nodig!

Lostinlove, 12-05-2015 23:28 #67
Verliefd geworden op een vrouw die een relatie heeft met een andere man. ze hebben twee kids samen en al heel wat opgebouwd in hun relatie. Toch heeft die man haar al enkele keren bedrogen. We hebben elkaar ontmoet op de sport club waar ik al een enkele jaren naar toe ga. Zij is vorig jaar daar vorig jaar (2014) pas gestart en aangezien ik er een van de coaches ben heeft ze mij gekozen als coach. Dit houdt in dat ik haar persoonlijk bijsta en haar van dichtbij opvolg. Snel hadden we al door dat we tot elkaar aangetrokken waren maar dit was meer op seksueel vlak… Ik ben single al een hele tijd.
Anyway, op een keer spreken we af om iets te gaan drinken in een local cafetje het was erg plezant en we zijn bij mij thuis geëindigd en hebben er vurige sex gehad. Hier is het dan ook verergerd en het is niet bij 1x gebleven. friends with benifits dat we daarvoor al eens besproken hadden en waarvan we dachten dat het wel kon, was al snel iets anders geworden.
Ik sta stapelgek van haar en ik weet 100% zeker dat zij dat ook van mij is je ziet dat aan iemand op de manier ze naar je kijkt, hoe ze de liefde met je bedrijft… ze zegt dat ze me graag ziet maar houden van dat kan ze niet echt zeggen terwijl het bij mij wel zo is… Nu is haar vriend erachter gekomen en heeft ze een keuze gemaakt die keuze is haar huidige vriend.
OOK AL was hij weer bezig met een andere vrouw voor de 3x hij heeft dit opgebiecht omdat zij natuurlijk ook iets had op te biechten maar hij was ze voor… Dus ja nu hebben ze samen veel gepraat en willen ze aan hun relatie werken…
Toch wil ze niet dat ik uit haar leven verdwijn en dat wil ik ook niet. ergens diep in me zelf weet ik dat ik dit moet stop zetten en alle contact met haar moet verbreken maar dat lijkt me zo moeilijk dmv onze hobby die we samen hebben, en als coach zijnde en veel aanwezig ben op die sportschool zal ik ze altijd blijven tegen komen, wat moet ik hier doen?
Zij zegt dat ze wil ontdekken waar haar relatie met die man staat en wat ze eigenlijk echt wil in haar leven. Er gewoon de blok opleggen en met mij verder gaan dat zal ook voor problemen zorgen. Van de ene relatie naar de andere gaan is gewoon geen goed idee en dat beseft ze dan ook maar al te goed. Wat is zij hier van plan? Wat moet ik hier van denken? Wat moet ik hiermee doen?
Ze geeft me wel veel aandacht en voel ook dat ze in de knoop zit met haar zelf… de aandacht daar hoef ik zelfs niet achter te vragen ze kan het niet laten me dagelijks te berichten om te vragen hoe het gaat met me en dan zijn we vertrokken aan soms/meestal hele lange gesprekken. Dus in mijn opinie is dat echt wel iets voelen voor elkaar anders doe je dat toch niet?

Iemand, 23-02-2015 20:02 #66
Ik ben verliefd op iemand. Ik vind hem superleuk. Ik had al eerder met hem maar toen had ik het uitgemaakt omdat iedereen zei dat hij een stomme jongen was. Dat vond ik niet maar ik had het toch uit gemaakt. Nu ben ik echt heel verdrietig. Ik wil hem graag vragen maar ik denk dat hij nee zegt. Heb je tips voor me of vind je dat ik ja/ nee moet zeggen zeg het dan plzz

Difficult, 19-02-2015 17:31 #65
Graag wil ik ook mijn reactie hier plaatsen ik wordt al een jaar heen en weer geslingerd omdat ik een relatie had van een jaar met iemand wat een vroegere vriendin was op de basis school we kwam weer incontinentie na 20 jaar en vanaf dag 1 was de klik er beiden lesbisch ik wist het zeker lag in scheiding om deze reden zij wonen bij haar ouders durfde niet uit de kast te komen maanden gingen voorbij en de keren dat ze me zei dat t uit was en ze niet meer kon werden ook steeds vake r maar telkens kwam we weer terug bij elkaar om de 1 of andere reden na een paar dagen we zijn zo close geworden zien elkaar als beste vriendin maar sinds een paar dagen is het weer uit en ik heb geen zin meer in me energie te laten wegzuigen in iets waarvan ik weet dat t toch nog heel lang gaat duren eer we gelukkig kunnen zijn ik hou heel veel van haar maar dit vreet me langzaam weg een paar maanden geleden hebben ik een zelfmoord poging gedaan om verschillende redenen en nu heb ik het idee dat ze uit medelijden bij me is gebleven terwijl ik zoiets niet wil hebben ik weet dat t beter is km te stoppen en me energie er niet meer in te stoppen omdat ze me amper uit zichzelf appt als ik vraag kom je weer langs dan zegt ze steeds opnieuw weet ik nog niet appe nog wel kunnen nooit wat samen doen enz enz enz alles hangt van haar af wie hoe en wat en wanneer we wat kunnen doen wat vinden jullie dat ik het beste kan doen?

Anoniem, 30-01-2015 21:32 #64
Hallo mensen,

Ik ben al vanaf het begin van mijn school jaar verliefd op een docent. Hij had zo een leuke lach enzo. En hij geeft mij 5 uur per week les. En dan kan ik me niet echt concentreren of ik vraag juist heel veel dingen aan hem. 1x kwam hij mij vraag beantwoorden en toen keek hij mij heel lief aan en toen had hij ook mooie ogen. Maar nu ben ik volgens mij echt heel erg verliefd op hem. Hij heeft al een vrouw en een kind. Ik kan bijna aan niks anders denken dan aan hem. Hij is gwn super leuk lief en grappig. Heel veel kinderen uit mijn klas mogen hem niet echt maar ik juist wel. Moet ik het tegen hem zeggen dat ik verliefd op hem ben?

Anoniem, 07-12-2014 20:19 #63
Hallo lezers,

Sinds een klein jaar ben ik bevriend geworden met een hele leuke dame (ik 38, zij 27), we hebben hele leuke momenten samen. We noemen het friends with benefits. Zij heeft een vriend, dat wist ik al vanaf het begin. Die vriend weet ook van mij. En ik had ook niet de behoefte een relatie aan te gaan. Echter na een maand of 4 zijn we voor het eerst een weekendje weggeweest en daarna is onze vriendschap alleen maar heftiger geworden. Eigenlijk ben ik gewoon verliefd op haar, zij weet dit. Ik probeer die gevoelens weg te stoppen, ik weet dat er geen toekomst is. Binnenkort gaan we weer een weekendje weg, we zien er heel erg naar uit. Soms denk ik wel misschien is dat weekend een goed begin om daarna afscheid te gaan nemen. Aan de andere kant wil ik de momenten dat ik met haar samen heb niet missen. Ik heb nog ruim een maand, dan gaan we dat weekendje weg. Tot die tijd wil ik het in ieder geval proberen te houden zoals het nu is. Al zijn deze momenten soms wel erg zwaar dat de verliefdheid niet beantwoord wordt. Na het weekendje weg maar zien of het verstandiger voor mij is hier mee te stoppen (makkelijker gezegd dan gedaan) of dat ik mijn gevoelens 180 graden kan draaien en de gevoelens van verliefdheid weg te stoppen… En haar helemaal uit mijn leveren verwijderen is geen optie, kom haar wekelijks sowieso tegen…

Roosl, 02-12-2014 19:20 #62
Hier een verhaal over een oude liefde, ik was erg verliefd op haar maar ben toch met een ander getrouwd. nu is het al tien jaar geleden en ben ik gescheiden, maar nu heb ik gehoord dat ze erg ziek is, ze is getrouwd. toch heb ik opgebeld en kreeg haar aan de lijn. meteen toen ik haar stem hoorde was ik weer stapelverliefd en denk nu de hele dag aan haar. maar we hebben afgesproken dat ik nog een keer bij hun langs kom. ik ben bang dat ik dan iets zeg of laat merken, maar het is misschien de laatste keer. kan ik haar wel vertellen dat ik van haar hou. of moet dat maar niet meer?

Nietbelangrijk, 04-10-2014 16:44 #61
Hallo allemaal,

Ik moet hier even wat met jullie delen.
Sinds een paar maanden spreek ik een meisje (weer) waar ik in het verleden al eens wat mee heb gehad.
Ik had haar intussen zeker 2 jaar niet meer gezien of gesproken, en liep haar toevallig tegen het lijf op straat.
Blijkt dat ze inmiddels een kindje heeft van 2 jaar en een vriend (waar het niet zo lekker mee ging).
Na het gesprek wisselden we nummers uit en spraken we plotseling bijna dagelijks met elkaar via whatsapp.
Zodra hij sochtends naar z'n werk ging, belde ze of whatsappte ze me meteen, we hebben een paar keer afgesproken en het samen leuk gehad, maar daarnaast kreeg ik toch ergens weer gevoelens voor der, terwijl zij zelf nog in een relatie zit en samenwoont met haar "vriend". Inmiddels is er bijna een half jaar verstreken en begint mijn geduld toch langzaam op te raken, ik heb geen zin meer om haar alleen Te spreken en amper te zien (dat komt natuurlijk mede vanwege haar jonge kind en dat ze nog samen is met hem, ze kan niet zomaar even van huis weg gaan). Ik heb zo'n sterke verliefdheid in jaren niet gehad bij een meisje, dus is het voor mij toch wel pijnlijk te bedenken dat ze iedere avond toch weer naast die gozer ligt. Nu heb ik de afgelopen dagen bewust geen contact met der gezocht, omdat ik bij mezelf dacht van : Is dit eigenlijk wel verstandig allemaal? En doe ik mezelf niet erg tekort hierdoor? Zit hier wel echt een toekomst in? Voor hetzelfde geld is ze straks misschien weer helemaal gelukkig en zit ik met de gebakken peren? Al dat soort vragen schieten dan door je hoofd heen… in die paar dagen dat ik geen contact had met haar, heeft zij ook geen enkele keer mij een bericht gestuurd of me opgebeld. ik dacht laat ik er toch nog even een bericht sturen.waar ze dus wel op reageerde maar niet zo enthousiast als normaal, ik kreeg een beetje het gevoel dat ze boos was omdat ik zolang niks van me had laten horen.Ik sta op het punt om het contact gewoon weer te verbreken, maar aan de ene kant denk ik wel heel veel aan der en kan ik haar gewoon niet zo 123 vergeten. Ik krijg voor de rest ook geen hoogte van haar ( ja behalve dat ze graag van der vriend af wou ). Nu wil ik haar eigenlijk vertellen hoe ik er echt over denk, maar tegelijkertijd denk ik van : hou de eer aan jezelf en ga lekker verder. Maar dat ik makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.

