Gelijkenis verloren zoon: Lucas 15: 20

En hij stond op en keerde naar zijn vader terug. En toen hij nog veraf was, zag zijn vader hem en werd met ontferming bewogen; en hij liep hem tegemoet , viel hem om de hals en kuste hem. Lucas 15: 20. Het verhaal in de gelijkenis van de verloren zoon krijgt een wending. De jongste zoon staat op. Niet zomaar een opstaan. Nee, hij staat op om zaken recht te zetten. Fouten toegeven, zonden belijden, relaties herstellen. De emotie van vreugde overwint het van de angst en geeft hem de kracht om op te staan.

Neurologie en fysiologie

Waar haalt hij de kracht voor het opstaan nog vandaan zou je zeggen. Een uitgeput lichaam is meestal niet in staat om uit zichzelf op te staan en een eind te lopen. Waarschijnlijk ook nog in de brandende zon. Intussen is de wetenschap zover gevorderd dat we er achter zijn gekomen dat onze spieren door elektrische impulsen worden aangestuurd, en dat dit gebeurd vanuit dat deel van de hersenen wat we het Limbische systeem noemen. In dit deel van de hersenen worden bijvoorbeeld emoties zoals vreugde en angst verwerkt. De drang om de relatie met zijn vader te herstellen geeft zo’n prikkeling in de hersenen dat zijn krachten terug komen. Ondanks dat het een gelijkenis is geeft Jezus aan dat, in dit geval, het belijden van schuld, invloed heeft op ons fysiologisch systeem.

Medelijden en vergeving van de zoon

Ook bij de emotie medelijden zien we een bijzondere ‘krachtsinspanning’. De verloren zoon rekent nergens meer op. De vader zal niet meer zo jong geweest zijn en dus ook waarschijnlijk niet zo atletisch meer. Op het moment dat zijn vader hem in de verte zag aankomen kreeg hij medelijden en rende hij op zijn zoon af. Valt zijn zoon om de hals en kust hem. Hij heeft al die tijd naar zijn zoon uitgekeken. Hij herkende hem van veraf. De kus was in die tijd in het Midden Oosten symbool voor acceptatie. De vader geeft hierdoor dus aan hij zijn zoon accepteert en alles vergeeft. Beide emoties, medelijden en vergeving laten hier zien dat het invloed heeft op ons fysiologisch systeem. Hij weet zeker dat zijn vader hem zal vergeven. Dat geeft hem de hoop om de reis terug te maken. Wanneer hij die hoop niet zou hebben dan zou hij tussen de varkens blijven liggen.

Dopamine en verdovende middelen

Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat met name alcohol invloed heeft op het Limbische systeem in onze hersenen. Stoffen die soortgelijke invloed kunnen toebrengen zijn onder andere Cannabis en cocaïne. Dit komt omdat het Limbische systeem reageert op ‘genotprikkels’. Verdovende middelen zorgen op een kunstmatige manier voor deze prikkels. Deze kunstmatige prikkels manipuleren onze hersenen en daarmee dus ook onze gevoelens. De zoon wordt vervuld met een emotie van vreugde en dat geeft een dopamine stroom in zijn hersenen.

Gedesillusioneerd

Jongeren zijn soms gedesillusioneerd en zijn niet in staat om zelf ‘op te staan’. Zij hebben een liefdevolle omgeving nodig om hun goed te laten voelen. Een stresvolle situatie of gebrek aan liefde geeft behoefte aan prikkels in het Limbisch systeem om ons weer tot 'rust' te brengen. Medicatie, mits op een goede wijze toegepast, kan hierbij helpen. Denk aan medicatie bij bijvoorbeeld ADHD. Helaas is in onze samenleving een overdaad aan genotsmiddelen beschikbaar wat deze behoefte op een kunstmatige wijze vervangt. Zou dit een reden kunnen zijn dat jongeren die structureel verdovende middelen gebruiken, niet in staat zijn om 'op te staan?'

You raise me up

Josh Groban, een bekende Amerikaanse zanger zingt er van: ‘You raise me up’. Het moment van terug kunnen kijken op de gebeurtenis is een bevestiging dat het werkelijk zo is. Dat geeft een goed gevoel. Het verlangen om terug te zijn bij de vader geeft kracht. Meer dan nodig is. Omdat het schuldgevoel aan hem knaagt staat hij op. Het feit dat de vader hem vergeeft geeft hem onmetelijk emotioneel ‘genot’. Deze ervaringen kunnen niet vervangen worden door verdovende middelen. Jezus stond op uit de dood omdat God het wilde. Hij wilde dat Zijn Zoon opstond maar tegelijk wilde Jezus het zelf. Het lied van Josh Groban is overigens een prachtig lied. Hieronder volgt de tekst:

When I am down and, oh my soul, so weary;
When troubles come and my heart burdened be;
Then, I am still and wait here in the silence,
Until you come and sit awhile with me.

You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up: To more than I can be.

You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up: To more than I can be.

You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up: To more than I can be.

You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up: To more than I can be