Invloed van stigma op de ontwikkelingsgebieden

Psychische stoornissen kunnen in elke levensfase optreden. Stigmatisering werkt voor iedereen met een psychische stoornis belemmerend. Ik kies echter voor de levensfase 'de volwassenheid'. Dit doe ik omdat ik denk dat zij het meest met de nadelen van stigma te maken krijgen.

Erikson: kernconflict

Volgens het boek 'Psychologie van de levensloop (Craeynest pp. 266)' vindt de overgang van adolescentie naar volwassenheid rond de leeftijd van 20 à 25 jaar plaats. Dit is de tijd waarop de meeste jongeren (door te gaan werken, alleen of samen te gaan wonen of te trouwen) concrete stappen zetten om een eigen plaats in de samenleving te nemen. Het is begrijpelijk dat voor mensen met een psychische stoornis, onder andere door de etiketten die op ze geplakt zijn, het extra moeilijk is om deze plaats in de samenleving in te nemen. Helemaal omdat zij vaak zichzelf uiteindelijk ook 'stigmatiseren' en hierdoor onder andere in een sociaal isolement komen. Hierdoor is het vinden van een partner ook lastig. Het kernconflict van Erikson in de jongvolwassenheid is volgens het boek 'Psychologie van de levensloop (Craeynest pp. 295)' intimiteit versus isolement. Volgens Erikson omvat intimiteit zowel communicatie (samensmelten) als distantie (tegenover elkaar stellen). Bij de negatieve ontwikkelingspool, isolement, is er sprake van distantie zonder communicatie. Mensen met een psychische stoornis bevinden zich (vaak) in de negatieve pool. In de middenvolwassenheid is het kernconflict, volgens het boek 'Psychologie van de levensloop (Craeynest pp. 297)' generativiteit versus stagnatie en zegt het volgende hierover. 'Generativiteit is primair de zorg voor het vormen en leiden van de volgende generatie.(...) Stagnatie is de negatieve pool waarbij, in de woorden van Erikson, het individu zichzelf gaat vertroetelen alsof het zijn eigen, enige en geliefde kind was’. Hierbij zou het kunnen zijn, doordat mensen met een psychische stoornis niet kunnen participeren in de samenleving, er stagnatie optreedt bij hen.

De ontwikkelingsgebieden

Sensomotorische ontwikkeling

Verslechtering van het gezichtsvermogen en het gehoor gaat geleidelijk achteruit. Overige zintuigen blijken over het algemeen beter bestand tegen slijtage. Hart en longen verliezen geleidelijk een deel van hun optimale capaciteit, dit hoeft tot ongeveer 50 jaar (in normale omstandigheden) niet tot problemen te leiden. Ontwikkeling conform de leeftijd van 18 - 65 jaar.

Cognitieve ontwikkeling

Omdat mensen met een psychische stoornis moeite hebben met het in dienst treden bij een baan, een gezin starten of meedoen in de samenleving, bereikt hun denken niet de finanaliteit die ervoor zorgt dan hun denken een instrument wordt om daadwerkelijk iets te doen aan de problemen waarmee ze in hun dagelijkse bezigheden te maken krijgen. Tevens is het zo dat, omdat mensen met een psychische stoornis nog beperkt zijn geconfronteerd met de realiteit, zwart-witdenken (iets is goed of het is slecht, het is juist of verkeerd). De ontwikkeling conform de leeftijd 15 à 16 jaar.

Sociale ontwikkeling

Er is sprake van weinig sociale contacten, vaak zijn mensen met een psychische stoornis eenzaam en hebben zij geen partner. De ontwikkeling conform de leeftijd 5 à 6 jaar.

Emotionele ontwikkeling

Er is sprake van een laag zelfbeeld, ze laten zich nog erg leiden door wat anderen van hen verwachten en hebben hierdoor weinig zelfinzicht. Conform de leeftijd 14 à 15 jaar.

Zingeving

Het is moeilijk voor mensen met een psychische stoornis om zin te geven aan hun leven. Vooral het leven met een chronisch psychische stoornis is uitzichtloos en zorgt ervoor dat mensen hun leven voor lief nemen (of niet).

Behoeftenhiërarchie van Maslow

Wat betreft de behoeftehiërarchie van Maslow zitten mensen met een psychische stoornis door de stigmatisering vast bij nummer 3, samenhorigheid en liefde. Ze hebben niet het gevoel bij de anderen te horen, geaccepteerd te worden en dus al helemaal niet geliefd te worden.