Ik ben zelf een jongeman van 23, klinkt misschien een beetje gek maar ik heb vaak wel sjans van verschillende meisjes/vrouwen,
En het is echt niet zo dat ik een hopeloos geval ben, maar ik denk veels te veel aan haar en wil haar het liefst bij me hebben. Ik doe mezelf en haar tekort op deze manier. Want in principe kom je zo beide geen stap verder.

Ik zou graag willen Weten hoe jullie hier tegenover staan en hier over denken?

Groetjes,

Jongeman van 23

Mia, 08-09-2014 22:08 #60
Ik ben hopeloos verliefd op een jongen die ik via internet heb ontmoet. Ik ken hem nu 5 maanden en we hebben elkaar 6 keer gezien en voor de rest heel veel met elkaar geappt. De keren dat we elkaar hebben gezien waren hemels. Heerlijke sex, lachen, samen gek doen etc. Na de eerste ontmoeting was hij verliefd op mij geworden, maar heeft het heel bewust afgekapt. Hij heeft namelijk een vrouw, een kind en een 2e op komst. Omdat hij als kind gescheiden ouders heeft gehad, wil hij bij zijn vrouw blijven voor de kinderen. Ook al zegt hij vaak dat hij niet gelukkig is met zijn vrouw. Ikzelf zit ook al 15 jaar in een heel moeizame relatie (zonder kinderen). Mijn man komt uit een ander land en dat heeft voor veel frictie gezorgd, zoals lange afstand problemen en verschil in denkwijze. Mijn man wil mij niet kwijt, want voor hem ben ik de liefde van zijn leven, maar ik mis een mentale en sexuele klik die ik bij de andere jongen wel heb gevonden. Heel vaak denk ik dat deze jongen mijn droomman is en stel ik voor dat ik met hem op reis ga, aan mijn ouders voorstel etc. Maar het is zo hopeloos. Zijn vrouw gaat volgende maand bevallen en natuurlijk moet hij er voor haar zijn. We appen nog wel af en toe en misschien zien we elkaar weer binnenkort. Ik vind het ergste dat ik geen seconde zou nadenken als hij zou zeggen dat hij een leven met mij wil. Dan zou ik gelijk breken met mijn man. Dit voelt als verraad naar hem toe. Ik hou mezelf voor de gek door bij hem te blijven, ik weet het. Maar de knoop doorhakken van een relatie van 15 jaar is ook moeilijk. Kon ik maar op een reset knop drukken. Ergens weet ik wel dat ik het heft in eigen handen kan nemen, maar alles voelt zo zwaar en moeilijk. Dan denk ik weer dat mijn man andere kwaliteiten heeft en we samen wel gelukkig kunnen worden met wat aanpassingen om o.a. de sleur te doorbreken. Maar tegelijkertijd blijf ik hopeloos verliefd op de andere jongen, omdat ik weet dat de klik die ik met hem heb, ik nooit zou kunnen bereiken met mijn eigen man en vast ook niet met een andere man. Het is heel moeilijk te accepteren dat deze jongen op dit moment niet voor mij kiest, maar het is natuurlijk ook wel begrijpelijk gezien de situatie waarin hij zit. Heeft iemand ervaring met een dergelijke situatie?

R., 30-08-2014 11:28 #59
Ik zit de afgelopen 5 jaar in een periode van allerlei tegenslagen. Eigenlijk met alle belangrijke dingen in mijn leven. Het lijkt wel of ik constant tegen een orkaan in loop. In de liefde maar ook met andere dingen. Hard gestudeerd voor een universitaire opleiding. Kom je van de opleiding af en zijn de banen weg door de crisis. Wat betreft de liefde is het ook een drama. Sommige meisjes en vrouwen zeggen dat ik er best goed uit zie. Maar toch krijg ik allemaal afwijzingen.
Zo was ook de laatste liefdeservaring weer negatief. Verliefd geworden op meisje van het werk (overigens op een baantje ver onder mijn niveau omdat echte banen niet meer te vinden zijn). Ze was erg mooi. In eerste instantie nog niets mee gedaan. Maar op een bepaald moment begon ze een paar keer naar me te kijken. En dan begin je toch te twijfelen. Vervolgens haar aangesproken en ze deed super aardig. Heel erg verliefd op haar geworden. Maar de tweede keer dat ik haar aansprak wilde ze niets meer van me weten. Het leek alsof ze me op afstand wilde houden. Ze negeerde me en keek alleen maar met een vieze blik een andere kant op. Een erg pijnlijke ervaring. Met name de manier waarop. Ik probeerde haar maar te vergeten.
Twee weken later werd ik door mijn leidinggevende echter toevallig met mijn werkplek verplaatst naar haar kamer. En zag ik haar continu. Elke keer als ik haar zag kreeg ik flashbacks over die afgrijselijke blik die ze trok toen ze me op afstand wilde houden. Uit boosheid en frustratie deed ik daarna op het werk ook zo tegen haar.
Een week later hadden we de strijdbijl begraven en deden we weer normaal tegen elkaar. Vervolgens kregen we meer contact. Vervolgens had ik in de pauzeruimte wat grappen vertelt tegen anderen. En zij lachte er het hardste om van allemaal. Daardoor kreeg ik toch weer wat hoop. En deed weer een poging om met haar in contact te komen. Daarna had ze denk ik het gevoel dat ik weer meer wilde (wat ook wel zo was). Ze ging me weer negeren. Via anderen hoorde ik dat ze al een vaste verkering had van 5 jaar. Maar dat had ze zelf dus nooit vertelt. Ze keek altijd alleen maar een andere kant op.
Inmiddels is ze gestopt met werken om een studie te gaan doen. Ik blijf met een gebroken hart achter. Het enige wat me de afgelopen jaren geholpen is badminton. Dat doe ik dan ook nu maar 3 tot 4 keer per week om van de verliefdheid af te komen. Dat is het enige waar ik een beetje mee kan afschakelen. Bovendien zie ik daar ook andere meisjes. Maar of die mij wel willen. Ik weet het niet. Ik heb na legio negatieve liefdeservaringen eigenlijk steeds meer zin om me maar helemaal af te sluiten voor de liefde.Het lijkt wel alsof je als jongen met donkerblonde haren toch kansloos bent in Nederland. En dat hier de meiden toch alleen maar on-Nederlandse getinte jongens met zwarte haren willen.

Ruben, 17-08-2014 16:56 #58
Hallo allemaal, hier ook mijn verhaal. Ik ben voor mijn werk een half jaar naar het buitenland vertrokken. Ik heb daar een meisje leren kennen waar ik een enorm goede band mee heb, maar zij (Yara) had een relatie. Dus ben ik in eerste instantie niet op een gevoel ingegaan en heb het heel lang gezien als een maatje. Totdat zij op een gegeven moment na mij toe is gekomen om te vertellen dat ze verliefd op me is. Mijn gevoelens sloegen meteen om en ben dan ook vol voor haar gegaan. We hadden het super leuk met zijn tweeën. En van het een kwam het ander.

Na 4 maanden is Yara terug gekeerd naar Nederland. Waar ze een einde heeft gemaakt aan haar relatie. Ze heeft niet over mij verteld, maar heeft als reden gegeven dat ze is veranderd en dat er problemen waren in hun relatie. En volgens Yara waren deze problemen er ook, anders zou ze nooit aan mij zijn begonnen. Ze heeft contact met haar inmiddels ex-vriend gehouden en veel over deze problemen met hem gepraat. Nu lijkt de verhouding tussen Yara en haar ex weer beter te worden. Yara vertelt mij dat ze haar relatie met haar vriend een laatste kans wilt geven, om te kijken of de problemen verholpen zijn. Ondertussen ben ik ook teruggekeerd naar Nederland. Hier heb ik nog een keer met haar afgesproken. Ze vertelde mij dat ze nog steeds gevoelens voor me heeft, maar het alsnog met haar ex wilt proberen. Ik ben inmiddels nog steeds smoorverliefd op haar.

Ons contact is nog steeds erg goed. en graag willen we dit ook zo houden. Heeft iemand tips voor mij over hoe ik hiermee om dien te gaan?

Cindy, 14-07-2014 21:39 #57
Hallo allemaal, hier ook mijn verhaal: Ik ben smoorverliefd op een jonge man die ik ken via mijn werk. Hij is 5 jaar jonger dan ik (hij is bijna 29 jaar). Hij is ongelooflijk aantrekkelijk, vrolijk, charmant en intelligent om maar wat te noemen (veel net als mij ;) ik heb bovendien het voordeel dat ik er jong uitzie ) maar dat hij daarnaast ook zo bijzonder en lief als persoon was heb ik in eerste instantie niet eens gezien. Gaandeweg ben ik dus heel heel erg verliefd geworden. We flirten wel eens, maar dat is heel onschuldig. Van mijn kant is het in ieder geval oprecht. Ik ben intens gelukkig als ik al aan hem denk.

Ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten vertellen aangezien hij niet weet dat ik zooooo verliefd ben en wat het resultaat daarvan zal zijn. Ik vraag me weleens af of ik het moet vertellen of niet. Eenderzijds heel mooi, anderzijds gênant, het maakt mij heel kwetsbaar en onzeker als vrouw. Het lijkt daarnaast ook zo onmogelijk. Hoe verover je een jonge man die veel keus en veel tijd heeft? En hoe ga je om met de verschillen? Ik wil het zo graag goed doen!

Ik ben in ieder geval in stilte verliefd en nog nooit zo verliefd geweest. Alvast bedankt voor de tips.

Dees, 14-07-2014 18:59 #56
Hallo,
Ik heb misschien een rarr vraag.
Hrt is pas 2 weken uit met mijn vriend, wij hadden een relatie van 2, 5 jaar en zijn gelukkig nog vrienden. Alleen nu heb ik een jongen ontmoet die ik wel erg leuk vind en hij mij.
Is dit allemaal te snel of kan het wel? Ik weet het niet.
Ik hooo dat jullie misschien wetrn wat ik kan doen.

Liefs dees

Deadviseur, 02-07-2014 20:44 #55
Lieve dames,

Hier is een tip die ik persoonlijk zou kunnen aanraden, ga op vakantie! Je neemt een vriendin of vriend mee en je neemt een avontuurlijke vakantie. Niet in de sauna gaan relaxan nee, je moet bergbeklimmen of gaan fietsen. Organiseer een roadtrip of huur een huisje net buiten de stad. We zien onszelf als de vrouw die het moeilijk vind om van verliefdheid af te komen, maar zo moet je het niet zien. Zoek de manier hoe je veliefd bent geworden en dan zal alles duidelijk zijn. Je zult er overheen komen en opzoek gaan naar een deel van jezelf die je nooit eerder heb gezien. Wij vrouwen worden verliefd omdat we een gebrek hebben aan genot. Als je de verliefdheid wilt laten vervagen dan is er de mogelijkheid om jezelf te laten vermannen en de harde 'ik' te laten zien.

