Bhagwan Shree Rajneesh of Osho

Bhagwan of Osho heette eigenlijk Rajneesh Chandra Mohan. Hij werd geboren in het kleine dorpje Kuchware in Centreaal India op 11 december 1931. Hij was de oudste jongen in een gezin van 12 kinderen. Bhagwan of Osho werd een spiritueel leider voor velen, eerst in India, maar later vooral in de westerse wereld. Alles over Bhagwan Shree Rajneesh of Osho.

Jains, afstammeling van de Verlichte Mester Mahavira

Bhagwan had als religieuze achtergrond die van de Jains, een religieuze groep die afstamde van de Verlichte Meester Mahavira. Dit was een tijdgenoot van Boeddha.

Bhagwan groeit op in het huis van zijn grootouders en maakt het sterven van zijn opa mee

Bhagwan groeide op in het huis van zijn grootouders. Zijn moeder was het enige kind van de grootouders en zij voelden zich eenzaam, daarom namen ze de kleine Rajneesh op in hun gezin. De relatie tussen grootvader en kleinkind was erg intens, Omdat in India de horoscoop veel betekenend is voor mensen, hadden zijn grootouders ook veel zorg om hem. De horoscoopleggers weigerden namelijk de toekomst van de kleine jongen uit te leggen, tenzij hij 7 jaar zou worden. Voor de ouders en grootouders was dat het teken dat de kleine Rajneesh niet oud zou worden. De jongen werd dat echter wel, maar rond zijn zevende jaar overleed wel zijn grootvader, de man waarmee hij zo’n hechte band had. De kleine jongen maakte het stervensproces van de man van heel dichtbij mee en zag hem langzaam en pijnlijk over gaan. Dit maakte zoveel indruk op hem dat hij later verklaarde nooit meer in staat te zijn om zich aan iemand te binden. Er was alleen nog maar de feitelijkheid van het alleen-zijn. De dood bevrijdde hem vanaf dat moment van alle relaties in de vorm van gebondenheden. Vanaf dat moment was hij ook alleen nog maar bezig met de reis naar het diepste innerlijke zelf.

De eerste verlichting van de kleine Bhagwan

Zijn eerste verlichtingsmoment had de kleine Bhagwan bij een rivier waar hij eigenlijk altijd was. Zonder er iets te doen, alleen maar er te zijn, gebeurden er miljoenen dingen heeft hij laten optekenen. Het kind had altijd veel andere kinderen om zich heen, maar hij bleef vooral op zichzelf. Vanuit een soort geworteldheid in zichzelf hoefde hij niet bij een gemeenschap te horen. Hij voelde zich toen al zijn eigen goeroe en discipel in een. In al die jaren bleef hij gefascineerd door de dood en wilde die in al zijn facetten meemaken. Toen hij zelf 14 jaar was, werd gevreesd dat ook hij zou sterven (dit hadden de horoscopen uitgewezen). Hij ging daarom zelf naar een oude en verlaten tempel om daar in contact te treden met de dood, om de dood te aanvaarden. Het werd een bijzondere ervaring voor hem, omdat hij daarna de angst kwijt was. Als je de dood aanvaardt, is er geen angst meer heeft hij vervolgens gezegd. Door het aanvaarden van de dood kreeg hij bovendien contact met iets onsterfelijks en juist dat werd de basis van zijn latere werk.

Onderzoek naar dood en doodstrijd

Hij onderzocht vervolgens alles wat met de dood en met strijd te maken heeft. Zo sprong hij vaak in de meest woeste rivieren om te kijken wat er gebeurde als hij dat deed. In een draaikolk terechtkomen was volgens hem een metafoor voor het leven. De draaiende beweging wordt steeds sterker naarmate je ertegen vecht. Het ego wil dat bevechten, omdat het bang is om te sterven. Door het vechten op te geven, door je tot de bodem te laten gaan is de draaikolk opeens niet meer krachtig en komt iemand er zo weer uit. “Als men de dood tegemoet treedt op een meditatieve wijze, wordt haar mysterie doorgrond,” is een van zijn uitspraken daarover.

