De religieuze betekenis van Evita Peron

Ze had geweigerd zich te laten behandelen aan kanker en was als een heilige gestorven. In een sfeer van massahysterie nam het volk afscheid van Evita. In het gedrang van de honderdduizenden die langs haar opgebaarde lichaam trokken, werden mensen verdrukt. De mythe van Evita leeft in de harten van vele Argentijnen tot op de dag van vandaag voort.

De armen vereren Eva Perón in Argentinië

Ter nagedachtenis aan de weldoenster werd in het hoofdkwartier van de Eva Perón Stichting een eeuwige vlam brandende gehouden. De regering eiste dat het Vaticaan Eva heilig zou verklaren als de ‘Madonna van Amerika’. Zover wilde de paus niet gaan. De beeltenis van Evita verscheen op postzegels en haar autobiografie, ‘De zin van mijn leven’ (La Razón de mi Vida), werd verplichte literatuur op school. In dat boek zei ze zelf dit over de kerk:

Vele verwijten

Dat is nog lang niet haar volledige betoog. Ze verwijten de kerk heel veel, en het belangrijkste daarin is dat ze de kerk de corruptie verwijten, en lust naar macht en de samenhang met de oligarchie. In feite was zij zelf een soort priesteres, door hoe zij met het volk omging. Ze liet een christelijke manier van vrijgevigheid en liefde zien. Alles wat zij in haar dagelijks werk deed hing samen met liefde. En ondanks haar afkeer van de kerk als organisatie, was zij wel christen. Zij gaf de mensen een alternatief voor het kapitalistische systeem van de regeringen en de kerken die hen hadden uitgebuit.

Toen Evita ziek werd, hadden veel mensen er vertrouwen in dat God haar zou genezen, omdat zij de vrouwelijke variant van Jezus Christus was. Het ging echt zo ver dat mensen geloofden dat zij zo uit de hemel was neer komen dalen om het volk te helpen. Het volk vond dan de bevestiging in de verwijzingen die Evita in haar toespraken maakte naar de christelijke beginselen van gelijkheid, saamhorigheid en naastenliefde.

Toen Evita ziek werd, begonnen mensen kaarsjes te branden bij hun eigen altaartje, de plaatjes van de maagd Maria vervangend door die van hun Santa Evita. Mensen begonnen absurde recordpogingen om de aandacht van God te vragen. In Evita’s laatste dagen verzamelden zich iedere dag duizenden mensen voor haar residentie om te bidden. Kinderen knielden neer met stukken karton, met daarop de beeltenis van Evita naast die van Jezus Christus. Het volk was zo overweldigt daar de goedheid en het doorzettingsvermogen dat ze geen andere verklaring hadden dan dat Evita een heilige was. Dat de kerk zich hevig verzette tegen deze opvattingen had geen invloed.

Het ging zelfs zover dat toen iedereen wist dat Evita in coma lag en niet lang meer zou leven, er mensen zelfmoord hebben gepleegd omdat ze dachten dat haar dood het einde van de wereld zou betekenen. Een aantal mensen hebben ook geprobeerd hun polsen door te snijden toen ze langs haar gebalsemde lichaam liepen in het gebouw van de vakbond CGT.

Conclusie

Conclusie is dus dat Evita een grote religieuze betekenis had voor haar volk, en naarmate haar dood dichterbij kwam werd die betekenis alleen maar groter. Die religieuze betekenis bestaat nog steeds, maar natuurlijk wel in mindere maten. Er zijn nog steeds trouwe peronisten die kaarsjes voor haar branden, en belangrijke peronistische gebeurtenissen herdenken in de kerk. Dus zij kante zich fel tegen de kerk, en het volk plaatste haar boven de kerk.