Ik hoop dat jullie wat hebben aan dit advies!

Groetjes ADA

Anoniem, 22-06-2014 02:17 #54
Ik ben helaas nog steeds verliefd op en meisje die bij mij op school zat. Want ze gaat Door naar het roc. Ik ben wel ouder dan haar maar leeftijd maakte geen verschil. Het punt is dat ze niet op bruin valt. Wat me best wel raakte omdat ik er verder niks aan kan doen. Ik vroeg of we vrienden konden blijven en Gelukkig zijn we dat nu ook. Alleen voel ik nog steeds wat voor haar. Ik heb geprobeerd en soort afspraakje te maken (uitgaan ofzo) maar ik denk niet dat ze daar op terug komt. Ze begint ook nooit een gesprek op app dus ik probeer me er bij neer te leggen dat ik geen schijn van kans heb.

Anoniem1, 21-06-2014 02:27 #53
Ook ik wil graag mijn verhaal delen! Ik ben smoorverliefd op een 35-jarige man, terwijl ik zelf 21 ben. We hebben elkaar ontmoet in het bos, tijdens het honden uitlaten. Hij is echt een enorm sportieve, superknappe en ondernemende man die ik in eerste instantie 10 jaar jonger schatte. Elke keer kwam ik hem tegen en liepen we elke keer samen, gewoon gezellig. Uiteindelijk toch uitgekomen dat we elkaar leuk vonden, en meteen een uur lang liggen zoenen in het gras. Zo fijn! Dit is nu 3 maanden geleden, maar hij is nu zo ongelofelijk onduidelijk. Hij wil het 'rustig aandoen', dus niks vast. Dit houdt voor hem in dat we elkaar alleen zien als hij daar zin in heeft, en dit terwijl ik het liefst de hele dag nonstop bij hem wil zijn. Als hij vraagt of ik kom sta ik vaak 5 minuten later al bij hem op de stoep, terwijl ik weet dat ik zo erg makkelijk lijk. Soms slaap ik daar nachten achter elkaar, en dan hoor ik weer dagen niks. Het breekt me zo ontzettend op, ik slaap echt zo ontzettend slecht en ben voortdurend op m'n telefoon aan het kijken of ik een berichtje van hem heb. Ik wil namelijk ook niet zelf de hele tijd berichtjes sturen, dat zou ontzettend hopeloos bij hem overkomen. Hij is ook eenmaal enorm onafhankelijk met zijn eigen bedrijf en netwerk, en ik weet dat hij helemaal geen vrouw nodig heeft. Hij is volgens mij gek op het vrijgezellenleven. Ik heb het er wel eens voorzichtig over proberen te hebben, dat ik echt verliefd ben. Maar hij vond het wel prima zo. Wou er eventueel wel overnadenken om het serieuzer aan te pakken, maarja, ik kreeg het idee dat hij dat alleen uit medelijden zei. Je zou denken dat ik dan ook alleen maar bij hem ben voor de seks, maar dat is absoluut niet zo, wat me ook weer door de war maakt. We maken strandwandelingen, gaan uit eten, kijken filmpjes op de bank en ik val vaak zonder seks in zijn armen in slaap. Toch heeft hij ook dagen dat ik bij hem ben dat hij me amper met een vinger aanraakt en heel afstandelijk doet. Ik word zo onzeker van dit alles en weet ook dat dit moet stoppen, want mijn emoties en energie zijn gewoon afhankelijk van wat hij laat horen. Toch lijkt het me echt enorm eng hem te verliezen, en alleen te zijn. Vlak voor hem heb ik namelijk een relatie van 5 jaar gehad, waardoor ik echt niet zo goed weet hoe het is om alleen te zijn. Doodenge gedachte. Heeft iemand een soortgelijk verhaal? Dus half beantwoord? Ik hoor het graag!

Anoniem, 20-05-2014 12:54 #52
Hallo, ik zit in een huwelijk waar eigenlijk alleen nog maar plaats is voor een soort van vriendschap, de sex is slecht en ik kom er dagelijks achter dat we niks overeen komen. Toch is mijn vrouw geen slecht mens en ben ondanks de sleur trouw aan haar vooral ook omdat ik haar niet wil kwetsen of verraden.
Nu komt het probleem, ik heb een aantal maanden terug een meisje van 20 jaar jonger leren kennen waar ik hele dagen aan denk.
Ze is zo ontzettend mooi en intens lief dat ik er stuk van ga. Alles wat ik zoek in een vrouw, dat is zij. Zij zelf deelt mijn gevoelens denk ik niet helaas, ze heeft een vriend waar ze heel gelukkig mee is, en een leuk, druk leven.
Er zeker momenten zijn geweest waarop het leek dat ze zich aangetrokken tot me voelde, zelfs anderen wezen mij op haar gedrag tegenover mij, toch heb ik mijn gevoelens stil gehouden, hoe moeilijk ook.
Ik denk ook dat het alleen maar ellende kan veroorzaken door het te vertellen, toch blijft het aan me knagen en denk ik vaak aan hoe gelukkig ik zou zijn als zij naast me zou liggen, ik kom er maar niet van af, zucht…
Wat een ellende, hoe kom ik hiermee verder?

Anoniem, 15-05-2014 02:05 #51
Ik zie hieronder heel herkenbare verhalen. Ik was bijna 12 jaar getrouwd toen mijn man vorig jaar overleed. Ons huwelijk was niet bepaald altijd geweldig, maar ik heb me er doorheen geslagen en zijn plotselinge overlijden was alsnog een grote schok. Een half jaar lang leefde ik op de automatische piloot, al kreeg ik veel steun van familie en vrienden. Ik besloot ook zo snel mogelijk te verhuizen om allerlei herinneringen achter te laten. Daarbij hoort ook dat je van bepaalde mensen afscheid gaat nemen. Op zich niet raar, maar nooit heb ik er bij stilgestaan dat ik tijdens het afscheid nemen van één persoon compleet onverwachts, van het ene op het andere moment, stapelverliefd zou worden op hem. In mijn geval gaat het om mijn nu voormalige huisarts. Volkomen absurd en onbegrijpelijk, want ik zag het niet aankomen. En toch gebeurde het. Ik had altijd wel een goede verstandhouding met hem, wat na het overlijden van mijn man nog beter werd. Voorheen vond ik wel dat hij er leuk uitzag, maar verder dacht ik daar nooit over na. De reden waarom ik persoonlijk afscheid ging nemen kwam eigenlijk door de goede zorg die hij gaf het laatste half jaar. Tijdens ons laatste gesprek liet hij merken dat hij het erg waardeerde dat ik naar de praktijk kwam om afscheid te nemen en hij sprak dat ook uit. Afijn, toen kwam het moment dat wij elkaar een hand zouden geven. Tot zover nog steeds niets aan de hand, totdat we elkaar ineens vasthielden. Het duurde niet langer dan een paar seconden en voor hem was dit een gebaar van troost en om mij te steunen, maar op dat moment gebeurde er ineens van alles met mij. Ik voelde iets door mijn lichaam trekken, tot aan mijn tenen toe. Ik wist instinctief dat ik verliefd was toen ik de deur achter mij dicht trok. Helemaal in de war waarom dit zomaar ineens kon gebeuren ging ik naar huis, maar het heeft mij vanaf dat moment niet meer losgelaten. Het is toch niet echt een afscheid die je van een huisarts zou verwachten, dus vraag ik me af waarom dit toch zo ging. Nu ben ik echt wel een nuchtere vrouw van 54 jaar en heb ik gelukkig een dosis gezond verstand, maar ik krijg die man niet meer uit mijn gedachten. Ik weet dat hij in alle opzichten onbereikbaar is voor mij, en weet ik ook dat ik dit hele voorval beter uit mijn gedachten kan zetten, maar dat gaat niet, ik denk er dag en nacht aan. Niet eens met het idee dat ik meer van hem wil, maar gewoon om hem een keer te zien. Ik voelde mij zo rustig en veilig toen hij mij vasthield, dat gevoel had ik al jaren niet meer gehad. Ik heb mijn verliefdheid niet opgezocht, ik wil het niet eens, maar ertegen vechten heeft al geen zin meer. Ik zit nu met een groot dilemma. Ik heb sterk de neiging om hem een brief te schrijven en te vertellen wat er gebeurd is tijdens ons afscheid, maar aan de andere kant ben ik bang hem daarmee lastig te vallen. Ik weet niet hoe hij hierop zou reageren, en ik vraag me af of ik dat recht wel heb om hem alles te vertellen wat ik voel. Ik wil geen onrust veroorzaken in zijn leven, maar het valt me zwaar om dit met niemand te kunnen delen. Het is maar goed dat ik hem niet meer zie, want ik vrees dat hij mij zo doorziet. Wat is verstandig in deze situatie? Moet ik dit laten rusten of alles opbiechten? Ik zou heel graag willen weten waarom hij zo plotseling mij vasthield. Misschien heeft iemand een goed advies voor mij, want ik sta al bijna op het punt alles tegen hem te vertellen.

Ll, 29-04-2014 12:39 #50
Ik maak dit momenteel ook mee. Het is gewoon verschrikkelijk en tegelijkertijd erg fijn.
Maar met bovenstaande tips hoop ik dat het lukt. Enkel het is iemand van mijn werk en ik zie haar dagelijks… dus haar uit mijn leven bannen zal niet lukken… we komen er wel zeker…

Anoniempje, 14-04-2014 23:52 #49
Verschrikkelijk zoiets. Ik zit zelf in een relatie maar ben ontzettend verliefd geworden op een vrouw die ik ken via de werksfeer. Ze is 6 jaar ouder! En het is wel duidelijk dat de liefde niet wederzijds is. Ik kan het heel erg goed met haar vinden, maar het gaat gewoon niet gebeuren. Dat kan ik mezelf heel goed voorhouden. i.v.m mijn werk heb ik dagelijks contact met haar. Dat maakt het zo ontzettend moeilijk, elk dingetje dat ze zegt of doet waardoor ik een klein beetje hoop krijg zorgt er weer voor dat ik terugsla in die enorme verliefdheid…

Kmoerbeek (infoteur), 22-03-2014 16:45 #48
Dit moet er even uit.
Ik ben ongelofelijk verliefd op een medestudent die net als ik een bepaald project doen bij een coordinator (we zijn nu met zen 2en) alleen het probleem is ik heb al bijna 2 jaar de meest geweldige relatie met iemand. Dus ik voel me behoorlijk KUT. vooral omdat we vaak borrels/etentjes hebben. dus vaak samen ergens naartoe moeten. Hij is zo lief en zorgzaam en fietst altijd mee. En nu weet ik dus niet wat ik moet doen. ik houd enorm van mijn vriend maar als ik die andere jongen uit men hoofd wil krijgen lukt dat als ik hem een paar weken niet zie en dan een dag van te voren dat ik hem weer zien begint mijn hoofd weer en de dag zelf ben ik dan verkocht. en de dag daarna ben ik helemaal van slag. het voelt zo slecht maar tegelijk is het verliefde gevoel heerlijk. zucht. weet iemand wat ik er aan kan doen.