Opstandig tegen schijnheiligheid, zinlose regels en onnodige discipline

Rasjneesh was verder heel opstandig tegen schijnheiligheid, zinloze regels en vormen van onnodige discipline. Ook sprak hij zich uit tegen onderdrukking en onrechtvaardigheid. De jonge Bhagwan was verder heel erg aan het experimenteren met bewustzijn. Hij was bezig om te kijken hoe hij in staat zou zijn om zich in een innerlijke ruimte te begeven zonder dat je ergens naartoe moest, maar alleen door de ogen te sluiten. Al vrij snel begon hij ook zijn religieuze achtergrond van de Jains af te breken in zichzelf.

Bhagwan geeft lezingen

Op een gegeven moment begon hij lezingen te geven en ging hij in discussie met priesters en geleerden. Hij las verder heel veel. Van de Koran, de Bhagavad Gita, de Bijbel tot de uitspraken van Jezus, Boeddha en Mahavira. Hij bleef echter steeds aan hun woorden twijfelen en voelde zich bij geen enkele religie thuis. Hij bespotte hen vaak zelfs, maar ook de manier waarop de volgelingen de wereld ontvluchtten door zich aan de religie op te hangen. Wel ging zijn zoektocht naar de waarheid door. Op z’n negentiende maakte hij een heel intense periode door waarin hij alleen mediteerde, vragen stellen en zich afzonderen. Hij ervoer allerlei innerlijke mystieke verschijnselen en de verbinding tussen zijn lichaam en geest leken steeds losser te worden. Hij werd toeschouwer van datgene wat zich in hemzelf afspeelde. Al zijn ambities waren verdwenen, er was geen wens meer om iemand te zijn of te worden. Dit werd bevestigd door een tweede verlichting, in de vorm van een uittreding. Hij mediteerde in een boom (yogi’s zeggen daarover dat hoe groter de afstand tussen het lichaam en de aarde, hoe kleiner de zwaartekracht op het lichaam wordt, maar hoe groter de innerlijke kracht) en viel er vervolgens uit. Toen zag hij zijn lichaam liggen en die toestand duurde heel lang. Pas toen een aantal vrouwen zijn lichaam vonden en het aanraakten ging hij terug in zijn lijf. Hij had deze ervaring nog zes keer binnen een half jaar.

De oude Bhagwan sterft, een nieuwe komt er voor in de plaats

Op 21 maart 1953 toen hij 21 jaar oud was, stierf Bhagwan volgens eigen zeggen en ontstond er een nieuwe mens. Dit gebeurde na een explosie van bewustzijn. Hij besefte toen dat het vele werken dat hij al die tijd had gedaan, de enorme strijd die hij voortdurend gestreden had niets uithaalde. Het streven zelf was de barrière, Het zoeken zelf moest losgelaten worden. Er ontstond volgens hem toen een nieuwe energie, die er volgens hem altijd al geweest was, maar die hij door de zoektocht altijd over het hoofd had gezien. In zeven dagen vond er een complete transformatie plaats die zorgde voor een totaal nieuwe energie en een heel nieuwe vreugde. Volgens Bhagwan werd hij vervolgens een niet-zijn, iets waar Boeddhisten ook altijd naar streven. De geest verdween, er ontstond een andere dimensie, een andere werkelijkheid en voelde hij zich een met het universum. Vanaf dat moment was er geen Rajneesh Chandra Mohan meer, vond hij zelf. Vanaf dat moment staat zijn leven in het teken van het helpen van anderen. Hij behaalt een graad in de filosofie en werkt een paar jaar aan een universiteit waar hij zijn doctoraal haalt. Dan gaat hij op zoek naar een baan. Hij inspireerde zijn leerlingen in de jaren daarna en vertrekt vervolgt om 15 jaar te gaan reizen door India.

