Taqiyya, wat is dat?

Taqiyya is een steeds bekender wordend begrip in Nederland. Maar hoe zit dat nu met taqiyya? Is dat een vrijbrief om erop los te liegen tegen de niet-Moslims? En hoe komt het dat taqiyya vrijwel onbekend is geweest onder de Moslimgemeenschap, totdat er over werd gepraat en geschreven? Ik zal proberen het een en ander uiteen te zetten met betrekking tot dit begrip. Taqiyya kan worden toegepast door Moslims in een vijandige omgeving wanneer zij groot gevaar lopen als bekend is geworden dat zij de Islamitische Godsdienst aanhangen. Zo'n situatie komt gelukkig zelden voor, behalve als er een totale oorlog uitbreekt, waarbij jacht wordt geopend op diegenen met een Islamitische achtergrond, dan bestaat er een reële kans op het toepassen van de taqiyya. Maar de belangrijkste stromingen in de Islam wijzen taqiyya zelfs af, omdat het tot hypocrisie kan leiden.

Koran

Koran 16:106 verteld over één enkel geval waarbij taqiyya is toegepast door een Moslim. Het vers luidt:
"Wie God verwerpt, na te hebben geloofd – behalve hij die wordt gedwongen terwijl zijn hart in het geloof vrede blijft vinden – en zijn hart voor het ongeloof opent, op hem rust Gods toorn; en er zal een grote straf voor hem zijn"

In eerste instantie rust Gods toorn op degene die zijn geloof heeft verworpen nadat hij gelovig is geweest, behalve hij die wordt gedwongen, zoals het vers duidelijk maakt.

Reden van openbaring

Dat is naar aanleiding van Ammar ibn Yassir die opgepakt en vervolgd is in Mekka vanwege zijn levensovertuiging. Hij moest zijn geloof laten varen en hun afgoderij erkennen, hij weigerde dat, dus werd hij onderworpen aan buitensporig martelgeweld, met als doel hem te doden, waarna hij toegaf aan de wensen van zijn beul. Maar omdat de afkeer niet uit de grond van zijn hart kwam, dus de schijn ophield dat hij nu een ongelovige is, maar diep overtuigt van binnen als hij is, werd hem door middel van bovenstaande Koranverzen gratie verleend. Er is ook overgeleverd dat Ammar hierover beklag deed bij Mohamed, de Profeet vroeg aan Ammar: Wat voel je in je hart naar aanleiding van deze gebeurtenis? Ammar antwoorde: Ik heb wel vrede met mijn geloof. Waarop de Profeet zei: Als je weer met geweld bedreigd wordt, doe dan weer hetzelfde. Tot zover taqiyya in de praktijk.

Taqiyya binnen de Islam

Verder wordt er in de Islam nauwelijks aandacht besteedt aan taqiyya, behalve dat de Korancommentaar vers 3:28 becommentarieerd als: Bij geweldsdreiging kan een gelovige een ongelovige als vriend verkiezen als hij daarmee geweld tegen zichzelf kan voorkomen. Dit vers heeft overigens niets te maken met een andere citaat uit de Koran, te weten: 60: 8:

"God verbiedt u niet, degenen, die niet tegen u om de godsdienst hebben gevochten, noch u uit uw huizen hebben verdreven, goed te doen en rechtvaardig te behandelen; voorzeker, God heeft de rechtvaardigen lief"

Uiteraard is vriendschap wel verboden met degenen die wel tegen de Moslims vochten, zie vers 60:9. Let wel: Dat betekend niet dat volgens de Koran er nooit meer vrede kan worden gesloten, vers 60:7:

"Het is mogelijk dat God liefde zal kweken tussen u en diegene van hen met wie gij in vijandschap verkeert"
Deze laatste twee verzen hebben dus geen betrekking op de taqiyya, maar handelen over de omgangsvormen in het dagelijkse verkeer.

Godsdienstvrijheid

Ondanks dat taqiyya maar weinig aan bod komt in de Koran en in de Sunnah (Overleveringen en uitspraken van de Profeet), is taqiyya een soort zelfbescherming bij dreiging met vervolging en geweld zoals blijkt uit de citaten die wel daarover handelen. Er wordt nogal eens beweerd dat de Moslims in West Europa taqiyya toepassen om hun ware aard te verhullen! dat is een bizarre uitspraak! Ten eerste is de taqiyya zoals gezegd niet bedoeld om iets te verhullen, ten tweede: Wie zoiets zegt verklaard zelf dat hij de Moslims zou willen vervolgen en martelen vanwege hun Godsdienst! Het kan ook zijn dat hij niet weet wat taqiyya inhoudt. Voor zover wij weten, kennen we hier in het Westen vrijheid van Godsdienst, niemand hoeft te vrezen voor vervolging alleen omdat hij gelovig is. Bij gebrek aan Godsdienstvrijheid zou taqiyya weleens een uitkomst kunnen bieden. Dit verklaard waarom een groot deel van de Moslimgemeenschap onbekend was met taqiyya, er is immers geen behoefte daaraan, niemand wordt bedreigd met geweld en de dood als hij zijn geloof niet de rug toekeert. De gemiddelde Moslim zal je dan ook vragend en verdwaasd aankijken als je tegen hem over taqiyya begint.