L., 17-02-2014 00:16 #47
Ik herken mezelf heel erg in het verhaal van G. In mijn verhaal is de liefde wederzijds en heel heftig maar leven we in 2 verschillende werelden (Curaçao/Nederland). Verder zit ik in een gelukkig huwelijk. Ik heb het contact daarom stopgezet sinds gisteren maar het breekt me op en maakt me telkens aan het huilen. Ik zoek iemand die misschien iets vergelijkbaars heeft meegemaakt/meemaakt zodat we beide van ons af kunnen schrijven… Groet L.

Verdrietig, 11-01-2014 22:44 #46
Dat is allemaal wel makkelijk gezegd om vooral niet alleen op de bank te zitten terwijl er 2 kinderen op bed liggen… en ik zou willen dat mijn gevoel overging maar het is voor mij lastig omdat ik met al mijn vezels in mijn lijf voel dat dit de man voor mij is… alleen twijfelt hij aan mij omdat ik tijdens mijn huwelijk met hem ben vreemd gegaan… en dat was niet de eerste keer ( ik een huwelijk wat van beide kanten niet werkte.) Als ik iets in iemand zie of iets voor iemand voel zet ik me er 300% voor in en heb ik geen oog voor een ander maar dat snapt hij niet. Het komt volgens mij omdat hij onzeker is over hemzelf… (ook niet echt een betrouwbare persoon op relatiegebied). Ook denk ik dat ik de "2de" ben omdat ik vermoed dat er nog iemand in het spel is… op zich als ik het zeker zou weten voor nu geen probleem maar hij draait er omheen… ik heb geen sex met haar we zijn goeie vrienden.en we hebben een kind (18) daarom slaap ik daar elk weekend.het is de onzekerheid die me gek maakt. Ik weet dat menig mens me voor gek verklaard maar we kunnen op de een of andere manier niet zonder elkaar. Als ik s' avond alleen op de bank zit ben ik soms heel verdrietig dat hij niet bij mij is maar bij haar. Verliefdheid of meer kan je niet zomaar wegstoppen en geloof me ik heb alle kanten van het totaalplaatje keer op keer in mijn hoofd afgespeeld en ik realiseer me dat het niet gezond is maar het voelt zo goed als hij er wel is… hij geeft me dan rust terwijl hij dat niet bewust doet. Ik zou hem zo graag alleen willen hebben en het van de daken afschreeuwen maar ook dat gaat/kan/mag niet want dat gaat ten kostte van zijn kinderen…

:-(, 21-12-2013 14:04 #45
Reactie aan G:
Wat je ook doet, deel het niet met je partner. Dat geeft alleen maar extra gewicht, wel moet je voor jezelf nagaan waarom dit gebeurt is en het gemis bespreken. En dat helse gevoel dat gaat helaas voorlopig nergens heen. Sterkte!

G., 22-11-2013 03:14 #44
Ik heb het zo moeilijk, net of de wereld zakt onder me weg… Al een ruime tijd verliefd op die éne persoon, terwijl ik een trouwe echtgenoot, en kinderen thuis heb. Beiden dus getrouwd, en verliefd op elkaar. En dan beslist hij, uit volle verstand, er een einde aan te maken. Ik wist wel dat dit zou aankomen, maar toch had ik nog een klein beetje hoop dat er mss ooit iets mooi kon uitgroeien. Helaas… Maar nu zit ik wel met een helse pijn, verdriet alom, en ik kan er met niemand over praten. Dit is nog het lastigste. Het is chaos in mijn hoofd, ik kan aan niets anders meer denken. Ook probeer ik mijn gedachten te verzetten, opstaan en gaan slapen met hem in mijn hoofd. Vreselijk gevoel! Is dit herkenbaar bij jullie?

K. Lilly, 18-11-2013 21:37 #43
Wel, het is voor sommigen mogelijk om zomaar het contact te verbreken tussen jouw en de partner waar je op verliefd bent. maar ik ben hopeloos verliefd op mijn beste vriend (al te lang naar mijn gedacht), hoe kan ik dan het contact verbreken? Hij is als een broer voor mij, hij geeft me de nodige steun/hulp en vriendschappelijke liefde.
Wat te doen.? Iemand tips/advies.?

Kim, 06-10-2013 23:17 #42
Hoi
ik ben gelukkig getrouwd, maar verliefd geworden op mijn cliënt. hij heeft a l s een spierziekte. ik heb het gezegd dat ik verliefd op hem bent, en dat ik gelukkig getrouwd bent. maar ook gezegd het voelt zo goed. we hebben een goeie band op gebouwd, we hebben veel lol samen. maar ik kan hem maar niet vergeten het wordt maar heftiger het verliefdheid. ik heb het heel moeilijk ermee. ik wil alleen maar bij hem in de buurt zijn. ik denk alleen maar aan hem. help

Elisa, 31-08-2013 10:20 #41
Hallo ik ben een meisje van 18 en zit al anderhalf jaar in een relatie, in het begin was alles nog oké maar nu hebben we vaak ruzie. Ik ben echt smoorverliefd op hem maar ben zo ongelukkig in mijn relatie. Telkens als ik er een einde aan probeerde te maken, blokkeerde mijn verliefdheid dat. Ik ween er bijna elke avond over. Het is echt een kwelling voor mij. Heeft iemand tips voor mij?

Anna 25 Jaar, 16-07-2013 00:02 #40
Een breuk in een relatie doet altijd zeer. maar soms doet het nog meer zeer als de liefde geen antwoord kent in mijn verhaal. zoals ik kende iemand (Spanjaard) en al levende lijve ontmoet van het buitenland. hij ging alles doen om zich te integreren in België. wou me zien en verklaarde zijn liefde digitaal. maar verder zou hij ruzie hebben gehad met iemand anders van het buitenland en heeft zijn facebook volledig gewist. dat was het enige contact dat ik nog met hem had. het doet nog steeds pijn dat ik me afvraag speelde hij een spel met me of meende hij het echt of had hij echt ruzie met iem van het buitenland. dat was het enige wat hij zei en wou er verder niet over praten… ook niet als ik zijn broer aanspoorde om met hem erover te praten. op sommige dingen zal men nooit een antwoord weten. het zou eerder een geruststelling zijn mocht ik het antwoord wel weten. dan kan ik mijn emoties meer een plaats geven. ook al is het antwoord hatelijk. (het is misschien een slechte vergelijking maar iemand die vermist is en niet weten of die nog leeft is moeilijker te verwerken denk ik dan iemand die overleden is.) zo voelt het voor mij maar dan minder extreem.

18-Jarig Meisje, 12-07-2013 14:58 #39
Ik zelf ben al 5 jaar smoorverliefd op iemand. Kom er maar niet overheen! Heel vaak gehuild, maar ik krijg het maar niet uit mijn hoofd!

Meisje, 04-07-2013 17:56 #38
Hallo,
ik verliefd op een jongen uit mijn klas en hij is de neef van mijn beste vriendin, al mijn vriendinnen weten dit ook (ook zij) maar het is ongelofelijk ingewikkeld. Ik denk dat hij mij irritant vindt, hij gaat me soms zomaar negeren en het andere moment weer niet… ik heb heel veel meegemaakt in me leven en daarom reageer in anders op situaties, maar dat weet hij niet. ik weet gewoon niet wat ik moet! Moet ik blijven vechten of hem gewoon verbannen uit mijn liefdesleven.

Stallay, 26-06-2013 18:50 #37
Mijn vriend heeft het gisteren uitgemaakt, ik ben er kapot van… We hadden al bijna een halfjaar, hij was voor mij echt de ware. Ik kon hem alles vertellen en hij mij.
Ik mis hem zooo erg en ik wil hem niet vergeten :'(. Ik hoop dat hij mij op een dag opbelt of sms't. Xx

Mirande, 20-06-2013 21:54 #36
Pfff.
Oke, het moet eruit. Mijn onmogeljike liefde uit mijn hoofd.
Ik ben verliefd op een jongen van school, waar ik in de vakantie ook een week mee weg ga. (in een groep) Maar hij heeft een vriendin!
Echt heel erg. Ik sprak hem een tijdje geleden heel veel, en dacht echt dat het wat ging worden. Hij begreep me, en ik begreep hem. Maar toen werd hij gebeld. jaja, je raad het al: zijn VRIENDIN. mijn hart brak op dat moment in 1000 stukken… ik kon wel huilen. Hij is zooooo lief, en zooooo leuk. Mannnn wat zou ik graag een relatie met hem willen! Hij is de man waar ik naar op zoek ben… Ik denk niet dat ik ooit nog zo verliefd zal zijn als op deze jongen.
Maargoed, het gaat hem niet worden, wat echt echt echt pijn doet.
Als ik hoop blijf houden, ga ik er kapot aan, want het gaat helaas niet uit tussen hem en zijn vriendin.

Iemand nog tips. heb ik hard nodig. :s

Liefs

Joanneke, 17-06-2013 17:30 #35
Mijn idee over stapelverliefdheid is dat het heeft te maken met niet genoeg van jezelf houden. Dat klinkt zweverig maar dat is het niet: je vult met verliefdheid een leegte op, iets dat je bij jezelf mist en denkt via een ander te verkrijgen. Ga leuke dingen doen met vriendinnen, verwen jezelf met een lekker dagje sauna, maak het jezelf leuk en doe leuke dingen met jezelf, en zie dat je het ook alleen heel erg leuk kunt hebben. Ik ben zelf stapelverliefd en de liefde is zoals bij de meesten hier niet wederzijds, dat doet me veel pijn maar als ik verantwoordelijkheid voor mezelf neem en het mezelf leuk maak en niet 'in m'n hoofd' ga zitten met m'n fantasietjes maar de realiteit leuk maak, kom ik een heel eind. Al gaat dat met vallen en opstaan, ik kom er wel. Succes allemaal en bedankt voor het delen van jullie verhalen :) gedeelde smart is immers halve smart.