Bhagwan reist van 1960 tot 1973 door India

Van 1960 tot 1973 reist hij door heel India en geeft overal lezingen waarin hij ondermeer de houding van Ghandi bekritiseerd, een man die in heel India op veel sympathie kan rekenen. Bhagwan vindt dat Ghandi wel probeert om mensen samen te brengen vanuit hun religie, maar zelf de diepere betekenis van meditatie niet kent en dat dat daarvoor nodig is. Ook de manier waarop Ghandi armoede bekijkt en er opvattingen op na houdt die anti-wetenschappelijk en anti-technologisch zijn bekritiseert hij. Bhagwans lezingen zijn verder een aantal op de bestaande geloofsvormen en op de geleerden die volgens hem alleen maar pretenderen iets van religie te weten. Omdat hij ook nog eens spreekt over de verbintenis tussen seksualiteit en superbewustzijn gaan mensen hem steeds meer als een vreemde bekijken. Het levert een storm van woede op en er wordt zelfs een aantal keren een aanslag op zijn leven gepleegd. Als de Jains hem heilig willen verklaren, weigert hij dat. De mensen die wel graag naar hem luisteren zijn vooral de armen.

Meditatiekampen van Bhagwan

Naast lezingen leidt hij ook verschillende meditatiekampen. Duizenden mensen doen daar aan mee. Ook experimenteert hij met nieuwe, actieve technieken, die moeten leiden tot innerlijke stilte. Bij alles komt verder altijd de vraag: “Wie ben ik?” naar voren. Door de combinatie van de actieve meditatie (zoals een kwartier lang op en neer te springen) en daarna zelfobservatie komen velen tot een soort schokkende ervaringen.

De lezingen stoppen

Tijdens een van zijn lezingen merkt hij opeens dat mensen gewoon doorpraten als hij zijn kennis met hen wil delen. Daarvoor was hem ook al duidelijk geworden dat hij mensen niet verder kan voeren dan de eerste beginselen, ze gaan zelf niet door. Daarom houdt hij opeens op met reizen en het geven van lezingen en meditaties. Het is de voorbode van zijn voornemen om Meester te worden. De eerste stappen op dat pad zet hij in 1970 als hij mensen om zich heen verzamelt in Bombay waaraan hij ook lezingen geeft en waarmee hij diepe spirituele zaken bespreekt. Twaalf jaar later heeft hij 300.000 sannyasins (volgelingen) en 500 meditatiecentra in India en in de rest van de wereld die zijn gestoeld op zijn ideeën. Veel mensen uit het westen verspreiden na een verblijf in India het gedachtegoed van Bhagwan in hun eigen land en dat levert weer veel nieuwe aanhangers op. Bhagwan betekent overigens God. Maar dan in de zin dat het gaat om iemand die geen verlangens meer heeft, tevreden is, thuis is en gelukkig.

Oranje sannyasins

De sannyasins gaan overigens gekleed in het oranje of rood. Bhagwan verwacht dat van hen omdat ze daarmee aangeven waar ze voor staan. Ook dragen ze een mala, een kralenketting met Bhagwans afbeelding daarop. Verder krijgen sannyasins een andere naam. Dit heeft te maken met het feit dat dan een bewustzijn kan beginnen dat iemand zijn naam niet is. Ze is door anderen gegeven en dring diep in het bewustzijn door. Dat veranderen is een proces van de-identificatie van deze (naams)identiteit en daarmee met alle andere identiteiten. Bhagwan zegt daarover:’Eerst vernietig ik de identiteit met de naam, daarna de identiteit met het lichaam, dan de identiteit met de geest, dan de identiteit met het hart. Als al die identiteiten vernietigd zijn, zul je in staat zijn te weten wie je bent; de ongeïdentificeerde, de naamloze, de vormloze, ondefinieerbare.” De volgelingen komen overigens met het doel van volledige aanvaarding, zonder schuld, van een leven zonder verleden en toekomst, met slechts bewustzijn voor het hier en nu, een avontuur waarin het enig transformerende instrument het groeiend bewustzijn is.”

Ashram in Poona

Op 21 maart 1974, precies 21 jaar na zijn verlichting vestigt Bhagwan zich in Poona en vestigt daar een ashram. Dit wordt de Shree Rajneesh Ashram genoemd.