Lianne, 05-06-2013 10:53 #34
Hey Quinten,
Dankjewel voor je tip en dat is het nou juist! Hij is gym leerkracht! Dus hij geeft dus les met sport. En in sport maak je een stofje los! Maar dat werkt blijkbaar niet! Maar het komt misschien omdat hij er zelf bij is. Na schooltijd ga ik altijd naar de paarden en dan rijd ik paard maar dan denk ik soms ook weleens aan hem! en 's nacht als ik niet slappen kan helemaal!

Lana, 04-06-2013 15:14 #33
Hoi,

ik ben 21 jaar en ik zit met een vreselijk probleem. Ik heb gevoelens voor mijn pianoleraar. Hij is 20 jaar ouder dan ik, getrouwd en heeft kinderen. Ik weet dat dit helemaal verkeerd is, maar ik kan er niks aan doen. Het overkwam me gewoon op een dag. We hebben een erg persoonlijke band met elkaar en vertellen elkaar veel dingen over ons leven. Ik kan dit gevoel niet laten overgaan door afstand van hem te nemen, want hij is en blijft mijn leerkracht. Weet iemand wat ik kan doen? Ik kan er niet met mijn klasgenoten over praten. Ze zouden het niet begrijpen.

Simone, 31-05-2013 09:47 #32
Ik ben verliefd op mijn manager, het ultieme cliché verhaal maar toch. Mijn sollicitatie duurde uren, we hadden veel overeenkomsten maar ik zocht er niets achter. Nadat ik in dienst kwam duurde het een week en toen moest ik al concluderen dat ik het niet alleen goed met hem kon vinden. Achteraf voelde hij dat net zo. Dit is nu driekwart jaar geleden. We hebben uren samen gepraat, op kantoor, tijdens borrels, aan de telefoon en uiteindelijk hebben we een paar keer gezoend. Hartstochtelijk en beiden met het gevoel meer te willen. Een klein obstakel, we zijn beiden getrouwd en ook nog eens gelukkig. Beiden willen niet het huwelijk opzij zetten voor de ander maar toch… Ik weet dat de kans klein is dat ik ooit nog zo'n iemand zal tegenkomen.

Anderhalf maand geleden hebben we besloten het zakelijk te houden. Het zou nooit goed gaan dus een heel volwassen besluit. Geen dubbele opmerkingen, knipogen geven, prive verhalen delen of elkaar lichtjes aanraken om te laten zien dat we elkaar zo leuk vinden. Hij doet nu koud en afstandelijk en ook ik laat niets meer van mijn gevoel zien. Ik ben jaloers op collega's die wel die aandacht krijgen en het steekt wanneer ik hem met ze hoor lachen. Het doet onwijs veel pijn omdat ik niet snel mijn "ware ik" laat zien, maar ik deelde mijn ziel met hem. Het ergste vind ik nog dat het lijkt alsof hij de draad zo weer heeft opgepakt en er nooit wat gebeurd is terwijl ik slecht slaap, afgeleid ben en mijn hart gebroken voelt. Na een maand heb ik hem nog een sms gestuurd met expliciet de wens er niet op te reageren, ik heb hem laten weten dat ik me leeg voel ook al hoeft dat niet want ik heb zoveel. Dat ik weet dat dit het beste is maar dat ik twijfel aan alles. Ik heb er zoals gevraagd geen enkele reactie op gehad, ook geen blik of toespeling. Dit was voor mij de laatste bevestiging die ik nodig had om te weten dat het voor eens en voor altijd afgelopen is. Die laatste klap had ik nog nodig om te weten dat dit de realiteit is en dat ik van elk sprankje hoop dat ik stiekem nog heb afscheid kan nemen.

Binnen mijn relatie (in tegenstelling tot die van hem) is ruimte voor meer liefde "je hebt een groot hart" zegt mijn man en dat wist hij al toen wij trouwden. Bij mij is alles in alle openheid en eerlijkheid gedaan en hoef ik mijzelf niet schuldig te voelen maar ondanks alles voel ik me heel slecht, onzeker en verdrietig. Ik kwam een tweede grote liefde tegen die ik nog steeds elke dag zie en nooit meer zo mag benaderen…

Nu zoek ik op internet naar stukjes met tips om er overheen te komen en ik niet toegeef aan mijn gevoel. Dit stukje heeft, al is het maar een klein beetje, geholpen. En ook de verhalen, op een vreemde manier blij dat ik zeker niet de enige ben met een ellendig gevoel;) Dank jullie wel.

Kevin, 29-05-2013 13:41 #31
Hoi, ik ben verliefd op een meisje en dat weet ze ook, maar zij is niet verliefd op mij. Ze is verliefd op een andere jongen en dat accepteer ik ook, maar ik moet nog wel de hele tijd aan haar denken. Ik heb hierboven gekeken, maar ik voel er niks voor om haar nu voor altijd te verlaten. Ik vind haar echt een geweldige meid, en sr willen allebei ook gewoon heel graag nog vrienden blijven. Ik weet niet wat ik ermee aan moet. Ik hoop dat jullie me kunnen helpen met mijn probleem! Alvast bedankt!

Quinten, 20-05-2013 01:06 #30
Je moet sporten lianne dan maak je stoffjes aan die tegen je verliefheid werken. werkt bij mij 75%.

Lianne, 25-04-2013 16:00 #29
Hallo,
Ik ben een meisje van 14 jaar, ik ben verliefd op een gymleraar van onze school. Ik heb het hem een paar maanden geleden al verteld en ik weet dat dit niet kan want Ik ben minderjarig en hij heeft ook een vriendin. Maar mijn probleem is dat het niet over gaat het gevoel. En daar bij het wordt steeds erger! Hij komt ook heel vaak langs in onze klas! Om wat te drinken of te eten voor de gezelligheid. Het is ook super gezellig met hem, maar ik wil gewoon van dit gevoel af ik zit er al heel lang mee (Bijna het hele school jaar) en alles wat op deze website staat werkt niet. Wie heeft er nog tips? Zet reactie.

Mike, 05-04-2013 05:17 #28
Het probleem rond liefde is vooral het los laten na het verlies of scheiding en das een groot probleem want je valt na een periode terug op je basis gevoelens waar je moet met overleven! Het is een enorm zwart gat waar dat je in beland waar geen randen aan zijn je zelf hebt geen houvast aan de werkelijkheid meer van het leven op die moment. Het wordt wel beter na een tijdje zeggen ze!
Maar ik ben nu zelf bijna een jaartje uit elkaar met mijn vorige partner na 5 jaar en ik denk er nu zelf nog aan al die tijd dat we samen waren! de laatste 2 jaar waren zwaar dat geef ik eerlijk toe maar de momenten waren er en het zijn die je mist en niet kunt vergeten! en daar zit ik nog me het is telkens al ik onze dochter zie dat ik een een verkramping in mijn hart krijg en daar geraak ik niet van af! Hoe graag ik het ook wil!
Heb zelfs nu een tijdje een (relatie) of hoe dat je het wil noemen gehad het was maar iets kortstondig maar het zat diep bij me en die persoon had ik gisteren terug gezien en dat was weer een steek in men hart! met het gevolg dat ik nu weer in die put zit waar ik niet uitgeraak en das pijnlijk! heb het gevoel soms dat gewoon Doodgaan de enigste oplossing is voor van al die gevoelens af te zijn! Maar dat is de optie ook niet want dan staat men dochter er ook alleen voor zonder Vader…
Dus de vraag is hoe moet het nu verder? weet iemand een Antwoord op die vraag? des levens… Mike

Amantesamentes, 03-04-2013 20:18 #27
Wat mij opvalt in veel van deze verhalen, is dat 'onbeantwoorde liefde' vaak op dezelfde manier tot stand komt: door onduidelijkheid. Zo was het ook bij mij. Mailen met een oude vriend, beetje plagend mailen, beetje ondeugend mailen. En dan slaat na maanden de realiteit toe. Hij is gewoon getrouwd en helemaal niet van plan risico's te nemen met zijn huwelijk, maar was blijkbaar gewoon aan een beetje spanning toe. Erover ben ik nog bijlange niet, maar ik heb er wel wat uit geleerd. Nooit, nooit nog zal ik maandenlang zwijgen of maandenlang afwachten wat iemands intenties zijn. Niet dat ik het type ben of zal worden om hard van stapel te lopen in relaties, maar ik wil - voor ik zoveel energie investeer in gevoelens - wel weten of de ander eigenlijk wel 'op zoek' is. Had ik meteen geweten dat hij getrouwd en gelukkig was, dan had mijn laatste jaar er heel anders uitgezien, en liep ik nu niet te treuren. En dat lappen ze mij geen twee keer.

Marion, 02-04-2013 11:22 #26
Hallo
Ik wil graag in contact met Marijke
Kan dat?

Iemand, 19-01-2013 22:19 #25
Als ik al die reactie's lees, herken ik hier en daar wat van hoe ik me voel. Bij mij is het ook zo dat ik al lang alleenstaande vrouw ben. Ik wil nog in de ware liefde geloven, en voor minder ga ik niet… maar ik ben bang om gekwetst te worden, waardoor ik altijd voor alles en iedereen een muur opzet. Maar toch heb ik iemand leren kennen op internet waar het goed mee klikte en onze communicatie heel goed was. Ik was dol op zijn humor. Eens ik begon te gevoelen dat ik mezelf aan het verliezen was, heb ik alle contact verbroken. Na meer dan een jaar, voel ik nog de pijn van hem af te sluiten… Nu recent heeft zijn zus zomaar terug contact opgenomen omdat ik ook wel goed met haar kon praten. Met alle gevolg dat ik de pijn nu terug voel opkomen. Als ik dan dieper op zijn leven spit, is het beste dat ik alles laat zoals het nu is. Maar ergens wil ik bevestiging om alles te kunnen plaatsen en loslaten… Wat moet ik doen, of laten…? Help

Babs, 14-01-2013 10:59 #24
Ik zit ook met een vreselijk dilemma. Ben een vrouw van 37 met twee kinderen van 6 en 9 jaar. Inmiddels 16 jaar samen met huidige partner. Op zich een goed huwelijk maar kwam een jaar geleden tot de ontdekking dat ik wat mis. Ben al 10 jaar bij de deur want ik ben afgekeurd vanwege psychische klachten vanuit mijn jeugd. Voor twee maanden geleden ben ik begonnen met het spelletje wordfeud en heb daar iemand leren 'kennen' en begon met hem te chatten via het spel. In het begin gewoon leuk en niks bijzonders. Elke dag hadden we wel even contact en dat werd steeds vaker. Elke avond in bed chatten. Moest om hem lachen, hij om mij en vertelden elkaar steeds meer. Hij zit in een slechte relatie van 19 jaar en we konden bij elkaar ons gal spuwen. Het voelde fijn en vertrouwd. Tot ik op een moment merkte dat ik verliefd was geworden op hem. We deelden foto's vooraf en belden ook. Dus elkaars stem was ook bekend. Hij ook hartstikke verliefd! Iedereen kon het aan hem zien. Zijn vriendin kwam er ook achter en hij heeft haar ook verteld dat hij verliefd was. Mijn man weet het ook. Dus, ellende. Ik zeg ellende omdat dit natuurlijk heel raar is en vreemd overkomt. Verliefd worden terwijl je die persoon nog nooit ontmoet hebt. Maar ik kan iedereen vertellen, het kan wel degelijk! In een tijd van onrust thuis, ook bij hem, hadden we afgesproken te stoppen, want een ontmoeting lag op de loer. Dat wilde ik niet want ik weet, dan nog meer ellende. Beloofd thuis om te stoppen met hem, maar het lukte me niet. Begon weer klein met kleine berichtjes tot het weer meer werd. Hij vond het natuurlijk ook fijn. Mijn man vroeg me ernaar want ik stootte hem af en hij wilde weten of ik nog contact had gezocht. Eerlijk ja gezegd en toen knapte er wat bij hem. Ben een week bij een vriendin geweest terwijl mijn kinderen bij hem waren. We zouden ons huwelijk stoppen want ik wist het niet meer en hij wilde antwoord, heel begrijpelijk ook. Gisteren zanik bij een vriendin en heb ik besloten dat het moest stoppen. Maar nu ook echt. Ik mistte mijn kinderen, mijn thuis, en toch ook wel mijn man. Heb verder ook weinig familie. Geen contact met mijn ouders, en voelde me alleen. Heb de andere persoon in kwestie gesproken en hij was het ook met mij eens. Hoe graag hij mij ook zou willen zien, ontmoeten enz. Weet hij ook dat dit moet. Hij wil mij ook niet ongelukkig zien. Iedereen heeft er ook een mening over, maar ik weet hoe het zit, voelt. Nu sta ik hier dus, weer thuis. Heb mijn kinderen doodgeknuffeld en ook stond ik opener voor mijn man, want ik kon hem weer omhelzen. De vraag is nu, hoe verder? Ik weet dat ik het een kans moet geven, want ik heb nog niks geprobeerd. Ik mag ook geen contact meer zoeken met die ander, want dan is het klaar. En besef ook dat het niet helpt in mijn relatie met mijn man. Maar alles voelt rot nu. Ik weet, heb het zelf gedaan, maar het is me niets voor niets overkomen. Ik weet het gewoon niet meer. Er zit teveel in mijn hoofd. Hij, mijn man, mijn kinderen, mezelf, hoe verder, kan ik het evt. alleen zonder mijn man, zonder het gechat, krijg ik spijt, enz. Wie kan me raad geven?

Paula, 09-01-2013 08:25 #23
Ik ben al twee jaar verliefd op mijn beste vriend. We delen veel interesses, hebben dagelijks contact en delen af en toe het bed en dat is heerlijk. Voor ons allebei is deze vriendschap heel dierbaar en waardevol. Het pijnlijke is dat hij alleen maar vriendschappelijke gevoelens voor mij heeft en ook niet onder stoelen of banken steekt dat hij op zoek is naar een vrouw op wie hij verliefd kan worden. Ik kan daar moeilijk mee omgaan. Ik wil hem vrijlaten (ik zal wel moeten) maar het lukt niet altijd om te verbergen hoeveel pijn het mij doet als hij met andere vrouwen flirt of verdergaat dan dat. Ik heb me al een paar keer voorgenomen om afstand te nemen maar omdat onze vrije tijd zich voor een groot deel bij dezelfde club & uitgaanscircuit afspeelt, moet ik zo'n beetje mijn hele leven in de vriezer zetten als ik hem uit de weg wil gaan.

Mar, 07-01-2013 22:18 #22
Ik ben al heel lang gek om mn beste vriend, we hebben in de tijd dat we elkaar kennen allebei een andere relatie gehad en minder contact, maar sinds die over is bij beide, is de aantrekkingskracht enorm. Maar als ik hem ermee confronteer, negeert hij alles. En doet ie alsof er niks is gebeurd. Maar zodra hij dronken is ben ik de hemel op aarde en zegt hij alles wat ik maar horen wil. Ik kan hier niet meer mee omgaan en besloot de vriendschap te stoppen en heb hem dit ook laten weten en dan komt hij weer aan de deur een wijntje drinken alsof er helemaal niks is gebeurd? Wat wil die nou van me? Heb m het honderd keer gevraagd, honderd keer de vriendschap willen stoppen, en toch blijft hij mij opzoeken? Wat moet ik hiermee?

Marijke, 31-12-2012 15:30 #21
Ik zit nu zelf in een hopeloze uitzichtloze verliefdheid.We hebben elkaar 4 maanden lang geschreven. Elkaar 3x gezien en we hadden direct intense gevoelens voor elkaar. We zijn beiden getrouwd. Hij heeft geen kinderen meer thuis wonen.ik nog 3 kinderen waarvan jongste 18 is. Ik zit in een ongelukkige relatie.hij niet.hij wil zijn vrouw ook niet kwijt. Ik krijg hem niet uit mijn hoofd.voel me verdrietig omdat het nooit iets kan worden.ik heb echt hartzeer. Maar hoe kom ik eruit.hoe kan ik hem uit mijn hoofd zetten. Ook hij is hopeloos verliefd op me en dat merk ik aan alles. Beiden zijn we erg verdrietig.hoe moet het nu verder.ik wil hem niet kwijt.hij mij niet.Hopeloze liefde. ik weet het niet meer.

Ireen, 05-10-2012 02:50 #20
Ik heb een vriend waarmee ik nu een relatie heb die nauwelijks tijd heeft voor mij en daardoor is er ruimte gemaakt door het weer goed te maken met me ex en we hebben goede plannen, maar kan me huidige vriend niet vergeten en wil dat doen omdat er geen zekerheid is, maar die steek zijn hoofd steeds in me gedachten en ik wil uit die vriend zijn leven, omdat me ex me de ware liefde nu bewijst en geeft, maar ik krijg ook veel sex gevoelens voor die vriend die nauwelijks om me geeft. Hoe moet ik hem van me levenspad verdwijnen?

Devie, 20-09-2012 05:12 #19
Ik ben zelf al zeker 8 jaar verliefd op een gozer. Het was voor mij liefde op het eerste gezicht… deze gozer heeft misbruik gemaakt van mijn gevoelens voor zijn eigen genot en me daarna gedumpt. Pfoe wat een ellende zeg brengt dit allemaal met zich mee. Maar ik probeer gewoon door te gaan met mijn leven!

Leuke website trouwens, door ervaring van andere mensen hier te lezen geeft het mij een troostend en verlichtend gevoel. Liefde kan zo mooi zijn, maar ook erg ellendig. Iedereen veel sterkte en kracht toegewenst.

Zucht, 17-09-2012 15:02 #18
Fijn artikel is dit. Ik heb er best wel wat aan gehad. Maar of het helemaal gaat lukken is te betwijfelen. Ik ben al ruim een jaar verliefd op de vriendin van een goede vriend. En ik baal er best wel van dat die gevoelens niet onder controle te brengen zijn. Zelf zit ik ook in een relatie met 2 kinders. Dus ja. Kan geen enkele kant op die gevoelens. Als ik haar een hele tijd niet zie, dan gaat het goed. Maar iedere keer als ik het weer leuk met haar heb zit mijn buik weer vol met vlinders. Ik vermoed dat ze wederzijds zijn. Maarja… om nou eerlijk tegen haar te vertellen over die gevoelens heb ik geen zin in. En ik wil ook niet 'afscheid' nemen van haar, want dat zou rare situaties opleveren in mijn sociale leven.

Also, 07-07-2012 22:34 #17
Mijn probleem is dat ik verliefd ben geworden op een homoseksuele man. Volkomen hopeloos dus. Dezze man heeft mij erornm geholpen met de opvoeding van mijn kinderen en doet dat nog steeds, om die reden wil ik niet het contact verbreken. Ik weet dat de verliefdheid wel over zal gaan metertijd alhoewel dat lang kan duren. Mijn vraag is of het verstandig zou zijn om open kaart te spelen naar hem toe of zal hem dat heel eg afschrikken en zal onze omgang daardoor veranderen of zelfs stoppen? Aan de andere kant wil ik wel oprecht zijn. Ik koester geen enkele hoop op wederkerigheid voor wat betreft de verliefdheid, dat is voor mij geen beweegreden om het te vertellen. Ik wil graag het goede doen, …

Jonas, 20-05-2012 22:40 #16
Ik heb deze situatie ook gehad. Het is echt moeilijk om ervan af te geraken! Soms is het zelf zo moeilijk dat je, net zoals mezelf, de relatie tussen die persoon verergert of die persoon je begint te haten. Het is nu nog altijd moeilijk. Na een maand. De eerste geliefde in bed, dumpt je voor iemand anders. Dat is pas hard! Onze relatie was perfect. Bijna niets ging er fout. Totdat zij verliefd werd op haar beste vriend. Ik probeerde haar duidelijk te maken dat ze die verliefdheid moest negeren. Hem negeren & dan zei ze iets dat ik nooit zal vergeten: 'Ik moest een keuze maken & ik koos mijn beste vriend'. Mijn hart brak in kleine stukjes, zo klein dat je ze niet meer aan elkaar kan lijmen. Maar met hulp van vrienden geraakte ik erover, momenteel heb ik het soms nog wat moeilijk & kan ik het niet geloven dat zij nu hem wenst in plaats van mij. Ik heb haar overal verwijderd. Ik dacht dat onze liefde al zo gegroeid was dat we over alles konden praten… maar blijkbaar was ik mis. Na 3 weken wist ik pas de echte reden. En dan val je in een put. Je vrienden zijn je leven! Je moet praten tegen hen, soms uithuilen op hun schouder! Maar leidt jezelf dan af door eens op stap te gaan! Forget about that girl / boy! Dat is de boodschap! Het is een harde uitspraak maar er zwemmen nog vissen in de zee. En zoals een leerkracht mij zij: 'Je moet van alles proeven in het leven'. Als iemand jou verlaat voor iemand anders dan… is die persoon het NIET waard! Jij bent degene die moeite hebt gedaan en vergeet dat niet!
Het is leuk dat ik mijn verhaal kon doen aan mensen die ik niet ken, en gelijke verhalen hoor. Maar mijn levensmoto is: 'BLIJF POSITIEF WAT ER OOK GEBEURT!'

Laigh-Lou (31), 13-03-2012 12:51 #15
Ik ben al jaren alleenstaand. Ergens een bewuste keus. Ik heb zeven jaar geleden de deal met mezelf gemaakt dat ik nooit meer iemand zo dichtbij laat komen, dat die mij kan kwetsen. Ik heb al mijn gevoelens afgesloten. Tot nu toe…
Ik heb een collega die warme gevoelens bij mij los maakt. Ik ben tot over mijn oren verliefd. Hij vertelt me dat hij me mooi vindt… hij knipoogt naar me als we mekaar treffen op de gang… Hij komt meerdere keren per dag zonder reden naar mijn kantoortje… Flirt met me en ga zo maar door, maar nooit heeft hij gezegd dat hij meer van me wilt.
Nu weet ik dat hij sinds een aantal maanden een vriendin heeft. Daar maakt hij geen geheim van. Hij heeft me foto's van haar laten zien, maar te gelijker tijd laat hij ook doorschemeren dat ze niet de ware is… Hij geeft gemengde signalen af. Ik heb heel voorzichtig laten doorschemeren dat ik hem wel leuk vindt, maar wat moet ik nu?
Moet ik zijn relatie respecteren en hem met rust laten?
Moet ik duidelijk vertellen wat ik voor hem voel?
Moet ik een halt toe roepen aan het flirten?
Ik wil hem, maar durf niet. Ik wil me niet bloot geven en weer het risico lopen gekwetst te worden… Help!

Lara, 10-02-2012 16:03 #14
Is het waar dat mannen maar één keer echt verliefd kunnen worden? En als er een man op een vrouw verliefd is en die vrouw zegt neen (ze hebben nooit een relatie gehad),… is er dan een weg terug voor die vrouw?

Kees, 26-01-2012 10:42 #13
Ik heb 3 jaar lang samen geweest met een kanjer van een vent. We woonden samen en hadden een goed leven leven, met leuke vakanties, uitstapjes en toekomstplannen. Natuurlijk hadden we af en toe ruzie, maar dit werd besproken en daar kwamen wij ook weer sterker uit. Hij vertelde tegen iedereen hoe gelukkig hij met me was en dat hij met me wilde trouwen en dat hadden we ook besproken, maar opeens niet meer. Hij maakte het uit en binnen een week ging hij met de persoon die hij nooit vertrouwde en van wie ik nu weet dat hij ook niet te vertrouwen is. Het liefst waarschuw ik me ex voor hem, maar het is zijn keus en hij mag straks de klap op gaan vangen die ik nu al 3 maanden aan het verwerken ben. Ik heb hem een e-mail gestuurd dat hij me met rust moet laten en ik voor mezelf kies in plaats van iemand die niet alleen kan staan. Ook dat is weer zijn probleem, en het liefst neem ik hem terug omdat ik zijn persoonlijkheid en toekomst heel goed bij mij vind passen en hij dat ook andersom zo voelde. Is het raar dat ik zo lang met dit gevoel rondloop? Want hij gaat plotseling met iemand verder die totaal niet bij hem past en dat weet hij toch? Rebound neem ik dan maar aan!. Ik weet dat ik er wel zal komen, alleen was ik ervan overtuigd dat hij en ik bij elkaar zouden blijven till the end of time… dat deed hij me ook geloven… maar dat mocht niet zo zijn…

Radeloos, 30-12-2011 14:16 #12
Ik ben verliefd op de droomvrouw van mijn leven. Ze heeft me in alles gezien en het was liefde op het eerste gezicht. Toen voor allebei.Ondanks dat het 10 jaar verschild tussen ons, ging alles volgens plan. We zijn samen wat begonnen en alles klopte precies, de aanrakingen, de timing, dus eigenlijk gewoon alles. Ziij heeft naar 5 maand relatie bepaald dat ze niet meer verder wou. Haar reactie was dat ze al een maand liefde had gefaked. Maar ik vind dat je liefde niet kunt faken, want elke aanraking van mij bij haar reageerde haar lichaam met een soort rust op. Ik weet dat ze erge last heeft van winterdepressie en ben zo bang dat die haar zo'n angst heeft gegeven dat ze nu dus niet meer verder wil met mij, bang om mij pijn te doen.
Ik ben nog steeds smoorverliefd op haar, hoe veel pijn ze me ook heeft gedaan. Iedereen in mijn omgeving zegt dat ik gewoon verder moet gaan en niet aan haar moet denken. Maar ze heeft zoveel spullen achter gelaten bij mij die ik niet weg kan gooien dat ik echt niet kan stoppen met denken aan haar. Als ik iemand zie die op haar lijkt dan voel ik hoe mijn hart een sprong maakt van geluk, als ik iemand haar naam hoor roepen voel ik hoe mijn lichaam reageert en alles om me heen langzamer lijkt te gaan.
Zij heeft mij nu in alles geblokt en laat niks meer van zich horen, terwijl hoe jammer ik het ook vind dat ik haar niet meer mag liefhebben ik haar wel als vriendin wil houden. Heb haar gesmst met woorden als ik wil gewoon vrienden blijven hoe veel ik ook van je hou en ik weet dat je niet verder met me wil maar ik mis je wel heel erg. Ik heb nog zoveel vragen onbeantwoord en weet niet hoe ik dit moet oplossen zonder jou antwoorden. Geef mij alsjeblieft de kans ze te stellen.
Maar ze reageert nergens meer op, ik voel me nu dus radeloos en doe me best om haar te vergeten. Maar mijn verstand en mijn gevoel schreeuwen heel hard dat ik haar niet moet laten gaan, dat ik moet blijven vechten omdat de liefde er nog is. Alleen het vreet zoveel energie de liefde en het immense verdriet.

Hoe zien jullie dat, kun je een maand doen alsof je van iemand houdt en bij elke aanraking je lichaam laten reageren terwijl je geen liefde meer voelt? Kun je dan diegene in de ogen kijken en zeggen schat ik hou super veel van je en wij worden samen oud?

Hopeloos, 27-12-2011 23:13 #11
Hoi ik ben al 5 jaar hopeloos verliefd op een leuke vrouw. Maak dat niet veel mee iemand zien en direct binnen de min was die aantrekking daar. Tis eigenlijk een moeilijke situatie ik moest op een bepaald moment om iets dat er gebeurd was op t'werk naar een psychologe om erover te praten en ik zag haar en er was een klik een aantrekking verliefd tot over mijn oren en moest nog beginnen babbelen toen. Ik was getrouwd toen en heb niets laten merken van mijn gevoelens aan niemand. Maar kan er niet mee leven en heb besloten om uit mijn huwelijk te stappen niet met de bedoeling om iets te ondernemen met de andere vrouw maar kon niet liegen. Het was het begin van jaren van ellende en had mijn psychologe nodig. Jaren van gesprekken zware ook maar naar mate het beter ging met me kwamen die gevoelens sterk terug. Het waren die gesprekjes tussen door en ik was verloren en heb op een bepaald moment beslist om het haar te zeggen en onze gesprekken stop te zetten. maar blijf haar opzoeken dus na een lange periode van stilte heb ik terug contact gezocht. Dus kan ik haar weer even kunnen zien hopeloos natuurlijk en pijnlijk ook voor me. weer stop gezet deze keer iets beter afscheid genomen. Van haar gevoelens weet ik niets, er waren momenten bij dat ik dacht dat ze iets voelde voor mij. Maar het is om zoveel reden onbereikbaar, zij is getrouwd kindjes en zij is jaren mijn psychologe geweest. Ik zou graag nog ene keer proberen maar weet niet hoe zonder mijn eigen belachelijk te maken 1 keer om zeker te zijn dat het niet wederzijds is of misschien toch… Iemand advies?

Sonia, 15-10-2011 00:45 #10
Graag zou ik ook hier mijn verhaal kwijt willen aangezien ik het aan niemand kan vertellen. Ik ben al bijna 3 jaar heimelijk verliefd op een collega… en ja hij is al 20 jaar getrouwd. Het laatste jaar werd onze relatie vriendschappelijker en spraken we een aantal maal af om na werktijd iets te drinken. Dat was altijd heel gezellig maar platonisch hoewel ik wel altijd chemie voelde. Ik heb hem nooit laten merken dat ik zo verliefd op hem ben. Heb ook tijdenlang het gevoel proberen te ontkennen gezien de omstandigheden.
De voorlaatste keer had ik het gevoel dat er van zijn kant meer in de lucht hing en namen we afscheid met 2 zoenen op de wang en een voorzichtig vluchtig kusje op de lippen. Dat was de dag voordat hij met vakantie ging. Vervolgens heb ik hem ivm vakantieperiode weken niet gesproken tot afgelopen vrijdag waar we samen de hele avond bij elkaar stonden op de vrijdagmiddagborrel. Toen we naar buiten gingen vertelde hij me dat hij me de vorige keer eigenijk had willen zoenen maar dat dit niet kon, toch? Beetje aangeschoten van de drank zijn we een stukje gaan wandelen en in een zijstraatje hebben we hartstochtelijk gezoend. Het was hemels en hij keek me verliefd aan en zei dat hij me lief vond. Dagen erna hoorde ik niets van hem. Wel zakelijk wat contact maar niets over die avond en wat er gebeurd was. Daags daarna zelf maar op hem afgestapt. We zijn kort apart gaan zitten en hij zei dat ie het fijn vond om er even over te praten maar dat wat gebeurd was natuurlijk geen vervolg kon hebben. Op mijn vraag of hij het vervelend vond of spijt had dat het gebeurd was antwoordde hij nee, maar hoopte dat onze werkrelatie niet beinvloed zou worden. Maar ook dat hij zich wat overvallen voelde dat ik in dat straatje het initiatief nam om met hem te zoenen (terwijl hij er zelf notabene over begon!). Tenslotte zei hij dat ie me wel leuk vond en streek over mijn arm. Ik vertelde er ook geen spijt van te hebben en hoopte dat hij zich nu niet raar of afstandelijk zou gaan gedragen omdat hij zou denken dat ik allemaal dingen van hem zou willen. We gingen vriendelijk maar toch wat ongemakkelijk uit elkaar. Later die middag belde hij me op om te zeggen dat hij toch een rotgevoel had over ons gesprekje van die middag en hoe we uit elkaar waren gegaan en dat we binnenkort samen wat gaan drinken. Ik heb hem daarna nog een sms gestuurd dat ik het attent vond dat hij belde en ik meende dat ik hem een lieverd vind. Maar geen reactie terug. En vanmiddag kwam ik hem dus in het voorbijgaan tegen en leek hij een stuk afstandelijker en ook zou hij me vandaag bellen over hoe iets zakelijks was afgelopen maar heb niets meer van hem gehoord. Natuurlijk begrijp ik dat dit inderdaad geen gevolg kan hebben. Maar ben er toch wel verdrietig over dat de band die we leken te hebben nu mogelijk lijkt te verkoelen. En baal dus achteraf dat dat zoenen misschien wel alles heeft verpest. Aan de andere kant weet ik nu wel waar ik aan toe ben. zit nu nog met de vraag hoe moet ik me komende tijd tegen hem opstellen. Heb zelf de neiging om hem dan maar een beetje te mijden en proberen van die verliefdheid af te komen… hoewel ik in mijn hart liefste bij hem zou zijn…

Iemand, 10-09-2011 19:01 #9
Lieve Roberta, dank voor uw reactie! Het deed me zo goed, en bij het lezen dat de kans er in zit dat hij ook iets zou voelen deed mijn hart zo sneller kloppen. Het streelt mijn ego en doet me lachen, maar héél diep vanbinnen weet ik dat dat niet zo is. Hij voelt niets voor mij, dat weet ik bijna zeker, al wilde ik van wel! Misschien kijkt hij naar me omdat hij nèt vind dat ìk naar hem kijk. En soms schaam ik er me zo om. Want soms komt hij langs met anderen om zich heen, en op dat ogenblik heb ik slechts oog voor hem. Het is gewoon sterker dan mezelf. Achteraf denk ik dan, "oei, die anderen hebben me zo zien kijken naar hem, wat moeten zij er niet van denken?!". Maar goed, ergens laat het me toch koud. Ik heb niet gevraagd om wat voor hem te voelen, het is er gewoon, zo ineens, zonder uitnodiging. Komende week zal ik heel de week daar aanwezig zijn. Zal me goed voorbereiden om zo weinig mogelijk aan hem te denken en zo min mogelijk naar hem te kijken mocht hij voorbijlopen…

Iemand, 08-09-2011 22:20 #8
Heb het ook zitten. Enorme gevoelens voor die ene man die ik eigenlijk helemaal niet ken. Waarvan ik weet dat hij getrouwd is. Zit zelf ook in een relatie (bijna 10jaar) Het is allemaal begonnen door het "naar elkaar kijken". Gewoon kijken. En daarna vriendelijk "goeiemorgen/middag/smakkelijk" zeggen. Niet meer, niet minder. Door het feit dat ik merkte dat ie altijd naar me keek wanneer hij langskwam, ben ik me op hem beginnen concentreren en zijn die gevoelens van kwaad naar erger gegaan… De voorlaatste keer dat ik hem zag bv. kwam hij naar beneden, en ik wist dat hij het was, maar keek hem niet aan. Een tiental minuten later kwam hij de gang uit en bleef hij aan de trappen staan, rug naar mij, en dacht na. Dan draaide hij zich om en wandelde naar buiten, bij het buitenwandelen keken we elkaar aan. Ik ging toen weg en nam de trappen naar beneden, naar de garage toe. Terwijl ik de garage uitrij, kom ik hem daar toch niet tegen zeker. Buiten bleef ik even stilstaan tot hij langsreed, en reed hem achterna. Aan het rode licht stond ik naast hem, en geloof me, ik durfde niet eens te kijken. Het werd groen voor mij en ik reed weg. Voelde zo vreemd aan. Hierna schreef ik mezelf een brief waarin ik mijn gevoelens beschreef en afscheid nam, want werd het echt moe. Vandaag zag ik hem weer, we keken elkaar heel even aan, maar er stonden zoveel mensen dat ik niet langer kon kijken, en ook hij was niet alleen. Hij liep verder en toen ik weer opkeek, zag ik dat hij net zijn hoofd terugdraaide, en vraag me nu af, keek hij me weer aan, of keek hij naar de mensen die er stonden te praten. Heb wel gemerkt dat die brief die ik naar mezelf schreef, en achteraf verscheurd heb, toch wel wat geholpen heeft. Want kon vandaag mijn gevoelens onderdrukken, het voelde niet aan zoals die andere keren. En was toen zo fier op mezelf. Heb ook, toen ik naar het liedje "ik leef niet meer voor jou" luisterde op de radio, gedaan alsof ik het voor hem zong :-) Het lukt wel hoor, en geeft ook een fijn gevoel van zelfwaardering en voldaanheid. - Waarschijnlijk beeld ik het me allemaal in, en kijkt hij gewoon, normaal, zoals iedereen wel eens kijkt. Weet het gewoon niet meer. De man zoekt helemaal geen contact met mij en spreekt mij ook nooit aan, hij kijkt alleen maar. En ik kijk alleen maar terug. Ook dat verhaal in de garage, ik dacht waarom deed hij zulk een omtoer om hier uit te komen? Waarom deed hij dat? En dan ga ik denken dat hij dat voor mij deed. Maar eigenlijk is dat helemaal niet zo. Hij kon toch niet weten dat ik op dat moment wegging. Om gek van te worden toch?! Ben blij dat ik het hier ook eens kwijt kan. Wil van het gevoel af, en anderzijds wil ik het niet kwijt. Maar ik weet wel beter. Eigenlijk zou ik er willen blijven over doorratelen, maar dan gaan de lezers zich vervelen. Dus zal ik het hier maar bij laten. Het gezegde is gezegd :) Veel succes aan allen in dezelfde situatie. Jezelf wat extra waarde geven en in gedachten je boven hem/haar stellen kan wonderen doen, voor een moment althans… Reactie infoteur, 09-09-2011
Beste Iemand,

Je mag net zo lang doorratelen als je zelf wil hoor! Wees vrij en voel je welkom om hier je hart te luchten! En wees niet bang dat je andere lezers verveelt: de meeste zijn juist op zoek naar informatie hoe anderen het doen? Hoe gaan anderen om met deze overweldigende gevoelens?

Besef dat de man in je verhaal naar alle waarschijnlijkheid "stoeit" met zijn gevoelens. Dat hij geen contact met je zoekt is een keuze: hij is getrouwd en als hij inderdaad gevoelens voor je heeft is het veiliger (voor jullie allebei!) om geen contact te zoeken. Wel met de ogen, want als je verliefd bent op elkaar zoeken de ogen automatisch contact.

Beste Iemand, heel hartelijk dank voor je bijdrage en mocht je de behoefte voelen om vaker je hart te luchten: wees van harte welkom en voel je vrij om je gevoelens van je af te schrijven! Ik wil je heel graag heel veel succes en sterkte toewensen!

Met vriendelijke groet, Roberta

R., 19-08-2011 01:31 #7
Hoe moet het met het contact geheel en voor altijd verbreken als je met het meisje in kwestie een hele goede, diepgaande vriendschap hebt opgebouwd die je al zeker niet kwijt wilt?

Bloem_14, 17-07-2011 22:17 #6
Ik ben op iemand verliefd die niet geloofd. ik wil voor mijn geloof gaan, maar het is echt ontzettend moeilijk omdat we een hele goede klik hebben. nog tips?

B., 18-06-2011 16:10 #5
Verliefdheid stoppen gaat niet zo makkelijk helaas. Tijdje geleden kwam er een nieuwe collega op het werk waar ik (nog steeds) smoor verliefd op ben. Ze heeft echter ook vriend dus ik wil van die verliefde gevoelens afkomen, maar dat gaat erg lastig als je elkaar regelmatig op het werk tegen komt. Ik probeer haar wel te mijden, maar als ik haar dan weer tegenkom dwalen mijn gedachten weer volledig af naar haar… Heb je daar nog tips voor Roberta?

Missy, 12-06-2011 13:14 #4
Mijn situatie is ook zo. Ik ben gek op een jongen maar hij niet op mij. Met de argument dat alle vrouwen hetzelfde zijn, alleen maar voor geld en plezier gaat. Hij is de liefde van mijn leven. Ik heb me nog nooit eerder zo gevoeld, wat kan ik doen hem te vergeten want dat speelt ook al een jaartje of 2. :s Reactie infoteur, 14-06-2011
Beste Missy,

Hoe moeilijk ook, hoe vreselijk moeilijk ook, de beste manier om een verliefdheid te stoppen is diegene waarop je verliefd bent, niet meer te zien. Nooit meer te zien zelfs. Geen enkel contact. Maar zelfs deze manier geeft geen garantie dat je je geliefde (snel) zal vergeten. Doorgaan met leven en genieten van het leven, zo goed en zo kwaad als dat maar gaat, kan helpen. Maar ook dat is geen garantie dat je je geliefde (snel) zal vergeten.

Als je echt verliefd bent, kan het 3 jaar duren eer de ergste verliefdheden zijn verdwenen. Oef!

Beste Missy, heeft deze liefde van je leven je ooit vertelt dat hij niets voor je voelt? Misschien verbergt hij zich achter stoer/macho gedrag? Of voelt zich onzeker over wat jij voor hem voelt? Heel veel sterkte!

Met vriendelijke groet, Roberta

Marcel, 21-03-2011 21:11 #3
Ik zit ook in zo'n situatie, ik heb vroeger nooit zoveel last gehad van verliefdheid enzo maar nu. jemig. ik ga dus nog naar school, zit in m'n 3de jaar van vmbo (ben 17 jaar) en ben ook verliefd op een meisje waarvan ik ook zeker weet dat het niet wederzijds is. Elke keer, elke dag als ik haar zie sta ik als een betonnen paal stil en volg ik iedere beweging van haar, ze knalt door m'n hoofd heen als ik aan haar denk en ik weet bij God niet wat ik hier mee aan moet, ik probeer haar te negeren maar na vandaag wordt dat zoveel moeilijker. Ik stond te wachten op de bus en ze stond een paar meter naast me. ik keek haar recht, RECHT in de ogen voor zo'n 10 seconden. shit wat is dit moeilijk zeg.

Wvl, 18-02-2011 22:02 #2
@vreni: ik zit in exact dezelfde situatie maar ik ben diegene die verliefd is op haar; mijn bureau staat pal naast de hare. man wat zie ik haar graag. Ik weet dat het niet wederzijds is maar somszijn er toch van die momenten dat ze dicht tegen me aan schuift en haar hand op mijn schouder legt… dan begin ik weer te dromen maar een paar dagen later zie ik het haar bij iemand anders staan flirten. pfff, dan breekt mijn hart.

Vreni Poelemeijer, 21-01-2011 08:32 #1
Is een goede tip. Maar mijn ex vriend is verliefd op een collega die in hetzelfde kantoor zit en de bureaus tegen elkaar aan. Zij heeft hem duidelijk gezegd dat ze niets voor hem voelt, maar hij zegt dat hij dit gevoel niet voor niets heeft gekregen. Blijft dus hopen tegen beter weten in. Hoe kun je zo iemand helpen? Hij kan niet weglopen uit de situatie. Wat te doen?

• Plaats zelf een reactie, vraag of opmerking bij dit artikel…